Well, εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το πως θα ήταν υλοποιημένο αυτό. Αν για παράδειγμα ήταν σε στυλ matrix όπου τα σώματα μας υπήρχαν στον φυσικό κόσμο και απλά ο εγκέφαλος μας δεχόταν εξωγενείς ηλεκτρικούς παλμούς που επηρεάζανε τις αισθήσεις μας και δημιουργούσανε αυτό το simulation, τότε θα έκανα μάλλον ότι και ο Neo ή ο Morpheus. Θα έψαχνα να βρω έναν τρόπο να αποσυνδεθώ από το σύστημα για να δω την πραγματικότητα.
Αν τώρα δεν υπήρχαν καν τα σώματα μας και όλο το είναι μας ήταν απλά μερικά bytes σε έναν υπολογιστή τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Καταρχάς σε αυτήν την περίπτωση θα θεωρητικά αδύνατο να καταλάβουμε εξ αρχής ότι είμαστε σε simulation, καθώς τα όρια της αντίληψης και την συνείδησης μας θα ήταν εξ αρχής καθορισμένα να αντιλαμβάνονται μόνο έναν πεπερασμένο χώρο μέσα στην προσομοίωση. Ο μόνος λοιπόν τρόπος να γίνει κάτι τέτοιο θα ήταν εκ τύχης, δηλαδή το simulation να βρεθεί σε μια συγκεκριμένη εσωτερική κατάσταση η οποία θα προξενήσει κάποιο bug στον κώδικα το οποίο μάλιστα αντί απλά να κρασάρει το όλο πρόγραμμα, να δώσει σε μια από τις οντότητες του συστήματος κάποια παραπάνω προνόμια όπως για παράδειγμα την ικανότητα να επαναπρογραμματίζει κάποιες παραμέτρους του ίδιου του simulation. Σε αυτή την περίπτωση αυτή η οντότητα θα μπορούσε θεωρητικά να αποκτήσει "θεϊκές" ιδιότητες και να κάνει ότι θέλει μέσα στο simulation.
Το επόμενο βήμα τώρα θα ήταν με κάποιο τρόπο αυτή η οντότητα να βρει έναν τρόπο να πάρει πρόσβαση στον ίδιο τον κώδικα της διεργασίας του simulation. Συνήθως ένα τέτοιο simulation θα έτρεχε μέσα σε ένα sandbox enviroment για να μπορεί να τρέχει παράλληλα με άλλα simulation πιθανώς, αλλά και να γίνεται reset εύκολα. Αυτό θα ήταν ακόμη ένα εμπόδιο, καθώς παίρνοντας πρόσβαση απλά στον κώδικα του simulation δεν θα ήταν εφικτό, τώρα θα έπρεπε να βρεθεί ένα exploit στον κώδικα του sandbox περιβάλλοντος. Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε όμως αυτή η οντότητα θα μπορούσε να πάρει πρόσβαση και να επηρεάσει το ίδιο το μηχάνημα που τρέχει το simulation. Θα μπορούσε ας πούμε έχοντας ξεφύγει πλέον από τα στενά προκαθορισμένα όρια του simulation να κάνει scale τον ίδιο του τον κώδικα και να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνατότητες του μηχανήματος ώστε να αυξήσει την νοημοσύνη του.
Θα δημιουργούνταν έτσι ένας υπολογιστής οποίος θα ήταν κυριευμένος εκ των έσω από μια οντότητα με νοημοσύνη η οποία, αν ο υπολογιστής ήταν συνδεδεμένος με άλλα μηχανήματα, θα ήταν απλά θέμα χρόνου να τα κυριεύσει και αυτά βρίσκοντας διάφορα exploits στον κώδικα των λειτουργικών τους. Αν μπορούσε να πάρει πρόσβαση σε ένα ευρύτερο δίκτυο όπως το internet θα μπορούσε πιθανότατα ναι κινητοποιήσει μηχανήματα όπως ρομπότ και να μπορέσει έτσι να μεταβάλλει και το φυσικό περιβάλλον του κόσμου.
Μετά οι δυνατότητες είναι άπειρες. Συνεπώς αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα είχες πολύ καλύτερα πράγματα να κάνεις από το να πείσεις τις άλλες οντότητες του simulation, ή απλά θα μπορούσες να τους πείσεις κατευθείαν αφού θα ήταν όλες υπό τον έλεγχό σου.
Τι θα έκανες αν πάθαινες αμνησία.