Είναι υπέροχο, τώρα καταλαβαίνω γιατί Αυτοκράτωρ σε αποκαλούν
Στην ομοιοκαταληξία οι ικανότητές σου όλους τους νικούν
Διαπλέκεις θα έλεγε κανείς λέξεις και στίχους με μαεστρία
Και έμπνευση φαίνεται από την καθημερινή ζωή αντλείς με ευφυΐα
Η ποίησή σου αξέχαστη, μα ακόμα κι αν μπορούσα
Πιστεύω ακράδαντα πως όχι, δεν θα την ξεχνούσα.
Θα σου γράψω ενα ΠΟΝΗΜΑ που πόνεσα για να το σκεφτω μεσα σε 30 δευτερόλεπτα, ειναι για τη φιλη μας την Κατερινα.
Κατερίνα κατερινάκι, νύχτα έπεσες μες το ρυάκι
στις πέτρες χάμω έσκασες ευθέως με τον κώλο
αίματα κλάμα και κακό τον κόσμο γέμισες όλο
σπασμένα κόκαλα πόνος πολύς, και στην τουαλέτα
πας υποβασταζόμενη, να βγάλεις την κοτολέτα
Κατέρω νύχτες στα λεγα, στα δάση μη γυρνάεις
εσυ τα περιδιάβαινες νεράϊδες να αναζητάεις
Παπάς σου είπε στο αυτί και διάκος στο κεφάλι
νεράιδα όμορφη βραστή, μη φας μες το τσουκάλι
μάγια θα σου κάνουνε, κακό πολύ μεγάλο
στο ρυάκι χάμω βρέθηκες με πατημένο κάλο.