Μοιραζόμαστε ποιήματα

[D_G]

Υπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψα
ταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.

Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμε
είναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο.

Κολακεύουμε όσους γνωρίζουμε ελάχιστα
Ευχαριστούμε τον περαστικό επισκέπτη
Ενώ χτυπάμε απερίσκεπτα
όσους μας αγαπούν περισσότερο.

Πικρή Αλήθεια
Ella Wheeler Wilcox​

Μεγάλη αλήθεια !
Καταπληκτικό !

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Παίζει απόψε το φεγγάρι
μέσα στην κλιματαριά,
πούναι να το πιεις, στ' αλήθεια,
στο ποτήρι,
κι όχι τόσο γιατί παίζει
στην κληματαριά,
όσο γιατί φέγγει δίπλα
σ' ένα παραθύρι...

Μιλτιάδης Μαλακάσης.

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[@nt¤wnis|~|¤e]

Εάν μια μέρα ξυπνήσεις
και δεν υπάρχει ο ήλιος
ή είσαι νεκρός ή είσαι ο ήλιος

Jim Morrison

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

VLADIMIR HOLAN / ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΓΟΛΑΝ (1905-1980)
ΧΑΡΑΜΑΤΑ

Είναι η στιγμή που ο παπάς πηγαίνει να λειτουργήσει

πάνω στη ράχη του διαβόλου.

Είναι η στιγμή που η βαριά βαλίτσα της αυγής

παίρνει τη ραχοκοκαλιά μας για φερμουάρ.

Είναι η στιγμή που κάνει παγωνιά και ο ήλιος δεν λάμπει,

η ταφόπετρα ωστόσο είναι ζεστή

γιατί κινείται.

Είναι η στιγμή που η λίμνη παγώνει από τις όχθες,

ο άνθρωπος όμως απ’ την καρδιά.

Είναι η στιγμή που τα όνειρα δεν γίναν παρά μόνο

ψύλλων τσιμπήματα στο δέρμα του Μαρσύα.

Είναι η στιγμή που τα δέντρα, πληγωμένα απ’ τη λαφίνα,

την περιμένουν να γλείψει την πληγή.

Είναι η στιγμή που τα θραύσματα από τις λέξεις των ωρών

τα μαζεύει το αιδοίο του ρολογιού.

Είναι η στιγμή που μόνο η αγάπη κάποιου

τολμάει να κατεβεί στη γεμάτη σταλακτίτες σπηλιά των δακρύων

που κρυφά τα συγκράτησαν και κρυφά δουλεύαν.

Είναι η στιγμή που πρέπει να γράψεις ένα ποίημα

και σε αυτό να το πεις αλλιώς, πέρα για πέρα αλλιώς…

Μετάφραση Κάρολου Τσίζεκ

(Βιβλιοθήκη Ελευθεροτυπίας 26/06/09)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

BERTOLT BRECHT

ΜΑΘΗΜΑ ΕΡΩΤΙΚΟ

Κορίτσι μου, άκου συμβουλή που κατηχεί:
στο δόσιμο πιο λάσκα νά ʼσαι... κι άλλο ακόμα.
Σωματικά αγαπώ με πάθος την ψυχή
και ψυχικώς λατρεύω ολόθερμα το σώμα.

Η αγνότης τη λαγνεία δεν μειώνει, κι όλο
χορτάτη πείνα θά ʼθελα να με κατέχει.
Κι η αρετή διαθέτει –να το ξέρεις– κώλο,
αλλά κι ο κώλος μιʼ αρετή –όσο νά ʼνʼ– την έχει.

Αφόταν γίνηκε ο θεός ο Δίας κύκνος
στου ντροπαλού να πέσει κοριτσιού το χάσμα,
η γλύκα με τον πόνο ενώθηκαν κι επύκνωσʼ
ο πόθος ʼκείνο που είνʼ το κύκνειό μας άσμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, serif]Λακωνικόν

Ο καημός του θανάτου τόσο με πυρπόλησε, που η λάμψη μου επέστρεψε στον ήλιο.

Κείνος με πέμπει τώρα μέσα στην τέλεια σύνταξη της πέτρας και του αιθέρος.

Λοιπόν, αυτός που γύρευα, είμαι.

Ω λινό καλοκαίρι, συνετό φθινόπωρο

Χειμώνα ελάχιστε

Η ζωή καταβάλλει τον οβολό του φύλλου της ελιάς

Και στη νύχτα μέσα των αφρόνων μ' ένα μικρό τριζόνι κατακυρώνει πάλι το νόμιμο του Ανέλπιστου.

Οδ. Ελύτης: "Έξη & Μία Τύψεις Για Τον Ουρανό"[/FONT]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[oasis]

Νίκος Καββαδίας - Ιδανικός κι ανάξιος εραστής

θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"

Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moonlight]

.............................. ενα αποσπασμα απο την 9η Ιουλιου του Βασιλη Μιχαηλιδη...

......................
Τότες εστράφην τζιαι λαλεί του Αρχιεπισκόπου,
σιυφτός χαμαί δησόφρυδος τζιαι καραμουτσωμένος:
"Πασ' πίσκοπε Τζιυπριανέ, μιλλέτ πασιή του τόπου,
εγύρεψα σε να σου πω πως είμαι προσταμένος
απού την Πόρταν τζιαι κρατώ στο σιέριν μου φερμάνιν,πως έχω μιάλην προσταήν που το ψηλόν Διβάνιν ταρκοντολόϊν τους Ρωμιούς, τους μιάλους τούν' του τόπου να τους συνάξω μονομιάς τζιαι να τους-ι-σκοτώσω, να μεν χαρίσω μπροεστού ζωήν μήτε πισκόπου τζιαι ό,τι λοής θάνατον θελήσω να τους δώσω."


"Εμάσιεστουν με τους Ρωμιούς τους άλλους να σμιχτήτε, τους Τούρκους που τες τέσσερεις μερκές να πολεμάτε, εμάσιεστουν εις τάρματα τζι' εσείς να σηκωθήτε, για να σμιχτήτε ούλοι σας τζιαι την Τουρτζιάν να φάτε."

...................

Εχω στον νουν μου, πίσκοπε, να σφάξω, να κρεμμάσω, τζι' αν ημπορώ που τους Ρωμιούς την Τζιύπρον να παστρέψω, τζι' ακόμα αν ημπόρεια τον κόσμον να γυρίσω, έθεν να σφάξω τους Ρωμιούς, ψυσιήν να μεν αφήσω."



"Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την-ι-ξηλείψη,
κανένας, γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!

..................

αποσπασμα απο ενα μεγαλο ποιητη που κατεγραψε πραγματικα γεγονοτα και λογω επετιου της 9ης Ιουλιου ειναι καλο να θυμομαστε...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

.............................. ενα αποσπασμα απο την 9η Ιουλιου του Βασιλη Μιχαηλιδη...

......................
...


"Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την-ι-ξηλείψη,
κανένας, γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!

..................

αποσπασμα απο ενα μεγαλο ποιητη που κατεγραψε πραγματικα γεγονοτα και λογω επετιου της 9ης Ιουλιου ειναι καλο να θυμομαστε...

Γλυκό μου κορίτσι, σ' ευχαριστώ! Μ' έκανες κι ανατρίχιασα από βάθους καρδίας μου, μετά από πολύ καιρό! Είναι εξαίσια η επιλογή σου!

ΥΣ: Όσο για τις "άγνωστες λέξεις", θα το μελετήσω και θα σου πω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Λίγα καψαλιασμένα σκοίνα στη μασκάλη του καλοκαιριού,
λίγες ασφάκιες, το θυμάρι, η φτέρη.

Διψάσαμε πολύ.
Πολύ πεινάσαμε.
Πολύ πονέσαμε.

Δεν το πιστεύαμε ποτέ
νάναι τόσο σκληροί οι ανθρώποι.
Δεν το πιστεύαμε ποτέ
νάχει τόση αντοχή η καρδιά μας.

Μ' ένα κομμάτι θάνατο στην τσέπη μας - αξούριστοι.
Πού 'ναι ένα στάχυ να λυγάει στον ουρανό το γόνατό του;

Βραδυάζει αργά. Η σκιά δεν κρύβει τη σκληρότητα της πέτρας.
Το παγούρι του νεκρού χωμένο στην άμμο.
Το φεγγάρι αραγμένο σ' έναν άλλο γιαλό
να το κυλάει η γαλήνη με το μικρό της δάχτυλο -
σε ποιο γυαλό, ποια γαλήνη;

Διψάσαμε πολύ,
δουλεύοντας ολημερίς την πέτρα.
Κάτου απ' τη δίψα μας
είναι οι ρίζες του κόσμου.

Γιάννης Ρίτσος - ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[metalhead9121]

ετρεχα μεσα στο σκοταδι
το σκοταδι των συναισθηματων μου
με κυνηγουσε η μοναξια
σκονταψα στην πετρα που ονομαζετε απογοητευση
και επεσα μεσα σε ενα γκρι κοσμο, αυτον της καταθλιψης
περπατουσα το ατελειωτο μονοπατι της ζωης
οταν ξαφνικα βρηκα ενα σκοινι που με εβγαλε απο αυτο τον κοσμο
το σκοινι ονομαζοταν αγαπη.....
ανωνυμος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ! ΠΟΛΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ!

Ο πατέρας μου ήξερε λατινικά,
η μητέρα μου έπαιζε πιάνο
κι επήγαινε σ' επισκέψεις.
Καταλαβαίνεις, μικρή μου,
καταλαβαίνεις;

Είχα ένα παιδαγωγό,
ένα άλογο,
ένα τουφέκι,
υπηρέτες και ιπποκόμο.
Καταλαβαίνεις;

Αλλ' αγαπούσα πολύ τα βιβλία,
τις καρδιές και τα μάτια θλιμμένα.
Καταλαβαίνεις, μικρή μου,
καταλαβαίνεις;

Αγαπούσαμε πολύ τα δάκρυα,
την αγάπη, τους νικημένους,
τον ουρανό και τους διαβάτες...
Ας ανάψουμε τη φωτιά μας,
ας τινάξουμε τα βιβλία μας,
ας βουρτσίσουμε τα ρούχα μας,
ας γυαλίσουμε τα παπούτσια μας.

Ας γυαλίσουμε τα παπούτσια μας,
κι ας πλύνουμε τα πιάτα.
Καταλαβαίνεις, μικρούλα μου,
καταλαβαίνεις;

Andre Spire - σε μετάφραση Κώστα Καρυωτάκη


​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Sie liebten sich beide...

Αγάπαγαν ο ένας τον άλλονε,
μα δίχως γι' αυτό να μιλήσουν.
Με μίσος αλλάζανε βλέμματα,
κι από έρωτα θέλαν να σβήσουν.

Εχώρισαν έπειτα, φύγανε,
μες στ' όνειρο μόνο ειδωθήκαν.
Πεθάνανε πια και δεν έμαθαν:
εμίσησαν ή αγαπηθήκαν;

Heinrich Heine - μετάφραση Κώστα Καρυωτάκη

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

ΟΙ ΡΑΘΥΜΟΙ

- Μπα! Και η μοίρα μας έγινε πεζή.
Αν θέλετε, πεθαίνουμε μαζί;
- Σπανία η πρόταση, ορισμένως.

- Ωραίο το σπάνιο. Λοιπόν εμπρός.
Ο τόπος θαυμάσιος και ο καιρός.
- Χι! χι! χι! Απογοητευμένος!

- Ίσως. Αλλά προπάντων εραστής
άψογος. Ανέκαθεν ιδεαλιστής.
Να πεθάνουμε τώρα ελάτε.

- Περσότερο ειρωνεύστε, θαρρώ,
παρά όσο κάνετε τον τρυφερό.
Πάψετε κύριε, αν αγαπάτε.

Έτσι το βράδυ εκείνο απάνω στη
χλόη, και στ' άνθη επάνω καθιστοί,
δύο περίεργοι ερωτευμένοι

αναβάλανε τέτοιο ζηλευτό
θάνατο, κι απομείνανε γι' αυτό
- Χι! χι! χι! καταγοητευμένοι.

Paul Verlaine - μετάφραση Κώστα Καρυωτάκη

(στο στυλ του Καρυωτάκη, η αλήθεια είναι ότι όταν το διάβασα γέλασα)
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

" Τα μάτια σου είναι η πατρίδα της αστραπής
και των δακρύων
σιωπή που μιλά,
θύελλα δίχως άνεμο, θάλασσα δίχως κύμα
πουλιά αιχμάλωτα,
χρυσά αγρίμια υπνωτισμένα....
κάνιστρο με καρπούς φωτιάς,
ψέμα που τρέφει,
καθρέφτης του κόσμου τούτου,
πόρτα του υπερπέραν..."

Οκτάβιο Παζ​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Κάθε αυγή και νέος πόλεμος αρχίζει,
κάθε αυγή και νέα μάχη μας καλεί,
μα στην πάλη της ζωής αυτός κερδίζει
που τη μάχη την αγάπησε πολύ.

(Μακρίνας Κλαύδιος)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Έρωτα που ʼσαι ανίκητος στη μάχη,
Έρωτα που σκλαβώνεις και χτυπάς,
που ξενυχτάς στα μάγουλα της κόρης
τα τρυφερά, που πάντα διαγυρνάς
σε θάλασσες και σε στεριές· εσένα
δε μπόρεσε κανείς, μήτε θεός,
μήτʼ άνθρωπος ποτέ να σε ξεφύγει
κι αυτός που σʼ έχει καταντά τρελός...




Σοφοκλής, Αντιγόνη ​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[SPEIO]

Μπαρ το ΝαυάγιοΣτίχοι, μουσική: Αρλέτα"Άσε τα κρυφά κρυμμένα"Προχτές αργά στο μπαρ «το ναυάγιο»Βρέθηκα να τα πίνω μ’ έναν άγιοΚαθότανε στο διπλανό σκαμπόΚαι κοινωνούσε με ουίσκι και νερόΤου είπα παππούλη τι ζητάς εδώΔεν είναι μέρος για έναν άγιο αυτόΜου είπε τέκνον κάνεις μέγα λάθοςΕδώ είν’ ο φόβος των ανθρώπων και το πάθοςΚοίταξε γύρω του στεγνούς και μεθυσμένουςΚαι μου ‘πε εγώ τους αγαπάω τους κολασμένουςΑν θες ν’ αγιάσεις πρέπει ν’ αμαρτήσειςΕ, κι αν προλάβεις ας μετανοήσειςΠροχτές αργά στο μπαρ «το ναυάγιο»Βρέθηκα να τα πίνω μ’ έναν άγιοΚαθότανε στο διπλανό σκαμπόΚαι κοινωνούσε με ουίσκι και νερόΚαθότανε στο διπλανό σκαμπόΣτο τέλος πλήρωσε και τον λογαριασμόChe fece... il gran rifiutoΣε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέραπου πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχινα πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχειέτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέραπηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλειεκείνο τ' όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του.Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Αντόνιο Πόρτσια, Από τις Φωνές

Κάθε πράγμα, όσο δεν είναι ολοκληρωμένο, είναι θόρυβος
και ολοκληρωμένο, είναι σιωπή.

Μιλάει με τα δικά της λόγια μονάχα η πληγή.

Υπάρχουν πόνοι που έχασαν τη μνήμη
και δεν θυμούνται γιατί είναι πόνοι.

Ο πόνος δεν μας ακολουθεί. Βαδίζει μπροστά.

Όταν όλα έχουν γίνει, τα πρωϊνά είναι θλιμμένα.

Όπως έγινα, δεν θα ξαναγινόμουν.
Ίσως να ξαναγινόμουν όπως ξεγίνομαι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Τα τζιτζίκια του Ο.Ελύτη


Η Παναγιά το πέλαγο
κρατούσε στην ποδιά της
Τη Σίκινο την Αμοργό
και τ' άλλα τα παιδιά της

Από την άκρη του καιρού
και πίσω απ' τους χειμώνες
Άκουγα σφύριζε η μπουρού
κι έβγαιναν οι Γοργόνες

Κι εγώ μέσα στους αχινούς
στις γούβες στ' αρμυρίκια
Σαν τους παλιούς θαλασσινούς
ρωτούσα τα τζιτζίκια:

Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι
γεια σας κι η ώρα η καλή
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;
κι ' όλ' αποκρίνονταν μαζί:
-Ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.