Σκέψεις... III

[Valder]

Όταν βρισκεις νεο ντελιβερι αλλα πρεπει να κανεις δίαιτα για να χωράς απ την πόρτα:

 

[H|M]

«Η μοναξιά μου»

Η μοναξιά μου δεν είναι χρώματος μπλε, δε μυρίζει τσιγάρο, δε συνοδεύεται από μελαγχολική μουσική, δεν αντηχεί σαν κλάμα μωρού, δεν αφήνει σημάδια στο σώμα μου και δεν αδειάζει μπουκάλια αλκοόλ.

Η μοναξιά μου είναι θεριό. Άγριο, αέρινο, ανεξάρτητο. Δε με πονά, δε με γκρεμίζει, δε με προδίδει. Η μοναξιά μου ήταν η μόνη μου συμπαράσταση, όταν οι φίλοι και οι εραστές δε βρίσκονταν πουθενά.

Η μοναξιά μου μ' έπλασε!

 

[EvanescenceQ]

Ήρθε η μέρα που το καλό παιδί είναι ο εαυτός σου και οφείλεις να τον υπολογίσεις πάνω από τους άλλους. Όχι εγωιστικά, όχι σαν παρτάκιας, αλλά με φροντίδα, με αγάπη, με σεβασμό για τον εαυτό σου! Με προτεραιότητα, στον άνθρωπο που σε κοιτάει στον καθρέφτη κι αναρωτιέται αν τελικά τον αγαπάς λιγάκι!
Ξέρεις.. όπως έκανες τόσα χρόνια με τους άλλους.
Αλήθεια, αν σε είχες φροντίσει, αν σε είχες αγαπήσει, αν σε είχες κανακέψεις όπως έκανες με τους άλλους, πώς θα ήταν η ζωή σου;
Ήρθε η ώρα για το ξεβόλεμα λοιπόν.
Για εκκαθάριση κι επανεκκίνηση.
Γιατί υπάρχει ένα σημαντικό χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τους ανθρώπους αυτούς από τους κισσούς.
Η φτιαξιά εκείνων είναι να μπορούν να κάνουν μια ζωή ρημάδια και πάνω στα ρημάδια να χτίζουν ξανά. Και ξανά. Και ξανά.
Γιατί δεν έζησαν ποτέ εις βάρος των άλλων.. μόνο του εαυτού τους.
Σοφία Παπαηλιάδου

 

[H|M]

6 ετών:«Μανούλα μου γλυκιά, σ' αγαπώ.
10 ετών:«Ναι μαμά, ό'τι πείς.»
16 ετών:«Η μητέρα μου ώρες ώρες καταντάει τόσο εκνευριστική!»
18 ετών:«Θέλω να φύγω απ' αυτό το σπίτι.»
25 ετών:«Ρε μάνα, ρε μάνα! Έλεος!»
30 ετών:«Μπράβο ρε μάνα! Σ' αγαπώ και σε θαυμάζω, κι ας μην στο λέω.»
50 ετών:«Δεν θέλω να χάσω μάνα.»
70 ετών:«Ωχ μάναμ, και τί δε θα 'δινα να σ' είχα εδώ μαζί μου.»

Η κάθε μητέρα είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ.

 

[EvanescenceQ]

 

[Aleksa]

 

[EvanescenceQ]

Είναι φορές που η αγάπη παύει να είναι συναίσθημα και γίνεται μια ελεύθερη κατάσταση της ύπαρξης.
Όμοια με αυτήν της απεραντοσύνης
της θάλασσας και της σιωπής
του ουρανού.
Του εκ γενετής άμεμπτου πόθου
της ύπαρξης.
Όμοια με αυτήν του ανυποψίαστου
πουλιού της νιότης.
Και τότε μόνον μπορεί
και αποχωρεί από το
άδειασμα τού είναι στο Είναι
όλων των πραγμάτων.
Τότε μπορεί και μεταβάλλεται
σε φως στο γίγνεσθαι
του κόσμου.
Είναι φορές που η αγάπη
παύει να είναι συναίσθημα
και γίνεται μόνο ουσία και
ταξιδεύει ελεύθερη
στο αχανές σύμπαν.
Ελένη Βαλάση

 

[Pak]

 

[EvanescenceQ]

Εσύ να δίνεις το εκατό τις εκατό σου και να θυμάσαι ό,τι οι άνθρωποι έχουν μοναδικό ταλέντο στο να χάνουν από μόνοι τους, ότι τους χαρίζεται γενναιόδωρα.
Οπότε μην στεναχωρηθείς ποτέ, για ότι δίνεις και μην διστάσεις. Γιατί αν αξίζει και είναι ο σωστός άνθρωπος, θα πιάσει τόπο, αλλιώς η ίδια η ζωή θα δώσει από μόνη της, τις απαντήσεις.
Το ξενέρωμα είναι στιγμιαίο και αρκούν μόλις μία με δύο κινήσεις ή λίγες κουβέντες.
Η ζωή ξέρει, έτσι και αλλιώς.
Να το θυμάσαι αυτό.
Ρούλα Παγιαλάκη

 

[Guest 881237]

Αν σε έβλεπες μέσα από τα μάτια μου, δε θα ξανά ένιωθες ποτέ ανασφάλεια

 

[EvanescenceQ]

Μια βόλτα να ναι η ζωή σου χωρίς προορισμό.
Η καρδιά σου να χτυπά από αγωνία γιατί η εξερεύνηση προς το άγνωστο κρύβει εκπλήξεις και την μετατρέπει σε συναρπαστική και συνάμα εθιστική. Γιατί μπορείς να καταλάβεις που κρύβει τους θησαυρούς της και γνωρίζεις πια το σωστό και το λάθος, το κακό και το καλό της.
Μια βόλτα η ζωή που τη ρουφάς με μιας.
Άρτεμις Βαμβουνάκη

 

[Guest 709611]

 

[Nascentes morimur]

«Για να είσαι πάντα ορατός
να ζεις μέσα σ’ ένα κοπάδι από μάτια
χρειάζεται να φτιάξεις μία ειδική έκφραση.
Πρόσωπο καλυμμένο από πηλό.»

T. Tranströmer

 

[Agaphbou]

 

[Guest 709611]

 

[RafAspa94]

 

[EvanescenceQ]

Τι να το κάνουμε ένα ωραίο σώμα με μια «μαύρη» ,γεμάτη κακίες –μίση-εγωισμούς, ψυχή… Είναι δώρο-άδωρον . Φροντίζουμε και τα δύο, αν θέλουμε να λεγόμαστε ωραίοι άνθρωποι . Είναι υπέροχο το μέσα μας να συμβαδίζει με το έξω!
Σπύρος Σταθάτος

 

[Guest 709611]

 

[EvanescenceQ]

Παίξε τα όλα. Χάσε τα όλα, αλλά όχι την αξιοπρέπειά σου.
Όταν έρθει η ώρα να σου ζητήσει την αξιοπρέπειά σου για να προχωρήσει το παιχνίδι, φύγε.
Είναι ώρα πια. Είναι ο τρόπος του έρωτα να σου πει πως του τελείωσες.
Γιατί πάνω από όλα, ο έρωτας σε θέλει ολόκληρο κι ατόφιο.
Δεν σε θαμπώνει, δεν σε προσβάλλει, δεν σε μειώνει και δεν σε κάνει μικρό.
O έρωτας, ο αληθινός, σε θέλει ψηλά για να μπορεί να σε θαυμάζει.
Σοφία Παπαηλιάδου

 

[H|M]

- «Απλά ξέχνα τα όλα και προχώρα.»

- Τι να ξεχάσω, τη ζωή μου μέσα;

Τις μέρες που καθόμουν μέσα σε ένα δωμάτιο, μέχρι να βραδιάσει;
Που δε μιλούσα με κανέναν;
Που άκουγα μόνο μουσική;
Που έκλαιγα συνέχεια;
Που δεν κοιμόμουν;
Που σκεφτόμουν να τα παρατήσω όλα, γιατί δεν έψαχνα ένα λόγο να ζω;
Που γνώρισα ένα άτομο πριν καιρό και τώρα πια δεν υπάρχω για αυτό;
Που με ανέχεται μόνο το σκοτάδι;
Που μου λένε πως έχω πολλά προβλήματα σωματικά αλλά και ψυχικά και γω συνεχίζω να αυτοκαταστρέφομαι;
Που δεν υπάρχω μέσα στο ίδιο μου το σπίτι;

ΤΊ στο καλό να ξεχάσω;