
04-06-23

16:17
Χριστέ μου, οι πιο άκυρες ιδέες τις πιο άκυρες ώρες.
Ήθελα στις 6 το πρωί, μετά από 2 φορές σερί πόνο ηρωικό, να φτιάξω θέμα με την "πεζογραφία μιας βωμολοχίας" καθαρά για ενήλικους για το κατα πόσον ευεργετικό είναι να λήγεις την καταδυνάστευση του κορμιού σου και να κυκλοφορείς με το αχαμνό αδέσποτο έξω από το μποξεράκι, την ώρα που ο κρότος της πορδής αντανακλάται στο μπάνιο, μια γόνιμη απελευθέρωση, καθαρτική και ηρεμιστική συνάμα, την ώρα που οι πλεμπαίοι σαν ρομποτ απολαμβάνουν τον υπνάκο τους.
Και μετά ήθελα σε μια έκλαμψη σοβαρότητας, τάχα μου, να γράψω και να φιλοσοφήσω για το κατα πόσον τα εκατό χρόνια που ζούμε δεν αποτελούν την ζωή ανάμεσα σε δυο διαστήματα ανυπαρξίας, αλλά τη φύση μιας δέσμιας κατάστασης, μια ζώσα φυλακή ανάμεσα σε δυο άλλες διαφορετικές υπαρξιακές καταστάσεις.
Πως στο διάολο αγάπησα το συντηρητισμό και την πειθαρχία στη μια μου μάσκα, ενω από την άλλη όταν βγάζω αυτη τη μάσκα και φοράω την άλλη, είμαι τελείως αντιδραστικός, ρέμπελο, Θεος Λόκι της σκανταλιάς;
Ήθελα στις 6 το πρωί, μετά από 2 φορές σερί πόνο ηρωικό, να φτιάξω θέμα με την "πεζογραφία μιας βωμολοχίας" καθαρά για ενήλικους για το κατα πόσον ευεργετικό είναι να λήγεις την καταδυνάστευση του κορμιού σου και να κυκλοφορείς με το αχαμνό αδέσποτο έξω από το μποξεράκι, την ώρα που ο κρότος της πορδής αντανακλάται στο μπάνιο, μια γόνιμη απελευθέρωση, καθαρτική και ηρεμιστική συνάμα, την ώρα που οι πλεμπαίοι σαν ρομποτ απολαμβάνουν τον υπνάκο τους.
Και μετά ήθελα σε μια έκλαμψη σοβαρότητας, τάχα μου, να γράψω και να φιλοσοφήσω για το κατα πόσον τα εκατό χρόνια που ζούμε δεν αποτελούν την ζωή ανάμεσα σε δυο διαστήματα ανυπαρξίας, αλλά τη φύση μιας δέσμιας κατάστασης, μια ζώσα φυλακή ανάμεσα σε δυο άλλες διαφορετικές υπαρξιακές καταστάσεις.
Πως στο διάολο αγάπησα το συντηρητισμό και την πειθαρχία στη μια μου μάσκα, ενω από την άλλη όταν βγάζω αυτη τη μάσκα και φοράω την άλλη, είμαι τελείως αντιδραστικός, ρέμπελο, Θεος Λόκι της σκανταλιάς;