Σκέψεις... III

[Nascentes morimur]

Louis-Claude de Saint-Martin.

 

[Valder]

Ασιάτα 30άρα: "My dream is to become a mother"
Εγω: "Happy to lend you a hand on that..."

Mommy made me spicyyy...

 

[glayki]

Πόσο μου αρέσει αυτός ο κρύος καιρός για περπάτημα.. Να μουδιάζουν τα πόδια και να κρυώνουν τα μάγουλα, να έχει συννεφιά και ηρεμία

 

[Valder]

Κλείσανε τον μικρομαγαζάτορα που έπαιρνες εφημερίδες και τσιγάρα κι όλα τα καλά, τον κάνανε να έχει ασφυξία οικονομική κι υστερα να τα παρατήσει. Το ίδιο τον αρτοποιό, το ίδιο τον κρεοπώλη.

Και τώρα πρέπει να στα φέρνει η e-alysida (τυχαιο ονομα), με ελάχιστη παραγγελία, εξτρα χρεωσεις, κλπ κλπ.

Σ αρέσει ο κόσμος των μονοπωλίων και των πολυεθνικών;

Σ αρέσει να είσαι μόνο υπάλληλος στα όνειρα άλλων και το μόνο όνειρό σου να ξυπνάς, να λιώνεις για να καταναλώνεις;

Δεν σου άρεσε το μικρό μπακαλικάκι, η άμεσα διαθέσιμη τυροπιτούλα, ο φιλικός χασάπης. Κάθε άνθρωπος κύριος του εαυτού του και των ονείρων του. Όχι, δεν σου άρεσε.

Περίμενε τώρα τον απρόσωπο ντελίβερι.

 

[Valder]

Ο χρόνος τρέχει πολύ για τα γούστα μου, ειδικά με τις προθεσμίες. Χρόνε, εύχομαι να μπορούσα να σε σταματήσω, να απολαύσω εκείνο το βιβλίο, να προγραμματίσω αυτή την ασχολία που θέλω να κάνω χωρίς να σκέφτομαι τα μετέπειτα.

Σχεδόν σα συστάδα απο βιβλία θέλω να πετάξω όλες τις υποχρεώσεις από το άμεσο και μη μέλλον, κι απλά να κάτσω σε μια μεριά, να βγάλω έναν αναστεναγμό.

Στην πυραμίδα με τις βασικές αναγκες (σίτιση στέγαση κλπ) που θα βάζαμε άραγε τον αναστεναγμό αν όχι στην κορυφή; Και μονίμως τον ποδοπατάμε, να πάει κάτω κάτω... και δεν βγαίνει ποτέ.

Του λες "βγες" και δεν βγαίνει.
Του δινεις χρόνο να βγει και δεν του είναι πάλι αρκετός.

Άσε με, μην τρέχεις άλλο πια, άσε με να ζήσω.

 

[Valder]

 

[Valder]

Διάβαζα κάπου πως το στρες ειναι ο τόκος που πληρώνουμε τώρα για ένα χρέος που δεν γνωρίζουμε κι αν θα ρθει καν ποτέ.

Μαντέψτε! Ώρα για πιστόλιασμα στο "χρέος"! Τέρμα το τσοντάρισμα, δεν έχει άλλο μαρούλι.

Εγω πρώτα. Εγω πρώτη.

 

[Tropical Peace .]

Καλά 'ξηγηθηκες και συ ! Να φερεσαι έτσι και πριν ούτε ένα μήνα είχες το θράσος να μου ζητάς λεφτά ! ! ! ! ! Πήγαινε τώρα στις άλλες φίλες σου που "ταιριάζουν τα χνωτα σας" να ζητήσεις !

 

[Aleksa]

 

[glayki]

Μερικές φορές αρκεί η αλλαγή εστίασης για να νιώσουμε καλυτερα

 

[Poirot]

 

[yorkie]

Ένα ποίημα που θα μου θύμιζε τον David Lynch θα ήταν φυσικά ένα που θα έπαιζε εμφατικά με λακανικές επιρροές, θα ενείχε ερωτισμό, όνειρα-φαντασιώσεις και δυναμικές «σκηνές».

Καβάφης λοιπόν.

«Μήτε σε απέκτησα, μήτε θα σε αποκτήσω
ποτέ, θαρρώ.

Μερικά λόγια, ένα πλησίασμα
όπως στο μπαρ προχθές,
και τίποτε άλλο.
Είναι, δεν λέγω, λύπη.
Αλλά εμείς της Τέχνης
κάποτε μ’ έντασι του νου, και βέβαια μόνο για λίγην ώρα, δημιουργούμεν ηδονήν
η οποία σχεδόν σαν υλική φαντάζει.

Έτσι στο μπαρ προχθές —βοηθώντας κιόλας πολύ ο ευσπλαχνικός αλκολισμός—είχα μισή ώρα τέλεια ερωτική.

Και το κατάλαβες με φαίνεται,
κ’ έμεινες κάτι περισσότερον επίτηδες.
Ήταν πολλή ανάγκη αυτό.

Γιατί μ’ όλην την φαντασία, και με το μάγο οινόπνευμα,
χρειάζονταν να βλέπω και τα χείλη σου,
χρειάζονταν να ’ναι το σώμα σου κοντά.»

«Μισήν ώρα»,
Από τα κρυμμένα ποιήματα,
Κ.Π. Καβάφης

 

[Valder]

Μια νύχτα, γαλήνη στον ουρανό και πέφτανε τ αστέρια, σε κοίταξα αγνά, θυμήσου τι σου είπα
"Σε αγαπώ τόσο πολύ, απο κείνη τη μεριά του ουρανού ως δαύτη, μα τώρα πάρε μου μια πίπα"
Συ μ' απεκρίθης με θυμό "απ όλα του κόσμου τα θαυμαστά, στα λόγια σου αυτό ήτανε δα όλο;"
Κι εγω σε καθησύχασα, "Δεν είν' όλη η αγάπη στα χείλη σου να μείνει, θα πάει κι από τον κώλο"

Σκοτεινούλας Ανθολόγιον
2025​

 

[Azur]

Είμαι λιγάκι βλαμμένη τις τελευταίες δύο μέρες

 

[American Economist]

 

[Valder]

Μας μαθαίνουν να αγαπάμε σε μονόχρωμο, να ζούμε σε μονόχρωμο,
μα ο έρωτας είναι μια σειρά απο λαδομπογιές, μια παλέτα, κι η ζωή καμβάς.
Άσε τι πρέπει με το μονότονο λευκό, Άνθρωπε, κυνήγα τα χρώματα, ζήσε...
"Μα, το λευκό είναι ασφαλές, κι αν αναμείξω λάθος τα χρώματα θα βγει χάλια"
Αυτός είναι ο σκοπός των χρωμάτων, να αναμειγνύονται, και ο σκοπός της ζωής, να γίνεται και χάλια.

Έχεις δει καρδιά νεκρού στο μηχάνημα; Flat line. Έτσι ειναι το λευκό, το "πρέπει" το "Φως". Θες να ζεις ως νεκρός;

Παίξε με τα χρώματα Άνθρωπε.

 

[Poirot]

Φράση που άκουσα στην παράσταση "Το πάρτυ της ζωής μου" από την εκπληκτική Ελένη Ράντου, η οποία μου έχει μείνει και την επεξεργάζομαι από προχθές:

"Γιατί αν τα ξέραμε όλα η ζωή θα ήταν κόλαση. [...] Η φαντασία μας κάνει να αντέχουμε τη ζωή"

 

[parafernalia]

Ένα ξέρω...το ζεστό μπανάκι με νερό απ' τον ηλιακό, είναι όλα τα λεφτά!

 

[Azur]