Φωτογραφία και ιστορία

[Isiliel]

Το μοναχικό δέντρο της Ténéré στη Νιγηρία

​

Το δέντρο της Tenere ή LʼAbre du Ténéré θεωρείτο το πιο απομονωμένο δέντρο στον κόσμο. Μια ακακία, που μεγάλωσε στην έρημο της Σαχάρας στο Νίγηρα και επέζησε εκεί για δεκαετίες. Δεν υπήρχε άλλο δέντρο σε ακτίνα 200χλμ.

Ήταν το τελευταίο ζωντανό κατάλοιπο μιας μικρής όασης που βρίσκονταν σε αυτό το μέρος για πολλούς αιώνες. Οι ρίζες του έφταναν 36 μ κάτω από τη στάθμη νερού.

Παρ' όλο που το δέντρο αυτό ήταν το μοναδικό της περιοχής, ένας μεθυσμένος Λίβυος οδηγός φορτηγού πέρασε από πάνω του ξεριζώνοντάς το.

Σήμερα, ένα μεταλλικό γλυπτό έχει τοποθετηθεί στο σημείο ακριβώς που βρίσκονταν το πιο μοναχικό δέντρο του κόσμου : το δέντρο της Ténéré...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[QsLv]

Παρ' όλο που το δέντρο αυτό ήταν το μοναδικό της περιοχής, ένας μεθυσμένος Λίβυος οδηγός φορτηγού πέρασε από πάνω του ξεριζώνοντάς το.

There is another organism on this planet that follows the same pattern [as humans]. Do you know what it is? A virus.

[/offtopic]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Ο Thích Quảng Đức ήταν ένας βιετναμέζος βουδιστής Mahayana μοναχός, που αυτοπυρπολήθηκε στη μέση ενός πολυσύχναστου δρόμου της Saigon στις 11 Ιουνίου 1963. Η κίνησή του ήταν ένδειξη διαμαρτυρίας για τον εκδιωγμό των βουδιστών από τη διοίκηση του Νότιου Βιετνάμ, Ngô Đình Diệm. Καθʼ όλη την διάρκεια της αυτοπυρπόλησης δεν κουνήθηκε καθόλου απʼ την θέση του.

Οι φωτογραφίες της αυτοθυσίας του κυκλοφόρησαν ευρέως σε όλον τον κόσμο και επέστησαν την προσοχή στις τακτικές του καθεστώτος Diệm.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Πρόκειται για μια από τις πλέον διάσημες και πολυσυζητημένες φωτογραφίες στον κόσμο. Στις 8 Ιουνίου του 1972 ο βραβευμένος με Πούλιτζερ πλέον φωτογράφος Nick Ut αποθανάτησε την 9χρόνη τότε Kim Phuc από το χωριό Trang Bang τoυ Bιετνάμ.

Η Κιμ έτρεχε και φώναζε " Nong qua, nong qua" δηλαδή "πολύ ζέστη, πολύ ζέστη" και είχε εγκαύματα από Ναπάλμ στο σώμα της.

Η Κιμ σήμερα ζει στον Καναδά και είναι πρέσβης καλής θελήσεως της Ουνέσκο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

The Power of One, Oded Balilty, 2007.

Η φωτογραφία κέρδισε το βραβείο Pulizer Breaking News Photography Award. Απεικονίζεται μία μόνη εβραία γυναίκα που αντιστέκεται στις Ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας, ενώ αυτοί απομακρύνουν παράνομους αποίκους στη Δυτική Ακτή. Η περιοχή αποτελεί την περιοχή της Ιουδαίας για τους Εβραίους. Ενώ είναι παλαιστινιακό έδαφος, διεκδικείται εδώ και μισό αιώνα από το Ισραήλ... Η κρίση δε σταματάει, ενώ κατά καιρούς κορυφώνονται νέες συγκρούσεις και αιματηρά επεισόδια, γεγονός-αγκάθι στις σχέσεις Ισραηλινών και Παλαιστηνίων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Ανατριχιλα... Σχεδον αδιανοητο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Kent State, John Paul Filo, 1970.

Τα νέα ότι ο Richard Nixon έστελνε στρατεύματα στην Καμπόζη προκάλεσαν μία αλυσίδα αντιδράσεων στα κολλέγια των ΗΠΑ. Στο πανεπιστήμιο της πόλης Kent, Ohio, οι διαμαρτυρίες ήταν από τις πιο βίαιες, με κάποιους φοιτητές να έχουν φτάσει να πετούν πέτρες. Κατά συνέπεια, η φρουρά Ohio National Guard εκλήθη να ηρεμήσει τα πνεύματα, αλλά τα γεγονότα ξέφυγαν από κάθε έλεγχο και ξεκίνησαν οι πυροβολισμοί. Κάποια από τα θύματα ήταν απλά περαστικοί που πήγαιναν για μάθημα. Στην εικόνα ο νεκρός είναι ο φοιτητής Jeffrey Miller και η κοπέλα που τον θρηνεί η Mary Ann Vecchio, μία 14χρονη που το είχε σκάσει από το σπίτι της.
Η φυγάς Mary Ann Vecchio οδηγήθηκε στην οικογένειά της στη Φλόριδα και ο θάνατός μίας άλλης φοιτήτριας, της Sandra Scheuer, ενέπνευσε το τραγούδι Ohio του Neil Young.

Η φωτογραφία υπέστη επεξεργασία για να αφαιρεθεί ο στύλος του συρματοπλέγματος πίσω από τα πρόσωπα, που μοιάζει να καρφώνει το κεφάλι της κοπέλας.
Ο φωτογράφος, John Paul Filo, ήταν φοιτητής δημοσιογραφίας στο πανεπιστήμιο αυτό...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Συνεχίζοντας στο ίδιο κλίμα...
Σε λίγες μέρες είναι η επετειος ενός ακόμα θανάτου φοιτητή.

Μπέννο Ούνεσοργκ

Υγ. Και νέα στοιχεία για τη δολοφονία στο φως.
​

Υγ2. Η κοπέλα της φωτογραφίας ήταν απλά μια περαστική.
Η φωτογραφία όμως την στιγμάτισε ως "αριστερό στοιχείο" στα αρχεία του κράτους,
και της αρνήθηκαν τον διορισμό επί Γερμανικού εδάφους. Κατέφυγε στην Ιταλία.


​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Αυτή είναι η φωτογραφία του Γιάννη Κολεσίδη που κέρδισε το δεύτερο βραβείο (World Press Photo) στην κατηγορία «Ανθρωποι στα γεγονότα». Η φωτογραφία έχει ληφθεί στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του περασμένου Δεκεμβρίου. Ξεφεύγοντας από τις τυπικές σκηνές βίας, η φωτογραφία συμπυκνώνει όλη την ένταση των ημερών σε μια κλειστή γροθιά που μοιάζει να έχει ματώσει από τη δύναμη της πίεσης...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

https://www.robertdoisneau.com

Από έναν έξοχο Γάλλο φωτογράφο, τον Robert Doisneau (1912-1994),
πολύ αγαπημένος μου, γιατί με την κάμερα του "έκλεισε" στιγμές και συναισθήματα αλλοτινών εποχών.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[pote ksana]

Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε από τον Dmitri Kessel για λογαριασμό του αμερικανικού περιοδικού LIFE και εκανε το γύρο του κόσμου. Ο χρόνος, είναι ο Νοέμβρης του 1944 και ο τόπος, το Δίστομο Βοιωτίας.
Η Μαρία Παντίσκα, που απεικονίζεται στην ιστορική αυτή φωτογραφία, έμεινε σαν μία απ' τις πιο αντιπροσωπευτικές εικόνες από την σφαγή στο Δίστομο . Αποτυπώνει ταυτόχρονα περηφάνεια και σιωπηλό πένθος. Η μητέρα και τα αδέλφια της συμπεριλαμβάνονταν στα 228 θύματα (μεταξύ αυτών και 53 παιδιά) που οι Γερμανοί εκτέλεσαν επι τόπου μέσα στα σπίτια τους στις 10 Ιουνίου 1944,ώς αντίποινα για την δράση των ανταρτών στην γύρω περιοχή..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[pote ksana]

Άυγουστος 1923: ένα έτος ακριβώς μετά την μικρασιατική τραγωδία οι Σύμμαχοι αφήνουν ξανά την Ελλάδα έκθετη σε μια παρ'ολίγον δεύτερη σφαγή.
Η ιστορία έχει ώς εξής. Τέλη Αυγούστου, τρείς αποστολές από Ελλάδα,Αλβανία και Ιταλία,υπό την αιγίδα της κοινωνίας των Εθνών συναντιούνται στην Αλβανία για να ρυθμίσουν τα σχετικά με την οριοθέτηση των συνόρων,που προκαλεί τριβές μεταξύ ελλήνων και αλβανών (από τότε). Λίγο αργότερα, στις 27 Αυγούστου,στο ελληνικό έδαφος λίγο έξω από τα σύνορα, ο ιταλός πρέσβης Ενρίκο Τελλίνι και οι τρείς συνοδοί του βρίσκονται νεκροί έξω από την κατα-τρυπημένη από σφαίρες Lancia.. Κι ενώ η ελληνική αστυνομία ερευνά το συμβάν,στις 31 του μήνα,ο δήμαρχος της Κέρκυρας λαμβάνει ένα τελεσίγραφο από τον Μουσολίνι,που με το χρονικό όριο της μίας μόλις ώρας,απαιτεί την αποδοχή των όρων του,διαφορετικά ιταλικά στρατεύματα θα καταλάβουν τα Επτάνησα.

Και δεν ζητούσε λίγα: 50 εκατομμύρια λίρες, δημόσια συγνώμμη πρός την ιταλική κυβέρνηση και μνημόσυνο των νεκρών κατα το οποίο η η ιταλική σημαία θα πάρει τη θέση της ελληνικής στον ιστό! Ο πρώτος όρος είναι οικονομικά δυσβάσταχτος σε μια εποχή που ένα εκατομμύριο πρόσφυγες παλεύουν να επιζήσουν στην Ελλάδα,όσο για τους άλλους δύο,θα ήταν ταπεινωτικοί για κάθε κράτος!

Από την Αθήνα,ο Πλαστήρας ετοιμάζεται για πόλεμο,αλλά ο Γονατάς τον συγκρατεί τελευταία στιγμή :''αν οι ιταλοί ζητούν ευκαιρία να καταλάβουν την Ήπειρο,δεν θα τους την δώσουμε''. Έτσι,λίγο πρίν λήξει το τελεσίγραφο,ιταλικά πλοία φτάνουν στο λιμάνι της Κέρκυρας και βομβαρδίζουν τους ανυποψίαστους παραθεριστές που χαίρονται την αυγουστιάτικη θάλασσα. 15 νεκροί, δεκάδες τραυματίες και ιστορικά κτίρια που γίνονται συντρίμμια-όπως το Θέατρο της Κέρκυρας.. Ο στρατός αποβιβάζεται στο νησί και η Κέρκυρα βιώνει μια πρόγευση της ιταλικής κατοχής..

Οι Σύμμαχοι φροντίζουν να στηρίξουν την Ελλάδα,όχι όμως χωρίς να κάνουν το χατήρι του Μουσολίνι! Η Αλβανία κατηγορεί για το φονικό τους κλέφτες της Ηπείρου,η Ιταλία κάνει πως τηρεί ουδέτερη στάση και περιμένει, και η ελληνική αστυνομία παρουσιάζει στο δικαστήριο αδιάσειστα πειστήρια : γόπες από ιταλικά τσιγάρα 'Βιρζίνια' στην περιοχή του εγκλήματος,φυσίγγια από γερμανικό οπλισμό που δεν θα μπορούσαν να κατέχουν οι ηπειρώτες χωρικοί,και καμμία ένδειξη κλοπής αφού,από τους δολοφονημένους δεν εκλάπη τίποτε υλικής αξίας! Οι διαμαρτυρίες για προβοκάτσια δεν πιάνουν όμως τόπο,και το ελληνικό δημόσιο επιβαρύνεται με χρέος 50 εκατομμυρίων λιρών και ταπεινωτικές συγνώμμες,αλλά τουλάχιστον στις 27 Σεπτέμβρη οι ιταλοί τα μαζεύουν και φεύγουν από την Κέρκυρα,χωρίς εδαφικά οφέλη.. Το ίδιο πρωί τελέστηκε το μνημόσυνο στο λιμάνι της Κέρκυρας,σε νεκρική σιγή, με την ιταλική σημαία στο ελληνικό φρούριο,και τους κερκυραίους πολίτες ταμπουρωμένους μέσα στα σπίτια τους..

Η πόρνη όμως που είναι γνωστή και ώς Ιστορία,ξεπλήρωσε με το ίδιο νόμισμα, τόσο τους Συμμάχους για την προστασία τους στην Ιταλία (με τον μεγαλύτερο πόλεμο της ιστορίας..),όσο και την Ιταλία, με την παραχώρηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα ως αποζημίωση,μετά τον πόλεμο..

Εικόνα 1- Η βομβαρδισμένη Κέρκυρα
Εικόνα 2- Οι ιταλοί πρέσβεις,δολοφονημένοι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερωφίλη]

Απο την κουβανική επανάσταση στην Αβάνα. (1/1/1959)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

[FONT=&quot]

Hard work has made it easy. That is my secret. That is why[/FONT] I win.[FONT=&quot]

[/FONT] Η Nadia Comaneci είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο για το The Perfect 10 που βαθμολογήθηκε το 1976 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ.
Ήταν εξώφυλλο στο Time, Newsweek and Sports Illustrated την ίδια εβδομάδα.
Η φωτογραφία που μου άρεσε περισσότερο είναι μια στιγμή υπεροχής ενός κοριτσιού που δούλεψε σκληρά, αγάπησε αυτό που έκανε μα παν απʼόλα είχε στόχους οποίους με πειθαρχία και αφοσίωση τους εκπλήρωσε.
Σε μια εποχή που υστερούμε στο κεφάλαιο «άνθρωποι – πρότυπα» οφείλουμε να θυμηθούμε αυτούς που μας έμπνευσαν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alexxandra]

καλησπέρα..

Στο επεξηγηματικό κείμενο της φωτογραφίας σημειώνεται:

Η βραβευμένη με Βραβείο Πούλιτζερ φωτογραφία του Κέβιν Κάρτερ, από το λιμό του 1994 στο Σουδάν. Παρουσιάζει ένα παιδάκι, θύμα του λιμού, ακολουθούμενο από αρπακτικό πουλί. Το παιδάκι σέρνεται προς το σταθμό βοήθειας, των Ηνωμένων Εθνών, ένα χιλιόμετρο μακριά.

Κανένας δεν γνωρίζει την τύχη του παιδιού, περιλαμβανομένου του φωτογράφου ο οποίος έφυγε μόλις πήρε τη φωτογραφία. Αργότερα εκμυστηρεύθηκε σε φίλους του ότι έπρεπε να είχε παρέμβει. Οι δημοσιογράφοι είχαν τότε προειδοποιηθεί να μη αγγίζουν θύματα λιμού λόγω του φόβου μολυσματικών ασθενειών.

Τρεις μήνες αργότερα, και μόλις μερικές εβδομάδες ύστερα από τη βράβευσή του με Πούλιτζερ, ο Κέβιν Κάρτερ αυτοκτόνησε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[diotima]

Κάπως έτσι γράφεται η ιστορία στους δρόμους του Bahrain το έτος 2012.
Στη συγκεκριμένη φωτογραφία απεικονίζεται ο 16χρονος Ali Alsingace,ο οποιος βρέθηκε βιασμένος,γυμνός και μαχαιρωμένος
Όσοι είστει ευαίσθητοι,κάντε τα στραβά μάτια




​

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[diotima]

‎1985. Μια γυναίκα επιτίθεται σε νεοναζί, κατά τη διάρκεια μιας ναζιστικής διαδήλωσης στο Växjö της Σουηδίας. Επρόκειτο για μια γυναίκα πολωνικής καταγωγής, επιζήσασα ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του 2ου παγκόσμιου πολέμου. Λίγα λεπτά αργότερα, χιλιάδες αντιναζιστών ακολούθησαν, στέλνοντας τους ναζήδες ως εκεί που δεν βλέπει το μάτι.


​

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Οι πιο συγκλονιστικές φωτογραφίες των τελευταίων 100 χρόνων !
https://www.cosmo.gr/Entertainment/t...rafies-twn-teleytaiwn-100-xronwn.1798638.html

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

Πρωτομαγιά του '36 οι απεργιακοί αγώνες πολλών εργατικών κλάδων στη Θεσσαλονίκη, που ξεκίνησαν το Μάρτη, κλιμακώνονται την Πρωτομαγιά, με πανεργατική απεργία διαρκείας και παλλαϊκά συλλαλητήρια του λαού της Θεσσαλονίκης, τα οποία συνεχίζονται και τις επόμενες μέρες. Θορυβημένοι από τον παλλαϊκό ξεσηκωμό οι εκμεταλλευτές των εργατών και η κυβέρνηση διατάσσουν τη Χωροφυλακή να στήσει, στις 8 του Μάη, πολυβολεία σ' όλη την πόλη. Στις 9 του Μάη η Χωροφυλακή χτυπάει στο ψαχνό τους απεργούς. Ο πρώτος νεκρός ήταν ο κομμουνιστής αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης. Οι σύντροφοί του ξηλώνουν μια πόρτα και τοποθετούν πάνω της τη σορό του νεκρού. Η μάνα του Τάσου Τούση, που ήταν στη διαδήλωση, για να προφυλάξει την, επίσης, απεργό κόρη της, βλέπει το νεκρό γιο της, τρέχει, γονατίζει και οδύρεται πάνω από τη σορό του. Κάποιος περνά και φωτογραφίζει τη συνταρακτική εικόνα. Στις 10 του Μάη η φωτογραφία αυτή δημοσιεύεται στο «Ριζοσπάστη».
Την ίδια μέρα, ο Γιάννης Ρίτσος βλέπει στο «Ρ» τη φωτογραφία και συγκλονίζεται. Η καρδιά του φλέγεται και τα φυματικά πνευμόνια του αιμορραγούν, αλλά η πένα του άγρυπνη ένα μερόνυχτο, σταλάζει στο χαρτί, λέξη τη λέξη, με δεκατέσσερα ποιήματα, το θρήνο της μάνας του δολοφονημένου εργάτη. Στις 11 Μάη ο ποιητής -συνεργάτης του «Ρ» από το 1932- στέλνει με τον σύντροφό του Ευθύφρονα Ηλιάδη, τρία από τα δεκατέσσερα θρηνικά ποιήματά του. Στις 12 Μάη ο «Ρ» δημοσιεύει τα τρία ποιήματα, με γενικό τίτλο «Μοιρολόι».
Τα τρία δημοσιευμένα ποιήματα και η συνέχιση της αιματοχυσίας των εργατών στη Θεσσαλονίκη συνταράσσουν τους αναγνώστες του «Ρ». Στο μεταξύ, ο Ρίτσος στέλνει στο «Ρ» και τα άλλα έντεκα ποιήματά του. Λίγες μέρες αργότερα, ο «Ρ» ανακοινώνει ότι στις 29 Μάη στο περιοδικό της ΟΚΝΕ, «Νεολαία», θα δημοσιευτεί ένα ακόμη ποίημα από το «Μοιρολόι», ενώ στις 23 και 25 Μάη αναγγέλλει ότι «σε λίγες μέρες» από τις εκδόσεις του «Ρ» θα κυκλοφορήσει βιβλίο με τα δεκατέσσερα ποιήματα του Ρίτσου, με τίτλο «Επιτάφιος».

πηγή

πηγή

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mamwla]

Η φωτογραφία χρειάζεται να είναι ωμή κάποιες φορές για να δείξει την πραγματικότητα που κάποιοι θέλουν να κρύψουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.