Χριστέ μου, νιώθω σα τον Garfield τη γάτα, που μισούσε τα πρωινά. Τα μισώ, τα απεχθάνομαι, τα σιχαίνομαι, αηδιάζω, με αρρωσταίνουν, σα να μεταφέρει ο εγκέφαλός μου ένα αρχείο εκείνες τις ώρες και να με ξυπνάς και να κόβεται η μεταφορά στη μέση. Σα να πηγαινει κάτι πολύ λάθος.
Εντωμεταξύ, αρχίζουν:
- "Πρωινουλης είσαι σήμερα!"
- Ρε αντε γαμήσου κι εσυ!
ή
"Αχ κερδίζω όλη τη μέρα αμα ξυπνάω νωρίς"
- Εχμ όχι; Ειναι ακριβώς το ίδιο ποσό σε χρόνο που θα μεινεις ξύπνιος/α 16 ώρες κατα μέσο όρο, απλά θα είναι άλλες 16 ωρες διαφορετικές πιο βολικές; Απλα είσαι σε συγχρονισμό με την υπόλοιπη κοινωνία και τους κανόνες της, αυτό ναι, αυτό κερδίζεις, την αλληλεπίδραση
ή
- "Όποιος ξυπνάει 5 το πρωί ειναι φιλότιμος, έντιμος μουμπλε μουμπλε"
- Όχι, απλά δεν έχεις 10 εκατομμύρια στον τραπεζικό σου λογαριασμό. Αν είχες, θα ξύπναγες στις 10 και θα απολάμβανες τα χόμπι σου, τη φιλοσοφία, τα ταξίδια, τα βιβλία, τους ανθρώπους. Και ναι θα εξακολουθούσες και τότε να εισαι έντιμος ή φιλότιμος ή οτιδήποτε. Γιατί είναι το πως φέρεσαι στους άλλους ανθρώπους καλά, που σε καθορίζει αν εισαι έντιμος ή φιλότιμος, κι όχι το πότε ξυπνάς ή πόσο ιδρώνεις.
Ειλικρινα όταν ειχε έρθει πρωτη φορά ο κορωνοιός και αναγκαστηκαν όλοι οι άνθρωποι για να βολέψει τον καπιταλισμούλη τους και να συνεχίσουν να έχουν ζωούλες, να εργαστούν απο τα σπίτια τους, ανθρώπινα, να ξυπνάς σαν άνθρωπος, να χέσεις με το συμπαθειο σαν ανθρωπος, να εργαστείς με τη φορμα ή το βρακι απο την άνεση της πολυθρόνας σου και να μην τρέχεις ώρες πριν σα το Βέγγο μες την κίνηση -χρόνος που σου ανήκει και κλέβεται απο την ελευθερία σου υπόψην- εκεί το ευχαριστήθηκα Θεε μου. Οχι για τα δεινά των ανθρώπων, όχι όχι, ούτε καν. Αλλά για το οτι μπήκαν στα παπούτσια μου, έζησαν όπως εγω, είδαν τις δυσκολίες μου.
Και κλαίγανε όλοι Θεε μου σα μαλάκες. "Μας πήραν τις εξόδους, και δεν παμε βόλτες, πως θα ζήσουμε χωρίς βολτίτσα"
- Άει γαμήσου, δε μπορώ να πάρω το κορμί μου, μάθε λίγο πως ζουν λοιπόν κι άλλοι συνάνθρωποί σου καλαναθρεμένε γκρινιάρη.
Κι εκει μάθανε, κι εκεί είδανε, ΚΙ ΕΚΕΙ ΓΛΥΚΑΘΗΚΑΝ! Και μόλις τους άγγιξε την κωλάρα η πανδημία, άλλαξαν τα μέτρα και τα σταθμά της ανθρωπιάς τους. Και πάλι όχι όλοι. Κάποιοι απαιτούν να ξυπνάς απο τις 6 και να πηγαίνεις στο γραφείο.
Και τα μικροαστικά soldier boys του καπιταλισμού, "αχ Θεε μου τι ευτυχία, να μου χαρίσουν μια μέρα άδεια να μην ξυπνήσω" ή "είμαι σωστός, ειμαι υπεύθυνος, ξυπναω 6" αλλά το βράδυ σαν κλαμμένη γλαρέντζα "μπουχουχού θα θελα να μεινω ξυπνιος αλλα δουλευω αυριο".
Εσυ το επέλεξες, εσυ το ανέθρεψες, εσυ δεν το αλλάζεις.
Γιατί να το ζήσω εγω, επειδή εσυ το υπομένεις;
Κάντο αλλιώς. 4 μερες, 4 ώρες, ανα άνθρωπο. Να χουν περισσοτεροι και ευκαιρίες.
Αλλα οχι πρέπει "ουμμμμ ειμαι υπευθυνος, ξυπναω στις 6". Φάε το κουράδι.