Κάποιος να καταργήσει τις νύχτες για να μην τραυματίζουμε μόνοι μας το εγώ μας από την τόση απελπισία,
να μην παραδίδουμε την ψυχή μας στις ορδές των σκοτεινών μας φόβων σε κλάμα αμίλητο και σιωπηλό.
Τα ουρλιαχτά του μέσα για βοήθεια, μια διαβεβαίωση μελλοντική όλο ελπίδα ονειρεύονται ολημερίς,
για να ρθει η νύχτα και μες το νερό της μοναξιάς, ως άλλη μάνα σε τραγωδία να πνίγει τα παιδιά της.
Ποιός ο σκοπός μου, ο έρμος προορισμός μου, κι αν στέγη απ' το κεφάλι μου επάνω γίνει η τρεχάλα,
ποιο φαγητό θα με θρέψει στης άλλης ώρας τις στιγμές, που επιλογή ανοιχτή πια δε θα υπάρχει;
Αυτοκρατορικό Ημερολόγιο
09/07/2024