Σκέψεις... III

[Ion.]

Λέω ότι τον έχω ξεπεράσει μέχρι να ακούσω κάποιο τραγούδι που μου τον θυμίζει

Όχι δεν κλαίω

 

[ultraviolence]

Πάρε την εξουσία σου και βαλτην στον κωλο σου, πατσαβούρα

 

[Valder]

Οι άνθρωποι είναι αυτό που είναι, αυτό που τους αρέσει ή αυτό που χρειάζονται να είναι για να αισθάνονται καλά. Δεν υπάρχει νόημα να τους ανταγωνίζεσαι. Ίσως να τους συναγωνίζεσαι, υγιέστερο, αν και γι αυτό έχω επίσης αμφιβολίες.

Εαν το εχω ανάγκη εγω, καλώς. Αλλά το "για να του μπω στο μάτι του γείτονα", οχι. Να μου λείπει. Δεν εχω καμία ανάγκη να δοξολογηθώ από την κοινωνία. Μάλιστα, όσο πιο ήσυχα κι αόρατος περάσω τη ζωή, τόσο πιο καλά.

Η άλλη κοντα στα 30, συνειδητοποιημένη πιο νωρίς δηλαδή από μένα, και έλεγε "θέλω να μετακομισω σε ενα καλύβι μες το δάσος με λίμνες και να έχω την ηρεμία μου".

Ε είπα μέσα μου, αυτό είναι ένα από τα νοήματα της ζωής.

Η ειλικρίνεια με τον εαυτό, στο ποιός είσαι και τι ζητάς πραγματικά βαθιά, από τη ζωή σου, κι όχι τι πιστεύεις πως ζητάς.

Και δεν είναι ότι είμαι αδιάφορος ή δεν δίνω δεκάρα. Είναι που έχω δώσει υπερβολικά πολλές δεκάρες. Δεν είναι αρκετές;

 

[American Economist]

 

[Reader]

Ελπίζω, όταν επιστρέψεις, να έχεις βρει τη λύση σε όλα τα ζητήματα που σε απασχολούν.

 

[nearos]

Ψυχοπλάκωμα στη Καισαριανή σήμερα.
Περπάτησα την πόρτα, εγώ δόξα τω Θεώ γύρισα. Πριν 80 χρόνια όμως δε θα γυρνούσα.
Άτομα της ηλικίας μου, της πόλης μου, ομοϊδεάτες. Νεκροί, και πιο μικροί από εμένα.
Στάθηκα και εκεί που στεκόντουσαν και έδωσαν την τελευταία τους πνοή.
Δε μπορεί να το συλλάβει ο νους μου, πονάει το κεφάλι μου

 

[Nascentes morimur]

Η ζωή θα μπορούσε να ήταν αλλιώς για αυτούς που αγαπούν. Οι λέξεις τους θα είχαν παραλήπτη. Τα ποιήματά τους καθαρογραμμένα, χωρίς λεκέδες από δάκρυα, σε χαρτί απο πάπυρο, προνόμιο μιας άλλης εποχής, δώρο του νεαρού αυτοκράτορα που πέθανε από θλίψη.
Αν η ζωή ήταν πιο γενναιόδωρη, ίσως τα πράγματα να ήταν απλά.
Σαν το φαγητό που έγινε για φίλους. Σαν το κρασί που ήπιαμε πριν το πρώτο φιλί. Ακόμα σαν απόηχος τραγουδιού που σε επισκέπτεται απρόσκλητα για να σου κάνει συντροφιά, όταν δεν ξέρεις πώς να πεις αυτό που σε πονάει, και το τραγούδι λέει τα λόγια που εσύ δεν μπορείς να πεις.
Π. Κοροβέσης

 

[Ion.]

"πόσο κοντή είσαι ;"

Εν τω μεταξύ χώρεσα στο Πορτ μπαγκαζ του Σμαρτ

 

[Κάμπια]

 

[SOx]

Note to Self

Είσαι πεπερασμένος μέσα σ'ένα άπειρο Σύμπαν.
Όμοια ισχύουν και για το διαθέσιμο σου Χρόνο.
Μην τον σπαταλάς στα ανούσια, πράξε σοφά.​

 

[Valder]

Δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που ήμουν ξέγνοιαστος.

Κι αυτό καταλαβαίνεις, εσυ που με διαβάζεις, πόσο άσχημο είναι, έτσι;

 

[yorkie]

Γλυκές καληνύχτες,

Comeback βραδινό με αϋπνία αρρώστιας, στο κρεβάτι με βήχα και λιγάκι πυρετό ( θα ζήσω, θα ζήσω… ).
Είμαστε καλά, αλλά πέρασα να χαρώ με κανά καλό νέο σας και ήλπιζα να σας βρω έτσι.

Για όλα τα άλλα δεν έχω λύση, δυστυχώς.
Ομως έχω να προτείνω μία μεγάλη μου Αγάπη φιλοσοφικά.
Paul Ricoeur βεβαίως-βεβαιως.
Θέλει κάποιες βασικές γνώσεις ψυχανάλυσης, επιστημολογίας και κοινωνικής θεωρίας γιατί είναι απαιτητικός. Αξίζει τον κόπο όμως..

«Ο ίδιος ο εαυτός ως άλλος», λοιπόν.

Τώρα λίγα λόγια για το τι κάνει ο αγαπητός, παραθέτω : “Paul Ricoeur's concept of "Soi-même comme un autre," or "Oneself as Another" in English, explores the intersection of self-identity and the Other within philosophical thought. Ricoeur meticulously examines the narrative identity, suggesting that the self is constructed through the stories we tell about ourselves, intertwined with the perceptions of others. This philosophy challenges us to reflect on our identity's fluidity, guided by ethics, dialogue, and the recognition of otherness, laying a foundational understanding for students studying contemporary philosophy and self-concept theories.”.

Να προσέχετε και να περνάτε όμορφα.
Αν κάποιο διαβάσει Ricoeur, πλιζ ας με σπαμάρει μπας και δω καμία ειδοποίηση γιατί μπαίνω πολύ σπάνια στέκι.
Φιλάκια

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 2 Δεκεμβρίου 2024

Η ζωή θα μπορούσε να ήταν αλλιώς για αυτούς που αγαπούν. Οι λέξεις τους θα είχαν παραλήπτη. Τα ποιήματά τους καθαρογραμμένα, χωρίς λεκέδες από δάκρυα, σε χαρτί απο πάπυρο, προνόμιο μιας άλλης εποχής, δώρο του νεαρού αυτοκράτορα που πέθανε από θλίψη.
Αν η ζωή ήταν πιο γενναιόδωρη, ίσως τα πράγματα να ήταν απλά.
Σαν το φαγητό που έγινε για φίλους. Σαν το κρασί που ήπιαμε πριν το πρώτο φιλί. Ακόμα σαν απόηχος τραγουδιού που σε επισκέπτεται απρόσκλητα για να σου κάνει συντροφιά, όταν δεν ξέρεις πώς να πεις αυτό που σε πονάει, και το τραγούδι λέει τα λόγια που εσύ δεν μπορείς να πεις.
Π. Κοροβέσης

Νεσάντες μου γλυκιά, τσέκαρε το «η Απόφαση» του Αναγνωστάκη και το βιβλίο του Ρολάν Μπαρτ, ιδίως το σημείο στα «Μαύρα γυαλιά» (από το βιβλίο «αποσπάσματα του ερωτικού λόγου»). Υπάρχει και σε δωρεάν διαθέσιμη μορφή online.
Θα σ’ αρέσει!

 

[Λένω]

Γλυκές καληνύχτες,

Comeback βραδινό με αϋπνία αρρώστιας, στο κρεβάτι με βήχα και λιγάκι πυρετό ( θα ζήσω, θα ζήσω… ).
Είμαστε καλά, αλλά πέρασα να χαρώ με κανά καλό νέο σας και ήλπιζα να σας βρω έτσι.

Και κάπως έτσι αποδεικνύεται ότι αρκεί κάτι "μικρό", όπως μια ανάρτηση για ν΄ανέβει η διάθεσή σου, να σχηματιστεί ένα χαμόγελο στα χείλη σου και να ξεκινήσει όμορφα και αισιόδοξα η μέρα σου.

Γλυκές καλημέρες, αγαπημένη μου @yorkie.
(Το μεσημεράκι, θα σου απαντήσω στο email.)

 

[Nascentes morimur]

Γλυκές καληνύχτες,

Comeback βραδινό με αϋπνία αρρώστιας, στο κρεβάτι με βήχα και λιγάκι πυρετό ( θα ζήσω, θα ζήσω… ).
Είμαστε καλά, αλλά πέρασα να χαρώ με κανά καλό νέο σας και ήλπιζα να σας βρω έτσι.

Για όλα τα άλλα δεν έχω λύση, δυστυχώς.
Ομως έχω να προτείνω μία μεγάλη μου Αγάπη φιλοσοφικά.
Paul Ricoeur βεβαίως-βεβαιως.
Θέλει κάποιες βασικές γνώσεις ψυχανάλυσης, επιστημολογίας και κοινωνικής θεωρίας γιατί είναι απαιτητικός. Αξίζει τον κόπο όμως..

«Ο ίδιος ο εαυτός ως άλλος», λοιπόν.

Τώρα λίγα λόγια για το τι κάνει ο αγαπητός, παραθέτω : “Paul Ricoeur's concept of "Soi-même comme un autre," or "Oneself as Another" in English, explores the intersection of self-identity and the Other within philosophical thought. Ricoeur meticulously examines the narrative identity, suggesting that the self is constructed through the stories we tell about ourselves, intertwined with the perceptions of others. This philosophy challenges us to reflect on our identity's fluidity, guided by ethics, dialogue, and the recognition of otherness, laying a foundational understanding for students studying contemporary philosophy and self-concept theories.”.

Να προσέχετε και να περνάτε όμορφα.
Αν κάποιο διαβάσει Ricoeur, πλιζ ας με σπαμάρει μπας και δω καμία ειδοποίηση γιατί μπαίνω πολύ σπάνια στέκι.
Φιλάκια

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 2 Δεκεμβρίου 2024

Νεσάντες μου γλυκιά, τσέκαρε το «η Απόφαση» του Αναγνωστάκη και το βιβλίο του Ρολάν Μπαρτ, ιδίως το σημείο στα «Μαύρα γυαλιά» (από το βιβλίο «αποσπάσματα του ερωτικού λόγου»). Υπάρχει και σε δωρεάν διαθέσιμη μορφή online.
Θα σ’ αρέσει!

Θα το κοιτάξω σε ευχαριστώ!!!

Χάρηκα πολύ που είδα ειδοποίηση σου (πάει καιρός),
Εύχομαι περαστικά οπως εύχομαι να σε βλέπουμε και συχνότερα.

(Πολύτιμος ο ευατός μας να (σε) προσέχεις
και αν ο ελεύθερος χρόνος σου ειναι περιορισμένος να
κοιτάς να περνάς καλά .(Αυτό έχει σημασία)
Καλό μήνα όπως εσύ επιθυμείς να είναι.

 

[Κάμπια]

 

[finesse]

Ηλιόλουστη ημέρα σε βρίσκει να περπατάς ανέμελα πάνω στο πεζοδρόμιο. Στο ίδιο πεζοδρόμιο, πλησιάζει κυρία. Λευκά μαλλιά. Στάση μαζεμένη. Τα μάτια χαμηλωμένα. Το διαγώνιο σκανάρισμά σου πιάνει κάτι περίεργο, χωρίς να καταλαβαίνεις τι ακριβώς. Πας το βλέμμα σου αλλού και το ξαναρίχνεις φευγαλέα όταν έρχεται πιο κοντά σε σένα. Τα μάτια σου ψάχνουν τα δικά της. Βλέπεις το δικό της μπλαβισμένο, και καταλαβαίνεις ακριβώς τι ήταν το παράξενο που έπιασες. Τραβάς τα μάτια σου ακαριαία από πάνω της, να μη τη φέρεις περισσότερο σε δύσκολη θέση. Παριστάνεις ότι δεν είδες τίποτα. Μάλιστα, κοιτάς προχωρώντας το κινητό σου, για να το κάνεις πιο αληθοφανές. Ο "ουρανός" ξάφνου γέμισε ανταριασμένα σύννεφα, σαν το μέσα σου° και δεν λέει να ξανοίξει.

 

[nearos]

Αγαπητή βόνταφον: Γαμώ το σπίτι σου. 3:30 η ώρα το μεσημέρι δε παίρνεις τηλέφωνο δε πα να είσαι και αιμόφυρτος στο πάτωμα και διαμελισμένος. Ο άντρας έχει 3 ιερά πράγματα, τον Θεό, την πατρίδα και τη γαμημένη μοναδική στιγμή που μπορεί να είναι ήρεμος καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας.

Αν ήθελα να ακούσω για τα πακέτα και τις προσφορές σου, θα πήγαινα στην ιστοσελίδα σου, δεν έχουμε 1990, έχουμε 24 και δυο χιλιάδες έτη μετά την γέννηση του Χριστού. Δε θέλω να ακούσω προσφορές, και μη βάζεις μικρές νεαρές κοπελίτσες να μου ζητάνε συγνώμη για την ενόχληση γιατί μετά έχω τύψεις όταν τις διαολοστέλνω.

Να καεί ότι ιερό έχεις. Εύχομαι να περάσει όχλος απο τα κεντρικά σου γραφεία και να φτύσει ροχάλες και κουράδες με σφεντόνες σε ότι τζάμι έχεις

 

[Valder]

Όταν προσπαθείς να διαπραγματευτείς κάτι, ότι κι αν είναι αυτό (επαγγελματικά, φιλικά, ερωτικά, συγγενικά, οτιδήποτε) με ανθρώπους που είναι μέρος του προβλήματος, μην περιμένεις το πρόβλημα να λυθεί.

Οι άνθρωποι αυτοί είτε ζουν από το πρόβλημα, είτε συμβιβάστηκαν με το πρόβλημα, είτε δημιούργησαν το πρόβλημα.

Ο μόνος διάλογος πρέπει να γίνεται με ανθρώπους που είναι έξω από το πρόβλημα, που ξέφυγαν από αυτό ή έστω το βλέπουν όπως πρέπει χωρίς παραμορφωτικούς φακούς.

Οι άλλοι πρέπει να είναι ένα ξερό "Όχι" εκ μέρους σου.

Και γιατί πρέπει να είναι ξερό το "Όχι"; Γιατί όταν ο άλλος είναι μέσα στο πρόβλημα, πρώτον δε θα το δει ποτέ όπως εσυ. Δεύτερον και σημαντικότερο, από τη στιγμή που θα χρειαστεί να εξηγήσεις "Γιατί όχι", αποδυναμώνεις το "όχι" σου. Δίνεις όπλα στη φαρέτρα τους, είτε να σε αλλάξουν, είτε να σε βγάλουν τρελό, είτε απλά δίνεις την εντύπωση αδύναμου και αναποφάσιστου.

Όχι, δεν μπορούν όλοι να σε βοηθήσουν στο πρόβλημα. Κάποιοι δεν μπορούν, κάποιοι δεν θέλουν και κάποιοι είναι το πρόβλημα.

Μάθετε να διαβάζετε τους ανθρώπους καλά, γι αυτό που είναι.

Και μετα όταν φρικάρετε από την αφύπνιση και το γκρέμισμα των ψευδαισθήσεων, θα με θυμηθείτε όταν σας λεω ότι:

"Το να αγγίζεις την αλήθεια είναι σα να αγγίζεις την παράνοια, ένα πράγμα που απαξ και το δεις, δεν μπορείς να το ξε-δεις. Ένα κουτί της Πανδώρας που αν ανοιξει δεν μπορει να ξανακλείσει"

Ευλογημένοι οι αφελείς μες τον ύπνο τους.

 

[Κάμπια]

 

[rafaela11]

Όταν προσπαθείς να διαπραγματευτείς κάτι, ότι κι αν είναι αυτό (επαγγελματικά, φιλικά, ερωτικά, συγγενικά, οτιδήποτε) με ανθρώπους που είναι μέρος του προβλήματος, μην περιμένεις το πρόβλημα να λυθεί.

Οι άνθρωποι αυτοί είτε ζουν από το πρόβλημα, είτε συμβιβάστηκαν με το πρόβλημα, είτε δημιούργησαν το πρόβλημα.

Δεν διαπραγματεύεσαι καν, τους βγάζεις έξω από το κύκλο της ζώνης

κι αν είναι αναγκαίο να είναι μέσα στην ζωή σου για κάποιο λόγο (πχ οικογένεια) απλά τους βάζεις να χορέψουν στα δικά σου όρια, κι όχι εσύ στα δικά τους!!!

έτσι έμαθα να επιβιώνω με τοξικό άνθρωπο με ναρκισσισμό

ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ

όταν αποδέχεσαι ότι δεν θα λυθεί ποτέ το πρόβλημα τους, λύνεται το δικό σου !