Σε αυτο το ποιημα, βλέπουμε την αλαζονεία της παντογνωσίας και πόσο μη ανθρωπινη είναι, καθώς ανθρωπινο ειναι το ταπεινό και το λανθασμένο. Το να κανεις λάθη και να γνωρίζεις ότι δεν μπορείς να γνωρίζεις τα πάντα, είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπους. Επίσης επισημαινει την αλήθεια που βρίσκεται καλά κρυμμένη και άγνωστη πίσω από καλά μελετημένες απεικονίσεις της ιστορίας και της ζωής, και μας θυμιζει πάντα, οτι παρά το αφήγημα, παραμένουν ακομα πολλά που δεν γνωρίζουμε. Ουσιαστικά η παντογνωσία είναι εγκληματική για την πρόοδο του ανθρωπου καθως δεν του αφηνει περιθωριο να μαθει απο τα λάθη του. Δημιουργεί αλαζονικούς ανήξερους ανόητους. Είναι μονο φήμη και δη ανάξια.