Σκέψεις... III

[Nascentes morimur]

"Αληθινό είναι ό,τι σπαταλιέται
δίχως εμφανείς λόγους
Ό,τι εκσφενδονίζεται στο μηδέν
δίχως ουρές και ίχνη
Ό,τι υπάρχει από σύμπτωση
δίχως να καυχιέται γι’ αυτό
δίχως να νοιάζεται αν θα μπορεί
για πάντα να μη καυχιέται γι’ αυτό."

 

[nearos]

Οκ.

 

[rafaela11]

Και μετα τους βλέπεις κλαψοπούσιον "Αχ κουράζομαι, θέλω άδεια".

Και στην άδεια μας βασικά νωρίς ξυπνάμε

Δεν είναι το πρωινό ξύπνημα το θέμα

εγώ αν ξυπνήσω μετά τις 8.30 νιώθω χάλια πάντως

μαρεσει να ξυπνάω νωρίς

 

[nearos]

Οπου εισαι νασαι καλα
Και καλή αντάμωση, να σε φερει παλι ο Γαρμπής στις ακτες μας...

 

[Valder]

Ευχάριστο λάθος προς όφελός μου σημερα στα ψώνια. Ελπίζω να μη τα φορτώσει σε κείνες ο προισταμενος στο τέλος τις βάρδιας.

Ευχαριστω πολύ όπως και να χει, να ειστε καλά.

 

[Κάμπια]

Κουράστηκα

 

[glayki]

Αχχ αυτά είναι.. Ταξίδι σε ραδιοφωνικούς σταθμούς ανά τον κόσμο διαδικτυακά.

 

[Ion.]

 

[Kate1914]

Μια λέξη.
Έξι γράμματα.
Πώς γίνεται να έχουν τόση δύναμη όταν χρησιμοποιούνται με συγκεκριμένο τρόπο και σε συγκεκριμένο πλαίσιο, και να με κάνουν να νιώθω αυτη την πίεση στο στέρνο; Να κρατιέμαι να μην κλάψω;
Ουφ. Θα τελειώσει ποτέ;






... well, στο χέρι μου είναι.

 

[Ion.]

Θέλω τόσο πολύ να μάθω ηλεκτρική κιθάρα και να παίζω τα αγαπημένα μου τραγούδια...

 

[Reader]

Ελπίζω πως θα επιστρέψεις

 

[nearos]

Έσβησα για λίγο. Κοίταγα το υπερπέραν, μια διάσταση πέραν του χαρτιού, μια διάσταση οπου ήμουν δυνατός, οπου το σπαθί μου ήταν η γλώσσα μου και ο κόσμος το τσιφλίκι μου.
Αφαιρέθηκα.
Αφαιρέθηκα πολύ.
Τακ. Τακ. Τακ. το στυλό, στην αρχή με υπνώτιζε. Ένα τσακ πιο δυνατά... Με ξύπνησε.
Με έσυρε απο το όνειρο. Κοιτάζω το χαρτί
Α+2Β->2Γ + Δ.
Και καλημέρα σας. Και καληνύχτα σας... Για αυτό είναι τα όνειρα. Μόνο για αυτό

 

[Valder]

Παλιά, στον καιρό εκείνο, όταν είχα μάθει την "αγάπη", όσο στρεβλά κι αν την είχα μάθει και βιώσει, ήμουν ένας σχετικά ήρεμος άνθρωπος, ήσυχος, χαρούμενος, πάλι σχετικά.

Ένιωθα το Φως να ακτινοβολεί από το δέρμα μου προς τα έξω. Το ένιωθα όλο αυτό ως την κανονικότητα της ζωής. Μια κανονικότητα που μου φαινόταν πλέον αφύσικο να αλλάξει.

Ήμουν κάτι ολόκληρο, αγνό, ευγενικό, πλήρες, απαλό, κάτι αδύναμο όμως και ανίκανο να ενεργήσει πλήρως όπως έπρεπε ή ήθελε.

**Αλλαγή**

Τώρα αισθάνομαι το Σκοτάδι να κυκλοφορεί επιτέλους ελεύθερο στις φλέβες μου. Μια πηγή καθαρότητας, λογικής, τα μάτια της ψυχής μου ανοιχτά, να μπορούν να ερμηνεύσουν τα δεδομένα του τότε και του τώρα με εκκωφαντική ταχύτητα. Απόλυτη ευφυία, σοφία, λογική, πυγμή, αδιαφορία, ενθουσιασμό για το άγνωστο, απέχθεια για την αφέλεια του Φωτός που με καθήλωσε σε ελπίδες-αλυσίδες.

Είμαι κάτι πιο αληθινό αδίστακτο, δυνατό , κάτι πιο σκληρό, κάτι πιο χαλασμένο όμως και κοφτερό.

Πλέον θυμάμαι εκεινο τον καιρό και βλέπω και το τώρα, μισός μισή.

Εγω τον θυμάμαι ως κάτι κανονικό και μου φαίνεται περίεργο που δεν υπάρχει τώρα. Ακόμα αφύσικο. Αναρωτιέμαι πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Κάτι λείπει. Είμαι αποδυναμωμένος. Δεν μπορούμε να πάμε κάπου καλύτερα, όλα ειναι μέτρια σαν λύσεις ή άσχημα.

Εγω τον θυμάμαι ως μια περασμένη ζωή, μακρινή, σαν ψεύτικη, σαν κάποιου ξένου που να την παρακολουθούσα ως εξωτερική παρατηρήτρια. Κατα βάθος ήξερα, κατα βαθος σου φώναζα να σωθούμε. Και μας έσωσε η ίδια η ζωή αλλάζοντας. Τίποτα δεν λείπει. Είμαι παντοδύναμη. Κάπου καλύτερα θα πάμε. Μέσα στα μέτρια και στα άσχημα υπάρχει αυτό που μας αξίζει.

Το Φως που ήμουν, χάθηκε...
Ναι αλλά το Σκοτάδι σου ειναι εδω, και θα γίνει το δικό μας.-

 

[Valder]

Το σώμα μου μια φυλακή, μα η ψυχή μου ελεύθερη.
Πολλά με φοβίζουν, πολλά με τρομάζουν, πολλά δεν ξέρω
αλλα για όλα θα βρω τη λύση μου, κι αν δεν, δεν πειράζει, είναι κι αυτο μια λύση.

 

[Kate1914]

Δε θα το δείτε, αλλά: Εσάς τους δύο, σας αγαπώ. Σας λατρεύω.
Για εσάς ναι, και να πεθάνω, και στη φωτιά να πέσω, και τα πάντα για εσάς.
Και αν ποτέ κάποιος ή κάποια τολμήσει να σας πειράξει, ούτε καν να το κάνει, απλά να το τολμήσει ή να το σκεφτεί, θα τον διαλύσω. Και σας το υπόσχομαι, θα μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή που τα έβαλε μαζί μας.

 

[nearos]

Περίεργο το πράγμα.
Θέλω να μεγαλώσω. Θέλω το πρόσωπό μου να έχει ρυτίδες, να ντύνομαι σα παππούς, θέλω, μα πόσο θέλω να έχω άσπρα μαλλιά (χωρίς καράφλα βέβαια, αυτό είναι το μόνο κακό).
Ίσως είμαι περίεργος πράγματι

Πρέπει να διαβάσω βιολογία...

 

[Κάμπια]

Δηλώνω εθισμένη στο vinted

 

[Valder]

Μελαχρινή, green flag
Φατσούλα, green flag
Ματάρες, green flag
Ποδάρες / Κορμάρα - green flag
Τουρκάλα - μεχ flag
40.000 followers στο Instagram - RED RED RED RED FLAG BYE BYE BYE BYE BYE

 

[Κάμπια]

 

[glayki]

Τάσος Λειβαδίτης — Χρονοδιάγραμμα​

Συχνά, θυμάμαι, οι μεγάλοι, όταν ήμουν παιδί, μιλούσαν για το
μέλλον μου. Αυτό γινόταν συνήθως στο τραπέζι. Αλλά εγώ ούτε
τους πρόσεχα, ακούγοντας ένα πουλί έξω στο δέντρο.

Ίσως γι' αυτό το μέλλον μου άργησε τόσο πολύ: ήταν τόσο αναρίθμητα τα πουλιά και τα δέντρα.