EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
28-01-22
14:59
Σέρφερς, 1922.
Αγόρι βλέπει για πρώτη φορά τηλεόραση από το τζάμι ενός μαγαζιού, 1948.
Ο Τζέιμς Νάισμιθ, επινοητής του μπάσκετ, μαζί με τη γυναίκα του.
Τελετή αποφοίτησης, 1895.
Γυναίκα από το Ιράν, 1965.
Η Μάργκαρετ Χάμιλτον, η πρώτη μηχανικός λογισμικού της NASA, 1969.
Apollo software engineer Margaret Hamilton receives Presidential Medal of Freedom
Γκέισες, Ιαπωνία, 1920.
Οι πριγκίπισσες Όλγκα και Τατιάνα της βασιλικής οικογένειας της Ρωσία, πριν την επανάσταση, 1913.
πηγη:Fb
Αγόρι βλέπει για πρώτη φορά τηλεόραση από το τζάμι ενός μαγαζιού, 1948.
Ο Τζέιμς Νάισμιθ, επινοητής του μπάσκετ, μαζί με τη γυναίκα του.
Τελετή αποφοίτησης, 1895.
Γυναίκα από το Ιράν, 1965.
Η Μάργκαρετ Χάμιλτον, η πρώτη μηχανικός λογισμικού της NASA, 1969.
Apollo software engineer Margaret Hamilton receives Presidential Medal of Freedom
Γκέισες, Ιαπωνία, 1920.
Οι πριγκίπισσες Όλγκα και Τατιάνα της βασιλικής οικογένειας της Ρωσία, πριν την επανάσταση, 1913.
πηγη:Fb
Aleksa
Τιμώμενο Μέλος
Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,956 μηνύματα.
17-02-22
12:12
Μάσκες για την πανδημία της Ισπανικής γρίπης του 1918
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,884 μηνύματα.
21-02-22
11:55
Καρναβαλιστές μπροστά από τα τόξα της Στοάς του Ευμένους στην νότια πλαγιά της Ακρόπολης. Το αποκριάτικο δρώμενο το ‘’Αλογάκι’’ έκανε την εμφάνιση του στους δρόμους της Αθήνας γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1920. Το οργάνωναν μαζί με τον ‘’Σαρακατσάνικο γάμο’’ οι καστανοστραγαλατζήδες της πόλης. ~1925. Φωτογραφία Π.Πουλίδης / Αρχείο ΕΡΤ.
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,884 μηνύματα.
02-03-22
12:21
"Και υπήρξαν πάρα πολλές στιγμές που αισθάνθηκα συγκίνηση. Αλλά αν έπρεπε να διαλέξω μια απ' αυτές, θα ήταν όταν, στις 10 Σεπτεμβρίου του 2015, είδα ξαφνικά μπροστά μου, στα σύνορα Ελλάδας - FYROM, έναν Σύριο να περπατάει μέσα στη βροχή κρατώντας αγκαλιά την κόρη του.
Περπατούσε πολλά χιλιόμετρα στον δρόμο που αυτός θεωρούσε τον δρόμο της ελπίδας, της ελευθερίας και της λύτρωσης, τον δρόμο που θα τον έφερνε στην βόρεια Ευρώπη και θα τον οδηγούσε σε μια καλύτερη ζωή. Καθώς περνούσε λοιπόν από μια γέφυρα, με μαύρες πλαστικές σακούλες σκουπιδιών στην πλάτη του για να προστατευτεί από τη βροχή, κάποια στιγμή έγειρε και έδωσε ένα φιλί στην κόρη του.
Ο άνθρωπος αυτός που πλησίαζε προς το μέρος μου, δίνοντας στο παιδί του την αγνή πατρική αγάπη του, μου φάνηκε σαν ένας γίγαντας. Νομίζω ότι όλοι οι πατεράδες θα ήθελαν να είναι σαν αυτόν και όλες οι κόρες και οι γιοι θα θέλανε να έχουν έναν τέτοιο πατέρα. Κι επειδή έχω κι εγώ μια κόρη στην ηλικία της δικής του, αυτή η στιγμή ήταν για μένα συγκλονιστική, μια στιγμή που έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό και στην καρδιά μου.
Λέω μάλιστα συχνά, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι με τη φωτογραφία αυτή απέδειξα ότι υπάρχουν σούπερ ήρωες. Γιατί ουσιαστικά οι σούπερ ήρωες είναι πλάσματα της φαντασίας μας που θα θέλαμε να υπάρχουν. Στην πραγματική ζωή, όμως, κάποιοι άνθρωποι καθημερινοί γίνονται αληθινοί υπεράνθρωποι.
Μπορεί να είναι κάποιος που τον βλέπεις και δεν του δίνεις σημασία ή τον περιφρονείς. Φτάνει όμως μια στιγμή που αυτός ο "ασήμαντος" άνθρωπος θα διαψεύσει όλες τις προκαταλήψεις μας για τον τρόπο που είναι ντυμένος, για το πως φαίνεται, αν είναι όμορφος ή άσχημος, και θα κάνει μια πράξη τόσο δυνατή και τόσο όμορφη, μια παγκόσμιας δύναμης πράξη, που θα μας αφήσει άναυδους.
Αυτός λοιπόν ο πατέρας που φορά μια αυτοσχέδια κάπα από σκουπιδοσακούλες και περπατά στη μέση του δρόμου με μια δύναμη μέσα του και μιαν αγάπη αποδεικνύει ότι πέρα από τους φανταστικούς ήρωες των κόμικ, πέρα από τον Σούπερμαν και τον Μπάτμαν, σούπερ ήρωες υπάρχουν και στην πραγματικότητα.
Όταν έδειξα στην εντεκάχρονη τότε κόρη μου αυτή τη φωτογραφία, μου είπε: "Μπαμπά, θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς αυτοί". "Ναι" της απάντησα "κι ας ελπίσουμεότι ποτέ δε θα συμβεί κάτι που θα μας αναγκάσει να βρεθούμε στη θέση τους". Όμως ποτέ δεν ξέρεις. Κι αυτό πάντα πρέπει να το θυμόμαστε."
~Γιάννης Μπεχράκης (από το βιβλίο του Γιώργου Αρχιμανδρίτη "Γιάννης Μπεχράκης • Με τα μάτια της ψυχής", Πατάκης, 2022)
Περπατούσε πολλά χιλιόμετρα στον δρόμο που αυτός θεωρούσε τον δρόμο της ελπίδας, της ελευθερίας και της λύτρωσης, τον δρόμο που θα τον έφερνε στην βόρεια Ευρώπη και θα τον οδηγούσε σε μια καλύτερη ζωή. Καθώς περνούσε λοιπόν από μια γέφυρα, με μαύρες πλαστικές σακούλες σκουπιδιών στην πλάτη του για να προστατευτεί από τη βροχή, κάποια στιγμή έγειρε και έδωσε ένα φιλί στην κόρη του.
Ο άνθρωπος αυτός που πλησίαζε προς το μέρος μου, δίνοντας στο παιδί του την αγνή πατρική αγάπη του, μου φάνηκε σαν ένας γίγαντας. Νομίζω ότι όλοι οι πατεράδες θα ήθελαν να είναι σαν αυτόν και όλες οι κόρες και οι γιοι θα θέλανε να έχουν έναν τέτοιο πατέρα. Κι επειδή έχω κι εγώ μια κόρη στην ηλικία της δικής του, αυτή η στιγμή ήταν για μένα συγκλονιστική, μια στιγμή που έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό και στην καρδιά μου.
Λέω μάλιστα συχνά, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι με τη φωτογραφία αυτή απέδειξα ότι υπάρχουν σούπερ ήρωες. Γιατί ουσιαστικά οι σούπερ ήρωες είναι πλάσματα της φαντασίας μας που θα θέλαμε να υπάρχουν. Στην πραγματική ζωή, όμως, κάποιοι άνθρωποι καθημερινοί γίνονται αληθινοί υπεράνθρωποι.
Μπορεί να είναι κάποιος που τον βλέπεις και δεν του δίνεις σημασία ή τον περιφρονείς. Φτάνει όμως μια στιγμή που αυτός ο "ασήμαντος" άνθρωπος θα διαψεύσει όλες τις προκαταλήψεις μας για τον τρόπο που είναι ντυμένος, για το πως φαίνεται, αν είναι όμορφος ή άσχημος, και θα κάνει μια πράξη τόσο δυνατή και τόσο όμορφη, μια παγκόσμιας δύναμης πράξη, που θα μας αφήσει άναυδους.
Αυτός λοιπόν ο πατέρας που φορά μια αυτοσχέδια κάπα από σκουπιδοσακούλες και περπατά στη μέση του δρόμου με μια δύναμη μέσα του και μιαν αγάπη αποδεικνύει ότι πέρα από τους φανταστικούς ήρωες των κόμικ, πέρα από τον Σούπερμαν και τον Μπάτμαν, σούπερ ήρωες υπάρχουν και στην πραγματικότητα.
Όταν έδειξα στην εντεκάχρονη τότε κόρη μου αυτή τη φωτογραφία, μου είπε: "Μπαμπά, θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς αυτοί". "Ναι" της απάντησα "κι ας ελπίσουμεότι ποτέ δε θα συμβεί κάτι που θα μας αναγκάσει να βρεθούμε στη θέση τους". Όμως ποτέ δεν ξέρεις. Κι αυτό πάντα πρέπει να το θυμόμαστε."
~Γιάννης Μπεχράκης (από το βιβλίο του Γιώργου Αρχιμανδρίτη "Γιάννης Μπεχράκης • Με τα μάτια της ψυχής", Πατάκης, 2022)
Aleksa
Τιμώμενο Μέλος
Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,956 μηνύματα.
17-03-22
22:27
Νιου Τζέρσεϊ 1951: Διαγωισμός "Miss Legs"
Aleksa
Τιμώμενο Μέλος
Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,956 μηνύματα.
22-04-22
09:42
Στην ταινία "Τιτανικός"(1997), η σκηνή στην οποία ένα ηλικωμένο ζευγάρι μένει αγκαλιασμένο σ'ένα κρεβάτι την ώρα η καμπίνα τους πλημμυρίζει από νερό, βασίζεται στην πραγματική ιστορία του ιδιοκτήτη του καταστήματος "Macy", Isadore Strauss και της συζύγου του Rosalie Ida Strauss.
Όταν ο Τιτανικός μετά τη σύγκρουσή του με ένα παγόβουνο άρχισε να βυθίζεται, η κυρία Strauss αρνήθηκε να επιβιβαστεί στη σωσίβια λέμβο που της προσφέρθηκε, επιλέγοντας να παραμείνει με τον σύζυγό της.
Aleksa
Τιμώμενο Μέλος
Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,956 μηνύματα.
23-04-22
11:34
Αθήνα, 18/4/1952, Μ.Παρασκευή. Οδός Σταδίου και Αιόλου.
(Christopher Railey)
Aleksa
Τιμώμενο Μέλος
Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,956 μηνύματα.
11-08-22
08:31
Ο Ουώλτ Ντίσνεϋ με τη μικρότερη αδερφή του, Ρουθ (1906)
Aleksa
Τιμώμενο Μέλος
Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,956 μηνύματα.
19-09-22
23:20
Γύρω στα 1925: τροχονόμος κόβει την κυκλοφορία...
...γιατί οι πεζοί προηγούνται. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μαμά με μωρό!
...γιατί οι πεζοί προηγούνται. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μαμά με μωρό!
GeorgePap2003
Διάσημο μέλος
Ο GeorgePap2003 αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 21 ετών, επαγγέλλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,658 μηνύματα.
21-09-22
01:32
Η 19χρονη Μερλιν Μονροε στη 1η της φωτογράφιση...28/5/45
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,884 μηνύματα.
Aleksa
Τιμώμενο Μέλος
Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,956 μηνύματα.
08-12-22
09:57
Χριστούγεννα μιας άλλης εποχής...
(Αθήνα '50, από φωτ. αρχείο μουσείου Μπενάκη)
Aleksa
Τιμώμενο Μέλος
Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,956 μηνύματα.
22-12-22
11:48
Τα παιδιά υποδέχονται τον Αι Βασίλη (δεκαετία '60, φωτο Δ. Χαρησιάδη)
Aleksa
Τιμώμενο Μέλος
Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,956 μηνύματα.
20-02-23
16:54
Μις Κολωνάκι, 1963.
Aleksa
Τιμώμενο Μέλος
Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,956 μηνύματα.
25-04-23
16:44
Φρίντα Κάλο και Ντιέγκο Ριβέρα (γαμήλιο πορτραίτο)
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,884 μηνύματα.
30-04-23
12:13
Στο εργοστάσιο μπύρας Νταμ, στη Βαρκελώνη, απέργησαν μια μέρα οι εργάτες γιατί πληρώνονταν άσχημα. Τα αφεντικά δεν υποχώρησαν, απέλυσαν μάλιστα μερικούς. Τότε η CNT (Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας) μποϋκοτάρισε το εργοστάσιο. Μερικοί μαγαζάτορες αρνήθηκαν να συμμορφωθούν και συνέχισαν να σερβίρουν μπύρα Νταμ.
Έτσι δέχτηκαν μια επίσκεψη: ο Ντουρούτι και μερικοί σύντροφοι μπήκαν μέσα, έσπασαν τις βιτρίνες, τα ποτήρια και το μπαρ. Σε λίγο, σε κάθε ταβέρνα στη Βαρκελώνη υπήρχε μια πινακίδα που έγραφε: «δεν σερβίρουμε μπύρα Νταμ».
Μερικές εβδομάδες μετά, το εργοστάσιο πλήρωσε τους μισθούς, προσέλαβε και πάλι τους απολυμένους εργάτες και συνεννοήθηκε με τη CNT για μια καινούρια συλλογική σύμβαση.
photo "Το πιο θλιβερό πράγμα για έναν άνθρωπο είναι να δουλεύει όλη του τη ζωή και μετά να γεράσει χωρίς πόρους και να πρέπει να πάει σε ένα σπίτι επαιτείας για να ζήσει άσχημα. Εγώ, που είμαι αγόρι, ζητώ από τους δασκάλους μου να με εκπαιδεύσουν όσο καλύτερα μπορούν, ώστε να είμαι χρήσιμος στους εργάτες".
Ο αναρχικός Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι σε ηλικία περίπου 20 ετών, το 1916.
πηγή: FB
Έτσι δέχτηκαν μια επίσκεψη: ο Ντουρούτι και μερικοί σύντροφοι μπήκαν μέσα, έσπασαν τις βιτρίνες, τα ποτήρια και το μπαρ. Σε λίγο, σε κάθε ταβέρνα στη Βαρκελώνη υπήρχε μια πινακίδα που έγραφε: «δεν σερβίρουμε μπύρα Νταμ».
Μερικές εβδομάδες μετά, το εργοστάσιο πλήρωσε τους μισθούς, προσέλαβε και πάλι τους απολυμένους εργάτες και συνεννοήθηκε με τη CNT για μια καινούρια συλλογική σύμβαση.
photo "Το πιο θλιβερό πράγμα για έναν άνθρωπο είναι να δουλεύει όλη του τη ζωή και μετά να γεράσει χωρίς πόρους και να πρέπει να πάει σε ένα σπίτι επαιτείας για να ζήσει άσχημα. Εγώ, που είμαι αγόρι, ζητώ από τους δασκάλους μου να με εκπαιδεύσουν όσο καλύτερα μπορούν, ώστε να είμαι χρήσιμος στους εργάτες".
Ο αναρχικός Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι σε ηλικία περίπου 20 ετών, το 1916.
πηγή: FB
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 5,322 μηνύματα.
30-04-23
14:59
Ήταν το 1998 όταν η Ana Belén έβγαλε την καταπληκτική jazz έκδοση των Canciones Populares αγκαλιά με τον Federico, ένα εξώφυλλο που αμφισβητήθηκε έντονα απ' τους haters. Ξυδάκι...
glayki
Περιβόητο μέλος
Η Ευα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 5,391 μηνύματα.
01-05-23
18:29
Ο Che Guevara και ο Fidel Castro ψαρεύουν, 1960
Guest 220514
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
18-05-23
21:50
η μόνη ιστορία που με ενδιαφέρει
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 62 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.