Σκέψεις... III

[Luke87]

Εχω πιεί 7-8 milko free τελευταίως. Ωωωωωχ

 

[Κάμπια]

Πότε θα πάρει πρωτοβουλία άραγε;

 

[amarelia]

ένα σίχαμα, ένα κατακάθι, μια βρώμα ανεκδιήγητη, ένας ζόφος, ένα έρεβος μια σαπίλα που σου τρυπάει τα κόκαλα

Δεν χωράμε όλοι, δεν θέλω να χωράμε όλοι
Δεν μπορώ να αναπνέω την βρωμιά, δεν μπορώ να υπάρχω μέσα σε βαλτωμένα σκουπίδια, πνίγομαι και ξέρω πολύ καλά πως πνίγονται κι άλλοι μαζί μου.

Βρώμα, βρώμα και δυσωδία που σου λερώνουν την ψυχή, δεν χωράμε όλοι.

Δεν θέλω να χωράμε όλοι και στένεψαν οριστικά τα περιθώρια.

Λέρα, βρώμα και σάπια σκουπίδια, ως εδώ, δεν θα κάνουμε τις μύγες.

 

[parafernalia]

Ο ορισμός της πίστης.
Να πίνεις τη ρακή και να έχεις την πεποίθηση πως είναι ένα δώρο απ' τον θεό Διόνυσο.

Δεν θα μπορούσε ποτέ ένα τέτοιο δώρο να είναι εξαρτημένο από εξωτερικές συνθήκες, δηλαδή...

...είναι σαν την αγία κοινωνία, μη βάζετε ποτέ το μπουκάλι με τη ρακή στο ψυγείο.

Spoiler

η ύβρις, φέρνει πονοκέφαλο

 

[Υδροχόος]

 

[Nascentes morimur]

Αντιμετωπίσαμε κάτι διαφορετικό απ' αυτό
που είμαστε, γράψαμε κάτι διαφορετικό απ' αυτό
που σκεφτόμαστε, σκεφτήκαμε κάτι διαφορετικό απ' αυτό
που περιμέναμε, κι αυτό που μένει τελικά είναι
κάτι διαφορετικό απ' αυτό που φανταζόμαστε.

 

[parafernalia]

Επειδή ένα ΣΚ έχουμε για να γευτούμε την αληθινή ζωή όπως τη θέλουμε, δεν γίνεται να το αναλώνουμε σε trivial θέματα.

Ο Θανάσης Βέγγος μου έμαθε να κάνω τις δουλειές του σπιτιού γρήγορα και αποδοτικά.

 

[Κάμπια]

Απών

 

[Valder]

Τελικά πρέπει να αφήνεις τους ανθρώπους να κάνουν ελεύθερα τις επιλογές τους, για να βλέπεις από αυτές τις επιλογές τους και ποιοι ειναι οι ίδιοι ως άνθρωποι.

Όποια πέφτει με κατι τετοιες ιστορίες, είναι άξια της μοίρας της και ούτως ή άλλως δε μου έκανε, οπότε καλύτερα να πάει στον άλλον και στον κάθε άλλον που πετάει μαργαριτάρια ή έχει εναν πεθαμενατζί στυλάκι ή είναι αγροίκος, εξυπνάκιας, βλάκας, φελλός, φλώρος, geek ή δεν ξερω κι εγω τι ανα περίπτωση.

Άφηνέ τους ελεύθερους να επιλέγουν, για να τους βλέπεις και ποιοι πραγματικά είναι από αυτά που τραβάει η ψυχή τους.

 

[amarelia]

όπου κι αν πάω βλέπω μια δυστυχία, μαγαζιά να κλείνουν, ανθρώπους να υποφέρουν, ζώα πληγωμένα και πεινασμένα

Μπορώ να πάρω το αμάξι και να πάω κατευθείαν σε μέρη που θα δω «την καλή πλευρά της ζωής», «την θετική» και να τα προσπεράσω όλα αυτά και να μην με διαλύουν ή να μου τρυπάνε την ψυχή κάθε φορά και να γυρνάω σπίτι ένα κουρέλι.
Δεν ξέρω τι κατάρα είναι αυτή να πέφτει πάνω μου η δυστυχία του κόσμου.

Και τι να κάνει κανείς; να βάλει το κεφάλι στο χώμα και να συνεχίσει σαν να μην συμβαίνει τίποτα
Λες και την ίδια στιγμή που εγώ χαζοπαζαρεύω σε ένα «καλό» μαγαζί αυτά δεν συμβαίνουν, λες και σταματούν αν δεν τα βλέπω.

Λες κι εγώ η ίδια δεν ζώ στις πλάτες τους.

Πως ζεί κανείς έτσι, η ψυχή του το ξέρει

Και τι υποκριτικό ψευτοδράμα είναι αυτό ενώ δεν είμαι καν εγώ που πονάω που πεινάω που μένω στο δρόμο.

Κι όμως είναι απο τα πιο αληθινά έχω νιώσει ποτέ.

 

[Nascentes morimur]

Let me dream of me and you...

 

[Valder]

Στο μυαλό μου έχω ήδη πάρει τη Harley και κόβω βόλτες κάπου στον κόσμο. Μμμμμ ωραία που θα ναι...

 

[amarelia]

Το τίμημα μιας ζωής που δεν σου ανήκει είναι η ζωή σου

 

[glayki]

Τίποτα πια δεν μπορεί σήμερα να αλλάξει τη ζωή μου. Αν… ή αν… Ναι, αλλά ένα «αν» αντιπροσωπεύει πάντα κάτι που δεν έχει συμβεί∙ κι αφού δεν έχει συμβεί, ποιο το όφελος να φανταζόμαστε τι θα γινόταν αν είχε συμβεί;
Pessoa Fernando

 

[Κάμπια]

 

[Nascentes morimur]

Όταν ξυπνώ το πρωί, η καθημερινή μου προσευχή είναι: χάρισέ μου σήμερα την αυταπάτη μου, την καθημερινή μου αυταπάτη. Διότι οι αυταπάτες είναι αναγκαίες, έχουν γίνει αναγκαίες για τη ζωή σ’ έναν κόσμο πλήρως στερημένο από μιαν ουτοπική συνείδηση

W. Raabe

 

[Κάμπια]

Έτσι νιώθω από την αρχή της εβδομάδας

 

[Kate1914]

Ο νους τρέχει πολύ γρήγορα, ειδικά όταν κάθεσαι έστω λίγες στιγμές στη μοναξιά σου, με το βλέμμα να είναι απλανές, χαμένο, χωρίς να εστιάζει κάπου. Και τότε, είναι φορές που θες να πεις τόσα πολλά μαζί, αλλά ταυτόχρονα νιώθεις ένα κενό. Σαν να μην ξέρεις με ποια σκέψη να ξεκινήσεις.
Γιατί σκέφτεσαι ότι, στην πραγματικότητα, ίσως και κανείς να μη νοιάζεται για το τι σκέφτεσαι όντως. Όχι από κακία και από αδιαφορία. Απλά, ίσως κατά βάθος να νοιώθουν και οι υπόλοιποι το ίδιο. Και έτσι καταλήγουμε να φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια μας, μένοντας στα χάχανα και την επιτηδευμένη (απ)αισιοδοξία που εμείς επιβάλλουμε στον εαυτό μας.
Αλλά για πόσο καιρό το αντέχει κανείς αυτό; Ή, καλύτερα, αντέχεται καν αυτό το πράγμα; Πόσο καιρό να κρυφτεί κανείς χωρίς να κουραστεί από το συνεχές κυνηγητό; Το κυνηγητό που κατά βάθος παίζει με τον ίδιο του τον εαυτό;

 

[Valder]

 

[parafernalia]

Έλεγε ο Ποιμάνδρης στον Τρισμέγιστο Ερμή σχεδόν 11000 χρόνια πριν:

Και ο Νους, ο Θεός, που είναι ανδρόγυνος και προϋπάρχει ως ζωή και φως, γέννησε με τον λόγο άλλον Νου, τον Δημιουργό, που, ως θεός της φωτιάς και της πύρινης πνοής, δημιούργησε επτά Διοικητές, οι οποίοι περιβάλλουν κυκλικά τον αισθητό κόσμο, και η διοίκησή τους καλείται Ειμαρμένη.

Δεν είναι άλλοι απ' τους 7 αρχαγγέλους του χριστιανισμού, Μιχαήλ, Γαβριήλ, Ραφαήλ, Ουριήλ, Σαλαθιήλ, Ιεγουδιήλ και Βαραχιήλ.

Ενίοτε όμως υπάρχει και ένας 8ος, ο Ιερεμιήλ (Jeremiel, στα εβραϊκά Jerahmeel) που σημαίνει "η ανάταση του Θεού", και θεωρείται ο εμπνευστής και αφυπνιστής της έγερσης ενός ανθρώπου προς τον Θεό. Είναι ο αρχάγγελος των οραμάτων, των ονείρων και του ελέους, τιμάται ως εμπνευστής υψηλών σκέψεων που ανυψώνουν τον άνθρωπο.

Γιατί όμως στην εικόνα που του αποδίδεται κρατάει μία ζυγαριά;

Ποιος άλλος κρατούσε ζυγαριά πριν απ' αυτόν;

Ο Ανούβις, ο κύριος των νεκρών. Πρώτα, σου έκανε δύο ερωτήσεις.

Spoiler

Πήρες αγάπη;

...και η επόμενη...

Spoiler

Έδωσες αγάπη;

Μετά έβαζε στη ζυγαριά του την καρδιά σου απ' τη μια και απ' την άλλη ένα φτερό. Αν η καρδιά σου ήταν ελαφρύτερη απ' το φτερό σε άφηνε να ανεβείς στις ανώτερες σφαίρες.

Και διασχίζεις τους 7 ουρανούς, όπως λέει ο Ποιμάνδρης...

Και έτσι, από εδώ και στο εξής, ο άνθρωπος ορμά προς τα πάνω διασχίζοντας το κοσμικό στερέωμα, και στην πρώτη ζώνη αφήνει τη λειτουργία της αύξησης και της μείωσης, και στη δεύτερη την επινόηση της κακίας, τον ανενεργό πια δόλο, και στην τρίτη ανενεργή την απάτη των επιθυμιών, και στην τέταρτη την αλαζονεία της εξουσίας, που έχει απολέσει την πλεονεξία, και στην πέμπτη το ανόσιο θράσος και την αυθάδεια της τόλμης, και στην έκτη ανενεργές τις κακές ορέξεις για πλούτο, και στην έβδομη ζώνη το ψέμα που παραμονεύει.

...μέχρι που θα φτάσεις στον 8ο ουρανό.

Και τότε, έχοντας απεκδυθεί τις επιδράσεις του κοσμικού στερεώματος, φθάνει στην ογδοατική σφαίρα, έχοντας τη δική του δύναμη, και υμνεί μαζί με όσους παρευρίσκονται εκεί τον πατέρα. Και οι παρόντες τον συγχαίρουν για την παρουσία του, και αφού έχει αποκτήσει την ίδια φύση με τους συντρόφους του, ακούει κάποιες Δυνάμεις που βρίσκονται πάνω από την ογδοατική σφαίρα και υμνούν τον Θεό με γλυκιά φωνή· και τότε ανεβαίνουν με σειρά προς τον πατέρα, και παραδίδονται στις Δυνάμεις, και αφού γίνουν Δυνάμεις εισέρχονται στον Θεό. Αυτό είναι το αίσιο τέλος για όσους απέκτησαν τη γνώση: η θέωση. Γιατί καθυστερείς, λοιπόν; Αφού έχεις διδαχθεί τα πάντα, δεν θα γίνεις καθοδηγητής των άξιων ανθρώπων, για να σωθεί με δική σου παρέμβαση το ανθρώπινο γένος από τον Θεό;

Ο Ιερεμιήλ είναι ο άγγελος της πνευματικής εξέλιξης και της κάθαρσης της ψυχής. Το ίδιο αρχέτυπο βρίσκεται παντού σε όλες τις θρησκείες. Το ωραίο είναι πως στο ξεκίνημα δεν υπήρχε πουθενά πρωπατορικό αμάρτημα, καμία διαβολή, ήταν επιλογή του Ανθρώπου να βυθιστεί στο χωροχρονικό πηγάδι της Φ-ύσης.

Και είναι πάλι δική του επιλογή το ταξίδι της επιστροφής στο Φ-ως.