Σκέψεις... III

[Valder]

Όλη αυτη η αναμονή, όλη αυτή η έγνοια, το άγχος για το μέλλον, με σκοτώνει μέσα μου.

Θέλω τα απαλά του μαλλιαρά χεράκια...

 

[Kate1914]

Ξέρω ότι θα κοπώ και στον ηλεκτρομαγνητισμό και ούτε που με νοιάζει (αν και ενδόμυχα ξέρω ότι με αγχώνει αυτό).
Θεέ μου, πώς κατάντησα ΕΓΩ έτσι; Ή φυτό ή τουρίστρια, μόνο τα άκρα; Κάτι ενδιάμεσο δεν υπάρχει; Και γιατί δεν μπορώ να κάνω έστω και το πιο απλό πράγμα στον κόσμο που προϋποθέτει συγκέντρωση;
Έχω αρχίσει και κουράζομαι με αυτή την κατάσταση, κάτι πρέπει να κάνω.

 

[Valder]

Μου το επέστρεψαν χάλια το καημένο... Τι συνέβαινε εκει μεσα; Χριστέ μου...

 

[Luke87]

Ο καθένας έχει τις δυστυχίες του. Ημουν πολύ χοντρός τώρα είμαι γεματούλης. Υποφέρω από σχιζοφρένεια. Πέρυσι έχασα το πατέρα μου. Φέτος τη μαμά μου. Εχω γνώσεις αλλά δεν είναι να πεις πως είμαι και από τους μεγαλύτερους επιστήμονες που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα. Εχω λαμβάνειν κάποια λεφτά. Οχι δις. Οχι πολλά. Αλλά ξέρω πως αν τα πάρω θα έχει τίμημα. Κατ' αρχήν θα μπω αμέσως στο μάτι του κυκλώνα και επίσης όλοι θα έρχονται ζητώντας λεφτά με ανοιχτή τη παλάμη. Καλύτερα να έχω λίγα. Α και δε με βλέπω να έχω φυσιολογική σχέση πριν τα σαράντα.

 

[rafaela11]

Μαμά, σε ευχαριστώ που τέτοια μέρα θυμάμαι πως στάθηκες σαν 2 γονείς στο πλάι μου.

Γιαγιά, Παππού, σαν δεύτεροι γονείς.

Μπορεί να μην είχα έναν πατέρα αξιο, είχα όμως 3 υπεράξιους.

Σας αγαπώ, γιατί με κάνατε να νιώθω πλήρης μέσα μου, κι να μην στεναχωριέμαι.

 

[American Economist]

 

[amarelia]

Έχω πάθει λαλα με την βιετναμέζικη κουζίνα μου αρέσουν ΟΛΑ, πόσο πολύχρωμα φαγητά, τι γεμάτα spices θέλω να πάω να φάω και απο πρώτο χέρι νομίζω θα τρελαθώ τελείως

 

[Κάμπια]

 

[amarelia]

Μυαλά σκουληκιασμένα, πνευματική τέφρα, ιδέες στην φορμόλη.





Καιρός για απόσυρση, και δεν μπορώ να περιμένω!!

 

[Υδροχόος]

 

[Valder]

Εχω μάθει -αργά για την ηλικία μου- πως δεν χρειάζονται όλα στη ζωή απάντηση. Οι άνθρωποι, οι συμπεριφορές, όλα.

Επιλέγω να ασχοληθω, με τα σημαντικά και τους σημαντικούς. Τα υπόλοιπα είναι μη σχετικά.

 

[Himela]

Κωνσταντίνος Καβάφης «Η Σατραπεία»

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.

Ο Ποιητής

 

[amarelia]

Ο Ποιητής

Αυτό το ποίημα είναι μαχαιριά στην καρδιά, πραγματικά αν υπάρχει Θεός του κρατούσε το χέρι όταν τα γραφε.

 

[Kate1914]

Πω ρε μαλάκα, τα αρώματα που δοκίμασα πρέπει να με πείραξαν.
Ω ρε μαλάκα, δε θέλω να κληρονομήσω τις ημικρανίες της μαμάς μου. Τη γάμησα άμα είναι αυτό.

 

[American Economist]

 

[Υδροχόος]

 

[American Economist]

 

[Valder]

Πάμε πάλι τα ίδια....

ΓΑΜΩ!

ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ! ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΑ. ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ. ΓΑΜΩ! ΘΕΛΩ ΥΠΝΟ, ΗΡΕΜΙΑ, ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ.

 

[glayki]

Μην καταδέχεσαι να ρωτάς :"Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;"Πολέμα!"

Νίκος Καζαντζάκης

 

[Υδροχόος]

Γίνε το «ναι» που θα σου λέει με σιγουριά το άτομο απέναντί σου κοιτώντας σε στα μάτια, γίνε το «όχι» που θα σε πληγώνει, αλλά θα σε κάνει καλύτερο κι άσε πίσω το «ίσως» που συνοδεύεται με σφυριγματάκι αδιάφορο. Ζήσε το στο έπακρο, γιατί κάποιες καταστάσεις είναι «όλα ή τίποτα»...