σκηνικό στο σχολείο:
(σημείωση: το σχολείο ήταν εσώκλειστο και αρμένικο που σημαίνει ότι όλοι μέναμε στο ίδιο κτήριο, με 2 τηλέφωνα σε κάθε όροφο και η γλώσσα συννενόησης ήταν ταρμένικα).
είμαι δεν είμαι 15 χρονων κ έχω κατέβει στον πρώτο όροφο για να μιλήσω με τη γιαγιά μου που με έχει πάρει, αφού τα πάνω τηλ δεν δουλεύουν. (κάτω βρίσκεται κ το γραφείο της επιτηρήτριας που εκείνη την ημέρα ήταν μια ανύπαντρη στρίγγλα!)
αρχίζω να μιλάω, μες την τρελή χαρά εγώ στα ελληνικά (η γιαγιά ήταν ελληνίδα), η τύπισσα για επητηρίτρια είανι από συρία, δεν ξέρει γρι ελληνικά. μιλάω κανα 5λεπτο, αυτή από την αρχή κάνει βόλτες πάνω κάτω πίσω μου. σε κάποια φάση μου πετάει: " δεν νομίζεις ότι πρέπει να μιλάς αρμένικα;"
ε, δεν ήθελα άλλη αφορμή αφού ήδη τα είχα πάρει με τις βόλτες της πάνω από το κεφάλι μου, λεω στη γιαγιά να περιμένει, κατεβάζω το ακουστικό κ της λέω με το πιο ηρεμο ύφος μου: "αυτή την ώρα γυναίκες στην ηλικία σας ευχαριστιούνται έναν άντρα ανάμεσα στα σκέλια τους. δεν νομίζετε ότι πρέπει πλέον ναρχίσετε να το σσκέφτεστε σοβαρά, μπας κ έρθει το μυαλό σας στα καλά του, αντί νασχολείστε με τα προσωπικά των άλλω;" κ συνεχίζω να μιλάω με τη γιαγιά (που έχει ξεκαρδιστεί στα γέλια, καταλάβαινε αρμένικα), ενώ η ίδια έχει ξεσηκώσει το κτίριο με τις φωνές της.
τελικά πήγα στον διευθυντή του εξήγησα τι έγινε, κατάλαβε κ απλά έφαγα μια τιμωρία για τον κακό τρόπο έκφρασής μου! η καλύτερη τιμωρία ever! ε, από τότε όλο μες το χαμόγελο ήταν η άλλη!