Μοιραζόμαστε ποιήματα

[amy001]

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ-ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
Ο έρωτας, όνομα ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός, οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.
Ο φόβος, όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός και μετά πληθυντικός:
Οι φόβοι
Οι φόβοι για όλα απο εδώ και πέρα

Η μνήμη, κύριο όνομα των θλίψεων
ενικού αριθμού, μόνον ενικού αριθμού και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα, όνομα ουσιαστικόν,
γένους θηλυκού, ενικός αριθμός.
ΠΛηθυντικός αριθμός, οι νύχτες.
Οι νύχτες απο εδώ και πέρα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Surt7]

Μου αρέσει η Δημουλά!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Σαν πεθάνω-Μαρία Πολυδούρη
Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη,

κι όντως πέθανε απρίλη.
αυτό θα πει φιλοδοξία ποιητή.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μανιφέστο των Συγκρατημένων Παραληρηματικών, Νίκος Βουτυρόπουλος

Η αλήθεια διαφέρει από την ομορφιά,
όσο ο κύκνος από ένα σύννεφο.

Αν υπάρχει μια αλήθεια για όλους,
υπάρχει και άλλη μια για τον καθένα.
Αν δεν υπάρχει, τότε πρέπει να δημιουργηθεί.

Η ιστορία διδάσκει την ομορφιά ή την ασχήμια.
Η αλήθεια παραμένει ζητούμενο.

Όσο περισσότερο μιλά κανείς, τόσο απομακρύνεται
και από την αλήθεια και από την ομορφιά.
Αυτό παραμένει προνόμιο των πολιτικών.

Εύλογα λοιπόν σταματώ εδώ.



Παραλαγή για το Μανιφέστο, Δημήτρης Γκότσης


Η αλήθεια περιέχει την ομορφιά,
όσο ένα σύννεφο τον κύκνο.

Υπάρχει μια αλήθεια για όλους,
κι ένα κομμάτι της για τον καθένα.
Επειδή υπήρχε, τη δημιουργήσαμε.

Η ιστορία διδάσκει την ασχήμια
πάνω στην ομορφιά.
Η αλήθεια εκτός της παραμένει
ζητούμενο εντός της

Όσο περισσότερο μιλά κανείς,
τόσο απομακρύνεται
από την ομορφιά της αλήθειας.
Και γι αυτό οι πολιτικοί
δεν έχουν προνόμιο κανένα

​

Εύλογα λοιπόν σταματώ και στοχάζομαι.



Γιατί μου μοιάζουν να αλληλοσυμπληρώνονται
αυτά τα δύο?

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

Γιατί μου μοιάζουν να αλληλοσυμπληρώνονται
αυτά τα δύο?

​

Δεν συμφωνώ, το δεύτερο είναι πολύ κατώτερο του πρώτου.
Δεν χρειάζεται όμως να στοχαστούμε στο γιατί. Σταματάμε έδω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

έλα νικολάκη έχω και τρίτη παραλλαγή:


Η λέξη αλήθεια προς τη λέξη ομορφιά
είναι ότι ο κύκνος προς το σύννεφο
γοητευτική γλωσσική αυθαιρεσία.

Δεν υπάρχει αλήθεια, μόνο η λέξη αλήθεια
που συμμετέχει σε γλωσσικά παίγνια.
Η αλήθεια κρύβεται στη λήθη του ερωτήματος για το είναι
στα γλωσσικά παίγνια.

Η Ιστορία είναι ένα από τα γλωσσικά παίγνια
όπου ρεμβάζουμε τις δυνατότητες των λέξεων
αλήθεια και ομορφιά.
Αλήθεια είναι ό,τι δεσμεύει το σώμα στα παίγνια.

Όσο μιλά κανείς ελπίζει τον τελικό λόγο
και ανοίγει χώρο για έναν ακόμα λόγο.
Ο πολιτικός είναι ο αφελής των γλωσσικών παιγνίων.

Σταματώ παναπεί σου ανοίγω το χώρο. Αν θέλεις παίζεις.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

τώρα, σταματάμε ή πιπιλάμε?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

τώρα, σταματάμε ή πιπιλάμε?

πιπιλάμε!

Δεν τα περνάμε κι άσχημα στην κρίση
χαλαρά και όμορφα είναι...
με τόση χαλαρή ομορφιά
όλος μας ο χρόνος δουλεύει
για τον έρωτα και την αλήθεια

Η Ιστορία διδάσκει πως
ο φτωχός καρβέλια ονειρεύεται
αλλά ξυπνά για να κάνει
την αλήθεια στο σώμα του
παιχνίδι...

Όσο μιλά κανείς,
δεν τρώει
Ο πολιτικός παίζει με την αλήθεια
σκυλοπ(ε)ίνοτας
την ομορφιά του έρωτα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

Ἐπιτύμβιο στὴ Γάτα μου τὴν Τούτη - Γιῶργος Σεφέρης
Εἶχε τὸ χρῶμα τοῦ ἔβενου τὰ μάτια τῆς Σαλώμης
ἡ Τούτη ἡ γάτα ποὺ ἔχασα· διαβάτη, μὴ σταθεῖς.
Βγῆκε ἀπ᾿ τὸ χάσμα ποὺ ἔκοβε στῆς μέρας τὸ σεντόνι
τώρα νὰ σκίσει δὲν μπορεῖ τοῦ ζόφου τὸ πανί.
Ἄγκυρα 22. 8. 1949

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Cugie]

Μανόλης Αναγνωστάκης

Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος...

Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος ποὺ μᾶς ἑνώνει μὲ τοὺς ἄλλους
Ὅταν ὑπόταξαν τὶς μέρες μας καὶ τὶς κρεμάσανε σὰ δάκρυα
Ὅταν μαζί τους πεθάνανε σὲ μίαν οἰκτρὴ παραμόρφωση
Τὰ τελευταῖα μας σχήματα τῶν παιδικῶν αἰσθημάτων
Καὶ τί κρατᾷ τάχα τὸ χέρι ποὺ οἱ ἄνθρωποι δίνουν;
Ξέρει νὰ σφίγγει γερὰ ἐκεῖ ποὺ ὁ λογισμός μας ξεγελᾷ
Τὴν ὥρα ποὺ ὁ χρόνος σταμάτησε καὶ ἡ μνήμη ξεριζώθηκε
Σὰ μίαν ἐκζήτηση παράλογη πέρα ἀπὸ κάθε νόημα;
(κι αὐτοὶ γυρίζουν πίσω μιὰ μέρα χωρὶς στὸ μυαλὸ μία ρυτίδα
βρίσκουνε τὶς γυναῖκες τους καὶ τὰ παιδιά τους μεγάλωσαν
πηγαίνουνε στὰ μικρομάγαζα καὶ στὰ καφενεῖα τῆς συνοικίας
διαβάζουνε κάθε πρωὶ τὴν ἐποποιία τῆς καθημερινότητας.)
Πεθαίνουμε τάχα γιὰ τοὺς ἄλλους ἢ γιατὶ ἔτσι νικοῦμε τὴ ζωὴ
Ἢ γιατὶ ἔτσι φτύνουμε ἕνα-ἕνα τὰ τιποτένια ὁμοιώματα
Καὶ μία στιγμὴ στὸ στεγνωμένο νοῦ τους περνᾷ μίαν ἡλιαχτίδα
Κάτι σὰ μιὰ θαμπὴ ἀνάμνηση μιᾶς ζωικῆς προϊστορίας.
Φτάνουμε μέρες ποὺ δὲν ἔχεις πιὰ τί νὰ λογαριάσεις
Συμβάντα ἐρωτικὰ καὶ χρηματιστηριακὲς ἐπιχειρήσεις
Δὲ βρίσκεις καθρέφτες νὰ φωνάξεις τ᾿ ὄνομά σου
Ἁπλὲς προθέσεις ζωῆς διασφαλίζουν μίαν ἐπικαιρότητα
Ἀνία, πόθοι, ὄνειρα, συναλλαγές, ἐξαπατήσεις
Κι ἂν σκέφτομαι εἶναι γιατὶ ἡ συνήθεια εἶναι πιὸ προσιτὴ ἀπὸ τὴν τύψη.
Μὰ ποιὸς θὰ ῾ρθεῖ νὰ κρατήσει τὴν ὁρμὴ μιᾶς μπόρας ποὺ πέφτει;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

Νικηφόρος Βρεττάκος

Μην με μαρτυρήσεις!
Και προπαντός να μην της πεις πως μ’ εγκατέλειψε η ελπίδα!
Καθώς κοιτάς τον Ταΰγετο, σημείωσε τα φαράγγια
που πέρασα. Και τις κορφές που πάτησα. Και τα άστρα
που είδα. Πες τους από μένα, πες τους από τα δάκρυά μου,
ότι επιμένω ακόμη πως ο κόσμος
είναι όμορφος!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Cugie]

Η Θάλασσα - Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.
Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –
μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,
ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια
Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα
Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.
Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει.¨

Ένα πολύ ωραίο ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Angelique.]

ΠΟΛΥΜΝΙΑ

Ψεύτικα αισθήματα
ψεύτη του κόσμου!
Μα το παράξενο
φως του έρωτός μου
φέγγει στου σκότεινου
δρόμου την άκρη:
Με το παράπονο
και με το δάκρυ,
κόρη χλωμόθωρη
μαυροντυμένη.
Κι είναι σαν αίνιγμα,
και περιμένει.
Λάμπει το βλέμμα της
απ' την ασθένεια.
Σάμπως να λιώνουνε
χέρια κερένια.
Στ' άσαρκα μάγουλα
πως έχει μείνει
πίκρα το νόημα
γέλιου που σβήνει!
Είναι το αξήγητο
το μικροστόμα
δίχως το μίλημα,
δίχως το χρώμα.
Κάποια μεσάνυχτα
θα σε αγαπήσω,
Μούσα. Τα μάτια σου
θαν τα φιλήσω,
να 'βρω γυρεύοντας
μες στα νερά τους
τα χρυσονείρατα
και τους θανάτους,
και τη βασίλισσα
λέξη του κόσμου,
και το παράξενο
φως του έρωτός μου.

.~ Κώστας Καρυωτάκης.​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[amy001]

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ-ΙΘΑΚΗ
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ἅλς]

Εσπρέσο

Ο μαύρος καφές στο πεζοδρόμιο
με καρέκλες και τραπέζια φανταχτερά σαν έντομα.
Πολύτιμες, αιχμαλωτισμένες σταγόνες
γεμάτες με την ίδια δύναμη που έχει το Ναι και το Όχι.
Βγαίνει από σκοτεινά καφέ
κι ατενίζει τον ήλιο ασκαρδαμυκτί.
Στο φως της μέρας μια τελεία ευεργετικού μαύρου
που χύνεται γρήγορα μέσα στον χλομό πελάτη.
Μοιάζει τις σταγόνες της μαύρης βαθύνοιας
που μερικές φορές κλείνονται στην ψυχή
και μας δίνουν ένα ευεργετικό σκούντημα: Πήγαινε!
Παρότρυνση ν’ ανοίξουμε τα μάτια.

Tomas Transtromer
(Νόμπελ Λογοτεχνίας 2011)
τα ποιήματα
μετ.Βασίλης Παπαγεωργίου
εκδόσεις Printa 2004

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vampi]

Τελευταίο Ταξίδι - Καρυωτακης

Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου
και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα!
Να 'μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω γύρου
σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.

Η τρικυμία στο πέλαγος και στη ζωή να παύει,
μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα να ρίχνω πίσω,
να μου λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καράβι,
δίχως να ξέρω πού με πας και δίχως να γυρίσω!

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Edgar Allan Poe - A dream within a dream

Take this kiss upon the brow!
And, in parting from you now,
Thus much let me avow-
You are not wrong, who deem
That my days have been a dream;
Yet if hope has flown away
In a night, or in a day,
In a vision, or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream.

I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand
Grains of the golden sand-
How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep- while I weep!
O God! can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O God! can I not save
One from the pitiless wave?
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aggi92]

Ερχομός- Νάνσυ Πασκάλ

Έφτασε κοντά μου η ελπίδα
Απλώθηκε στη καρδιά μου
Όπως η σταγόνα της βροχής πάνω στο τζάμι.
Είχα ξεχάσει πως η αγκαλιά της
Χωρούσε τόσα πολλά λουλούδια.
Είχα ξεχάσει πως το στόμα της
Είχε τόσα χαμόγελα.
Είχα ξεχάσει πως τα χέρια της
Μπορούσαν να στεγνώσουν όλα τα δάκρυα.
Τα θυμήθηκα όμως
Και σηκώνοντας το βλέμμα μου στον ουρανό
Άρχισα να τραγουδώ τον ύμνο της.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Cugie]

[SIZE=+1]Κατερίνα Γώγου[/SIZE]
[SIZE=+1][/SIZE]
[SIZE=+1]Καμμιά φορά ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά και μπαίνεις.[/SIZE]
[SIZE=+1]Φοράς κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια. [/SIZE]
[SIZE=+1]Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου 72 φράγκα και φεύγεις. [/SIZE]
[SIZE=+1]Έχω μείνει στη θέση που με άφησες για να με ξαναβρείς. [/SIZE]
[SIZE=+1]Όμως πρέπει να έχει περάσει πολύς καιρός γιατί τα νύχια μου μακρύνανε και [/SIZE][SIZE=+1]οι φίλοι μου με φοβούνται.[/SIZE]
[SIZE=+1]Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες [/SIZE][SIZE=+1]έχω χάσει την φαντασία μου και κάθε [/SIZE][SIZE=+1]φορά που ακούω "Κατερίνα" τρομάζω.[/SIZE]
[SIZE=+1]Νομίζω ότι πρέπει να καταδώσω κάποιον. [/SIZE]
[SIZE=+1]Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε [/SIZE][SIZE=+1]πως είσαι εσύ.[/SIZE]
[SIZE=+1]Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες, [/SIZE][SIZE=+1]γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια. [/SIZE]
[SIZE=+1]Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. [/SIZE]
[SIZE=+1]Στο μυαλό είναι ο Στόχος [/SIZE][SIZE=+1]το νου σου ε; [/SIZE]​

αξεπέραστη Γώγου!​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[diotima]

The Death of Lovers

We shall have beds round which light scents are wafted,
Divans which are as deep and wide as tombs;
Strange flowers that under brighter skies were grafted
Will scent our shelves with rare exotic blooms.

When, burning to the last their mortal ardour,
Our torch-like hearts their bannered flames unroll,
Their double light will kindle all the harder
Within the deep, twinned mirror of our soul.

One evening made of mystic rose and blue,
I will exchange a lightning-flash with you,
Like a long sob that bids a last adieu.

Later, the Angel, opening the door
Faithful and happy, will at last renew
Dulled mirrors, and the flames that leap no more.

Charles Baudelair​

ps 1 Δεν είναι φυσικά η μοναδική μετάφραση.
ps 2 Στα γαλλικά την παλέυω καλύτερα να το διαβάσω από αυτές τις εντελώς λέιμ αγγλικές - πόσο ελληνικές - μεταφράσεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[CiNeFiL]

How happy is the blameless vestal's lot!
The world forgetting, by the world forgot.
Eternal sunshine of the spotless mind!
Each pray'r accepted, and each wish resign'd;
Labour and rest, that equal periods keep;
"Obedient slumbers that can wake and weep;"
Desires compos'd, affections ever ev'n,
Tears that delight, and sighs that waft to Heav'n.
Grace shines around her with serenest beams,
And whisp'ring angels prompt her golden dreams.
For her th' unfading rose of Eden blooms,
And wings of seraphs shed divine perfumes,
For her the Spouse prepares the bridal ring,
For her white virgins hymeneals sing,
To sounds of heav'nly harps she dies away,
And melts in visions of eternal day.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

o πιο μειλίχιος ποιητής της γενιάς μας,
με την πιο χάλια φωνή όμως
(όχι πως τραγούδησε ποτέ,
αυτό το μαστουριόζικο καυλοφωνάκι τεσπα)



Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν

Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς που σκύβουν
Πάνω από ένα καθαρό κομμάτι χαρτί
Μέσα σε βρόμικες διαλυμένες κάμαρες
Γεμάτοι οργή κι απόγνωση
Αποφασισμένοι ωστόσο
Να το λεκιάσουν με λέξεις
βρόμικες λέξεις
άγιες λέξεις
λέξεις κλειδιά
ιδέες φαντάσματα
λυτρωτικές φράσεις
Θέλω να γνωρίσω όλους αυτούς τους μανιακούς του λόγου
Να γλείψω το μελάνι από τα δάχτυλα τους
Να φιλήσω τα παραμορφωμένα τους μέτωπα
Να συμμαζέψω τις τσαλακωμένες τους ονειρώξεις
Να διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη του έρωτα τους
Να τους καθησυχάσω
Να τους πείσω πως δε χρειαζόμαστε άλλο αίμα γι’ απόψε
Πως χορτάσαμε
Κι ύστερα να τους βάλω στο κρεβάτι
Και να τους νανουρίσω

αγγελάκας


ρε γιάννη, τέτοια ποιήματα θέλουμε
για να ασφαλτοστρώσουμε το θυμιατό
που καίει πάνω από τους δηθενάδες,
γαμώ την ποίησή τους.

βάλτους για ύπνο κι όσο δακρύζουν στα όνειρα τους,
τόσο θα γελάμε στον ξύπνιο μας που ξεθυμάναμε οργές.
(σιγά μη κλάψουμε, σιγά μη φοβηθούμε )

Αγόρι μου εσύ.
Ποιηταρά.
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Ρώτησαν έναν εργάτη στο δικαστήριο αν ήθελε να δώσει
τον πολιτικό ή τον θρησκευτικό όρκο.
Εκείνος αποκρίθηκε:«Είμαι άνεργος».
Αυτό δεν το είπε μόνο από αφηρημάδα, παρατήρησε ο κ. Κ.
Με αυτή την απάντηση τους έδωσε να καταλάβουν ότι τέτοιες ερωτήσεις,
ναι, ίσως ακόμα κι αυτή η δικαστική διαδικασία
μπορεί να μην έχουν γι’αυτόν καμία σημασία.
(Απο τις “Ιστορίες του κου Κόινερ”, εκδ. Θεμέλιο)


Το τραγούδι της απεργίας - Bertolt Brecht

Βγες έξω, σύντροφε! Ρίσκαρε
Τη δεκάρα, που ούτε δεκάρα πια δεν είναι
Τον τόπο για ύπνο που πάνω του πέφτει η βροχή
Και της δουλιάς τη θέση που αύριο θα χάσεις!
Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου!
Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ!
Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας:
Κάνε πράξη την αλληλεγγύη!
Βγες έξω, σύντροφε, αντιμέτωπος με τα όπλα και
Διεκδίκησε το μεροκάματό σου!
Σαν ξέρεις πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις
Όπλα αρκετά οι αστυνόμοι τους δεν έχουν!
Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου!
Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ!
Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας: Κάνε πράξη
Την αλληλεγγύη!

(1929-1930)
Μετάφραση: Νάντια Βαλαβάνη,

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.