Ενα Μακιαβελλικό πρωινό
Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιός είσαι. Η και αλλιώς πως να φυλάγεσαι ή και να απολαμβάνεις τη ζωή με ανθρώπους που σου ταιριάζουν.
Όταν ένας άνθρωπος αισθάνεται την αναγκη, όχι μόνο να κάνει παρέα, αλλά να διατηρήσει επαφή με ανθρώπους με συγκεκριμένα θετικά ή αρνητικά χαρακτηριστικά, είναι γιατί τα μοιράζεται.
Όταν μου έχεις εναν σκατοψυχο στον κυκλο σου, μπορω να το πω και τυχαίο.
Όταν μου περιβάλλεσαι απο σκατόψυχους και βλαμμένους, τι συμπέρασμα θες να βγάλω;
Ότι είναι τυχαίο; Οτι είσαι νούφαρο αγνό; Ή οτι αντε στην καλύτερη είσαι ξύπνιο κι οχι εύπιστο άτομο που σε κανουν οτι θέλουν;
Κι όταν περιβάλλεσαι από καλά και ηθικά άτομα, περιμένεις το κακό να σε σεβαστεί και να μη σε βλάψει; Θα σε δει οτι στην πρώτη αναποδιά τρέχεις στον ασφαλή σου χώρο, στους καλούς σου ανθρώπους, άρα είσαι πιθανότατα ένας καλός αγνός ή αδύναμος άνθρωπος που ζει απο το ισχύς εν τη ενώσει. Το μονο που χρειάζεται να κάνει για να σε εξοντώσει ειναι πρώτα να σε απομονώσει.
Απλά οπως τη μαυρη τρυπα στο διάστημα δεν μπορεις να την δεις κατευθείαν με το τηλεσκόπιο αλλά την αναγνωρίζεις από τα βαρυτικά κύματα και τις επιδράσεις σε άλλα σώματα, έτσι και τον χαρακτηρα μερικών ανθρώπων δεν μπορεις να τον δεις άμεσα και γρήγορα. Πρέπει να δεις τι λένε, τι κάνουν, τι τους συνεπαίρνει, με ποιους κάνουν κολλεγιά κλπ.
Παρατήρηση συστηματική και φακέλωμα. Για όλους και για όλα. Η πληροφορία είναι πιο χρυσός κι από τον χρυσό.
Και γι αυτό δεν πρέπει να ξέρουν και ποιούς συναναστρέφεσαι. Όχι αρκετούς έστω και όχι όμοιους. Για να μη βρίσκουν τα κενα ασφαλείας σου και τις σκατοψυχιές σου.
Θες να επιβιώνεις και να μη σε ξέρει ποτε κανεις αρκετά για να σε βλάψει;
Δείχνε νησί στον ωκεανό. Δείχνε, όχι να είσαι, έχει διαφορά.
Άσε τους άλλους να ειναι πόλεις που δειχνουν τα φώτα τους, αγόραζε, αγόραζε, αγόραζε πληροφορίες και μην πουλάς παρεκτός αν εξυπηρετεί κάποιο σκοπό.
Εσυ, σκοτάδι στην πόλη σου, μέχρι που θα πλησιάσουν. Και όταν δεις ποιος πλησιάζει και τι είναι, τότε ένα ένα τα φώτα άναβε και βάλτον μες τα καταστηματα και σέρβιρέ τον καφέ και τυρόπιτα και κοιμισέ τον στο πανδοχείο, αν ειναι καλός.
Οι συνοδοιπόροι μου το Φως, οι σύμμαχοί μου το Σκοτάδι, η Λεπίδα αόρατη και το Μελάνι μόνιμο. Είμαι ο κανένας, ήρθα από το πουθενά και στο τίποτα πηγαίνω, κουβαλώντας στην πλάτη αόρατα μπαγκάζια.
Ξέρουν το τίποτά μου, μαθαίνω τα πάντα τους. Είμαι το μάτι ανάμεσα στους τυφλούς.