Φαντάσου αν εγω βλέπω βουνό κάποια πράγματα κι αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω να τα καταφέρω, πόσο δυσκολα ειναι για εναν άνθρωπο με πιο περιοριστικά ζητήματα, πχ. καθηλωμενο σε καροτσάκι με κομμενα τα δυο άκρα.
Αυτοι οι άνθρωποι πόση πολλή υπομονή πρέπει να έχουν κάνει με όσα βλέπουν, με τα πάντα όμως, απο τις ράμπες στα πεζοδρόμια που ειναι μπλοκαρισμένες, απο τα κλιμακοστασια χωρις ράμπες, απο τη γραφειοκρατία, κλπ
Κάποτε δεν πρέπει να μπει ενας ανθρωπος μπροστα να κυβερνησει τη χωρα και να νοιαστει και γι αυτούς;
Ο πολιτισμός της χωρας δεν εχει να κανει με το πόσο καμαρώνεις για τα μνημεία σου, ούτε πόσο τεχνολογικά προηγμένος εισαι, αλλά κατα πόσο οι λιγότερο προνομιούχοι έχουν μια πολύ καλή ζωή και όχι απλά αξιοπρεπή.
Εαν η Αυτοκρατορική Αρχή μου κυβερνούσε, θα φρόντιζα για όλους. Όχι μόνο για λίγους.