Ποιήματα αγάπης για τους συλλέκτες

[LAZARUS]

ΤΑΞΙΔΙ
Να κι η γαλάζια θάλασσα ριγώντας να μας γνέφει,
Έλα να κολυμπήσουμε ως μέσα στο νησί,
Στεφάνια να μας πλέξουνε, ο άνεμος τα νέφη,
Κι απʼ του Οδυσσέα το γλυκό να πιούμε το κρασί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Η ασκητική του Άγιου Έρωτα - Ξενοφών Φουρναράκος
(ένα ποίημα ερωτικό,αποτελούμενο από 12 ενότητες)

Ενότητα Ι

Σου τείνω το χέρι
σε προσκαλώ χαμογελώντας σου σε μια κατάδυση μαζί μου
ξέρω πως πάντα ήθελες να πετάξεις.

Μελέτησα το βλέμμα σου στο νυχτερινό ουρανό
τα μάτια σου που μισανοίγουν όταν η θύμησή σου αφυπνίζεται
γενόμενη ολάκερη, ένα βλέμμα πελώριο.

Τʼ Ωραίο δεν χρειάζεται εξειδίκευση για νʼ αναγνωριστεί.

Η Αλήθεια, όπως και η Ομορφιά, ενυπάρχουν στην Απλότητα.

Έχοντας αρκετά χρόνια στη διάθεσή μου
το συνειδητοποίησα αυτό απόψε, κοιτάζοντάς σε νοερά
καθώς εσύ κοιμόσουν.

Η Αλήθεια, η Ομορφιά, η Απλότητα, είναι το ίδιο.
Το μόνο που αλλάζει είναι οι λέξεις, εκείνες οι λέξεις
που σε περιγράφουν.


Ενότητα II (απόσπασμα)

Πνεύμα του δάσους
εσύ που με μια πνοή σου συγυρίζεις
τα πεσμένα φύλλα των δέντρων
εσύ που δεν ξεχωρίζεις
από την σιωπηλή ακινησία των κορμών
δώσε και σε μένα τη χάρη σου
να βάλω σε τάξη το λογισμό μου.


Ενότητα III (απόσπασμα)

Μʼ ένα γυαλί χαράζω την παλάμη νʼ αλλάξω τις γραμμές της μοίρας.

Ψάχνω να βρω
λίγο ανθρώπινο αίμα να ποτίσω
το χώμα που στέγνωσε στα χείλη
του άντρα και της γυναίκας
που αναστήθηκαν.


Ενότητα VI (απόσπασμα)

Όλη μου η προσπάθεια
έγινε με την ελπίδα πως υπήρχε
κάτι μέσα μου που άξιζε
και ήθελα να το έχεις.

Φύλαξέ το όπως ένα δώρο
μικρής αξίας
αλλά δοσμένο μέσʼ από στερήσεις.

Δέξου με, όπως ένα φιλί στο μέτωπο
σαν θα ʽχεις πυρετό.


Ενότητα XII (απόσπασμα)

Μετανιώνω που δεν τόλμησα να σε διεκδικήσω
μόνο μια απόπειρα κι αυτή διστακτική
αδέξια και δεν σου ταίριαζε καθόλου
εσένα που για να σε κερδίσω
έπρεπε να σου επιτεθώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dark angel]

Μια ματιά σου, ο ήλιος μου! Ένα σου χαμόγελο, το φεγγάρι μου!
Η φωνή σου, η καλύτερη μουσική!
Ένα σου δάκρυ, η βροχή που πέφτει!
Μια μέρα μαζί σου, όλος ο παράδεισος!​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dark angel]

Έχω έναν φίλο
που μ¨ αγαπάει αληθινά
Από τη μέρα που σε βρήκα
σε ζητώ παντοτινά.
Με κράτησες σφιχτά
τις ώρες που πονούσα
Με πήρες αγκαλιά
στιγμές που σε ζητούσα.
Στιγμές με βρήκαν μόνο
με φίλους τα κενά
Μου έδιωξες τον πόνο
μου έδωσες χαρά.
Έχω έναν φίλο
Που μ΄ αγαπάει αληθινά.​

Σε περιμένω
Στα όνειρα μου ένα βράδυ
τον εφιάλτη έδιωξες
και έφερες το χάδι.
Στη σκέψη μου ήσουν έρωτας
και στο μυαλό η τρέλα
άσε τα παράλογα
και στην καρδιά μου έλα.
Σε περιμένει ο κόσμος μου
του παραδείσου η χάρη,
έλα γιατί είμαι μόνος μου
να γίνουμε ζευγάρι!​

'Aγγελος στη Φωτιά
Στο δωμάτιο είχα ένα κερί
ένα κερί αναμμένο
με τη ψυχή και το μυαλό
εσένα να προσμένω.
Και μες την φλόγα ξαφνικά
ένας άγγελος μπροστά μου,
ήταν η μορφή σου, μια ματιά,
βγαλμένη από τα όνειρα μου.
Την φλόγα τότε πρόσεξα,
η απόλυτη ευτυχία
τη ζωή μου σκέφτηκα
ως τότε δεν είχα ζήσει,
τον κόσμο μέσα έβλεπα
από την Ανατολή έως τη Δύση,
και στην καρδιά την έβαλα,
ποτέ της να μη σβήσει
Δες με λιγάκι
Δες με λιγάκι,
δες μέσα μου
δες μες την ψυχή μου.
Εσένα έχω στο μυαλό,
εσύ είσαι η ζωή μου.
Δες με λιγάκι
δες άγγελε μου,
δες μες την καρδιά μου.
Εσύ είσαι τα πάντα μου,
εσύ είσαι η ματιά μου.
Δες με λιγάκι,
μια φορά
και νιώσε ότι νιώθω
μία τρέλα, μία χαρά και έναν μεγάλο πόθο.
Δες με λιγάκι
και θα καταλάβεις όσα για σένα νιώθω.​

Ένα ξύπνημα μαζί σου
Ένα ξύπνημα μαζί σου,
αυτό είναι που ζητάω
να αγγίζω το κορμί σου
το κορμί που αγαπάω.
Τα πουλιά να κελαηδάνε
η φύση να μας κάνει συντροφιά
οι αγγέλοι να γελάνε
στη δική μας τη χαρά.
Οι δυο να χουχουλιάζουμε
Ο πρίγκηπας και η πριγκήπισσα από τα παραμύθια.
Το ξέρεις πως ταιριάζουμε
και ότι αυτά είναι αλήθεια.​

Σ' αγαπώ!
Είναι τόσο απλό,
είναι απλά δυο λέξεις
είναι κάτι που θέλω να σου πω,
μα δεν ξέρω αν θ' αντέξεις.
Ούτε ένα βιβλίο σκέψεων
δεν ξέρω αν θα φθάσει
για να εκφράσει τόσα πολλά
όσο αυτή η φράση.
Είναι απλό, τόσο απλό
μα τόσα αισθήματα από πίσω
τίποτε άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ,
για να μπορέσω να σε πείσω.
Ότι αυτά που αισθάνομαι
μου έχουν γεμίσει την καρδιά
Ότι μαζί σου χάνομαι
Σε κάθε σου ματιά.
Έχω έναν φίλο
που μ¨ αγαπάει αληθινά
Από τη μέρα που σε βρήκα
σε ζητώ παντοτινά.
Με κράτησες σφιχτά
τις ώρες που πονούσα
Με πήρες αγκαλιά
στιγμές που σε ζητούσα.
Στιγμές με βρήκαν μόνο
με φίλους τα κενά
Μου έδιωξες τον πόνο
μου έδωσες χαρά.
Έχω έναν φίλο
Που μ΄ αγαπάει αληθινά.​

Σε περιμένω
Στα όνειρα μου ένα βράδυ
τον εφιάλτη έδιωξες
και έφερες το χάδι.
Στη σκέψη μου ήσουν έρωτας
και στο μυαλό η τρέλα
άσε τα παράλογα
και στην καρδιά μου έλα.
Σε περιμένει ο κόσμος μου
του παραδείσου η χάρη,
έλα γιατί είμαι μόνος μου
να γίνουμε ζευγάρι!​

'Aγγελος στη Φωτιά
Στο δωμάτιο είχα ένα κερί
ένα κερί αναμμένο
με τη ψυχή και το μυαλό
εσένα να προσμένω.
Και μες την φλόγα ξαφνικά
ένας άγγελος μπροστά μου,
ήταν η μορφή σου, μια ματιά,
βγαλμένη από τα όνειρα μου.
Την φλόγα τότε πρόσεξα,
η απόλυτη ευτυχία
τη ζωή μου σκέφτηκα
ως τότε δεν είχα ζήσει,
τον κόσμο μέσα έβλεπα
από την Ανατολή έως τη Δύση,
και στην καρδιά την έβαλα,
ποτέ της να μη σβήσει
Δες με λιγάκι
Δες με λιγάκι,
δες μέσα μου
δες μες την ψυχή μου.
Εσένα έχω στο μυαλό,
εσύ είσαι η ζωή μου.
Δες με λιγάκι
δες άγγελε μου,
δες μες την καρδιά μου.
Εσύ είσαι τα πάντα μου,
εσύ είσαι η ματιά μου.
Δες με λιγάκι,
μια φορά
και νιώσε ότι νιώθω
μία τρέλα, μία χαρά και έναν μεγάλο πόθο.
Δες με λιγάκι
και θα καταλάβεις όσα για σένα νιώθω.​

Ένα ξύπνημα μαζί σου
Ένα ξύπνημα μαζί σου,
αυτό είναι που ζητάω
να αγγίζω το κορμί σου
το κορμί που αγαπάω.
Τα πουλιά να κελαηδάνε
η φύση να μας κάνει συντροφιά
οι αγγέλοι να γελάνε
στη δική μας τη χαρά.
Οι δυο να χουχουλιάζουμε
Ο πρίγκηπας και η πριγκήπισσα από τα παραμύθια.
Το ξέρεις πως ταιριάζουμε
και ότι αυτά είναι αλήθεια.​

Σ' αγαπώ!
Είναι τόσο απλό,
είναι απλά δυο λέξεις
είναι κάτι που θέλω να σου πω,
μα δεν ξέρω αν θ' αντέξεις.
Ούτε ένα βιβλίο σκέψεων
δεν ξέρω αν θα φθάσει
για να εκφράσει τόσα πολλά
όσο αυτή η φράση.
Είναι απλό, τόσο απλό
μα τόσα αισθήματα από πίσω
τίποτε άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ,
για να μπορέσω να σε πείσω.
Ότι αυτά που αισθάνομαι
μου έχουν γεμίσει την καρδιά
Ότι μαζί σου χάνομαι
Σε κάθε σου ματιά.​

Σ' αγαπώ!
Είναι τόσο απλό,
είναι απλά δυο λέξεις
είναι κάτι που θέλω να σου πω,
μα δεν ξέρω αν θ' αντέξεις.
Ούτε ένα βιβλίο σκέψεων
δεν ξέρω αν θα φθάσει
για να εκφράσει τόσα πολλά
όσο αυτή η φράση.
Είναι απλό, τόσο απλό
μα τόσα αισθήματα από πίσω
τίποτε άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ,
για να μπορέσω να σε πείσω.
Ότι αυτά που αισθάνομαι
μου έχουν γεμίσει την καρδιά
Ότι μαζί σου χάνομαι
Σε κάθε σου ματιά.
Μα τώρα έφτασε η στιγμή,
η στιγμή για να στο πω.
Καρδούλα μου, αστέρι μου, φατσούλα
Σ ' ΑΓΑΠΩ.​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ (Απόσπασμα)
Τ. ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ


Θυμάσαι κείνη τη νύχτα που κοιτάζαμε ώρες τον ουρανό
Σʼ ένοιωθα μεσʼ τα χέρια μου να τρέμεις.
«Αστέρια μου, είπα, κάντε την αγάπη μας λαμπερή
κάντε την αγάπη μας χαρούμενη.
Αστέρια μου καλά μου αστέρια,
κάντε εγώ κι εκείνη να πεθάνουμε μαζί»
Κʼ έτσι αυτήν τη νύχτα
είχαμε στη μέση των άστρων για πάντοτε παντρευτεί.

Ά, θάθελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου,
της μητέρας σου
τα γόνατα που σε γεννήσανε για μένα
να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες
περνώντας με το φόρεμά σου
να κρύψω σα φυλαχτό στο κόρφο μου ένα μικρό κομμάτι απʼ το σεντόνι που κοιμήθηκες.
Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω
στον άντρα που σʼ έχει δει γυμνή πριν από μένα
να του χαμογελάσω, που του δόθηκε
μια τόσο ατέλειωτη ευτυχία.
Γιατί εγώ αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ
απʼ τον έρωτα
εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα,
τα δάκρυα και πάλι την ελπίδα.

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου έζησα όλη τη ζωή.

Ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου.
Δινόσουνα ολάκερη
και δεν κράταγες για τον εαυτό σου
παρά μόνο την έγνοια αν έχεις ολάκερη δοθεί.

Καθώς γδυνόσουν θρόιζαν
τα φύλλα ενός δάσους μακρινού
Ο ουρανός ξαστέρωνε μονομιάς καθώς γδυνόσουνα.
Σα μια αγκαλιά άσπρα λουλούδια
τα εσώρουχά σου πάνω στην καρέκλα.
Κι ύστερα τίποτʼ άλλο παρά η αγάπη μας
τίποτʼ άλλο παρά εγώ και συ
κι ούτε χτες ούτε αύριο
τίποτʼ άλλο παρά μόνο τώρα..
….Σε σκέπαζα ύστερα με το σεντόνι.
Το παιδί μας θάθελα να σου μοιάζει έλεγα.
Όχι, έκανες εσύ.
Το παιδί μας θάθελα να μοιάζει εσένα.

Τότε σπάσαν την πόρτα μας.
Έπρεπε να χαριστούμε, Μαρία, να χωριστούμε
για να μη ξαναχωρίζουν πια οι άνθρωποι.

Ακούμπησα το χέρι μου στην κοιλιά σου
Νʼ αποχαιρετήσω το παιδί μας.
Αντίο. Αντίο.

Το παιδί μας Μαρία, θα πρέπει να μοιάζει
μʼ όλους τους ανθρώπους
που δικαιώνουν τη ζωή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Devina]

Δεν είμαι εγώ που τη ζωή σου
ήρθα σαν ήλιος να φωτίσω:
το φώς στα μάτια μου που λάμπει
δικό σου-και σ'το στέλνω πίσω!

Του μαγικού του κόσμου αν έχω
ανοίξει διάπλατη τη θήρα,
το μυστικό χρυσό κλειδί της
από το χέρι σου το πήρα.

Κι αν απ'τα βάθη ενός ληθάργου
βγήκα,σ'εσένα το χρωστάω,
σ'εσένα τους χυμούς που νοιώθω,
τη νέα γλώσσα που μιλάω!


~~Κώστας Ουράνης

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Sweet_Butterfly]

Ο Πληθυντικός Αριθμός (Κική Δημουλά)

Ο έρωτας,
όνομά ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν,
γένους θυληκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα

Μόνο γιατί μ'αγάπησες(Μαρία Πολυδούρη)

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες
σε περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι' αυτό είμαι σαν κρίνο ολάνοιχτο
κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάει
είδα τη λυγερή σκιά μου ως όνειρο
να παίζει, να πονάει,
μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σεναν άρεσε
γι' αυτό έμειν' ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ' ακολουθούσες όπου πήγαινα
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Μόνο γιατί σε σεναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα
γι' αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Madrugada*]

Μιχάλης Γκανάς - Προσωπικό

Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα με τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή
δεν αξίζει τον κόπο.

Επειδή σ' αγάπησα και σ' αγαπώ ακόμη
κι ας μην είναι όπως παλιά,
δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,
κουράστηκε ίσως σαν κάθε τι που ανασαίνει.

Επειδή περνάς δύσκολες μέρες
σκυμμένη σε χαρτιά και σε γκρεμούς
που δεν κλείνουν, κι εγώ πηδάω
τις νύχτες επι κοντό λαχανιάζοντας,
δε θα πει πως δεν έχουμε
μοίρα στον ήλιο, έχουμε
τη δική μας μοίρα.

Επειδή πότε είσαι άνθρωπος
και πότε πουλί, φέρνεις στο σπίτι μας
ψωμάκια μικρά της αποδημίας
κι ελπίζουνε τα παιδιά μας
σε καλύτερες μέρες.

Επειδή λες όχι και ναι κι ύστερα όχι
και δεν παραιτείσαι, ντρέπομαι
για τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου,
μα δεν αλλάζω, όπως δεν αλλάζεις κι εσύ,
αν αλλάζαμε θά μαστε πάλι
δύο άγνωστοι και θ' αρχίζαμε
απ' το άλφα.

Τώρα ξέρουμε πού πονάς
πού σωπαίνω πότε γίνεται παύση,
διακοπή αίματος και κρυώνουν
τα σώματα, ώσπου μυστικό δυναμό
να φορτίσει πάλι τα μέλη
με δύναμη κι έλξη και δέρμα ζεστό.

Επειδή είναι δύσκολο ν' αγαπάς
και δυσκολότερο ν' αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο
για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά
και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές
και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά
και καμμένα, θέλοντας ο καθένας
νά 'ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο
και πηγή, κατά τις περιστάσεις
ή και όλα μαζί στην ανάγκη,
δε θα πει πως εγώ δεν μπορώ
να γίνω κάτι απ' αυτά ή και όλα μαζί,
κι αν είναι να περάσω
μια ζωή στη σκλαβιά έτσι κι αλλιώς
ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

[FONT=comic sans ms,sand]Είπε:[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]ψηφίζω το γαλάζιο.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Εγώ το κόκκινο.[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]Κι εγώ.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Το σώμα σου ωραίο[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]Το σώμα σου απέραντο.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Χάθηκα στο απέραντο.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Διαστολή της νύχτας.[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]Διαστολή του σώματος.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Συστολή της ψυχής.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Όσο απομακρύνεσαι[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]Σε πλησιάζω.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Ένα άστρο έκαψε το σπίτι μου.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Οι νύχτες με στενεύουν στην απουσία σου.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Σε αναπνέω.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Η γλώσσα μου στο στόμα σου[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]η γλώσσα σου στο στόμα μου- σκοτεινό δάσος.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Οι ξυλοκόποι χάθηκανκαι τα πουλιά.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Όπου βρίσκεσαι[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]υπάρχω.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Τα χείλη μου περιτρέχουν τ' αφτί σου.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Τόσο μικρό και τρυφερό[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]πως χωράει όλη τη μουσική;[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Ηδονή-πέρα απ' τη γέννηση,πέρα απ' το θάνατο.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Τελικό κι αιώνιο παρόν.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Αγγίζω τα δάχτυλα των ποδιών σου.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Τι αναρίθμητος ο κόσμος.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Μέσα σε λίγες νύχτες[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]πως πλάθεται και καταρρέει όλος ο κόσμος;[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Η γλώσσα εγγίζει βαθύτερα απ' τα δάχτυλα.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Ενώνεται.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Τώρα με τη δική σου αναπνοή[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]ρυθμίζεται το βήμα μου κι ο σφυγμός μου.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Δυό μήνες που δε σμίξαμε.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Ένας αιώνας κι εννιά δευτερόλεπτα.[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Τι να τα κάνω τ' άστρα[/FONT] [FONT=comic sans ms,sand]αφού λείπεις;[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sand]Με το κόκκινο του αίματος είμαι.[/FONT]
Γιάννης Ρίτσος​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Ο Έρωτας, του Νερούδα


Τί έχεις, τί έχουμε,
τι μας συμβαίνει;
Αχ, ο ερωτάς μας είναι ένα σκοινί σκληρό
που μας δένει πληγώνοντας
κι αν θέλουμε
να βγούμε από την πληγή μας,
να χωρίσουμε,
μας κάνει ένα καινούριο κόμπο και μας δικάζει
να χύσουμε το αίμα και να καούμε μαζί.

Τί έχεις; Σε κοιτάζω
και δεν βρίσκω τίποτα σε σένα έξω από δυο μάτια
όπως όλα τα μάτια, ένα στόμα
χαμένο σε χίλια στόματα που φίλησα, πιο όμορφα,
ένα σώμα όμοιο μ' αυτά που γλιστρήσαν
κάτω από το σώμα μου χωρίς ν' αφήσουν μνήμη.

Και τί άδεια μες στον κόσμο πήγαινες
σαν μια κανάτα στο χρώμα του σταριού
χωρίς αέρα, χωρίς ήχο ή υπόσταση!
Έψαξα μάταια σε σένα
βαθύτητα για τα χέρια μου
που εξορρύσσουν άπαυτα, υπόγεια:
κάτω απ' το δέρμα, κάτω απ' τα μάτια σου
τίποτα,
κάτω από τα δυο σου στήθη ορθωμένα
μόλις
ένα ρυάκι τάξεως κρυστάλλινης
που δε ξέρει γιατί τρέχει τραγουδώντας.
Γιατί, γιατί, γιατί,
αγάπη μου, γιατί;


​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Η Νύχτα στο Νησί, του Νερούδα


Όλη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου
δίπλα στη θάλασσα, στο νησί.
Άγρια και γλυκιά ήσουν ανάμεσα στην ηδονή και τ' όνειρο
ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.

Ίσως πολύ αργά
τα όνειρά μας ενώθηκαν
στο ύψος και στο βάθος,
ψηλά σαν τα κλαδιά που ο ίδιος άνεμος κουνάει,
κάτω σαν ρίζες κόκκινες που αγγίζονται.

Ίσως το όνειρό σου
χωρίστηκε από το δικό μου
και στη σκοτεινή θάλασσα
με έψαχνε
όπως παλιά
όταν ακόμη δεν υπήρχες,
όταν χωρίς να σε διακρίνω
έπλευσα στο πλευρό σου,
και τα μάτια σου ψάχναν
αυτό που τώρα
- ψωμί, κρασί, έρωτα κι οργή -
σου δίνω απλόχερα
γιατί εσύ είσαι η κούπα
που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.

Κοιμήθηκα μαζί σου
όλη τη νύχτα ενώ
η σκοτεινή γη γυρίζει
με κρασιά και με νεκρούς,
και ξυπνώντας ξαφνικά
στη μέση της σκιάς
το χέρι μου έπιανε τη μέση σου.
Ούτε η νύχτα, ούτε ο ύπνος
μπόρεσαν να μας χωρίσουν.

Κοιμήθηκα μαζί σου
και ξυπνώντας το στόμα σου
βγαλμένο απ' το όνειρό σου
μου έδωσε της γεύση της γης,
του θαλασσινού νερού, των φυκιών,
του βάθους της ζωής σου,
και πήρα το φιλί σου
μουσκεμένο απ' την αυγή
λες και μου ερχόταν
από τη θάλασσα που μας κυκλώνει.​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Πάντα, του Νερούδα


Για πριν από μένα
δεν έχω ζήλιες.

Έλα με έναν άντρα
στη πλάτη,
έλα με εκατό άντρες πάνω στα μαλλιά σου
έλα με χίλιους άντρες ανάμεσα στο στήθος και τα πόδια σου,
έλα σαν ένα ποτάμι
γεμάτο από πνιγμένους
που βρίσκει άγρια θάλασσα,
τον αιώνιο αφρό, το χρόνο!

Φέρτους όλους
εκεί όπου εγώ σε περιμένω:
πάντα θα ήμαστε μόνοι,
πάντα θα είμαστε εσύ κι εγώ
μόνοι πάνω στη γη
για ν΄αρχίσουμε τη ζωή!


​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Ο Άστατος, του Νερούδα


Τα μάτια μου στράφηκαν
πίσω από μια μελαχρινή που πέρασε.

Ήταν από σεντέφι μαύρο,
ήταν από σταφύλια μωβ,
και μου μαστίγωσε το αίμα
η από φωτιά ουρά της.

Ξωπίσω απ' όλες
πηγαίνω.

Πέρασε μια ανοιχτή ξανθιά
σαν ένα φυτό χρυσό
σείοντας τα κάλη της.
Και μου έφυγε το στόμα
σαν από ένα κύμα
αδειάζοντας στο στήθος της
αστραπές από αίμα.

Ξωπίσω απ' όλες
πηγαίνω.

Αλλά σε σένα, χωρίς να κινηθώ,
χωρίς να σε δω, σε σένα απόμακρη,
πάνε το αίμα και τα φιλιά μου,
μελαχρινή και ανοιχτή μου,
ψηλή και μικρή μου,
φαρδιά κι αδυνατούλα μου,
ασχήμια μου, ομορφιά μου,
καμωμένη απ' όλο το χρυσό,
κι από όλο το ασήμι,
καμωμένη από όλο τα σιτάρι
κι από όλη τη γη,
καμωμένη απ' όλο το νερό
των θαλασσινών κυμάτων,
καμωμένη για τα χέρια μου,
καμωμένη για τα φιλιά μου,
καμωμένη για την ψυχή μου.​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[grotesque_mask]

Το σκάκι-Μανώλης Αναγνωστάκης
Έλα να παίξουμε...
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου
Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου
Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
Έχουν πεθάνει από καιρό
πριν από μένα

Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει

δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις

Έλα να παίξουμε...

Ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω!
Τραβάνε μπρος σκυφτοί δίχως καν όνειρα

Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει

δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις

Έλα να παίξουμε...
Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα...​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Imadlak]

Ποτέ μην αγαπήσεις
τον άνθρωπο που
θα σου πει "Σε αγαπω"...
Να αγαπήσεις τον ανθρωπο
που θα σε κοιταξει
με δακρυα στα ματια
και θα σου πει
"ΑΓΑΠΗΣΕΜΕ"...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[RunawayDreamer]

ΧΑΡΑ

Ελπίζω το λουλούδι και απ' τα σχίνα.
Γελάει το χλόισμα σαν τον έρωτά μου.
Το πεύκο παίζει αβρό με την αχτίνα.
Θα ευώδιασαν οι τάφοι, κλίνες γάμου.

Παλμός του δάσους, φεύγει μια ελαφίνα.
Και δίπλα που ξαπλώσαμε δω χάμου,
την ψυχούλα τους στάζουν άγρια κρίνα
κι ανοίγει, ρόδο αιμάτινο, η χαρά μου.

Τη βλέπω -- στα μαλλιά σου πνέει -- την άυρα.
Είναι βαθιά τα μάτια σου όπως να 'βρα
το δρόμο της ζωής μου, τον Απρίλη.

Πια δεν πονώ μηδέ την ανεμώνη,
στης γης η ερωτοπάλη που τη λειώνει,
καθώς ορμάω για να σου πιω τα χείλη.

ο γλυκός μου Καρυωτάκης...!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[πάντα δική σου]

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι' αύτο είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταζαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στλεμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταζαν.

Μαρία Πολυδούρη, "Γιατί μ' αγάπησες"
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[πάντα δική σου]

Πέρασε καιρος και σ' αγαπάω ακόμα...
Σου το είπα πως δεν θα άλλαζε κάτι ο χρόνος, ούτε το γεγονός ότι χωρίσαμε...
Το μόνο που αλλάζει είναι πως δεν μπορώ να σου το πω πλέον...
Πάντα θα σ'αγαπάω, κι αυτό δεν θ' άλλάξει... Ναι, θα ερωτευτώ ξανά...
Ίσως και να 'χω ήδη ερωτευτεί και σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλοι άνθρωποι στη ζωή μου.
Η ζωή συνεχιζεται κι είναι ωραίο αυτό...
Απλώς μαζί σου ένιωθα μοναδικά...
Τι να κάνουμε; C' est la vie, που λένε κι οι Γάλλοι...
Να προσέχεις ψυχή μου και να είσαι ευτυχισμένος...
Μόνο αυτό σου αξίζει...
Και πού ξέρεις, ίσως ξανασυναντηθούμε στο γύρισμα τουυ τροχού, σε κάποιο άλλο επεισόδιο... ίσως με άλλο σενάριο...
Σ' αγαπάω ακόμα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Eπειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή
δεν αξίζει τον κόπο.


Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη
κι ας μην είναι όπως παλιά,
δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,
κουράστηκε ίσως, σαν καθετί που ανασαίνει.


Επειδή περνάς δύσκολες μέρες
σκυμμένη σε χαρτιά και γκρεμούς
που δεν κλείνουν, κι εγώ πηδάω
τις νύχτες επί κοντώ λαχανιάζοντας,
δε θα πει πως δεν έχουμε
μοίρα στον ήλιο, έχουμε
τη δική μας μοίρα.


Επειδή πότε είσαι άνθρωπος
και πότε πουλί, φέρνεις στο σπίτι μας
ψωμάκια μικρά της αποδημίας
κι ελπίζουνε τα παιδιά μας
σε καλύτερες μέρες.


Επειδή λες όχι και ναι κι ύστερα όχι
και δεν παραιτείσαι, ντρέπομαι
για τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου,
μα δεν αλλάζω, όπως δεν αλλάζεις κι εσύ,
αν αλλάζαμε θα ‘μαστε πάλι
δυο άγνωστοι και θ’ αρχίζαμε
απ’ το άλφα.


Τώρα ξέρουμε πού πονάς
πού σωπαίνω πότε γίνεται παύση,
διακοπή αίματος και κρυώνουν
τα σώματα, ώσπου μυστικό δυναμό
να φορτίσει πάλι τα μέλη
με δύναμη κι έλξη και δέρμα ζεστό.


Επειδή είναι δύσκολο ν’ αγαπάς
και δυσκολότερο ν’ αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο
για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά
και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές
και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά
και καμένα, θέλοντας ο καθένας
να ‘ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο
και πηγή, κατά τις περιστάσεις
ή και όλα μαζί στην ανάγκη,
δε θα πει πως εγώ δε μπορώ
να γίνω κάτι απ’ όλα αυτά ή και όλα μαζί,
κι αν είναι να περάσω
μια ζωή στη σκλαβιά –έτσι κι αλλιώς–
ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.


Μ. Γκανάς / Προσωπικό



​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[spou]

"Η λήθη είναι γιατρικό, το δάκρυ είναι πόνος,
η λήθη όμως δεν έρχεται το δάκρυ δεν στερεύει…

τα μάτια μου εστέρευσαν, τα μάτια μείναν άδεια…
το μόνο που απέμεινε είναι το όνειρο ετούτο…
το όνειρο που με έκαψε που καεί και σιγοκαίει…

όνειρο είσαι ήσουνα όνειρο θα μείνεις…
στην κάρδια και στην ψυχή μου εκεί θα παραμείνεις……

και αν κάποτε θελήσεις να με βρεις…
τότε ψάξε στα βάθη της ψυχής…

ψάξε να δεις ψάξε να βρεις….
τον έρωτα σου τον λησμονημένο."


Σπύρος.Σ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.