Λοιπόν, επειδή το κλίμα είναι βεβαρυμένο, θα σας πω τις εντυπώσεις μου από τις οσκαρικές ερμηνείες του Τζόνι και της βασικής δότριας ενέργειάς του.
Τι να πει κανείς για αυτό το επεισόδιο. Ο ορισμός του σωστού έργου. Υπήρχε δράμα, κορύφωση της υπόθεσης, και τέλος, η κάθαρση που βρίσκει η Θάλεια, μακριά απ' τον χειριστικό Τζόνι (μόνο που σκέφτομαι το όνομα σκάω στα γέλια). Το επεισόδιο αυτό αναδεικνύει τις πολλές πτυχές της εφηβικής ηλικίας. Τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, την αντίδραση στο συντηρητικό κατεστημένο, τη νεανική μαχητικότητα, καθώς και τον πρώτο έρωτα που πολλοί βρίσκουν σε εκείνη τη φάση της ζωής τους, στο πρόσωπο του δικού τους Τζόνι.
Και φυσικά, αδιαμφισβήτητα η ποιότητα του επεισοδίου κορυφώνεται, αν αναλογιστούμε πως είναι πλαισιωμένο από τις υπέροχες ερμηνείες των συμμετεχόντων. Γεννημένα ταλέντα της υποκριτικής, υποκλίθηκα βλέποντας το συναίσθημα και την ένταση της ερμηνείας τους.
Συμπερασματικά λοιπόν, δεν έχω λόγια να περιγράψω αυτό που μόλις είδα. Αισθάνομαι τυχερή που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω αυτό το επεισόδιο, και να πάρω τα πολύ σημαντικά μηνύματα που αυτό είχε να μου περάσει.
(Οπότε ναι. Αν θέλετε να σας πονέσουν οι κοιλιακοί από τα γέλια επειδή είναι άθλιο, το προτείνω ανεπιφύλακτα.)