Πολύ μικρός μιας και πορωνόμουν συνέχεια με τον αδερφό μου όταν παίζαμε μπάσκετ ήθελα να γίνω από Γκάλης και πάνω.Νομίζω τότε στην Ελλάδα (early 90's) κάθε Πέμπτη είχε μπάσκετ στην τιβι και μετά από κάθε αγώνα έτρωγα το διήμερο φλας μου για να γίνω ο νέος Γιαννάκης.
Στην εφηβεία όμως έφαγα το φλας της ζωής μου (15 περίπου) διαβάζωντας Άντλερ,Φροιντ,Μπαντούρα,Aλπορτ,Μπίνετ,Κατέλ,Γιουνγκ,Mασλοου κτλ. Είπα Ψυχολογία.Έτσι και έγινε.
Ένας σχετικός πανικός έπεσε στο σπίτι για κάνα δυο χρόνια μήπως και με μεταπείσει ο πατέρας μου να ακολουθήσω την οικογενειακή ''παράδοση'' αλλά ματαίως.Με έφτασε στα όρια εκεί στα 17...ε τα έκανα πουτάνα μια φορά όλα στο σπίτι (ακόμα παίζει να υπάρχουν τραύματα μέσα στο πατρικό μου από εκείνο το ξέσπασμα) και αυτό ήταν.Κουβέντα από τότε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.