Σίγουρα το πρώτο πράγμα που θα ένιωθα θα ήταν πανικός κι ένα τι-να-κάνω-τώρα.
Αφού ο χρόνος θα περνούσε και δεν θα υπήρχε καμία μεταβολή της κατάστασης, θα προσπαθούσα ασφαλώς να το δεχτώ, να δω εάν μπορώ να κάνω κάτι για να επανέλθω στο δικό μου σώμα, και ωστόσο θα προσπαθούσα να ρουφήξω ό,τι καινούριο μπορούσα απ' τη νέα μου κατάσταση.
Θα ήμουν σε αντρικό σώμα; Θα ήθελα να δω πώς θα ένιωθα με αυτοϊκανοποίηση. Θα ήθελα να δω πώς θα ένιωθα τη γυναικεία σάρκα και πώς/πόσο θα την ικανοποιούσα με τ' αντρικά μου προσόντα.
Επίσης, θα ήταν ευκαιρία να εξασκήσω ικανότητες "blending" στο περιβάλλον αυτού του ανθρώπου. Φυσικά, αφού δεν θα είχα καμιά ιδέα για το ποιος είναι, θ' αποτύγχανα παταγωδώς να κινούμαι στο δικό του pattern. Όμως, αυτό θα με κέντριζε. Έχει ενδιαφέρον πώς θα το έβλεπε, το δεχόταν και το αντιμετώπιζε ο περίγυρός του. Ίσως να μπορούσα να δω και πίσω από το παραπέτασμα σαν φρέσκια ματιά και ως τρίτο άτομο.
Ωραία όλα αυτά, δεν λέω, αλλά κάνε γρήγορα να ξαναξυπνήσω στο δικό μου σώμα, ε;
Ερώτηξη: Τι θα έκανες αν δεν είχες σύνδεση στο διαδίκτυο για πέντε ημέρες;