Γεια σας..εδω και αρκετο καιρο τα ειχα με ενα αξιολωγο παιδι.. δυστηχοσ για διαφορουσ λογουσ εφυγε απο την ελλαδα αλλα ερχεται καμια φορα..το θεμα μου ειναι οτι οταν λοιπει τον θελω πολυ και τον σκευτομαι συνεχεια ενω οταν ερχεται δν νιοθω πολυ ωραια ενω θα επρεπε να πεταγα απο την χαρα μου μολισ τον εβλεπα..δεν ξερω τι νιοθω..δεν ξερω τι θελω..πωσ γινεται απο την μια στιγμη στην αλλη να μην τον πολυ θελω???
(Θέλω να πω κι εγώ την αποψάρα μου, δεν κρατιέμαι!!)
Μήπως, λέω εγώ τώρα, όταν το αγόρι σου δεν είναι κοντά σου, έχεις στο μυαλό σου ένα "ιδανικό" μοντέλο του, κι όταν έρχεται κοντά σου καταλαβαίνεις έστω και υποσυνείδητα, οτι δεν είναι αυτό το ιδανικό πράγμα που έχεις στο μυαλό σου αλλά ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους με τις αδυναμίες και τις ιδιαιτερότητές του; Και μήπως οι αδυναμίες αυτές εσένα δεν σου "ταιριάζουν" (πλέον);; Γιατί ας μην ξεχνάμε οτι έναν άνθρωπο τον αγαπάμε για τα "ψεγάδια" του. Αν αυτά τα "ψεγάδια" δεν μας κάνουν, τότε μάλλον πλησιάζει το τέλος της σχέσης...
Εύχομαι να βρεις το καλύτερο για σένα

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.