Σκέψεις... III

[Κάμπια]

Πρέπει να το κάνω

 

[ultraviolence]

 

[Valder]

Βύρων Λεοντάρης - Νυχτερινά (Συλλογή: Ψυχοστασία σελ. 125)

 

[Κάμπια]

 

[parafernalia]

11 εκατομμύρια για 3 χρόνια, λέει.
1 εκατομμύριο για όλη την υπόλοιπη ζωή μου γίνεται να έχω;

 

[Kate1914]

No pain, no gain.
Άντε, πάμε Κατερινιώ.

 

[Υδροχόος]

 

[ultraviolence]

Can you rise from the dirt?
Can you love like you've never been hurt?
If you've been hurt
Can you still believe?
Can you set your spirit free?

 

[Κάμπια]

Μόνο λόγια..........

 

[Valder]

Η αλήθεια ψηλαφίζεται πάντοτε μόνο με την καρδιά.

Αναζήτησε το υπέρτατον βάσει αυτού που νιώθεις ως την πραγματική δική σου αλήθεια, και θα βρεις τον δρόμο σου.

Είμαι πιο ευγενική απ όσο νομίζεις, κι ας ειμαι το πιο τραχύ εγω σου. Η γλωσσα μου λιμανίσια μα η ψυχή σαλονάτη.

Σκοτεινούλα, όχι κακούλα.

*Αλλά μπορώ να κάνω και ζημιές νι, χιχι

 

[Nascentes morimur]

Κι αν χρειαστεί κάποτε για τη ζωή σου, για το σκοπό της ζωής σου, να ξεχάσεις, να γυρίσεις πλευρό, ν' ανασάνεις, τότε δοκίμασε να αφεθείς ολότελα, να ζήσεις τυφλός για κάποιο διάστημα. Ίσως η γαλήνη που γυρεύεις να βρίσκεται ακριβώς στην ισορροπία μιας τέτοιας θέσης και μιας τέτοιας άρσης. Ζήσε ολόκληρος.
Προσπάθησε, κάθε μέρα να θυμάσαι και να πραγματοποιείς τι πιστεύεις. (Γ.Σ)

 

[Υδροχόος]

 

[glayki]

Να ελπίζεις – να ελπίζεις πάντα – πως ανάμεσα εις τους ανθρώπους – που τους ρημάζει η τρομερή “ευκολία” –
θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους
που τους διέπει καλοσύνη – πόθος ευγένειας – ηρεμία
ίσως όχι πολλές – ίσως να ‘σαι άτυχος: καμία –
τότες εσύ προσπάθησε να γενείς καλλίτερος
εις τρόπον ώστε να έρθει κάποια σχετική ισορροπία.

Ν.Εγγονόπουλος

 

[Κάμπια]

 

[Υδροχόος]

 

[nearos]

Εισαι το ειδος γυναίκας που γεννάει ποιητές. Όχι καβάφηδες και Ρήτσους, αλλα Κάφκες, Αλμπέρ Καμύδες, Νίτσες..........

 

[nearos]

Παλι μαλακας βγήκα.
Τα 'χει η ζωή αυτά, ε;
Η κανονική ζωή; Φυσικά και όχι. Μονο η δική μου.

 

[Valder]

Διανοητικό προλεταριάτο της φαυλο-φιογκαρίας

Ευπρέπεια αξιοπρέπεια, μες τη χιονιστή μας γυαλα όλα καλά, ο μικρόκοσμός μας να πηγαίνει καλά, κι άσε τον Νωε να παλεύει με τα κατακλυσμά του Θεου.

Εχτισε ολόκληρο πλοίο ο Νωε, γιατί θεώρησε σημαντική την εντολή του Θεου, τον Θεο τον ίδιο, τα ζωα που έσωσε και την οικογένειά του.

Στο τέλος τέλος της Γραφής, "προτεραιοποιείς" το εξ όλων σημαντικότερο.

Αν εσένα ο κατακλυσμός δεν σου έκανε τίποτα, είναι γιατί ακόμα δεν έχεις βραχεί. Και προκειμένου να μη μεινεις μόνος, ή προκειμένου να δοξαστείς, λες μάγκα μου καλύτερα βρεγμένος. Εγω πάνω απ όλα.

Αν σε ενοχλεί όμως που ο κατακλυσμός, έπνιξε τον αδερφό σου, κι ο αδερφός σου ειναι πάνω απο το εγω σου, πολλώ δε μάλλον διαφωνείς με την πλημμύρα, ούτε εσυ θα βραχείς, ούτε ο αδερφός σου θα ξαναβραχεί, και όλοι οι άλλοι θα μπορούν σταθερά να βασιστούν επάνω σου ότι στην ώρα της πλημμύρας δεν θα το σκάσεις με την Κιβωτό να κανεις κουπί από μακριά "γεια σας μαλάκες καλό πνιγμό". Θα τα στήσεις λοιπόν και θα πεις "οχι ρε πούστη, από μενα δε θα βρεις απάγκιο, πήγαινε να βρέξεις αλλού"

Κανείς δεν μπορεί να αναγκάσει κανέναν, επειδή αυτός έκανε κουπί, να κάνουν κι οι άλλοι, ναι, πράγματι, ελευθερία. Αλλά στο όριο της ελευθερίας, η τιμή.

Κι όπως απαιτώ από τους άλλους την τιμή, έτσι την προσφέρω και εγω στους άλλους. Κι ας μη μου έκανε τίποτα ο κατακλυσμός (βλ. ο φαύλος όχλος). Όταν έχεις βρέξει κάποιον που μου μοιάζει, κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα βρέξεις και μένα.

Η τιμή περισώζει την αξιοπρέπεια και διασφαλίζει το σταθερό ανήκειν. Αι ετερόκληται ενώσεις υπο σβουρών, πρόσκαιρες είναι. Αι δε σβούραι ένεκα της ασταθείας και της περιστροφής γύρω από το Εγω, αναξιόπιστα εργαλεία.

Γι αυτό και οι σβούρες ειναι παιδικά παιχνίδια, και μόνον.

 

[Υδροχόος]

Δεν εκτιμάμε την ειλικρίνεια. Λέμε ότι την θέλουμε, ότι την αποζητούμε στις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά όταν ο/η άλλος/η μας λέει την αλήθεια του, του "την πετάμε" πίσω. Δεν ξέρουμε τί να την κάνουμε. Είμαστε, κάποιες φορές, και τελείως ανάξιοι να την διαχειριστούμε. Αν μας βολεύει, φυσικά, όλα καλά. Μα αν δεν ;

Δε θέλουμε ανθρώπους να προσποιούνται (έτσι ισχυριζόμαστε...), αλλά αναγκάζουμε τους άλλους, με τη στάση και συμπεριφορά μας, να λένε μισές αλήθειες, να φοράνε μάσκες και να προσποιούνται ή κάτι που δεν είναι ή ότι όλα καλά και πάμε παρακάτω...

Υποκρισία και άγιος ο Θεός...

Γι΄ αυτό αποφάσισα να λέω ό,τι θέλω, όπως το θέλω και όποτε το θέλω. Χωρίς δεύτερες σκέψεις. Ποιός/α θα σκεφτεί και τί. Ας σκεφτεί ό,τι θέλει. Παύει να με αφορά.

 

[Himela]