Σήμερα ολόκληρο τετράωρο χτύπησα. Και λογικά θα διαβάσω τουλάχιστον ένα τρίωρο ακόμη μέχρι το τέλος της ημέρας.
Οπότε, ή που θα πάθω ένα ωραιότατο burnout αν συνεχίσω έτσι, ή που θα περάσω τα μαθήματα. Που ούτε και πρόκειται δηλαδή, τόσα πολλά που είναι. Και δεκάωρα να διαβάζω δεν παίζει να βγουν.
Αλλά, επειδή πάθαμε και μάθαμε, δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω την ίδια βλακεία και να κάτσω να σκάσω. Πρέπει φέτος να κοιτάξω επιτέλους και εμένα, τι ευχαριστεί εμένα και όχι τους άλλους. Ακόμη και αν αυτό είναι εγωιστικό. Δε θα κάτσω να πεθάνω κιόλας. Ό,τι γίνει.