Ως παιδί είχα πολλά ενδιαφέροντα και ως συνέπεια μου άρεσαν πόλλα επαγγέλματα που ήταν βέβαια διαμετρικά αντίθετα μεταξύ τους

. Αυτό είναι καλό όταν είσαι ακόμα μικρός γιατί μπορείς να πλάθεις τα ονειρά σου με μεγαλύτερη ευκολία, αλλά καταντάει πρόβλημα όταν στην τρίτη λυκείου θες να δηλώσεις σχολές και από τα 5 πεδία.

Λοιπόν ας το πάρουμε χρονολογικά:
Από πολύ μικρή ήθελα να γίνω κτηνίατρος (και όταν έκανα το μηχανογραφικό ήθελα κατα βάθος... αν όμως είχαμε κτηνιατρική στην Αθήνα

)
Στο νηπιαγωγίο ήθελα να γίνω ζωγράφος και χορεύτρια (αυτά μπορούν να γίνουν ακόμα ως hobbies...so no problem)
Στο δημοτικό ήθελα να γίνω δασκάλα (στις πρώτες τάξεις, μετά κατάλαβα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να αντέξω με την καμία

), δημοσιογράφος, ηθοποιός, again κτηνίατρος, γιατρός και αστρονόμος.
Στο γυμνάσιο κινούμενη σε παρόμοιο κλίμα, ήθελα να γίνω γιατρός(όχι παιδίατρος

), χημικός, αρχιτέκτονας , διαφημιστής ... αρχαιολόγος και ψυχολόγος.
Τον κτηνίατρο τελικά τον απέκλισα γιατί δεν θα άντεχα να βλέπω ζωάκια θύματα της ανθρώπινης βαρβαρότητας...

Στο λύκειο (που υποτίθεται ότι καταστάλαξα λαμβάνοντας υπόψη και τις δυσκολίες του κάθε επαγγέλματος) ήθελα να γίνω γιατρός, διαφημιστής, οικονομολόγος ή αρχιτέκτονας.
Βέβαια έως και τη β λυκείου σκεφτόμουνα και για χημικός, χημικός μηχανικός
Σήμερα είμαι φοιτήτρια και μία εν δυνάμει οικονομολόγος και πρέπει να ομολογήσω ότι είμαι αρκετά ευχαριστημένη με την έκβαση των πραγμάτων. Πιστεύω ότι ακόμα και στην ιατρική να περνούσα δεν θα άντεχα την αναμονή και φυσικά ποτέ δε θα έβρισκα δουλεία στην Ελλάδα, καθώς με ενδιέφερε περισσότερο ή έρευνα. Πραγματικά θεωρώ πολύ ενδιαφέρρουσα τη σύνδεση της οικονομίας με την πολιτική, τις διεθνείς σχέσεις και τον αντίκτυπό της στην κοινωνία και πιστεύω ότι τελικά έχω κατασταλάξει ότι αυτό πραγματικά θέλω να κάνω.
(Αν, λέμε τώρα

, ξαναλλάξω γνώμη μπορώ πάντα να γίνω σεφ)
Sorry, για το σεντονάκι