Το e-steki είναι μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές διαδικτυακές κοινότητες με 67,356 εγγεγραμμένα μέλη και 3,394,412 μηνύματα σε 101,788 θέματα. Αυτή τη στιγμή μαζί με εσάς απολαμβάνουν το e-steki άλλα 90 άτομα.
Μπερδεμένος μαζί τους κι εγώ
ευτυχώς που είσαι πάντα εδώ
και όταν δεν ξέρω τι να κάνω, που να πάω
γυρνώ τα μάτια και στα μάτια σε κοιτάω
και τα αφήνω να με πάει
μες την τρέλα αυτού του κόσμου, είσαι αυτό που με κρατάει
Με τα φτερά του έρωτα κι απόψε θα σ’ αγγίξω
και μια βαθειά ραγισματιά στον ύπνο σου θ’ ανοίξω
κι όπως κοιμάσαι ήσυχη χωρίς να σε ξυπνήσω
μες στα κλειστά σου βλέφαρα θα μπω να ξενυχτήσω.
Κύλαγε το τσέρκι στην οδό Φυλής
άστραφτε στον ήλιο κάποια τζαμαρία
άρπαζες την πέτρα δίχως να σκεφτείς
τίναζες το χέρι κάτω η τζαμαρία
γέλαγε η Μαρία η Μαρία
Σ’ έστησαν σε μια γωνιά κι έκλαιγε η μοίρα σου παρέκει
σ’ έστησαν σε μια γωνιά κι είχε κι ο χάροντας τουφέκι
σ’ έστησαν σε μια γωνιά και τους κοιτούσες και γελούσες
σ’ έστησαν σε μια γωνιά κι ήταν πρωί και παγωνιά
Θα ’μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα ‘μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε
Γράφω ποστ σχετικα με κατοικίδια άγρια ζώα ενώ παράλληλα έχω ανοικτή τβ και στο ζάπινγκ πετυχαίνω εκπομπή με κτηνιατρείο άγριων ζώων όπου άνθρωποι - ιδιοκτήτες έχουν πάει αγριογούρουνο για θεραπεία.
Self Cringe...
Θα πάρω δώδεκα παιδιά, δώδεκα μαντολίνα
Να τα πληρώνω μάτια μου, για σένα με το μήνα
Τα έξι κάθε πρωινό
να σε γλυκοξυπνάνε
και τ’ άλλα κάθε δειλινό, από τη γη ως τον ουρανό
σεργιάνι να σε πάνε
Μα έχω μονάχα μια καρδιά
Που έτσι ξέρει ν' αγαπά
Έχω μονάχα μια ψυχή
Μεσ στο δικό σου το κορμί
Μα έχω μονάχα μια καρδιά
Που έτσι ξέρει ν' αγαπά
Έχω μονάχα μια ψυχή
Μεσ στο δικό σου το κορμί
Αν είχα μια αναπνοή
Εσένα θα ανέσταινα
Και ύστερα ασ πέθαινα
Δι’ ευχών των αγίων που κλαις
που μπορείς σ’ αγαπάω να λες
Δι’ ευχών των αγίων κι αεί
με Θεού πνοή
Κοιτάω τον ήλιο απ’ το βουνό
κι οι δυναμίτες της ψυχής μου σπαν' την πέτρα
που εγώ να τρέξω ξεκινώ
μεσ’ στης παγκόσμιας λογικής τα πέντε μέτρα
Δε με νοιάζει τι έγινε, δε με νοιάζει ποιος έφταιξε
και ας την είδα την σφαίρα σου η καρδιά μου δεν έσκυψε
σε χρειάζομαι γρήγορα και ας είναι στα ψέματα
πάλι απέναντι βρίσκεσαι, να σαι δίπλα μου έμαθα
γιατί βρίσκεσαι απέναντι
Σ' αρπάζει από τα μαλλιά η ασημένια σφήκα
Βραδιές, βραδιές και σε τινάζει πάνω
Έκανα δρόμο να σε δω μα δε σε βρήκα
Στέκω στις μύτες των ποδιών, μα δε σε φτάνω
κάναμε λάθη και γι’ αυτό πονάμε
μα έχουμε μάθει πια να προχωράμε
να πηγαίνουμε πάντα μπροστά.
φύγαμε, φύγαμε, με χίλια φύγαμε, μηδενίσαμε
κι όλα πάλι από την αρχή
φύγαμε, φύγαμε σε κερδίσαμε ζωή.
Σε κάθε δρόμο πάντα υπάρχει ένας γκρεμός
αρκεί στην ώρα να τον δεις και να ξεφύγεις
έτσι σε κάθε αγάπη είν’ ο χωρισμός
που μοναχά με τις θυσίες θ’ αποφύγεις
Δε φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει, που σ’ έπλασε όπως ήθελε αυτή
η φαντασία μου που χρόνια με γελούσε, πως θα μ’ ανοίξεις την καρδιά μου την κλειστή
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.