Σκέψεις... III

[Valder]

Τις προάλλες, είχα μια κουβέντα με μια επί πολλά χρόνια καλή μου φίλη. Με ξέρει καλά πως λειτουργώ και σκέφτομαι, τις ευαισθησίες μου και τις μαλακίες μου.

Σε κάποια φάση, ανέβηκαν οι τόνοι εκατέρωθεν και -για τους γνώστες- με πιάνει η γνωστή κυνική ωμότητά μου, όπου σε στήνω στον τοίχο και στα πετάω ακατέργαστα, ατόφια.

Είχα λόγο να το κάνω αυτό; Εκείνη τη στιγμή φαινόταν πως ναι.

Μα μετά σκέφτηκα "για κάτσε ρε φίλε, δες το κι απο τη δική της πλευρά, μήπως έχει μια βάση και όντως έκανες γκάφα;"

Κατέβασε στροφές ο Cylon μέσα μου, το Ανθρώπινο κομμάτι αναδυόταν σιγά σιγά και η ηρεμία επανήλθε στη συζήτηση. Πριν το καταλάβουμε γελάγαμε λες και μας καθάριζαν αυγά.

Τι ήταν όλο αυτό;

Στρες. Περιοριστική αντίληψη ότι αν τολμήσω και ξεφύγω από αυτά που -θεωρητικά- πιστεύω και δοκιμάσω να δώσω λίγο χώρο στις αντιλήψεις του άλλου ανθρώπου να δοκιμαστούν, ότι θα κινδυνέψω, ότι είναι αβάσιμα και δεν έχει κανένα νόημα να τα σκεφτώ, ότι εγω ξέρω καλύτερα. Εγωισμός, αλαζονεία, έπαρση, κοντοφθαλμία.

"Στάσου ρε μαλάκα, πριν μιλήσεις ή πριν ενεργήσεις, βούτα την ρημάδα τη γλώσσα στον εγκέφαλό σου" είπα στον εαυτό μου.

Στην προκειμένη περίπτωση, μπόρεσα και το μάζεψα, λίγο γιατί είμαι πάρα πολύ ικανός ευτυχώς να μαζεύω τις γκάφες μου, λίγο και γιατί ο άλλος άνθρωπος ήταν καλόψυχος και διορατικός και δε θέλει να χαλάσει η φιλία.


Και κάπως έτσι η γκρίνια έγινε γέλιο.


Εδω τη γλιτώσαμε. Όμως δεν είναι έτσι πάντα κι οχι με όλους. Δεν είμαστε πάντα τόσο τυχεροί και η ζωή δεν θα είναι πάντα απλόχερη μαζί μας, ούτε θα μας περιμένουν πολύ οι άλλοι για να διορθώσουμε τις γκάφες μας.


Γίνονται λάθη, χάνουμε ανθρώπους. Γιατί τάχα ξέραμε καλύτερα. Και μετά πονάει κι εμας μαζί μ αυτούς.


Να το κάνεις το λάθος είναι ανθρώπινο. Να το μαζεύεις με τιμιότητα όπως του αρμόζει ή τουλάχιστον να μη συνεχίζεις να το διογκώνεις, είναι αξιοπρεπές.

 

[Pak]

Η @meetmeinmontauk νωρίτερα μου έδωσε την εξής συμβουλή "να είσαι ευγενική με τον εαυτό σου και να τον επιπλήττεις πολύ λιγότερο απ' ό,τι τον επιβραβεύεις" και έκτοτε το σκέφτομαι και το ξανασκέφτομαι.

Τα λόγια αυτά με άγγιξαν και θέλησα να τα μοιραστώ μαζί μας, μιας και είμαι σίγουρη ότι όλους μας κάτι μας απασχολεί και οι περισσότεροι, δυστυχώς, είμαστε οι πιο σκληροί κριτές του εαυτού μας.

Σε ευχαριστώ και πάλι μεετ

 

[Aleksa]

 

[RafAspa94]

 

[Aleksa]

 

[Valder]

Γι αυτό γράφω για πυρηνικές συνέχεια... Βλαμμένο απο κούνια.

 

[Joji]

Έχεις μια πλήρη εικόνα για το που βρίσκεσαι στην ζωή ενός ανθρώπου από το τι αφήνει να επηρεάσει την μεταξύ σας σχέση.

 

[Joji]

Νιώθω ότι έχω τόσα πολλά να πω, που ποτέ δεν θα ειπωθούν. Νιώθω άρρωστη σωματικά. Λες και έχει αχρηστεύσει το σώμα μου. Σαν να μου έχουν ξεριζώσει την καρδιά. Αυτό.

 

[meetmeinmontauk]

 

[Pak]

 

[Guest 709611]

Το μάτι μου πήγε...σ' εσένα. Λίγα posts πάνω από μένα...

Ζήσε αυτό που αισθάνεσαι, βιώσέ το μέσα σου, μέχρι να το εξημερώσεις, μέχρι να το δεχθείς...

Μη το σωματοποιείς, όμως. Νίκησέ το...

Αυτό...

 

[Valder]

Τα πράγματα ήταν πιο εύκολα πριν 6 χρόνια όταν έκανα Β1 στα Γερμανικά απ οτι τωρα στο C1:

Τότε στο Β1:

Τι τρώει ο Χανς;
α) Σκατούλες,
β) σκατουλίτσες,
γ) πατάτες

(γ σωστο - εγω yaaaay)


Πόσα παιδάκια έχει η Χέλγκα;
α) 1 ,
β) 2,
γ) η χέλγκα δεν έχει μήτρα

(γ σωστό - εγω yaaaay)


Σε τι ανεβαίνει ο Φριτζ στις 3 το απόγευμα;
α) σε τραίνο,
β) σε καρουζελ στο λουναπαρκ,
γ) σε πελεκάνο

(α σωστό - εγω yaaay)

Τώρα στο C1:

Ποιάς απόψεως είναι ο Δρ. Χ. για την αποτελεσματικότητα των Ηνωμένων Εθνών και της οικονομικής ισότητας μεταξύ των κοινωνικών ομάδων για την διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης;

α) Κατι οτι δεν έχει σημασία η οικονομική ισότητα
β) Οτι μια χαρά καλά τα κάνει όλα η οικονομική ισότητα
γ) Οτι δεν ειναι δικό μας πρόβλημα κι οτι η φτωχεια υπάρχει μονο μες τα έθνη

Εγω τραγουδιστά όταν δεν ακούω ΤΙΠΟΤΑ απο αυτά: Καλώστονε καλώστονε και μην αργεις και χώστονε...

 

[Ion.]

Χαρούμενη μέχρι να πέσει ο ήλιος...

 

[Ξένια Γεωργίου]

Όταν ήρθες εσύ , ένιωσα σαν να πέφτω ελεύθερη από ουρανοξύστη χωρίς τίποτα να με συγκρατεί
Και ενώ για ώρες ,για μέρες και για μήνες έπεφτα δεν το μετάνιωσα ούτε μια στιγμή
Γιατί αν και ήξερα πως στο τέλος θα χτυπήσω και ίσως και πεθάνω ήταν τόσο ωραία διαδρομή που έκανε το τέλος λιγότερο επώδυνο...

 

[Joji]

 

[Guest 709611]

 

[Ion.]

Βαρέθηκα να ελπίζω.

 

[Aleksa]

Η ελπίδα, είναι παγίδα.

 

[Ion.]

Και σε απογοητεύει.... Γι αυτό πεθαίνει τελευταία....

 

[Aleksa]

Κι η ζωή κυλάει
δίχως να κοιτάει
τη δική σου
μελαγχολία