Σκέψεις... III

[Κάμπια]

Πρέπει να ξεκολλήσω

 

[nearos]

Μια θολούρα πάλι
Και βουρ ξανα απο το απόλυτο μηδέν
Τόσες λαθος επιλογές έκανα στη ζωή μου. Πώς ξέρω οτι αυτή δεν ειναι μια απο αυτές;

 

[Κάμπια]

 

[glayki]

«…το σπουδαίο δεν είναι ν' αλλάξουμε τη ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα, αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή, όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει. Σ' αυτή τη δική μας ζωή, την αναφαίρετη και τη μοναδική (αφού κανένας άλλος δεν την έχει) που δίνει το χυμό στα έργα μας και τα κάνει όμοια μ' εμάς, πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε το θαύμα.»

Γ. Σεφέρης, Μέρες Α΄

 

[ilias90]

Για να κερδίσεις σε έναν αντίλογο, υπάρχουν δύο τρόποι: Ο πρώτος είναι να έχεις επιχειρήματα. Ο δεύτερος, να φιμώσεις τον αντίπαλο. Όταν ο αντίπαλός σου είναι η Αλήθεια και σύμμαχός σου η παράνοια δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, πέρα από το δεύτερο.

 

[Κάμπια]

Πως νιώθω τον τελευταίο καιρό

 

[Kate1914]

Πάλι αυτός ο φόβος. Υποτίθεται ότι περνάω καλά, και εγώ φοβάμαι.

Γιατί δεν μπορώ να ζήσω μία έστω στιγμή ανέμελη και εγώ όπως τόσοι άλλοι άνθρωποι; Γιατί αυτός ο φόβος μέσα μου; Γιατί αυτή η ανησυχία στο στέρνο; Τι έχω πάθει, γιατί σκέφτομαι μόνο άσχημα; Και να συμβεί τίποτα, ανήκει στο μέλλον, άρα πρακτικά δεν μπορώ να το αλλάξω, δεν είναι στο χέρι μου. Γιατί λοιπόν επιμένω; Γιατί δε σκέφτομαι ότι, κάποιες στιγμές, δε χρειάζεται ο φόβος, παρά μόνο η χαρά της στιγμής και να το απολαύσω χωρίς σκέψεις;
Γιατί;

 

[Himela]

Βλαδίμηρε, Κιμ, κάποιος... να πατήσει το κουμπί. Πολλή σκατοψυχιά έχει πέσει. Δε μας αξίζει αυτή η γη.

 

[Valder]

Βαριέμαι να έχω συνέχεια δίκιο.

Ο ένας χειριστηκε παμπόνηρα την κατασταση γιατι δεν αντέχει να διαφωνούν μαζί του, και ο άλλος βρηκε πάτημα να βγαλει το μαχαίρι και να σφάξει.

Αυτό έγινε. Και ξέρω κάθε λεπτομέρεια και κάθε λέξη.

Τώρα ξέρετε γιατί θα τις φάτε από μένα.

 

[Υδροχόος]

Θέλω να σε συμπαθήσω, αλλά δεν μου το επιτρέπεις. Κάνεις ακριβώς αυτά που προβλέπω ότι θα κάνεις. Το εύκολο...Πώς να σε σεβαστώ, ύστερα ; Πώς να σε εμπιστευτώ ; Πώς να σε θαυμάσω, όταν μου δείχνεις, με τις πράξεις σου, ότι δεν μπορείς να πας ενάντια στη θέλησή σου ; Δεν "πολεμάς". Αντιδράς εν θερμώ. Σε κυριεύει αυτό που νιώθεις. Και αυτό είναι αδυναμία.

"Χτυπάς" το ίδιο δέντρο ξανά και ξανά και ξανά...Δεν είναι καθόλου δίκαιο αυτό. Σκέψου το...

Εγώ ; Σήμερα είμαι και αύριο δεν είμαι. Και δε θα είμαι γιατί "βοηθάς" κι εσύ, με τον τρόπο σου, σ΄ αυτή μου την απόφαση...

Ένας λιγότερος, θα μου πεις. Οκ.

 

[rafaela11]

 

[nearos]

Το σιχάθηκα το αστικό κέντρο. Κάθε αστικό κεντρο. Την τεχνολογία, την εξάρτηση. Θέλω να λύσω τα δεσμά μου, να φύγω μακριά, να παίζω μελωδίες στο πράσινο υπερπέραν. Μα με εχει γατζώσει με τα σκληρα, μαύρα απάνθρωπα πλοκάμια η συγχρονη κοινωνια

 

[American Economist]

Έπαψα να προσπαθώ να καταλάβω τον κόσμο καθώς έχει χαθεί πλέον κάθε ίχνος λογικής. Ζούμε στην εποχή όπου το σωστό θεωρείτε λάθος και το λάθος σωστό, ίσα ίσα αν προσπαθήσεις να εξηγήσεις την πραγματικότητα τότε στοχοποίησε από την μάζα.

 

[Valder]

"Η ιδεολογική διαύγεια οφείλει να προηγείται της ιδεολογικής καθαρότητας. Άλλωστε η καθαρότητα ειναι κάτι συγκριτικό, με κάτι άλλο ως αρχή. Και αν αυτό είναι καθεαυτό η αρχή, χωρίς την προϋπαρξη άλλης αρχής, είναι ήδη καθαρό εις τον εαυτό του και τη φύση του την ίδια, ασχέτως της αμφισβήτισης που προκαλεί προς άλλες παρεμφερείς και μη ιδεολογίες.

Διαύγεια λοιπόν, αναφορικά με την διατύπωση του μηνύματος, την καθαρή επικοινωνία του αλλά και τον καλαίσθητο τρόπο μιας ανώτερης και θελκτικής προς τον δέκτη παρουσίασης. Το μη διαυγές εστί μη θελκτικό. Η σαγήνη δεν επιβάλλεται κλωτσώντας την πόρτα, μα μαγεύοντας τα ώτα των διαμενόντων εν τη οικία, ώστε οικειοθελώς να προσέλθουν και να ανοίξουν την πόρτα και να καλωσορίσουν τον αγγελιαφόρο του μηνύματος.

Η καλαισθησία του λόγου και η σοφία στη διανόηση οφείλει να μην είναι προνόμιο μιας ιδεολογίας, μιας τάξης, μιας φυλής και ουτω καθ' εξής. Η καλαισθησία και η διανόηση μπορεί να βρεθεί σε κάθε ιδεολογία. Οφείλει να υπάρχει στην ιδεολογία. Εαν απλώς δαιμονοποιηθεί στην αντίπαλη ιδεολογία, τότε εκουσίως γίνεται παραδεκτή η μη λόγια και μη καλαίσθητη και διαυγής φύση της ιδεολογίας.

Πρέπει πρωτίστως η ιδεολογία να στερεωθεί εις ανώτερας βάσεις, καθώς προς τα πάνω δύσκολο το να φτάσει κανείς με απειλητικές διαθέσεις, αντίθετα αν η ιδεολογία διαπνέεται από ακαλαισθησία του κατώτατου επιπέδου, τότε αρκεί κανείς να σκύψει ή και απλώς να την κλωτσήσει ωστε να την απειλήσει.

Είναι υποχρεωτικό για να σε κοιτούν προς τα πάνω, να είσαι ήδη επάνω."

Αυτοκρατορικό Ημερολόγιο
Ο σαγηνευτικός "Αυτοκρατορισμός"
18/08/2024​

 

[Valder]

Οποτε βλεπω αυτο το θέμα Canzoni Italiane σκέφτομαι μια καλτσόνε κλειστη πιτσα με λουκάνικα και λιωμένα τυριά.

Πάθη του κορμιού.

 

[Himela]

Καμιά φορά οι άνθρωποι μπερδεύουν τη συμπάθεια κάποιου προς τον άνθρωπο με τη συμπάθεια προς τις ιδέες του. Αξίζει αυτός που σε αγαπά ακόμα κι αν διαφωνείτε κάθετα στις ιδέες. Ας μην ξεχνάμε οτι και οι αιρέσεις βασίζονται στην ένωση των ανθρώπων μέσω κοινών ιδεών, οι συνέπειες αυτών των αιρέσεων όμως είναι καταστροφικές για τον άνθρωπο.

 

[Valder]

"Κολοφών των απαραιτήτων κριτηρίων για την τάση μου να είμαι Σκοτεινούλα, είναι το κίνητρο, η πρόθεση αλλά και η κυνική αναισθησία το αιμοβόρο ορμώμενον εκ του ζωώδους πάθους των άλλων ανθρώπων γύρω μου.

Ναι, είμαι κι εγω εξαιρετικά σκοτεινή.

Ακριβώς γι αυτό όμως αυτό είναι το απόγειο του κριτηρίου για να πατήσω τον άλλο στο σβέρκο (μεταφορικά), ύστερα να τον αναβιώσω, ύστερα να τον ξαναπατησω στο σβέρκο, ύστερα να τον ξανα-αναβιώσω και ουτω καθ εξής.

Για δυο λόγους:

Πρώτον γιατί με αυτή την διαδικασία των δυο άκρων, ισοπεδώνεις ψυχολογικά σε τετοιο βαθμό τον άλλο, που παραδομένος ύστερα γίνεται σφουγγάρι να υπακούσει χωρίς ουδεμία αντίδραση.

Δεύτερον, για υπενθύμιση ότι σε αυτό τον κόσμο μια είναι το Σκοτάδι. Εγω. Οι άλλοι θα στοιχίζονται όχι απλά πίσω μου, αλλά και κάτω μου. Σαν ένας δαιμονικός άγγελος με φτερά μαχαίρια, που βλέπει τους άλλους δαίμονες να ανεβαίνουν το βουνό προς την κορυφή του, όμως δεν τους κόβει τα κεφάλια αλλά τα χέρια. Δεν του κοβεις τη δυνατότητα να σκέφτεται, δεν τον αποτελειώνεις, για να μπορεί συνεχίσει να σε υπηρετεί. Το χέρι τους θα ξαναφυτρώσει, το κεφάλι όμως όχι.

Το να είσαι σκοτεινή, είναι ευθύνη. Απαιτεί τερατώδη επίπεδα ευφυίας μέχρι του σημείου της παράνοιας. Ακριβώς για να ξέρεις και που θα ξεσπάς κακά και που θα αποδίδεις αντίθετα το καλό.

Σκοτεινός δεν σημαινει μόνο κακό. Ακόμα κι ο δαίμονας μπορει να σου προσφέρει νερό εαν το αξίζεις.
Φωτεινός δεν σημαίνει επίσης μόνο καλό. Πολλά κακά έχουν γίνει απο όσους ποζάρουν ως καλοί.

Οι άνθρωποι νομίζουν πως έχουν δύναμη, ισχύ, εξουσία, απλά και μόνο επειδή άγγιξαν το σκοτάδι σε μια πράξη συναισθηματικής θολούρας και παράλογου πάθους.

Οχι. Τίποτα δεν έχετε, ενα τίποτα είστε. Μια λάβα από άχτι που αποτελεί την ψυχή σας, ενεργείτε από την αδυναμία του εύθραυστου Εγω σας.

Είστε ένα τίποτα που ποζάρετε μπρος στον καθρέφτη ως τα πάντα.
Δεν γνωρίζετε τίποτα για τον κόσμο γύρω σας, κάτω σας, πάνω σας, παράλληλά σας.

Η σοφία πολλών ζωών για τον πόλεμο στην άλλη πλευρά, το κάνει πιο εύκολο να περπατάς σε τούτη την πλευρά. Σαν καταπιεσμένο όνειρο η πραγματικότητα, και σαν πραγματικότητα το τεχνητό θέατρο τριγύρω.

Εγω είμαι εκείνη. Βλέπω τα πάντα. Παρακολουθώ από την κορυφή."

Το κρυμμένο κορίτσι
20/08/2024​

 

[nearos]

Είμαι μια μερα μεγαλύτερος απο χθές, μα μια μέρα μικρότερος απο το αύριο
Δε περασε τίποτα. Νιώθω μικρό παιδί, ανόητο, σαχλό, παλαβιάρικο
ίσως έτσι ήτανε το πεπρωμένο μου. υπάρχω σε διαφορετική συχνότητα απο τους άλλους
Οι άλλοι σαλπάρουνε στα ανοιχτά, με κατάρτια σηκωμένα, εγώ ξυλάρμενος σε ενα μικρό ρυάκι
Θα αλλάξει κατι άραγε; Ή ηταν πεπρωμένο να είμαι έτσι;

 

[Valder]

Άτιμο κωλόνυχο να παω στη ρωσιδούλα να το βγάλω να ησυχάσω.

Πως μ αρεσει να ναι κομμένα ετσι καθαρά περιποιημένα. Δε μπορώ την απεριποιησιά, με βαραίνει ψυχολογικά.

 

[Κάμπια]

Τι ήθελα κι έψαξα;