Σκέψεις... III

[Aleksa]

 

[H|M]

 

[meetmeinmontauk]

“Life can be found only in the present moment. The past is gone, the future is not yet here, and if we do not go back to ourselves in the present moment, we cannot be in touch with life.”​

― Thich Nhat Hanh

 

[Guest 881237]

 

[Aleksa]

 

[oudenoidax]

View attachment 88156

έχει και συνέχεια >3

 

[H|M]

 

[Aleksa]

 

[Valder]

Καινούρια τακτική, με αγνοεί πιστεύοντας πως θα με αντιμετωπίσει έτσι.


Γέρασες και μυαλό δεν έβαλες. Οι ίδιες ιδιοτροπίες όπως πάντα.

 

[Guest 881237]

 

[Valder]

 

[Aleksa]

 

[Valder]

Παρασκευή γλυκειά, το ξύσιμο σήμερα πιο χαλαρά.

 

[Aleksa]

 

[Valder]

«[…] Συνυπάρχουν σ’ εμένα δύο σχεδόν ασυμβίβαστα πράγματα, χωρίς να μπορώ να καταλάβω πώς: μια πολύ θερμή ιδιοσυγκρασία, με αισθήματα δυνατά, ασυγκράτητα, και μια σκέψη αργή, συγκεχυμένη, με ιδέες που μου έρχονται πάντα εκ των υστέρων. Θα έλεγε κανείς πως η καρδιά και το μυαλό μου δεν ανήκουν στο ίδιο άτομο. Η αίσθηση πλημμυρίζει την ψυχή μου ακαριαία, σαν αστραπή · αλλά αντί να με φωτίσει, με καίει και με τυφλώνει. Αισθάνομαι τα πάντα, αλλά δεν βλέπω τίποτα. Είμαι φλεγόμενος, αλλά βλαξ. Για να σκεφτώ, πρέπει να είμαι ψύχραιμος. Το περίεργο είναι πως είμαι ιδιαίτερα εύστοχος, ή ακόμα και πνευματώδης, αρκεί να με περιμένουν. Βρίσκω τις πιο αποστομωτικές απαντήσεις, αλλά μονάχα με την ησυχία μου, γιατί επί τόπου δεν θυμάμαι να έκανα ή να είπα ποτέ τίποτα αξιόλογο. Θα μπορούσα να κάνω μία απολαυστική συζήτηση δι’ αλληλογραφίας, όπως λέγεται ότι παίζουν σκάκι οι Ισπανοί. Όταν κάποτε διάβασα εκείνη τη χαρακτηριστική ιστορία κάποιου δούκα της Σαβοΐας, ο οποίος αναφώνησε ξαφνικά στα μισά του δρόμου: «Να τα φάτε, Παρισινέ πραματευτή*», είπα μέσα μου: «Να, ποιος είμαι».


(Σ.Σ: *Το περιστατικό αναφέρεται στα παζάρια του Δούκα της Σαβοΐας κάποτε, σε κατάστημα των Παρισίων. Για την αγορά ενός αντικειμένου πρόσφερε ένα εξευτελιστικό ποσό και τότε ο καταστηματάρχης που δεν το γνώριζε του απάντησε με τη λέξη “σκατά”. Ο Δούκας θύμωσε, αλλά δεν βρήκε άμεσα απάντηση στη συμπεριφορά του εμπόρου. Τη βρήκε, βέβαια, στα μισά του δρόμου της επιστροφής, όταν ήδη βρισκόταν κοντά στη Λυών).

Όλο το κείμενο εδώ

 

[American Economist]

I am tired with all of them. It's so hard to deal with so many weird characters and keep them pleased by not loosing yourself at the end of the day. I am not crazy, i am just a man who helped the entire class, especially my friend, but i gained only disappointment and blizzard behavior from them. It's so painful to live in your personal jail without any person to share your feelings.

 

[Aleksa]

 

[Pak]

(Διευκρίνηση δεν εχω κατεβάσει ολα τα χειμερινά, είπαμε είμαι θερμή αλλα οχι και τόσο )

 

[ultraviolence]

 

[American Economist]

Another lonely day in my home, without any chance for a happier future in my life. I spent my entire day by reading my university subjects in order to cover my sadness and not thinking my sad life. I wonder if i have the chance rebuild my life and my reputation to my colleagues. Every second i ask myself why i am sad, why i can't live my day and why i cry i a daily basis. I wish this nightmare to end in the recent future because i can't deal with situation anymore, it's so exhausting for me.