ΛΟΙΠΟΝ.
Ξυπνάω κατά τις 8-9 το πρωί σ' ένα ξενοδοχείο που δε με νοιάζει να είναι υπερπολυτελες, αρκεί να έχει ΤΕΡΑΣΤΙΟ μπουφέ. Φορτώνω 4 πιάτα με αυγά, μπέικον, λουκανικακια, τυρί φέτα, σπανακόπιτες, κρουασανακια από εκείνα τα στριφτά με τα 2 ξυλάκια σοκολάτας μέσα, φρούτα και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή μου. Κάθομαι μία ώρα μέχρι να τα φάω ΟΛΑ παρέα με τους κολλητούς μου. Μετά πηγαίνουμε στα αξιοθέατα του τόπου που βρισκόμαστε, περιπλανιομαστε με το αυτοκίνητο, σκαρφαλωνουμε σε κάστρα, μπαίνουμε σε μικρά μουσεία κι εκκλησάκια και βγάζουμε πολλές πολλές πολλές φωτογραφίες. Α, ψωνίζω και διάφορα χαζοσουβενιρ για την οικογένεια. Είναι καλοκαίρι οπότε κατά τις 3-4 πια το μεσημέρι που έχει πάει, αποφασίζουμε να αράξουμε σε κάποια οργανωμένη παραλία κοντά στο ξενοδοχείο και να φάμε καλαμαράκια στις ξαπλώστρες. Κάνουμε βουτιές, παίζουμε ρακέτες, βγάζουμε ΚΙ ΑΛΛΕΣ φωτογραφίες μέχρι να δούμε το ηλιοβασίλεμα. Κατά τις 8 γυρίζουμε στα δωμάτια για να ρίξουμε έναν γρήγορο ύπνο, να ξεπλυθουμε και να ετοιμαστούμε για τη βραδινή έξοδο. Στη βραδινή έξοδο περιπλανιομαστε στη χώρα (τελικά αποφάσισα ότι είμαστε σε ελληνικό νησί), όπου ανάμεσα σ όλο το ξέφρενο πάρτυ και τα ποτά γνωρίζω ένα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά, με έξυπνο χιούμορ και ευχάριστο χαρακτήρα. Σε κάποια φάση αφού μου κάνουν νόημα και οι κολλητοί μου, παρατάω την παρέα μου και πάω κάπου ήσυχα μαζί του για να γνωριστούμε καλύτερα. Εν τέλει μ' αυτό το παιδί κρατάμε επαφές γιατί μένουμε σε κοντινή απόσταση (στον μόνιμο τόπο κατοικίας εννοώ) και κάποια στιγμή τα φτιάχνουμε και ζήσαμε εμείς καλά κι εσείς καλύτερα.
ΑΥΥΥΥΤΗ είναι τέλεια μέρα.
Ίδια ερώτηση.