Στέλνεις μήνυμα, απορείς, τρώγεσαι πρακτικά να μάθεις τι σκέφτεται ο άλλος για σένα, απο το πουθενά μετα απο ενα χρόνο. Παίρνεις την απάντησή σου, ίσως όχι αυτη που πίστευες, αλλά δεν έχει σημασία, ούτως ή άλλως δε σε μισώ, ούτε σε μίσησα ποτέ.
Αλλά ρε φίλε, πρώτον έχουμε περάσει τόσα εγω κι εσυ, δεύτερον απο το πουθενά στέλνεις αυτό. Μια κουβέντα δεν μπορούσες να πεις ότι θα είσαι εδω; Δεν είπα actually να με δεις. Μη με δεις. Αλλά μια κουβέντα για το τυπικό οτι αφου μιλήσαμε προχτες, "σου λεω σημερα εσενα που υποτίθεται σημαινεις κατι για μένα, οτι αύριο θα είμαι εκεί".
Έπρεπε να το μάθω απο αλλού;
Μετά μην απορήσεις αν δεν σου απαντήσω σε επόμενη απορία σου. Οπως κάνεις τον αλλο να νιώθει, θα σε κάνει κι ο άλλος να νιώθεις, αόρατη.