Σκέψεις... III

[Azur]

Αφού ήμουν παρορμητικός, καλά να πάθω. Τα λάθη πρέπει να πληρώνονται. Back into my shell!

 

[glayki]

Είναι όμως και κάτι μέρες που, ενώ φαινομενικά δεν είσαι άρρωστος , η ενέργεια σου έχει πιάσει πάτο. Σα να σου τη ρουφηξε κάποιος και να αποστεωθηκε το μέσα σου.
( ευτυχώς ήταν αργία και το κρεββάτι ήταν μια κάποια λύση )

 

[yorkie]

Αιτούμαι επίδομα παιδιού και στα σκυλιά.
Αλλιώς μειώστε τις τιμές στα αντιπαρασιτικά μην σας πάρει και σας σηκώσει.
Τί αδικαιολόγητη αύξηση είναι αυτή;
( και που δεν είναι δηλαδή, αλλά τεσπα )

 

[glayki]

Δεν έφταναν όλα τα αλλα που υπολειτουργούν, να έχεις και τα σκατοπαιδα να βάζουν το κερασάκι στη θλίψη

 

[amarelia]

θελω μια γαβάθα γεμιστά, 1 λίτρο cola zero και να λιώσω στον καναπέ με τις γάτες μου


μην με ενοχλήσει ποτε κανείς

 

[Valder]

Πασατεμπο λεει αμα τον τρως με το κελυφος χειροτερευει τα εντερικα συμπτωματα.

Ζω τη ζωή στα άκρα.

 

[amarelia]

 

[Kate1914]

Με αφορμή μια άσχετη είδηση σήμερα, επιβεβαιώθηκε τελικά το ότι αν δώσεις έστω κάποια εξουσία σε κάποιους, αυτοί θα την εκμεταλλευτούν έως τα άκρα. Και απεοροελάχιστη να είναι, αυτοί θα προσπαθήσουν να λιώσουν αυτούς που βρίσκονται από κάτω τους, απλώς επειδή μπορούν. Άνευ λόγου και αιτίας, απλά και μόνο επειδή έχουν τη δυνατότητα.

Spoiler: Αφορμή σκέψεων...

Απορώ αυτή η κατηγορία ανθρώπων, πως δεν αισθάνεται την παραμικρή τύψη και ενοχή που κάνει κατάχρηση εξουσίας. Γενικότερα μιλώντας, δεν στέκομαι μονάχα σε αυτό που αποτέλεσε το έναυσμα των σκέψεών μου (άλλωστε δεν είναι και οι μόνες αυτές που παρέθεσα). Δεν αισθάνονται τύψεις αυτοί οι άνθρωποι; Δεν το βρίσκουν ανήθικο όλο αυτό σαν στάση;

Δεν ξέρω, με κάνουν να λυπάμαι πολύ κάτι τέτοια όταν τα βλέπω. Χάνω την ελπίδα μου για τον κόσμο.

 

[Azur]

Τετέλεσται.

 

[Λένω]

Κολοκύθια στο πάτερο!!!

 

[Valder]

Κάποια παλιότερη εποχή, σε μια νεαρότερη ηλικία, θα τα δεχόμουν κάποια πράγματα σχεδόν μοιρολατρικά, ότι έτσι πρέπει, πολλώ δε μάλλον αν αποτελούν καποια πράγματα γενικό κανόνα.

Έχοντας πρωτον ξεπεράσει τα 40 και δευτερον βλέποντας πόσο εύκολα την έχουν άλλοι άνθρωποι που δεν θα έπρεπε (ναι, δεν θα έπρεπε, εγω θα έπρεπε να την εχω πιο ευκολα κι ας ακουστω αλαζόνας), μπορώ να καταλήξω στο συμπέρασμα οτι εμπιστεύομαι μια χαρά τις ερμηνείες που εχω δώσει για την ζωή και τον κοινωνικό κομφορμισμό.

Και λάθος να είμαι, αυτό το λάθος μου θα το ζήσω. Από το να μη ζω, σε σωστά μονοπάτια του τι περιμένει η κοινωνία, καλύτερα να ζήσω έστω και σε ένα -για τους άλλους- "λάθος".

Καμία αξιέπαινη πρόοδος δεν προήλθε από το να ακολουθείς τον γενικό κανόνα. Απλώς αναβάλλεις πιο αργά τον θάνατό σου, με μια απλή πρόοδο. Αλλά αξιέπαινη, όχι.

Όχι φίλε μου, θέλω ή να δω την κορυφή, ή να δω σκοτάδι. Το να βλέπω μια ατέλειωτη βουνοπλαγιά για να λεω πως ανεβαίνω, χωρίς ποτέ να δω την κορυφή, είναι χειρότερα δεσμά και βάσανο.

 

[amarelia]

τα έβαλα κάτω και τα ζύγισα και συνειδητοποίησα πως οι καλύτερες στιγμές της ζωής μου ήταν τα πρωινά στο νηπιαγωγείο.

Απο κεί και πέρα μου βαζαν στο μυαλο σκατά

 

[Valder]

Πουτάνες τράπεζες. Πόσα θρησκευτικά γαλλικά κατέβασα απόψε δε λέγεται. Και η Βονταφον που κοβόταν ενδιάμεσα.

Πρέπει να κοπανησα και την οθονη γερά κοντεψα να τη σπάσω στον τοίχο.

Σε κηδείες να τα φάτε, να σας βρουνε σαπισμενους εξω απο το φέρετρο, σε βόθρο θαμμένους.

Άχρηστοι αλλα τα λεφτά λεφτά.

 

[ultraviolence]

Αν δεν είχα τους τριχωτούς μου αγγέλους, δεν ξέρω πώς θα επιβίωνα. Σας αγαπώ, τετράποδα φιλαράκια μου.

 

[yorkie]

«θα προσπαθήσω να μη σκέφτομαι πολύ.
λίγο μόνο.
[…]
να, χτες το βράδυ καθόμασταν αγκαλιά και μου έδωσες 3 φιλιά στον ώμο στα ξαφνικά χωρίς κάποια αιτία.
Ή το πρωί όταν ξυπνήσαμε μου έφτιαξες καφέ χωρίς να με ρωτήσεις γιατί ήξερες ότι θέλω έτσι κι αλλιώς.
και παρόλο που ήσουν βουτηγμένος στις σκέψεις σου και χαμένος στον ανεμοστρόβιλό τους (ή μάλλον τη κινούμενη άμμο τους γιατί σε ρουφάνε αυτές οι σκέψεις και εξαφανίζεσαι),
φρόντιζες να με αγγίζεις λίγο με την άκρη του δακτύλου σου στα δικά μου δάκτυλα.
και ίσως αν καθόμαστε δίπλα- δίπλα συχνά να μπορούμε να μπούμε ο ένας στο μυαλό του άλλου.
και είμαι τόσο τρομαγμένη ότι μπορεί να συμβεί αυτό αλλά πιο πολύ με τρομάζει η ιδέα να μη συμβεί ποτέ.
μπορεί να στριφογυρνούσαμε το βράδυ ή να μη θέλαμε να σηκωθούμε το πρωί.
μπορεί να κοιτούσαμε το ταβάνι και να αναστενάζαμε γιατί ξυπνήσαμε στραβά ,
γιατί ξυπνάμε στραβά εδώ και πολύ καιρό.
και πρώτη φορά κοιτάζοντας το λευκό φόντο σκεφτόμουν τρόπους να βρω δύναμη να σηκωθώ και ίσως να σύρω και εσένα μαζί.
δεν έχω πρόβλημα να περπατάω μόνη μου. αρκεί να ξέρω πως όταν συναντιόμαστε στις διασταυρώσεις των δρόμων και δίνουμε προτεραιότητα
μια εσύ ,
μια εγώ,
χαμογελάς»

τραγουδάκι είναι, «Οπτική γωνία», 0-100

 

[SOx]

​

 

[ultraviolence]

Έχασα τα πάντα για το τίποτα

 

[glayki]

Εδραιωμένη αίσθηση αναμονής και ανικανοποίητου

Παρενέργειες: γενικευμένη δυσφορία, εγκεφαλική κόπωση, αυξημένοι παλμοί, αγχωδης επικείμενη βουλιμικη κρίση (αυτό το τελευταίο πρέπει πάσει θυσία να αποφευχθεί)