Σκέψεις... III

[dum dum boy]

αυτές οι στιγμές που τελείως τυχαία συνειδητοποιείς πως οι γονείς σου κάποια στιγμή θα σε αφήσουν και χάνεις στιγμιαία τη γη κατω απο τα πόδια σου..

..ψυχικά εγκεφαλικά

welcome to the club

 

[rafaela11]

αυτές οι στιγμές που τελείως τυχαία συνειδητοποιείς πως οι γονείς σου κάποια στιγμή θα σε αφήσουν και χάνεις στιγμιαία τη γη κατω απο τα πόδια σου..

..ψυχικά εγκεφαλικά

Πόσο δίκιο έχεις !!

το σκέφτομαι και για τη μαμά μου αλλά ειδικά για τη γιαγιά μου και τον παππού μου.
Είμαι σχεδόν 25 και έχω παππουδια 71 χρονών, νέοι αρκετά δεν μπορώ να πω

πάμε στο χωριό τόσα χρόνια σαν δεύτερο σπίτι μας γιατί είναι κοντά στη πόλη. Σκέφτομαι ότι μια μέρα δεν θα υπάρχει λόγος ουσιαστικός για να πηγαίνουμε εκεί. Δεν θα είναι τίποτα το ίδιο χωρίς τη παρουσία τους, και δεν ξέρω καν και τι είναι σωστό να κάνεις μετά από τέτοιο χαμό, αγχώνομαι πολύ.

το σπίτι θα είναι άδειο πάντως σίγουρα, κι ας είμαστε εμείς εκει

Τους βλέπω που περιμένουν πάντα στην αυλή όταν φεύγουμε μέχρι να μη φαίνεται το αμάξι μας και με πιάνουν τα κλάματα.. και η γιαγιάκα μου πάντα τρέχει και μου βάζει βασιλικό στο χέρι «για να μυρίζω χωριό στη πόλη»
Πόσο άλλες γενιές, πόση αγάπη ξεχωριστή και ας μας νευριάζουν μερικές φορές.