Σκέψεις... III

[parafernalia]

Η ζωή θέλει τρόπο.

Όταν φτιάχνεις τη χορτοφαγική σου σαλάτα με τα κριθαροπαξιμάδια, τα ξυροκάρπια, τα ντοματίνια, το ελαιόλαδο και την πρασινάδα δεν πρέπει να ξεχάσεις το βασικότερο: το μηλόξυδο!

Ρυθμίζεις την αρτηριακή σου πίεση και μετά ζεστό μπανάκι, ζεστό κακάο, μουσικούλα , βιβλίο και νάνι.

 

[Κάμπια]

Τρώγομαι με τον εαυτό μου. Έχω τόσα νεύρα και θέλω να απομακρυνθω από τους πάντες. Παράλληλα όμως νιώθω ότι δεν θέλω να είμαι έτσι. Θέλω να είμαι οκευ αλλά δεν μπορώ να κάνω και ότι δεν με επηρεάζει

 

[Valder]

Περαστικά για την υγεία σου, κι ας μην επιτρέπουν οι συνθήκες να έχουμε επαφές. Δε μ αρεσε που είπες αυτά που είπες, γιατί πρώτον δεν ήταν αλήθεια και δεύτερον γιατί με άδειασες άσχημα ως φίλο.

Εντούτοις δε σημαίνει ότι δεν σκέφτομαι πως θέλω να αναρρώσεις. Έτερον εκάτερον.

Και η σκέψη σκέψη, και η επιφύλαξη επιφύλαξη.

Και όχι δε θα σου στειλω γιατι θα το εκμεταλλευτείς και θα αρχίσεις πάλι τις ίδιες συμπεριφορές και θα με αγχώνεις και δεν θέλω.

Καλή ανάρρωση λοιπόν.

 

[Ion.]

Γιατί κάποιοι άνθρωποι βγάζουν ΤΟΣΗ κακία και χολή σε κάποιον ΧΩΡΊΣ να τους έχει πειράξει σε κάτι , και μόνο αναφέρει κάτι το οποίο κατάφερε κ νιώθει περήφανος?

 

[Valder]

12:30 - 06:30 νάνι - σχεδόν υπό πίεση

Έχω κάνει και πολύ καλύτερους ύπνους.

Αισθάνομαι χάλια! Σα να κοιτάζω να ελέγχει το σώμα μου κάποιος άλλος κι ένα υπερβολικό φως να τυφλώνει τα μάτια μου. Απ ολα τα ανυπόφορα πράγματα του κόσμου, φως, φως!

Θα ξαναπάω από κάτω απο τα σκεπάσματα, με την ηλεκτρική κουβέρτα στο φουλ, με καθόλου φως, καθόλου οθόνες...

Τι γλυκά που θα ναι... Γλυκό γλυκούτσικο πανέμορφο τρισυπέροχο Σκότος.

Κι όμως. Έχω κάνει ένα δέρμα η πουτάνα, μούρλια. Με το άλλο ωράριο έδειχνα σαν κωλόγρια.

Λα λα λα, σήμερα θα χει και μποτέ με άρωμα τριανταφυλλάκι, σα λουκούμι τριαντάφυλλο μυρίζει αυτή η κρέμα αχ μούρλια...

 

[vasilagas]

Έγινα σαν τα μούτρα σου…

 

[SOx]

 

[Ion.]

 

[Valder]

Χρειάζομαι μια μπύρα η ρουφιάνα, και τις έχω εξαφανίσει όλες.
Νερό, πρωτεινη, υγιεινή διατροφή, περισσότερο νερό κι εγω να θέλω μπύρα.

Όχι κοίτα μαρή πως μας φτιάχνουν στην Ελλάδα, βγαίνουμε από το εργοστάσιο γκομενάρες. Το χαλάμε για γούστα, κι ύστερα το ξαναφτιάχνουμε καλύτερο.

Θέλω τη ΜΠΥΡΑ ΜΟΥ! Ουφ, κι αύριο είναι smoothie day, ντει αλογάκι ντει, καβάλα πάει η νύφη στην εκκλησιά, καβάλα στο κρεβάτι λαλαλα... Αν του πω να φέρει 20 Νύμφες θα πρέπει να τις πιω και μετα δε θα γίνω χοτ, άστο καλύτερις... Νερό και πρωτεϊνη, μέχρι και το φρύδι μου έκανε μυ κι ο μυς κάνει φλεξ, νι. Μυ, νι! Μυνί!

Εχουμε ζόρια οι όμορφες που έλεγε και το άλλο το τσόκαρο στο ΦΒ. Άει μωρή πορνίδω. Τι θυμήθηκα το τσουλαδερόν.

ΦΟΡΝΙΔΩΩΩΩ... ΘΣΟΥΛΑΔΕΡΟΝΝΝΝΝ... ΑΙ ΚΑΡΑΜΠΑ ΑΡΙΜΠΑ ΑΡΙΜΠΑ ΕΠΑΑΑΑ!

Θέλω τη ΜΠΥΡΑ ΜΟΥ. Το πα; Το πα!

 

[Kate1914]

Όλα λάθος.

Τα έχω κάνει όλα λάθος, και δεν ξέρω από πού να το πρωτοπιάσω για να το ξεδιαλύνω και να τα βάλω όλα σε μια τάξη.
Γιατί η φάση yolo δεν βγάζει πουθενά. Καλό ήταν για όσο κράτησε (και χρειαζόταν), αλλά τώρα πρέπει να περάσω στην επόμενη φάση. Που είναι η φάση της (αυτο)πειθαρχίας, αλλά σε όλους τους τομείς, όχι μόνο για το σχέδιο που θα με σώσει.
Και δεν ξέρω πώς. Και όχι μόνο αυτό, βασικά σκέφτομαι ότι θα το κάνω από υποχρέωση και όχι επειδή το θέλω.
Όμως αυτό ακριβώς είναι η αίσθηση του καθήκοντος που πρέπει να έχω. Κάνω κάτι όχι απαραίτητα επειδή το θέλω και μου αρέσει, αλλά επειδή πρέπει.

Οπότε, ακόμη και αν δε μου αρέσει, αφού πρέπει, θα το κάνω. Πρέπει να το κάνω.
Και καλύτερα να το κάνω έστω και στο ελάχιστο για να είμαι εντάξει με τη συνείδησή μου, παρά να το σκέφτομαι συνέχεια λες και βρίσκομαι σε λούπα, και να τα κάνω απλώς χειρότερα.

Θα μείνω όμως μόνο στα ωραία και μεγάλα λόγια ή θα περάσω και στις πράξεις; Άντε να δούμε.

 

[juste un instant]

Η ζωή είναι μια συνεχής ροή αλλαγής και ευκαιριών. Κάθε στιγμή, καλούμαστε να βρούμε νόημα στις εμπειρίες μας, να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να απολαμβάνουμε τις μικρές χαρές. Η αληθινή ευτυχία δεν βρίσκεται σε εξωτερικές επιδιώξεις, αλλά στην αποδοχή του εαυτού μας και στη σύνδεση με τους άλλους. Η ζωή είναι μια πορεία, όχι ένας προορισμός.

 

[Κάμπια]

Λίγο μακάβριο

 

[Valder]

Και σας είπα οτι ήθελα μπύρα... Πίνω αυτό το σμουθι φρούτων, μήλα αχλάδια και γαλα αμύγδαλο που έφτιαξα και ωχ Χριστέ μου... Δε λεω υγιεινό, ΑΛΛΑ ΘΕΛΩ ΤΗ ΜΠΥΡΑ ΜΟΥ!

Τι τραβάω!

 

[nearos]

Spoiler

γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα γαμω τα κυματα

 

[vasilagas]

 

[nearos]

Η μια συμφορα μετα την αλλη.
Δε ξερω τι πληρωνω και που θα οδηγησει αυτο.

 

[Valder]

Εισόδια της Θεοτοκου. Εσυ μάνα που προσέχεις όλων τα παιδιά, μαζί και το δικό μου, σε ευχαριστώ.

 

[Nascentes morimur]

Από μια χοάνη ο σπόγγος
μετά οι ανθρωπίδες
κι ύστερα
ο πρώτος άνθρωπος αφήνει πατημασιές
στην ηφαιστειακή τριγύρω σκόνη.

Τι λουλούδι ψάχνεις στους παγετώνες;
Με τι ταχύτητα τρέχει ο ιπποπόταμος που κυνηγάς;
Ποιος τρυπά το βράδυ τα όνειρά σου
και σκάνε κάθε αυγή;
Υπάρχει κάτι πλατύτερο απ’ τη σκιά σου,
καθώς ο ήλιος σε τυφλώνει;
Από τι υλικό είμαστε πλασμένοι;

Τόσο εύκολα θρυμματιζόμαστε, σκόνη στο πουθενά.
Κι όμως.
Κάθε μικρή νεροκολοκύθα μάς περιέχει.
(Χλόη Κουτσουμπέλη/Άνθρωπος).

 

[Kate1914]

Είναι η ειλικρίνεια πάντα η καλύτερη τακτική;

Παρόλο που έχω δώσει απάντηση πιο παλιά, τελικά ακόμη με ταλανίζει αυτό το ερώτημα. Ακόμη και αν ξέρω την απάντηση.

Ναι μεν από τη μία ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται, αλλά από την άλλη, τι κάνεις αν φοβάσαι τις συνέπειες; Τι κάνεις αν είσαι δειλός όπως εγώ, και δε μιλάς; Αν αποκρύπτεις την αλήθεια, αν δεν έχεις το θάρρος να τα πεις όλα και να επωμιστείς τις ευθύνες σου; Και στην τελική, πώς ξέρεις αν θα καταφέρεις και τίποτα, αν πεις την αλήθεια; Αξίζει η μικρή ανακούφιση που θα νιώσεις την τεράστια απογοήτευση του άλλου; Ειδικά του συγκεκριμένου άλλου για τον οποίο μιλάω; Θα λύσω προβλήματα έτσι ή θα δημιουργήσω και άλλα;

Τι αξίζει περισσότερο; Ψέμα ή αλήθεια; Αλήθεια ή ψέμα;

Τι να κάνω;

Αχ γιατί είμαι τόσο δειλός άνθρωπος; Γιατί;
Άμα είχα λίγος θάρρος θα τα κατάφερνα. Αλλά δεν έχω. Γι' αυτό είμαι ένα ανθρωπάκι και όχι ένας άνθρωπος που μπορεί να κάνει πράγματα για τον κόσμο. Γιατί όλο μεγάλα λόγια, αλλά από πράξεις τίποτα. Ξέρω τι πρέπει να συμβουλέψω τον άλλον, αλλά εγώ δεν κάνω αυτό που πρέπει.

Γι' αυτό ό,τι και αν γίνω στο μέλλον, όταν αναπόφευκτα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και φύγω από αυτόν τον κόσμο, κατά βάθος κανείς δε θα με θυμάται με καλό τρόπο. Γιατί δεν αξίζω να μένω στο νου κάποιου με καλό τρόπο.

 

[Κάμπια]