Σκέψεις... III

[glayki]

Pascal Bruckner – Το παράδοξο στον άνθρωπο​

Αποφεύγουμε αυτούς που μας αγαπούν, αγαπάμε αυτούς που μας αποφεύγουν. Καταριόμαστε αυτόν που κοιμάται δίπλα μας, τον καθυβρίζουμε κάθε βράδυ, αλλά ξυπνάμε ήρεμοι λες και η μέρα ξεπλένει το μίσος. Χάνουμε το μυαλό μας για κάποιον που μας περιφρονεί σε ίση δόση με τη λατρεία που τρέφουμε γι’ αυτόν. Μπαίνουμε σε σχέσεις υπερεπενδύοντας από την πρώτη μέρα ή σαν επιβάτες του Τιτανικού περιμένοντας το ναυάγιο.

Ονειρευόμαστε ανυπέρβλητο σεξ, άγριο και θεαματικό, παρ’ ό,τι σιγοβράζουμε στο ζουμί μας και στη μετριότητά μας. Δίνουμε και ξαναδίνουμε και εκπλησσόμαστε που τα δώρα μας δεν τυγχάνουν καλύτερης αποδοχής. Παντρευόμαστε για να νιώσουμε ασφάλεια, δεν παντρευόμαστε για να ζήσουμε περιπετειωδώς, αντιλαμβανόμαστε ότι ο γάμος δεν μας προστατεύει από τίποτα και ότι ο μη γάμος δεν εγγυάται τις απρόβλεπτες συγκινήσεις.
Ανεχόμαστε επί χρόνια και χρόνια ψέματα και εξαπάτηση, ύστερα, από μια λεπτομέρεια, το ποτήρι ξεχειλίζει…Επιζητούμε τη συζυγική θαλπωρή αλλά μπερμπαντεύουμε, ονειρευόμαστε θυελλώδεις έρωτες αραχτοί στην εστία μας.
Αγαπάμε εις βάρος του άλλου, ρουφάμε την ενέργειά του, κλέβουμε τα νιάτα του, ευημερούμε ενώ εκείνος μαραζώνει. Κάθε μέρα ξυπνάμε με την απόφαση να τον αφήσουμε, αλλά περνάνε είκοσι χρόνια και η απόφαση δεν πραγματοποιείται. Κορόιδα, κερατάδες, βολευόμαστε και κάνουμε πως δεν βλέπουμε. Θεωρούμε τον γάμο βαριά και ανθυγιεινή εργασία, πασχίζουμε ν’ αγαπήσουμε τον σύζυγό μας, ν’ αντέξουμε, να υποφέρουμε, να κερδίσουμε κάτι απ’ όλα αυτά – και στο τέλος τα παρατάμε με αφορμή μια περιπέτεια περαστική.
Μοιράζουμε τον έρωτά μας σε κάμποσα άτομα χωρίς να τα ενημερώνουμε γι’ αυτή την μοιρασιά, αλλά απ’ το καθένα τους απαιτούμε αποκλειστικότητα. Δεν είμαστε σίγουροι για τίποτα, ούτε για τον σεξουαλικό μας προσανατολισμό, ούτε για το ποιο άτομο προτιμάμε: κατοικούμε τη χώρα του ”ίσως”, της συναισθηματικής ταλάντευσης.
Κλαίμε όταν φεύγει κάποιος που νομίζαμε ότι δεν αγαπάμε, αλλά ω του θαύματος, ανακαλύπτουμε ότι είμαστε προσκολλημένοι γερά. Λατρεύουμε ξαφνικά ένα άτομο που πέθανε, ενώ όταν ήταν ζωντανό το κακομεταχειριζόμασταν. Κάνουμε επίδειξη φιλίας και γενναιοδωρίας σε αγνώστους και φερόμαστε σκαιότατα στους δικούς μας.

Απόσπασμα από το βιβλίο Το παράδοξο του έρωτα

 

[Valder]

Μπορώ να κάθομαι και να σε κοιτάω για ώρες, να κοιμάσαι.

Παιδάκι μου, σπλάχνο μου κι αγάπη μου μεγάλη, μαζί σου δε μου λείπει τίποτα.

 

[Aleksa]

 

[Himela]

Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
να ‘ν’ ήμερος να ‘ναι άκακος
λίγο φαΐ λίγο κρασί
Χριστούγεννα κι Ανάσταση

 

[Nascentes morimur]

Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να σε κάνουν να χάσεις τα λογικά σου ή δεν είχες καμιά λογική για να χάσεις.

Κάποτε ο G.Lessing.​

 

[glayki]

 

[Valder]

Είναι απο τις στιγμές που οτι και να γράψω, δε θα με "καλύψει".

Feeling of the day: ρε αει γαμησου κι εσυ. (οχι κάποιο συγκεκριμενο άτομο ή κατάσταση, μην παρεξηγηθω)

 

[parafernalia]

Σε λίγο καιρό αδειούχος χωρίς υποχρεώσεις, ανυπομονώ για την αίσθηση χουχουλιάσματος.
Για να σταματήσει ο χρόνος, πρώτα ξεκινάει.
Το ξυπνητήρι ενεργό, χτυπάει κανονικά το πρωί, ξυπνάω, αλλά χεχε, δεν σηκώνομαι απ' το κρεβάτι.

 

[Valder]

Όταν ένας άνθρωπος δεν σου κάνει τη χάρη που ζητάς, στην κρίσιμη ώρα, αλλά εσυ επιμένεις να του κανεις τις χάρες κάθε φορά, μην απορείς μετα αν δεν έχεις το σεβασμό του.

 

[glayki]

Stephen King – To τέλος της αθωότητας​

Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι και δυσκολότερο να ειπωθούν. Εκείνα που σε κάνουν ακόμα και να ντρέπεσαι, επειδή όταν τα λες οι λέξεις μειώνουν την σημασία τους – νοήματα που όταν τα είχες στο μυαλό σου περιλάμβαναν τα πάντα, οι λέξεις τα συρρικνώνουν δίνοντας τους μια καθημερινή συνηθισμένη διάσταση.
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη έτσι δεν είναι;

Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι που δείχνουν το δρόμο προς τα μύχια της ψυχής, σαν σημάδια πάνω στο χάρτη ενός θησαυρού που οι εχθροί σου θα ‘ θελαν να βάλουν στο χέρι. Κι έρχονται πολλές φορές που κάνεις εκμυστηρεύσεις που σου κοστίζουν πολύ, μόνο και μόνο, για να δεις τους άλλους να σε κοιτούν παράξενα, μην καταλαβαίνοντας τίποτα απ’ όσα τους είπες ή το λόγο για τον όποιο τα θεώρησες τόσο σημαντικά ώστε σχεδόν δάκρυσες την ώρα που τα έλεγες. Αυτό είναι το χειρότερο πράγματα πιστεύω.
Όταν το μυστικό μένει βαθιά κρυμμένο, όχι επειδή δεν θέλεις να το πεις, αλλά επειδή δεν υπάρχει κάποιος που θα σε καταλάβει.
Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι και τα πιο δύσκολο να ειπωθούν, γιατί οι λέξεις μειώνουν την σημασία τους. Δύσκολο πράγμα να κάνεις τους άλλους να ενδιαφερθούν για αυτά που σου ομόρφυναν την ζωή.

 

[juste un instant]

Αυτό που με εκνευρίζει ιδιαίτερα είναι που δεν μπορώ να κάνω εύκολα αυγό μελάτο. Η αβραστο μου βγαίνει ή σφιχτό.

 

[Κάμπια]

Ένας άνθρωπος βρέθηκε
και αυτός...

 

[glayki]

"Μια μέρα το παρελθόν θα μας αιφνιδιάσει με τη δύναμη της επικαιρότητάς του. Δεν θα έχει αλλάξει εκείνο, αλλά το μυαλό μας».

 

[parafernalia]

disabuse yourself of the notion that there's a zero trouble pathway
Jordan Peterson

 

[Valder]

Ξέρεις πως ειναι τα ιδανικα Χριστούγεννα για μένα;

Το σπίτι φούρνος, χουχούλιασμα στο πάπλωμα, η γατούλα να κοιμαται δίπλα μου, εγω να διαβαζω το βιβλίο για τη Σμύρνη ή να βλέπω το Κόκκινο Ποτάμι, ή να κάνω ένα πούρο όσο έχω λογκάρει στο αγαπημενο μου ΜΜΟ και να δινω πόνο.

Ούτε άλλοι, ούτε τραπέζια, ούτε πάμε για ενα ωραιο γευμα στου διαολου την κουμπότρυπα ούτε πάμε για ένα καφέ μες το ψοφοκρυο κλπ

 

[Κάμπια]

 

[Guest 991793]

View attachment 127152

Ταυτίζομαι

 

[Valder]

Πέρασαν οι άνθρωποί μου κι έφυγαν, σαν τις δεκαετίες...

Αυτοκρατορικό Ημερολόγιο
20/12/2023​

 

[Aleksa]

Δεν είναι πάντα οι άνθρωποι που μας λείπουν, αλλά η νοσταλγία για το συναίσθημά μας, του "τότε"...

 

[Nascentes morimur]

(...Τι να τα κάνεις τα λόγια;
Δεν έχουν τέλος τα όσα έχουμε στην καρδιά.)