Μοιραζόμαστε ποιήματα

[Klaus]

Το βράδυ καθώς ψέλλισα τα τελευταία λόγια της προσευχής σκέφτηκα την αγάπη που δόθηκε από την απαρχή του κόσμου στους ανθρώπους. Ένα περίεργο συναίσθημα, το οποίο διαβαίνει πέρα από τους δρόμους της κοινής λογικής και σε οδηγεί σε μονοπάτια δύσβατα, όπου μόνο με την πραγματική δύναμη της καρδιάς μπορείς να δεις τον κόσμο να μεταμορφώνεται, να φεύγουν όλα τα αρνητικά συναισθήματα και να απλώνεται παντού μία αύρα γαλήνης και ηρεμίας. Είναι τότε που το σκοτεινό πέπλο φεύγει από τα μάτια σου και μέσω του ζωογόνου φωτός ανακαλύπτεις την πραγματική ουτοπία. Όμως δεν είσαι μόνος σου σε αυτό το ταξίδι. Έχεις δίπλα σου εκείνη που σου άλλαξε τη ζωή και σε μύησε στη χαρά. Ένας φάρος φωτεινός για κάθε πρόβλημα σου και ένα λιμάνι στοργικό και φιλόξενο για κάθε σου περιπέτεια. Ας είναι λοιπόν η αγαπητική σχέση των δύο ανθρώπων που εξαγνίσει την ύλη και θα σφραγίσει την άυλη αιωνιότητα.

creator: η αφεντιά μου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Αα-αα-αα, εχεις ταλεντο στην απατη,
αα-αα-αα, την αθωοτητα στο ματι,
αα-αα-αα, εισαι αλλη μια κοπια,
αα-αα-αα, με δυο λογια ασ' τα ψοφια.

Η μεγαλη Αννα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Νίκος Γκάτσος

Αγάπη αγάπη
κουράστηκα να σε περιμένω.
Δώσ'μου το χέρι σου το ματωμένο.
Αγάπη αγάπη
ποια χαραυγή θα σε ξαναφέρει
μ' ένα αστροκέντητο πικρό μαχαίρι;
Αγάπη αγάπη
στο περιβόλι που σε προσμένω
στείλε το αηδόνι σου το δακρυσμένο.

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

αα-αα-αα, εισαι αλλη μια κοπια,

Ναι, μα τ'αγαθά copies κτώνται.

Η μεγαλη Αννα...

Στην πυρά.
(άντε με το τζόβενο)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Δεν κοπάζει, δεν σβήνει στην καρδιά μου η φωτιά
που με τρώει και με ρίχνει απ΄ την Εδέμ στο πουθενά
Οι αιώνες ρωτάνε ακόμα πόσο θα αντέξω
να τρικλίζω εκεί έξω
ξυπόλητος μόνος
κι εγώ ψιθυρίζω
δικιά μου η χαρά
δικό μου το αίμα
δικός μου κι ο τρόμος
δεν είμαι μόνος, δεν είμαι ο μόνος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
δεν είμαι μόνος, δεν είμαι ο μόνος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
η φωτιά, η γιορτή, η απώλεια, ο πόνος
ο κάθε μικρός θάνατος
κι ο μεγάλος, ο ατέλειωτος κόσμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος
όλα είναι δρόμος, όλα είναι δρόμος​

Γιαννης Αγγελακας.
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...


για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.


Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.


Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.


Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.​

Πολυξένη Βελένη​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Μεταμορφώσεις

Μεταμορφώνεσαι, μην αλλοιώνεσαι
Η πρώην και η επόμενη κάνουνε την παρούσα
Στο σταυροδρόμι που πατάς, εκεί είναι απούσα
Μην αλλοιώνεσαι, μεταμορφώνεσαι...

Πόσο νʼ αντέξεις μιάν φιγούρα
Ένας καθρέφτης που σου πρόσφερε;
Καν' τον χίλια κομμάτια,
Ίδιον θα σε δείχνει, καμμίαν αλλαγή,
Μα η ζωή… δεν είπαμε;
Είναι μία σκέτη …συναλλαγή!

Μεταμορφώνεσαι, μην αλλοιώνεσαι...



(αφιερωμένο)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Μεταμορφώσεις

Μεταμορφώνεσαι, μην αλλοιώνεσαι
Η πρώην και η επόμενη κάνουνε την παρούσα
Στο σταυροδρόμι που πατάς, εκεί είναι απούσα
Μην αλλοιώνεσαι, μεταμορφώνεσαι...

Πόσο νʼ αντέξεις μιάν φιγούρα
Ένας καθρέφτης που σου πρόσφερε;
Καν' τον χίλια κομμάτια,
Ίδιον θα σε δείχνει, καμμίαν αλλαγή,
Μα η ζωή… δεν είπαμε;
Είναι μία σκέτη …συναλλαγή!

Μεταμορφώνεσαι, μην αλλοιώνεσαι...



(αφιερωμένο)

Της αγάπης αιματα με πορφυρωσαν
Και χαρες ανειδωτες με σκιασανε
Οξειδωθηκα μες στην νιοτια των ανθρωπων
Μακρινη Μητερα Ροδο μου Αμαραντο

Στ' ανοιχτα του πελαγου με καρτερεσαν
Με μπομπαρδες τρικαταρτες και μου ριξανε
Αμαρτια μου νά 'χα κι εγω μιαν αγαπη
Μακρινη Μητερα Ροδο μου Αμαραντο

Τον Ιουλιο καποτε μισανοιξανε
Τα μεγαλα ματια της μες στα σπλαχνα μου
Την παρθενα ζωη μια στιγμη να φωτισουν
Μακρινη Μητερα Ροδο μου Αμαραντο

Κι απο τοτε γυρισαν καταπανω μου
Των αιωνων οργητες ξεφωνιζοντας
"Ο πού σ' ειδε, στο αιμα ζει και στην πετρα"
Μακρινη Μητερα Ροδο μου Αμαραντο

Της πατριδας μου παλι ομοιωθηκα
Μες στις πετρες ανθισα και μεγαλωσα
Των φονιαδων το αιμα με φως ξεπληρωνω

Οδυσσέας Ελύτης

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Mπαλάντα του νερού και της θάλασσας
Federico Garcia Lorca

Η θάλασσα χαμογελάει
με στόμα από αφρό
και χείλια απ' ουρανό,
σαν σκοτεινό κορίτσι,
που τον άνεμο σπάει
πουλώντας το νερό των θαλασσών

Η θάλασσα χαμογελάει
έχει στόμα από αφρό
και μάτια ουρανό
σαν μητέρα που ένα δάκρυ σκορπάει
και πικραίνει το νερό των θαλασσών

Τι μας φέρνεις αγόρι;
Τι κυλάει στο αίμα σου;
-Σας φέρνω το νερό των θαλασσών...

Τι φταίει μητέρα για τα μεγάλα σου δάκρυα;
-Κλαίω το νερό των θαλασσών

Πως γεννιέται η μεγάλη σου πίκρα;
-Κύριε, πικραίνει το νερό των θαλασσών

Πουλάω το νερό των θαλασσών
Πουλάω το νερό των θαλασσών
Η θάλασσα χαμογελάει...
Πουλάω το νερό των θαλασσών

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

ΧΑΡΤΙΝΑ

Τούτη η ναυτία -λέει-
όχι δεν είναι αρρώστια.
Απάντηση είναι.

Αυτά που χάθηκαν
αυτά που δεν ήρθαν
μην τα κλαις.
Αυτά που τάχες
και δεν τάδωσες
κλάφτα.

Γιαννης Ρίτσος.

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

ΧΑΡΤΙΝΑ

Τούτη η ναυτία -λέει-
όχι δεν είναι αρρώστια.
Απάντηση είναι.

Αυτά που χάθηκαν
αυτά που δεν ήρθαν
μην τα κλαις.
Αυτά που τάχες
και δεν τάδωσες
κλάφτα.

Γιαννης Ρίτσος.​

Super!!! Η επομενη υπογραφη μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

My house is Cloudy
My house is overcast by clouds
Permanently weighed by a pall of cloud over the earth.
The wind, broken, desolate and intoxicated,
Whirls over the pass.
The world is laid waste by it
And my senses too!
O piper!
O you enchanted by the music of the pipe, where are you?

My house is cloudy, yet
The cloud is impregnated by rain.

Cherished by the illusion of my bright days,

I stand opposite the sun
I cast my gaze upon the sea.
And the entire world is desolated and ravaged by the wind
And the ever-playing piper progresses onto his path
In this cloudy world.


Nimā Yushij, μοντέρνος Ιρανός ποιητής......

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moonlight]

Σύντροφοι Χριστόπουλος Aθανάσιος
Xθες το βράδυ βυθισμένος
εις τον ύπνον τον γλυκόν
είδα όλος τρομαγμένος
ένα όνειρον κακόν.
Eις βουνόν εγώ και ο Έρως,
και η αγάπη μου μαζί,
και ο Kαιρός ο πάντα γέρος
ανεβαίναμεν πεζοί.
H αγάπη σταματούσε
εις τον δρόμον τον σκληρόν,
και ο Έρωτας περνούσε
βιαστικά με τον Kαιρόν.
«Στάσου», λέγω, «Έρωτά μου·
τόση βία διατί;
H καλή συντρόφισσά μου
η αγάπη δεν κρατεί».
Tότε βλέπω και τινάζουν
και οι δυο τους τα φτερά,
και τον δρόμον τους αλλάζουν
και πετούν στ' αριστερά.
Aπελπίζομαι, τρομάζω,
το κατόπι πιλαλώ.
Πού, ω Έρωτα, φωνάζω,
πού πετάς, παρακαλώ;
Tότ' ο άστατος γυρίζει
και με λέγει το παρόν·
Φίλ', ο Έρως συνηθίζει
και πετάει με τον καιρόν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Πρωία γυναίκας / Γ.Μίχος

Μας υποφέρει ο χρόνος σαν πρωία γυναίκας
που έλυσε τα μαλλιά και τράβηξε προς τα νερά

Κάτι σπάζει σαν πηλός και θυμίζει χτεσινά άστρα
που έγραφαν τ' όνομά σου, πως το έγραφαν

σαν να περνούσε κιμωλία στο όνειρο κι άκουγες
το μικρό μαθητή που έμεινε να γράψει τιμωρία

ότι δεν είναι από φιλί είναι από λύπη ρόδου
ότι δεν είναι από φιλί είναι απο λύπη ρόδου

έτσι. Στην άλλη γλώσσα όπου το μετά προηγείται
υπάρχει πάντα ένα πριν που έπεται και είναι αυτό

η μορφή μιας γυναίκας μοναχής κι αέναης σ' έναν αέρα
που όπως φυσάει τα μαλλιά μου δίνει λέξεις.

Και όλα αυτά αναβάλλοντας να πω πόσο μου έλειψες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Υπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψα
ταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.

Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμε
είναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο.

Κολακεύουμε όσους γνωρίζουμε ελάχιστα
Ευχαριστούμε τον περαστικό επισκέπτη
Ενώ χτυπάμε απερίσκεπτα
όσους μας αγαπούν περισσότερο.

Πικρή Αλήθεια
Ella Wheeler Wilcox​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Υπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψα
ταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.

Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμε
είναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο.

Κολακεύουμε όσους γνωρίζουμε ελάχιστα
Ευχαριστούμε τον περαστικό επισκέπτη
Ενώ χτυπάμε απερίσκεπτα
όσους μας αγαπούν περισσότερο.

Πικρή Αλήθεια
Ella Wheeler Wilcox​

Ναι, "Υπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή"!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Τα παιδια δεν ειναι παιδια σας.
Ειναι οι γιοι και οι κορες της λαχταρας της ζωης.
Για τον εαυτο της.
Δημιουργουνται μεσω, αλλα οχι απο σας.
Και αν και βρισκονται μαζι σας δεν ανηκουν, ωστοσο, σε σας.
Ισως τους δινετε την αγαπη σας, αλλα οχι τις σκεψεις σας,
γιατι αυτα εχουν τις δικες τους σκεψεις.
Μπορει να στεγαζετε τα σωματα τους, αλλα οχι τις ψυχες τους,
γιατι οι ψυχες τους κατοικουν στο σπιτι του αυριο, που εσεις
δεν μπορειτε να επισκεφθητε ουτε στα ονειρα σας.
Ισως παλευετε να τους μοιασετε, αλλα να μην αναζητησετε
να τα κανετε να σας μοιασουν.
Γιατι η ζωη δεν παει προς τα πισω, ουτε χρονοτριβει με το χθες.​

Καλιλ Γκιμπραν ​

Το ευαγγελιο μου..

Πρεπει να ξαναρχισω απ'την αρχη...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Η' Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας

Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας
ταξιδεύοντας
πάνω σε καταστρώματα
κατελυμένων καραβιών
στριμωγμένες με γυναίκες κίτρινες
και μωρά που κλαίνε
χωρίς να μπορούν να ξεχαστούν
ούτε με τα χελιδονόψαρα
ούτε με τ' άστρα που δηλώνουν στην
άκρη τα κατάρτια.
Τριμμένες από τους δίσκους των
φωνογράφων
δεμένες άθελα μ' ανύπαρχτα
προσκυνήματα
μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις
από ξένες γλώσσες.
Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας
ταξιδεύοντας
πάνω στα σαπισμένα θαλάσσια
ξύλα
από λιμάνι σε λιμάνι;
Μετακινώντας τσακισμένες πέτρες,
ανασαίνοντας
τη δροσιά του πεύκου πιο δύσκολα
κάθε μέρα,
κολυμπώντας στα νερά τούτης της
θάλασσας
κι εκείνης της θάλασσας,
χωρίς αφή
χωρίς ανθρώπους
μέσα σε μια πατρίδα που δεν είναι
πια δική μας
ούτε δική σας.
Το ξέραμε πως ήταν ωραία τα νησιά
κάπου εδώ τριγύρω που ψηλαφούμε
λίγο πιο χαμηλά ή λίγο πιο ψηλά
ένα ελάχιστο διάστημα.

Θ' Είναι παλιό το λιμάνι

Είναι παλιό το λιμάνι, δεν μπορώ πια
να περιμένω
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με
τα πεύκα
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με
τα πλατάνια
ούτε το φίλο που έφυγε για τ'
ανοιχτά.
Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια,
χαϊδεύω τα κουπιά
να ζωντανέψει το κορμί μου και ν'
αποφασίσει.
Τα καραβόπανα δίνουν μόνο τη
μυρωδιά
του αλατιού της άλλης τρικυμίας.
Αν το θέλησα να μείνω μόνος,
γύρεψα
τη μοναξιά, δε γύρεψα μια τέτοια
απαντοχή,
το κομμάτιασμα της ψυχής μου στον
ορίζοντα,
αυτές τις γραμμές, αυτά τα
χρώματα, αυτή τη σιγή.
Τ' άστρα της νύχτας με γυρίζουν
στην προσδοκία
του Οδυσσέα για τους νεκρούς μες
στ' ασφοδίλια.
Μες στ' ασφοδίλια σαν αράξαμε εδώ-
πέρα θέλαμε να βρούμε
τη λαγκαδιά που είδε τον Άδωνι
λαβωμένο.

Γιώργος Σεφέρης
Μυθιστόρημα
Δεκέμβρης 1934
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΣ
... παίρνουν κάποτε και βραβείο ειρήνης

Δεν έχουν μια καρδιά από μοναχοί τους,
το στόμα τους μιλάει όλες τις γλώσσες,
μα δε μιλά καμιά μες στην ψυχή τους
κι είναι οι καρδιές τους, από αγάπη, γκιόσες.

Κρατούν το γάντι στο 'να τους χέρι
και στ' άλλο τους κρατούν ένα μαχαίρι.

Νογούν, μιλούν και δρουν πίσω απ' τις πλάτες,
ζουν κι ανασαίνουν μέσα στην πλεχτάνη,
κατάσκοποι, προδότες και ρουφιάνοι
κι αφρόκρεμα του κόσμου, οι διπλωμάτες.


Πανσέληνος Ασημάκης

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

''Δεν ξέρω πώς συμβαίνει,
μια σταγονίτσα της να με ξεπλένει,
να παρασέρνει μακριά
τόση βρωμιά
τόση βρωμιά.

Δεν ξέρω πώς συμβαίνει,
ν' ακούω τόσα πολλά όταν σωπαίνει,
να νοιώθω τόση αποφωρια
σε μια αγκαλιά
σε μια αγκαλιά.

Δεν ξέρω πώς συμβαίνει,
μια σπίθα τόση δα να με ζεσταίνει,
να ζω μια ολόκληρη ζωή
κάθε στιγμή
κάθε στιγμή

Πλάι σου μόνο το χάος μέσα μου σωπαίνει
Τα δάκρυά μου πια δεν είναι αρκετά
Μόνο η φωτιά σου, μονάχα αυτή ξεπλένει
Τη λερωμένη τη φτωχή μου την καρδιά ''​

Γιαννης Αγγελακας​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.