Έλεγε ο Ποιμάνδρης στον Τρισμέγιστο Ερμή σχεδόν 11000 χρόνια πριν:
Και ο Νους, ο Θεός, που είναι ανδρόγυνος και προϋπάρχει ως ζωή και φως, γέννησε με τον λόγο άλλον Νου, τον Δημιουργό, που, ως θεός της φωτιάς και της πύρινης πνοής, δημιούργησε επτά Διοικητές, οι οποίοι περιβάλλουν κυκλικά τον αισθητό κόσμο, και η διοίκησή τους καλείται Ειμαρμένη.
Δεν είναι άλλοι απ' τους 7 αρχαγγέλους του χριστιανισμού, Μιχαήλ, Γαβριήλ, Ραφαήλ, Ουριήλ, Σαλαθιήλ, Ιεγουδιήλ και Βαραχιήλ.
Ενίοτε όμως υπάρχει και ένας 8ος, ο Ιερεμιήλ (Jeremiel, στα εβραϊκά Jerahmeel) που σημαίνει "η ανάταση του Θεού", και θεωρείται ο εμπνευστής και αφυπνιστής της έγερσης ενός ανθρώπου προς τον Θεό. Είναι ο αρχάγγελος των οραμάτων, των ονείρων και του ελέους, τιμάται ως εμπνευστής υψηλών σκέψεων που ανυψώνουν τον άνθρωπο.
Γιατί όμως στην εικόνα που του αποδίδεται κρατάει μία ζυγαριά;
Ποιος άλλος κρατούσε ζυγαριά πριν απ' αυτόν;
Ο Ανούβις, ο κύριος των νεκρών. Πρώτα, σου έκανε δύο ερωτήσεις.
...και η επόμενη...
Μετά έβαζε στη ζυγαριά του την καρδιά σου απ' τη μια και απ' την άλλη ένα φτερό. Αν η καρδιά σου ήταν ελαφρύτερη απ' το φτερό σε άφηνε να ανεβείς στις ανώτερες σφαίρες.
Και διασχίζεις τους 7 ουρανούς, όπως λέει ο Ποιμάνδρης...
Και έτσι, από εδώ και στο εξής, ο άνθρωπος ορμά προς τα πάνω διασχίζοντας το κοσμικό στερέωμα, και στην πρώτη ζώνη αφήνει τη λειτουργία της αύξησης και της μείωσης, και στη δεύτερη την επινόηση της κακίας, τον ανενεργό πια δόλο, και στην τρίτη ανενεργή την απάτη των επιθυμιών, και στην τέταρτη την αλαζονεία της εξουσίας, που έχει απολέσει την πλεονεξία, και στην πέμπτη το ανόσιο θράσος και την αυθάδεια της τόλμης, και στην έκτη ανενεργές τις κακές ορέξεις για πλούτο, και στην έβδομη ζώνη το ψέμα που παραμονεύει.
...μέχρι που θα φτάσεις στον 8ο ουρανό.
Και τότε, έχοντας απεκδυθεί τις επιδράσεις του κοσμικού στερεώματος, φθάνει στην ογδοατική σφαίρα, έχοντας τη δική του δύναμη, και υμνεί μαζί με όσους παρευρίσκονται εκεί τον πατέρα. Και οι παρόντες τον συγχαίρουν για την παρουσία του, και αφού έχει αποκτήσει την ίδια φύση με τους συντρόφους του, ακούει κάποιες Δυνάμεις που βρίσκονται πάνω από την ογδοατική σφαίρα και υμνούν τον Θεό με γλυκιά φωνή· και τότε ανεβαίνουν με σειρά προς τον πατέρα, και παραδίδονται στις Δυνάμεις, και αφού γίνουν Δυνάμεις εισέρχονται στον Θεό. Αυτό είναι το αίσιο τέλος για όσους απέκτησαν τη γνώση: η θέωση. Γιατί καθυστερείς, λοιπόν; Αφού έχεις διδαχθεί τα πάντα, δεν θα γίνεις καθοδηγητής των άξιων ανθρώπων, για να σωθεί με δική σου παρέμβαση το ανθρώπινο γένος από τον Θεό;
Ο Ιερεμιήλ είναι ο άγγελος της πνευματικής εξέλιξης και της κάθαρσης της ψυχής. Το ίδιο αρχέτυπο βρίσκεται παντού σε όλες τις θρησκείες. Το ωραίο είναι πως στο ξεκίνημα δεν υπήρχε πουθενά πρωπατορικό αμάρτημα, καμία διαβολή, ήταν επιλογή του Ανθρώπου να βυθιστεί στο χωροχρονικό πηγάδι της Φ-ύσης.
Και είναι πάλι δική του επιλογή το ταξίδι της επιστροφής στο Φ-ως.