Απορώ από ποιο κοινό εργοστάσιο έχουν βγει όλοι αυτοί οι γλυκείς άνευροι ψιλο-φοξτροτ χορούλης μετα της δεσποσύνης δίπλα σε ένα τούμπανο, ταμπα τούμπα τάμπα τουμπα, κύριοι άνδρες.
"Ω γλυκεία δεσποσύνη, τα μουσια σας γδέρνουσι τα χείλη μου σαν με φιλάτε ως άλλο λέλουδον"
Σαν από Άρλεκιν θαρρείς να ξεπήδησαν ή από κάποιο φτηνό και γρήγορα στημένο ιστότοπο προ 20ετίας όπου περιέγραψε τις περιπτύξεις της Κονστάνς με τον Αντόνιο και τον Μάρκο και τη Στέλλα.
Κονστάνς και Αντόνιο και Μάρκο και Στέλλα. Και "εφέρμαρε" ο Αντόνιο το Μάρκο, και κοίταγε η Κονστάνς τη Στέλλα, που μαγειρεύανε σουτζουκάκια σμυρνέικα.
- Ω... σας έπεσε ένα μαντήλι
- (δακρύζον το πούσιο από συγκίνηση μπροστα στο θέατρο του μασελοφόρου γόη) -Αχ καλέ μου κύριε!
- Θα σας κάνω πριντσιπέσσα
- Εγια μόλα εγια λέσα...
- Να βάλω και τ αρχίδια μέσα;
- Τι είπατε καλέ μου κύριε;;;
- Θα σε κάνω πριντσιπέσσα με λεφτά σπίτια και μέσα.
- Τι μέσα καλέ μου κύριε; Θα αφήνατε να πάει μια κυρία με τα μέσα;
- Εσείς; Με τα μέσα; Θα απωλέσατε τα λογικά σας γλυκοφρύδα δεσποσύνη μου. Μόνο με άμαξα με δυο άλογα.
- Το ένα τ' άλογο να είναι άσπρο...
- ΩΠΑΣ Κυρία Κονστάνς, χορεύετε;
- Άστο πουλάκι μου, θα μας πεθάνεις πριν την ώρα μας με τόση απαλοσύνη. Χορεύω και μόνη!