Σκέψεις... III

[Valder]

Ευχαριστώ.

 

[parafernalia]

Πάω κι εγώ στο πιο φημισμένο παγωτατζίδικο των νοτίων προαστίων, κοιτάζω τη βιτρίνα, ρωτάω "τι είναι αυτό", μου λέει "η γεύση της ημέρας".
- Βάλε μία μπάλα τέτοιο, της λέω και ένα φραπέ σκέτο. Και τι μου απαντάει;

Spoiler

Δεν φτιάχνουμε φραπέ, μόνο εσπρέσο!

 

[amarelia]

Για ποιον γαμημένο λόγο να ακούμε κάθε Κυριακή τις καμπάνες στο τέρμα 8,9 και 10 το πρωι συνεχόμενα;
Δηλαδή γιατί να τα τραβάω εγώ και αλλοι ποσοι τα βίτσια των πιστών και να χάνω τον ύπνο μου κάθε Κυριακή;;;


αι σιχτίρ πια με τις μαλακίες

 

[Kate1914]

Πώς με νευρίασες σήμερα πάλι. Αλλά έτσι είναι, όταν δεν με αφήνεις καν να τελειώσω, βγάζεις τα δικά σου συμπεράσματα. Και μετά τζάμπα νευριάζουμε και οι δύο από το πουθενά.

Και το χειρότερο είναι ότι ψέματα σου είπα, σαν τέτοια μεγάλη δειλή που είμαι. Και πολύ πιθανό να το ψυλλιάζεσαι και εσύ, για να μου απάντησες αυτό που μου απάντησες.
Ξέρεις τι όμως; Έτσι πώς με νευριάζεις, τουλάχιστον μου δίνεις κάποιες φορές κίνητρο για να προσπαθήσω, να καταφέρω αυτό που θέλω ΕΓΩ. Άμα φροντίσεις να μου το υπενθυμίζεις αυτό συνέχεια, μπορεί και τελικά να γίνει αυτό που θέλω.

Απλώς να... Ε με πονάει ρε παιδί μου που τα θέλω μας δεν είναι ίδια. Αλήθεια. Γιατί νιώθω πόσο με αγαπάς εσύ, και ξέρω και εγώ πόσο σε αγαπώ. Αλλά τι να κάνουμε. Αυτά έχει η ρημάδα η ζωή.

 

[glayki]

Δεν έχω ξαναμυρισει πιο αηδιαστικό κιμά που βρωμούσε γίδα... Μπλιαχ .. Τα καημένα μου τα γεμιστά έμειναν ορφανά μετά την απώλεια

γαμώ μου έχει τρυπήσει το ρουθούνι από την αηδία

 

[Υδροχόος]

Από τα "ψιλά γράμματα" φαίνεται ο χαρακτήρας των ανθρώπων. Νόμος.-

 

[amarelia]

 

[Υδροχόος]

Haters gonna hate...

 

[Valder]

Βοήθεια από κει που δεν την περίμενα, αλλά ίσως και να την περίμενα γιατι ξερω την αγάπη τους για το παιδι μου.

Νοιάξιμο καθημερινό από ανθρώπους που εχω παρεξηγήσει στο παρελθόν, και τελικά νιώθουν ένα σωρό βαθια αισθήματα και έχουν όλες τις σωστές ευαισθησίες.

Απλά και μόνο μια ερώτηση από ανθρώπους που πίστευα πως είτε δε θα ρωτήσουν, είτε δε θα νοιαστούν, αλλά μια χαρά νοιάστηκαν κι αυτοί.


Με γέμισαν οι φίλοι που απέκτησα/η και επιβεβαιωσα ξανα πως έχω, αυτές τις μέρες πολύ.

Είδα τους ανθρώπους μου στην ώρα της ανάγκης μου. Δεν ήταν μια λαοθάλασσα, αλλά ενα φορτηγάκι το γέμισαν. Και μαζί γέμισαν και την καρδιά μου ελπίδα, ότι δεν περιφέρεται η ματωμενη μου ψυχή, η άδικη πολλές φορές και θυμωμένη μου ψυχή, μονάχη της στον κόσμο.

Και ίσως ότι θα πρέπει να χαλαρώσει και λίγο η ψυχή μου αυτή.

Ίσως έμαθα πια τι ειναι σημαντικό στη ζωή.

Να αγαπάς, να νοιάζεσαι, να τολμάς και να μην καις το μέσα σου φύλλο φύλλο και σελίδα σελίδα όπως καίγανε κάποτε τα βιβλία στις πυρές. Τα βιβλία είναι για αγάπη στα γράμματα, όχι για μίσος στη φωτιά. Έτσι και η ψυχή και η ζωή μας όλη.

Ίσως. Ναι.

Κι όσο για σένα, γιε μου, σπλάχνο μου, παιδί μου, Άρμιν μου. Μάθημα της ζωής μου τεράστιο και πιο υπέροχο απο καθε άλλο. Σε αγαπώ μέχρι την τελευταία μου ανάσα και θα κανω τα πάντα για σένα.

 

[Himela]

Καμιά φορά πρέπει απλά να αδειάζεις από σκέψεις και ανησυχίες και ... να ζεις.

Τί καμιά φορά λέω; Πάντα!!!

 

[amarelia]

Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία.



the end.

 

[Aleksa]

 

[glayki]

Πολύτιμη η χειρωνακτική εργασία στη φύση... Σου απομακρύνει όλα τα σκουπίδια του μυαλού.

 

[amarelia]

Πολύτιμη η χειρωνακτική εργασία στη φύση

Όταν κάποιος συμμαθητής μου στα φωνητικά μου είχε πεί πως είναι κηπουρός στο επάγγελμα δεν θυμάμαι να είχα ζηλέψει περισσότερο άλλον άνθρωπο τελευταία.

Και η δική μου σκέψη:

Για αυτά είμαστε πλασμένοι οι άνθρωποι, για την ανθρώπινη συναναστροφή, την ενασχόληση με τη φύση και τα ζώα και την προσφορά.
Και οχι για να είμαστε βιδωμένοι μπροστά απο έναν υπολογιστή ή/και χαρτούρα χωρίς να μας ανήκει καν ούτε ο χρόνος αλλά ούτε το αντικείμενο της προσφοράς μας.

Πως γίναμε έτσι;

 

[amarelia]

Προχθές περνούσα από μια γειτονιά κοντά στο σπίτι μου όπου μια γιαγιάκα ταΐζει αμέτρητες γατούλες.
Μια από αυτές ήταν ενας πολύ γέρος γάτος ο οποίος σταδιακά όσες φορές τον έβλεπα γινόταν και πιο δυσκίνητος.

Έτσι όταν πέρασα τον πήρε το μάτι μου σε άθλια κατάσταση, κυριολεκτικά ετοιμοθάνατος να είναι κάτω απο ένα αμάξι.
Και έτσι που έκανα να φύγω γιατί τον λυπήθηκε η ψυχή μου λέω ας μιλήσω στη γιαγιά μήπως και ξέρει τί και πως έχει αυτός ο γάτος.

Μου λέει που; που; ποιον λες; Της τον δείχνω και μου λεει αχ δεν τον ειχα δει πως κρύφτηκε εκεί κατω, ειναι παπους λεει τον φροντιζα απο μωρο είναι πολυ μεγαλο, το περιμένουμε να πεθάνει.

Εγώ κλασικά να μην μπορώ να το αντέξω και με είδε που στεναχωρέθηκα και μου λέει μην στεναχωριέσαι έζησε πάρα πολύ καλή ζωή, τον τάϊζα τον φρόντιζα όλη του τη ζωή και ήταν πολύ ζωηρός στα νιάτα του, να λέει θα τον πάρω τώρα κάτω απο το αμάξι λέει να τον βάλω κάπου ήσυχα να φύγει ήρεμος.


Πέρασα ξανά σήμερα απο κεί, βλέπω τη γιαγιά και έρχεται κατά πάνω μου και μου παίρνει το χέρι και το φιλάει και μου λέει πρώτον πως ο γάτος πέθανε αλλά και πως λίγα λεπτά αφού τον μάζεψε έβαλε μπρος ο άλλος το αμάξι και θα τον είχε πατήσει στα εντελώς τελευταία του που ήταν ανήμπορος.

Και μέσα σε όλα τα σάπια ένιωσα μια ελπίδα πως ναι δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο αλλά τουλάχιστον κάνουμε κάτι για τους γύρω μας που για μας δεν είναι τίποτα αλλά για άλλους όλη τους η ζωή.


Καληνύχτα άγνωστε γάτε, έζησες καλά εύχομαι να είσαι κάπου ακόμα καλύτερα.

 

[American Economist]

 

[glayki]

(Σε όλη μας τη ζωή βουλιάξαμε πολλά καράβια μέσα μας, ίσως για να μη ναυαγήσουμε μια ώρα αρχύτερα εμείς οι ίδιοι )

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ [ – Το περιθώριο ’68 – ’69 ]

 

[Kate1914]

 

[American Economist]

View attachment 134284​

Πολύ ωραίο αυτό.

 

[glayki]

Την καρδιά σου δε θέλω να τη σούρνεις από δω κι από κει. Θέλω να την κρατάς σα δισκοπότηρο. Στη γυρέψανε; Στάσου, καί ρώτα, καί ρώτα. Σε τι μπαξέ θα τη στείλεις να σεργιανίσει. Σε τί στηθάκια θα τη βάλεις ν' ακουμπήσει. Η καρδιά δεν είναι παλιόπιατο να τρώνε μέσα οι πάσα λογής σκύλοι! Είναι τό άνθος τό εύοσμον του αγρού...


Μενέλαος Λουντέμης