Πάντα πίστευα ότι η καλλιέργεια προσδίδει στον άνθρωπο μια ...πως να το πούμε, λάμψη.
Ένα αχνό φως, ένα αγλάϊσμα είδους τινός, που περιγράφει σαν αύρα την αντίληψη και την τοποθέτηση.
Τι εννοώ.
Δύο άνθρωποι πηγαίνουν στα μπουζούκια και ενθουσιάζονται.
Ο ένας γιατί τραγουδάει η φωνάρα, γιατί πίνει ακριβό ουίσκι, γιατί παίζει λουλουδοπόλεμο.
Ο άλλος, γιατί τίποτα δεν τον είχε προετοιμάσει για τον ξεπεσμό, την φτήνεια, την αθλιότητα που είναι ο άνθρωπος, και τη βιώνει στο πετσί του σαν όμοιος και όχι προστατευόμενος από ένα μέσο.
Δηλαδής.
Όταν ο Ιουλιανός ο Παρα Βάτης στα νειάτα του θέλησε να δει μια ιπποδρομία, ο γραμματοδιδάσκαλός του τον άρπαξε από το αυτί, και του είπε πως η οχλοβοή και η δυσωδία του πλήθους δεν έχουν καμμία σχέση με την σφρίγος και το κάλλος των ιπποδρομιών που αναφέρει πχ ο Όμηρος - άρα αν θέλει ιπποδρομίες, ας ανοίξει τα βιβλία του.
Δηλαδή, προστατευόμενος.
Πάντα πίστευα ότι το ίδιο ισχύει και για τα μπινελίκια.
Δηλαδή, μου προκαλεί θλίψη να ακούω έναν μπίχλα να βρίζει χριστούς και παναγίες - ενώ γουστάρω τρελλά όταν ευφυείς άνθρωποι βγαίνουν εκτός εαυτού και ξεφτιλίζονται.
Είναι σα να βρίσκονται στο σκυλάδικό τους και να το ζουν όμοιος προς ομοίω.
Δεν τους δικαιολογώ.
Πίστευω ότι η φράση "Γ@μώ τον pούsτη τον Χριστό και την κ@ριόλα την Παναγία" είναι άσχημη όπως και να την πεις - με καθέναν από τους 40 διαφορετικούς τρόπους που
απαιτούνται για να μπεις σε μια δραματική σχολή.
Και επίσης είναι ανεπίτρεπτο να μπλέκουμε τις λέξεις "πούστης" και "ομοφυλόφιλος", καθώς η πρώτη αναφέρεται σε ποιότητες του χαρακτήρα παρά σε σεχσουαλική προτίμηση.
Επαναλαμβάνω πως είναι κακό να βρίζουμε τον Χριστούλη.
Δεν έβλαψε κανέναν - μόνο τον εαυτό του, ο τ*****ς.
Και ούτε είναι σωστό να κατηγορούμε την Παναγία.
Η μία στις είκοσι μητέρες έχει παιδί "αγνώστου πατρός".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.