Σκέψεις... III

[Ion.]

Πιες ένα φασκόμηλο και άσε με ήσυχη επιτέλους ωραίος φίλος

 

[Aleksa]

(με αφορμή κάποιο σημερινό συμβάν)
Σκέφτομαι οτι καλό είναι να πάψουμε να είμαστε τόσο γενναιόδωροι με τους ανθρώπους.
Γιατί αυτό που σήμερα τους προσφέρουμε ως δώρο, αύριο θα το απαιτήσουν ως οφειλή.

 

[Υδροχόος]

 

[Valder]

Ποτέ δεν πίστευα πως αυτή η κατάσταση θα ήταν τόσο απρόσωπη, τόσο ψυχρή, σχεδόν εξωγήινη.

Είναι σαν συναισθηματική λοβοτομή. Το σοκ, η ζημιά που άφησε, ακόμα και αν δεν με ενδιαφέρει αν ζει και αναπνέει ή με ποιον είναι. Άφησε πίσω ένα άψυχο μηχάνημα που δε νοιάζεται να νιώσει.

Δεν το περίμενα ποτέ ότι θα με έβλεπα έτσι.

Και το λέω με μια λύπη από τη μια για τον εαυτό που έχασα, τις φιλοδοξίες μου, τις αφελείς ευαισθησίες μου.

Αλλά και μια χαρά από την άλλη, για τον εαυτό που κρυβόταν, τον ψυχρό, άνιωθο, ωμό, αναπολογητικό, αμετανόητο, σχεδόν απάνθρωπο.

Έρχεται με ένα τίμημα όλο αυτό, ειδικά τα βράδια, τις περασμένες ώρες, που απορείς "ποιός έγινα; Πως έφτασα εδω; Τι κάνουμε τώρα;"

Αλλά σχεδόν αυτόματα σε παίρνει από το χέρι αυτός ο κρυμμένος εαυτός ξανά και κόβεται αυτή η ευαίσθητη περσόνα πριν καν προλάβει να ξανα-αναδυθεί και να σε επηρεάσει. Σε παίρνει το αγρίμι από το χέρι και σε βάζει για μια ακόμη μέρα στον ίσιο δρόμο.

Και όλα είναι πιο ήρεμα, πιο πειθαρχημένα, για λίγες ώρες ακόμα, μια ημέρα ακόμα.

Μην προσπαθείς να με πείσεις ότι δεν έχω σκοτάδι, κι ότι είμαι καλό παιδί. Ήμουν καλό παιδί, αλλά μου το γάμησαν χωρίς να έχει κάνει κάτι.

Επειδη λοιπόν κάποια στιγμή σε γαμάνε τόσο άσχημα που πέφτει ένας διακόπτης στον εγκέφαλο κι αλλάζουν όλα, μετά βλέπεις τα πάντα σαν τροφική αλυσίδα. Η τρως ή σε τρώνε.

Δεν έχει μα μου. Survival mode. Ανελέητος, αναπολογητικός, και πάντα "δεν επιτρέπεται να νιώθεις τίποτα για άνθρωπο, ποτέ ξανά"


Δεν μπορούν να σου κομματιάσουν ξανά κατι, αν αυτη τη φορά έχεις προνοησει και το έχεις ξηλώσει, get rid of your weaknesses and they cannot exploit you anymore.

 

[Υδροχόος]

 

[Valder]

Τι ήθελε και μου έστελνε αυτές τις φωτό από το γάμο, σα το κήτος που έφαγε τον Ιωνά είμαι. Χτήνος, κήτος, κρέας, κάνω και το χέρι στην καρδιά σαν τον Ερντογάν χαμογελώντας με τη φάτσα του ηλίθιου, όλες οι κτηνωδίες μαζεμένες σε λίγα πίξελς.

Γυμναστηριο η μόνη λύση.

 

[Aleksa]

 

[parafernalia]

Επειδη λοιπόν κάποια στιγμή σε γαμάνε τόσο άσχημα που πέφτει ένας διακόπτης στον εγκέφαλο κι αλλάζουν όλα, μετά βλέπεις τα πάντα σαν τροφική αλυσίδα. Η τρως ή σε τρώνε.

Ένας από τους πιο αρχετυπικούς ήρωες είναι ο Ηρακλής. Ο μαθητής που στέκει μόνος στις δοκιμασίες του.
Οι άθλοι, η πορεία του, ο μύθος του, είναι σύμβολα κωδικοποιημένα για αυτούς τους λίγους που μπορούν να καταλάβουν.

Πρωταρχική του δοκιμασία τα δύο φίδια της σοφίας. Με γνώμονα την αρχέγονη δύναμη καταπνίγει το στοιχείο της σοφίας, προκαθορίζοντας έτσι τη μελλοντική του ατραπό, που χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία του παρορμητικού στοιχείου πάνω στο νου και την έλλειψη διάκρισης.

Αποτελεί το κλέος (τη δόξα) της Ήρας, την πορεία προς την θέωση της Ψυχής. Στο τέλος των δοκιμασιών του παίρνει γυναίκα του την Ήβη, την κόρη της Ήρας και δένεται αμετάκλητα με τις δυνάμεις της ψυχής του.

Ο Δίας αποτύπωσε τους κόπους και τις θυσίες του γιου του στον ουρανό με τον αστερισμό του Ηρακλή.
Ένας γονατισμένος άνδρας, σκυμμένος αδιάκοπα από το μόχθο, σύμβολο της ρήσης του Ιησού:

«Όποιος θέλει να ανυψωθεί, πρέπει πρώτα να ταπεινωθεί».

 

[Valder]

Α ρε Νικολή, σε είχα πάρει με το στραβό μάτι αρχικά, (άλλαξα άποψη πια) αλλά μόνο εσυ με καταλαβαίνεις, από τους λίγους έστω.

Να σαι καλά ανθρωπέ μου, θα χα λωλαθεί τελείως αλλιώς.

 

[parafernalia]

Οι σκορδόπιστες ξηγούνται σκουληκιάρικα...

 

[Υδροχόος]

 

[Ion.]

Εγώ που είχα κάνει σχέδια για το πσκ και μόλις είδα ότι κ τις 3 μέρες θα βρέχει :

 

[Aleksa]

 

[Valder]

Εγω έχω πάψει να την σκέφτομαι οταν παω για ύπνο. Την έχω εγω γραμμένη πια.

Σκέφτομαι πως θα με γλεντάνε το Νοέμβριο στην Ταιλάνδη τα δίμετρα ladyboys.

Περπατάει η άλλη με την τακούνα και το μίνι, μελαχρινάρα, τη ρωταει ο άλλος που πας, του απαντάει με μπάσα φωνή νταλικέρη "Σπίτι". Αυτα είναι ρε φίλε.

 

[Aleksa]

 

[Aleksa]

 

[Υδροχόος]

Στην αναζήτηση της αλήθειας μου θα έρθω αντιμέτωπος με θεούς και δαίμονες...

Όμως θα μάθω να ισορροπώ πάνω σε λεπτές γραμμές με κέντρο μου εμένα...Το φως μου θα φωτίζει το δρόμο μου στο σκοτάδι...γιατί τότε εγώ και μόνον εγώ θα έχω γνώση του ποιος είμαι...

 

[Ion.]

Δίλημματα ζωηηηηηηηηης με τη φωνή της λοοοοοοογικης....

 

[Aleksa]

Η ζωή μου κύκλους κάνει...

 

[Valder]

Στέλνεις μήνυμα, απορείς, τρώγεσαι πρακτικά να μάθεις τι σκέφτεται ο άλλος για σένα, απο το πουθενά μετα απο ενα χρόνο. Παίρνεις την απάντησή σου, ίσως όχι αυτη που πίστευες, αλλά δεν έχει σημασία, ούτως ή άλλως δε σε μισώ, ούτε σε μίσησα ποτέ.

Αλλά ρε φίλε, πρώτον έχουμε περάσει τόσα εγω κι εσυ, δεύτερον απο το πουθενά στέλνεις αυτό. Μια κουβέντα δεν μπορούσες να πεις ότι θα είσαι εδω; Δεν είπα actually να με δεις. Μη με δεις. Αλλά μια κουβέντα για το τυπικό οτι αφου μιλήσαμε προχτες, "σου λεω σημερα εσενα που υποτίθεται σημαινεις κατι για μένα, οτι αύριο θα είμαι εκεί".

Έπρεπε να το μάθω απο αλλού;

Μετά μην απορήσεις αν δεν σου απαντήσω σε επόμενη απορία σου. Οπως κάνεις τον αλλο να νιώθει, θα σε κάνει κι ο άλλος να νιώθεις, αόρατη.