Ξεκινάμε από τα βασικά. Ξεκάθαρα ήμουνα σαν το μικρό κοριτσάκι που τα ‘χει κάνει μπάχαλο και φέρνει τον μπαμπά του να διορθώσει την κατάσταση!

Μετά πρέπει να σχολιάσω το θεματάκι του mintin. Καμάρι μου, καλά να περνάς στην κατασκήνωση. Για εμένα ήσουν ή εσύ, ή ο έξυπνα λακωνικός Τάσος. Εκείνη την μέρα δε μπορούσα να σώσω και Cupid & mintin ενώ είχα ήδη παίξει τα ρέστα μου για τον Cupid. Έχουμε και μία Έλενα η οποία θα με κρεμάσει ανάποδα...
Από τότε που κατάλαβα ότι το παιχνίδι θα λήξει με έναν συγκεκριμένο τρόπο, είχα τον Ιορδάνη και τα μάτια μου. Έσπασα το κεφάλι μου, άλλον να πλασάρω για πληροφοριοδότη, δεν βρήκα! Περίμενα πώς και πώς τις κάρτες, εκεί θα κρινόταν το παιχνίδι. Προσευχόμουν για μία Προφυλάκιση! Θα την έπαιζα στις 6 το πρωί, και ίσως με αυτή την μαφία να έπιανε. Αν ήμουν τυχερή θα πετύχαινα και την Νεκροφάνειά τους! Αλλά όχι. ΑΔ. Ενώ η πόρνη έχει δώσει σήμα για τον ΑΜ. Χαμμένη κάρτα.
Ευτυχώς, είχα προνοήσει και έκανα δημοσίευση πριν τις 8. Έφυγα με συνοπτικές διαδικασίες. Περίμενα κάτι διαφορετικό; Ίσως. Με πείραξε; Όχι. Δε μπορούσα να κάνω και τίποτα άλλο.
Η δεύτερη ελπίδα των πολιτών ήταν η
Ηχώ. Με ηχώ γυρνούσε, κάπως.
Βλέπω λοιπόν, με μία σχετική ψυχραιμία τον Ιορδάνη, που αν για ένα λόγο πήρα μπρος την 2η εβδομάδα είναι αποκλειστικά και μόνο εκείνος, να παίζει Τυμβωρυχία. Ένας λιγότερος που μπορεί να γυρίσει. Κάτι ήταν και αυτό. Μου άρεσε η επιλογή – πρέπει κάποιος να είναι τρελός για να επαναφέρει τον Ακριβό.
Και γίνεται η κουτουράδα. Παίζει ο Κιούπιντ την Ηχώ. ΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΒΡΕ ΠΟΥΛΑΚΙ ΟΜΟΡΦΟ; Μπερδεύεται η Έλενα, μπερδεύεται λίγο και ο Δημήτρης, και εγώ βρίσκομαι εκτός παιχνιδιού, να βαράω το κεφάλι μου στις σημειώσεις της πτυχιακής που δε μου φταίγανε και σε τίποτα, δηλαδή.
Και έρχονται τα φαντάσματα με τους γνωστούς πρωταγωνιστές να πουν την μία εξυπνάδα μετά την άλλη. Εκεί ήταν η στιγμή που πραγματικά χαλάρωσα...Ότι εγώ πέταξα το παιχνίδι επειδή γύρισα τον PieMaker, ότι περνιέμαι για έξυπνη και προφανώς έκαναν και εκείνοι τεχνάσματα αλλά δεν το σκέφτηκα κ.ο.κ.
Με είχε πιάσει ένα νευρικό γέλιο σε εκείνο το σημείο, δεν μπορούσα να σταματήσω. Είχαν λίγο χρόνο να ενθαρρύνουν τους πολίτες, να βοηθήσουν όσο μπορούσαν αυτούς που είχαν μείνει μέσα και εκείνοι πάλι έδειχναν μικροψυχία. Ήμασταν όλοι συγχυσμένοι, είχαμε ξοδέψει αρκετό χρόνο και φαιά ουσία και αντί να βάλουν την εμπάθεια στην άκρη, μιλούσαν για εμένα...
Πάντως αν ένα πράγμα είναι σίγουρο, είναι πως ο Ικαρίωνας έχει μεγάλο ταλέντο. Πάω στοίχημα ότι γράφει πιο γρήγορα και από εμένα. Νομίζω πως πρέπει να του δοθεί βραβείο και να καθιερώσουμε την Ικαριωνική σταθερά στο S.I. – 1000 words per minute.
Τι λέω; Ας με μαζέψει κάποιος...
Σταματάω να διαβάζω τα φαντασματάκια και πάω να δω τα μηνύματα της μαφίας. Την στιγμή που βγήκα εγώ από το παιχνίδι, η Νεφέλη είχε 17 μηνύματα, ο Τάσος 28 και η Spy 33. Δε λέω ρε παιδιά να είστε όλη μέρα πάνω από το παιχνίδι, αλλά 3 δημοσιεύσεις την μέρα – μία με τη δολοφονία, μία με την ψηφοφορία και μία μετά, είναι πραγματικά τίποτα! Σαν αντιβίωση ένα πράγμα

Εντάξει, ο Τάσος νομίζω ξενέρωσε με τον ρόλο, η Spy είχε εξεταστική και η Νεφέλη μάλλον δεν είχε ξανακάνει μαφία...
Οπότε θα γκρινιάξω στον Ακριβό. Αυτός φταίει, άλλωστε!

Με έβγαλε κιόλας, σα δε ντρέπεται. Δική του ιδέα ήταν, πάω στοίχημα.
Post Game
ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ
Κάρφωμα. Έξω Spy. Έξω Φρικ.
ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ
ΣΚΑΤΑ.
Πάλι δε γυρίζει.
Αν φύγει μαφιόζος, απλά θα πρέπει να πάμε απόγευμα Τετάρτης.
Yes, τα ΝΑΙ είναι λιγότερα για να την σπάσω στον Ακριβό! 
[...]
Με το που βλέπω την ψήφο της Kleop, στέλνω μήνυμα στον Ακριβό την παραίτησή μου. Δε λέω, καλά έκανε που ψήφισε μαφιόζα, αλλά βρε πουλάκι μου γλυκό, δε ξέρεις αν θα ζεις ή θα πεθάνεις, γιατί δεν δίνεις τα ρέστα σου και εσύ εκεί που δείχνουν η Έλενα και ο Βασίλης;
Αλλά να ήσουν η μόνη; Τουλάχιστον τα παιδιά μπορούν να αλλάξουν. Και εσύ μαφία ψήφισες. Ελέγχονται ακόμη τα πράγματα...
Αν εξαιρέσεις ότι ο Κιούπ είναι άφαντος. Και ότι ο Βασίλης έπαιξε επιπλέον ψήφο.
Σε αυτό το σημείο, αν ήμουν υστέρω θα σχολίαζα την ειρωνεία του πράγματος, να χάνουν δηλαδή οι πολίτες από ανεπαρκή γνώση των κανόνων, ενώ με κοροϊδεύαν κάποιοι που σπάμαρα συνέχεια του κανόνες. Αλλά δεν είμαι υστέρω, οπότε δεν λέω κάτι τέτοιο. Ίσα ίσα, δε το σχολιάζω καν. Πουθενά. Ούτε στον Ακριβό.
[...]
Έτσι όπως η Ζωή κάθεται στο γραφείο του Ακριβού στη Θεσσαλονίκη μετά τη δουλειά και συζητάνε ενδεχόμενες αλλαγές στους κανόνες και ο Ακριβός γκρινιάζει που ο Φρικ τον έκαψε (η Ζωή εκεί δεν μιλάει πολύ), κάνουνε μία ανανέωση στο στέκι για να δούμε τι παίχτηκε στο Παλέρμο...
... και βλέπω την κάρτα της Έλενας. Την 4η κάρτα της Έλενας. Την δεν-έχω-ΑΔ-κάρτα της Έλενας. Να το επόμενο θύμα. Ααααχ αστέρι μου γλυκό, μαχαίρι στην καρδιά μου ήταν η κάρτα σου, αλήθεια. Εκεί μπήκε και με βουλοκέρι η ήδη σίγουρη νίκη της μαφίας. Θύμα επόμενης μέρας, χωρίς καν να χρειαστεί να στραφούν στην πόρνη. Έχουν και όλες τις κάρτες στα χέρια. Τρίτη και φαρμακερή θα την έτρωγαν και θα έπιανε. Δε βαριέσαι, προσπαθήσαμε.
Κάπου εδώ το ‘πιασε και ο Ακριβός και γελούσαν τα μουστάκια του.
«Τελείωσε» είπαμε και ήθελα να του σκάσω μία μπούφλα που με έβγαλε από το παιχνίδι. Αλλά, το ήξερα ότι θα πληρώσω φέτος τα περσινά...
Δε πειράζει... Θα τα πούμε του χρόνου
