EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
28-01-22
20:06
H ανεκτίμητη αξία της γυναικοπαρέας
Είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι, η καθεμιά με το χαρακτήρα και την προσωπικότητά της, και συχνά διαφωνούμε σε πολλά.Όμως δεν ξεχνάμε ποτέ ότι ο πραγματικός φίλος πρέπει να κατανοεί το παρελθόν σου, να πιστεύει στο μέλλον σου και να σε αποδέχεται γι’ αυτό που είσαι.Γιατί οι γυναίκες έχουν πάντα πολλά να πουν. Και η γυναικοπαρέα είναι αξία ανεκτίμητη.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
27-01-22
22:57
Ημέρα 27η από 365. Χαμογέλα κι άστους να αναρωτιούνται το γιατί…
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
27-01-22
21:47
Λένε ότι ο αιφνίδιος θάνατος του αγαπημένου σου πονάει περισσότερο, γιατί δεν είχες τον χρόνο να τον αποχαιρετήσεις. Να του πεις αυτά που του είχες φυλαγμένα. Να ξεχρεώσεις τα ευχαριστώ και τις συγγνώμες που νιώθεις ότι του χρωστάς.
Η απώλεια, όμως, πάντα πονάει. Ακόμα κι όταν την περιμένεις. Ακόμα κι όταν έχεις αρχίσει να μετράς αντίστροφα τον χρόνο και γίνεται πια πολύτιμο κάθε λεπτό και κάθε ώρα ανάσας.
Πάντα κουρελιάζει την ψυχή σου ο χαμός του δικού σου ανθρώπου. Κανένας λόγος παρηγοριάς, κανένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, καμιά αγκαλιά, δεν μπορεί να κάνει την καρδιά σου να σπαρταρά από τον πόνο μέχρι να βρει τη δύναμη να σηκωθεί.
Και σηκώνεται, ναι. Για να μείνουν στο τέλος μέσα σου οι αναμνήσεις. Κι ένας λυγμός που θ’ ανασταίνεται κάθε χρόνο την ίδια μέρα, τον ίδιο μήνα, την ίδια εποχή. Γι’ αυτό και κάποιες εποχές έχουν κατακαθίσει μέσα μας ασήκωτες και αγέλαστες. Γι’ άλλους η άνοιξη είναι πάντα θλιμμένη, άλλοι κοιτάνε το καλοκαίρι παγερό, για κάποιους ο χειμώνας είναι βουτηγμένος μέσα στη σκοτεινιά και γι’ άλλους το φθινόπωρο φεύγει χωρίς αγάπη.
Έτσι κυλούν οι εποχές… Κουβαλούν μέσα τους τις καρδιές των ανθρώπων.
Γεωργία Ανδριώτου
Η απώλεια, όμως, πάντα πονάει. Ακόμα κι όταν την περιμένεις. Ακόμα κι όταν έχεις αρχίσει να μετράς αντίστροφα τον χρόνο και γίνεται πια πολύτιμο κάθε λεπτό και κάθε ώρα ανάσας.
Πάντα κουρελιάζει την ψυχή σου ο χαμός του δικού σου ανθρώπου. Κανένας λόγος παρηγοριάς, κανένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, καμιά αγκαλιά, δεν μπορεί να κάνει την καρδιά σου να σπαρταρά από τον πόνο μέχρι να βρει τη δύναμη να σηκωθεί.
Και σηκώνεται, ναι. Για να μείνουν στο τέλος μέσα σου οι αναμνήσεις. Κι ένας λυγμός που θ’ ανασταίνεται κάθε χρόνο την ίδια μέρα, τον ίδιο μήνα, την ίδια εποχή. Γι’ αυτό και κάποιες εποχές έχουν κατακαθίσει μέσα μας ασήκωτες και αγέλαστες. Γι’ άλλους η άνοιξη είναι πάντα θλιμμένη, άλλοι κοιτάνε το καλοκαίρι παγερό, για κάποιους ο χειμώνας είναι βουτηγμένος μέσα στη σκοτεινιά και γι’ άλλους το φθινόπωρο φεύγει χωρίς αγάπη.
Έτσι κυλούν οι εποχές… Κουβαλούν μέσα τους τις καρδιές των ανθρώπων.
Γεωργία Ανδριώτου
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
26-01-22
13:53
Τρέχουν οι άνθρωποι
μεσ' τον χειμώνα
να βρούν μια αγάπη
να τους ζεστάνει.
Δύο κόσμοι μέσα τους
σε μόνιμη πάλη.
Ο ένας πνεύμα
που ψάχνει νόημα
και αναρωτιέται
γιατί υπάρχει.
Ο άλλος κτήνος
που του αρέσει
να δίνει μάχη.
Ζώον που τρέφεται
από την κατάκτηση
που θα κερδίσει.
Κτήνος που κτείνει
για να νικήσει.
Πνεύμα που ψάχνει
να ηρεμήσει.
Άνθρωποι λυγισμένοι
που προσπαθούν να
κρατηθούν από κάτι
για να υπάρξουν
μεσ'της ζωής
τη δίνη.
Μόνο η αγάπη
μπορεί να δώσει
μια ελπίδα μόνο
για να τη ζήσουν.
Χωρίς αυτήν όλοι
οι ορίζοντες
φαντάζουν άδειοι.
Ελένη Βαλάση
μεσ' τον χειμώνα
να βρούν μια αγάπη
να τους ζεστάνει.
Δύο κόσμοι μέσα τους
σε μόνιμη πάλη.
Ο ένας πνεύμα
που ψάχνει νόημα
και αναρωτιέται
γιατί υπάρχει.
Ο άλλος κτήνος
που του αρέσει
να δίνει μάχη.
Ζώον που τρέφεται
από την κατάκτηση
που θα κερδίσει.
Κτήνος που κτείνει
για να νικήσει.
Πνεύμα που ψάχνει
να ηρεμήσει.
Άνθρωποι λυγισμένοι
που προσπαθούν να
κρατηθούν από κάτι
για να υπάρξουν
μεσ'της ζωής
τη δίνη.
Μόνο η αγάπη
μπορεί να δώσει
μια ελπίδα μόνο
για να τη ζήσουν.
Χωρίς αυτήν όλοι
οι ορίζοντες
φαντάζουν άδειοι.
Ελένη Βαλάση
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
26-01-22
00:33
Δεν ξέρω πότε άρχισαν οι λέξεις να χάνουν το νόημά τους. Θυμάμαι πλέον μόνο την έννοια που είχα κάποτε. Αν θα έπρεπε να επιλέξω πότε έχασαν το νόημα, αν κάποιος έβαζε το πιστόλι στον κρόταφο κάποιου που αγαπώ και με ανάγκαζε να ορίσω τη στιγμή εκείνη, θα επέλεγα την στιγμή που σου είπα για πρώτη φορά «όχι». Αν θες να δεις έναν άνθρωπο πραγματικά, θύμωσέ τον λένε, ακόμα κι άθελά σου. Και σε αυτή τη λέξη δεν υπάρχει «αλλά». Υπάρχει μόνο «επειδή».
Οτιδήποτε έχει ειπωθεί πριν το «αλλά» δεν έχει σημασία. Τη μισώ σαν λέξη. Τη θεωρώ την πιο μπάσταρδη λέξη που υπάρχει στο ελληνικό λεξιλόγιο. Και δεν σου την είπα ποτέ. Εγώ δεν σου είπα ποτέ «αλλά» και εσύ μου έλεγες πάντα «επειδή». Εγώ σου έλεγα πάντα «εδώ» κι εσύ μου απαντούσες με ένα σιωπηλό «γιατί». Εγώ σου έδειξα ποια «είμαι» και εσύ είπες «τελικά είχαν δίκιο».
Έλσα Νικολάου
Οτιδήποτε έχει ειπωθεί πριν το «αλλά» δεν έχει σημασία. Τη μισώ σαν λέξη. Τη θεωρώ την πιο μπάσταρδη λέξη που υπάρχει στο ελληνικό λεξιλόγιο. Και δεν σου την είπα ποτέ. Εγώ δεν σου είπα ποτέ «αλλά» και εσύ μου έλεγες πάντα «επειδή». Εγώ σου έλεγα πάντα «εδώ» κι εσύ μου απαντούσες με ένα σιωπηλό «γιατί». Εγώ σου έδειξα ποια «είμαι» και εσύ είπες «τελικά είχαν δίκιο».
Έλσα Νικολάου
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
25-01-22
20:50
Ένα γερό μάθημα ήσουν για μένα. Μια δύσκολη πίστα της ζωής μου, που έπρεπε να την περάσω αφού έπεσα πάνω της. Προσπάθησα και τελικά τα κατάφερα. Όχι μόνο σε πέρασα, αλλά και σε ξεπέρασα και συνεχίζω και πίσω δεν κοιτώ.
Για αυτό λοιπόν τράβα στην άκρη, μη μου κόβεις τον δρόμο και φύγε από μπροστά μου, που τόλμησες να εμφανιστείς ξανά. Δεν έχω χρόνο για χάσιμο. Εσύ μας τελείωσες.
Νεφέλη
Για αυτό λοιπόν τράβα στην άκρη, μη μου κόβεις τον δρόμο και φύγε από μπροστά μου, που τόλμησες να εμφανιστείς ξανά. Δεν έχω χρόνο για χάσιμο. Εσύ μας τελείωσες.
Νεφέλη
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
25-01-22
16:04
Αργή και βασανιστική αυτή η παρτίδα. Εγώ με στρατηγική, κι εσύ με ένστικτο επιβίωσης.
Διαβάζεις την απουσία, την μελετάς. Δεν ξέρω αν προσπαθείς να με αθωώσεις ή αν ψάχνεις μια καταδίκη οριστική.
Σε αγγίζω και δεν τραβιέσαι. Σου μιλώ και με ακούς. Σιωπώ και με νιώθεις.
Οι μεγάλοι έρωτες, γυρίζουν πάντα ξημερώματα.
Οι αληθινοί έρωτες, ξέρουν πότε δεν πρέπει να ξαναφύγουν.
Άνοιξε εκείνο το κρασί που κρατήσαμε για το “για πάντα” μας. Από το ίδιο ποτήρι θα πιούμε ξανά. Θα σε μεθύσω άλλη μια φορά. Μου το χρωστάς, τώρα που εσύ κι εγώ, μοιραζόμαστε έναν έρωτα και καθόλου μυστικά. Τώρα που εσύ κι εγώ, θα καούμε στην ίδια φωτιά, την ίδια κατάρα, την ίδια λύτρωση.
Άρης Γρηγοριάδης
Διαβάζεις την απουσία, την μελετάς. Δεν ξέρω αν προσπαθείς να με αθωώσεις ή αν ψάχνεις μια καταδίκη οριστική.
Σε αγγίζω και δεν τραβιέσαι. Σου μιλώ και με ακούς. Σιωπώ και με νιώθεις.
Οι μεγάλοι έρωτες, γυρίζουν πάντα ξημερώματα.
Οι αληθινοί έρωτες, ξέρουν πότε δεν πρέπει να ξαναφύγουν.
Άνοιξε εκείνο το κρασί που κρατήσαμε για το “για πάντα” μας. Από το ίδιο ποτήρι θα πιούμε ξανά. Θα σε μεθύσω άλλη μια φορά. Μου το χρωστάς, τώρα που εσύ κι εγώ, μοιραζόμαστε έναν έρωτα και καθόλου μυστικά. Τώρα που εσύ κι εγώ, θα καούμε στην ίδια φωτιά, την ίδια κατάρα, την ίδια λύτρωση.
Άρης Γρηγοριάδης
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
24-01-22
12:30
Ασχημο όχι. Θα έλεγα αναγκαίο.Πολύ άσχημο να σε αναγκάζει ο άλλος να τον ξεγράψεις.
Επειδή σ' απογοήτευσε...
Επειδή δεν έπραξε...
Επειδή δεν τόλμησε...
Κάποια στιγμή έρχεται το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι να πει κανείς και να τραβήξει μια κόκκινη γραμμή που λέμε σε όσα πλέον δεν του κάνουν.Γιατι συμπεριφορές τέτοιες των άλλων είναι "βαρίδια" που δε σε αφήνουν να προχωρήσεις πέρα από την άσχημη ψυχολογική και συναισθηματική κατάσταση την οποία σε κάνουν να αισθανθείς.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
22-01-22
20:31
Ανίκανοι όπως είναι να αγαπήσουν πλήρως θα θεωρήσουν και τη δική σας αγάπη ελλιπή
Μπουκόφσκι
Μπουκόφσκι
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
21-01-22
20:37
“Accept yourself, love yourself, and keep moving forward. If you want to fly, you have to give up what weighs you down.”
― Roy T. Bennett, The Light in the Heart
― Roy T. Bennett, The Light in the Heart
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
21-01-22
14:15
Ο επιμένων δεν νικά
Γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις
Δεν πρέπει να είναι
Ένας συνεχής αγώνας ή μια μάχη.
Οι ανθρώπινες σχέσεις
Πρέπει απλώς να προσθέτουν
Στην ήδη υπάρχουσα
με τον εαυτό σου
Χαρά.
Και να βγαίνουν αβίαστα
Γιατί τι πιο όμορφο
Από το μαζί;
Γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις
Δεν πρέπει να είναι
Ένας συνεχής αγώνας ή μια μάχη.
Οι ανθρώπινες σχέσεις
Πρέπει απλώς να προσθέτουν
Στην ήδη υπάρχουσα
με τον εαυτό σου
Χαρά.
Και να βγαίνουν αβίαστα
Γιατί τι πιο όμορφο
Από το μαζί;
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
19-01-22
12:34
Θα ψάξω να σε βρω. Θα πάρω το αυτοκίνητο και θα σε ψάξω σε όλη την πόλη, σε στενάκια, σε σοκάκια, ακόμη κι έξω από το σπίτι σου θα έρθω και θα μπουκάρω να σε ψάξω κι εκεί. Σε θέλω μαζί μου απόψε.
Τώρα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
18-01-22
21:53
"I’ve learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel."
Maya Angelou
Maya Angelou
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
18-01-22
16:37
Αυτο αφού δεν κατάλαβες γιατί προσπαθείς να το αναλύσεις?View attachment 93760
Όταν θυμώνεις και πληγώνεσαι, γράφεις ενα ποστ παρορμητικά και μετά το κάνεις edit για να μη δουν οι άλλοι ότι μπήκε κάποιος κατω απο το δέρμα σου.
Και που σαι, όσα edit κι αν κάνεις, σε ποστ, ή γενικά: Μια χαρά θυμάμαι τα αρχικά
Πρωτον πήγα να κάνω χιούμορ με την απάντηση σου και δεν βγήκε καλό και δεν μάρεσε η στιχομυθία και το περιεχόμενο και το άλλαξα.
Ποιο δέρμα λες?
Και που σαι, όσα edit κι αν κάνεις, σε ποστ, ή γενικά: Μια χαρά ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ και δεν με ενδιαφέρει πλέον ότι σκατό κι αν γράψεις ειλικρινά.
Με αγάπη το σκατό σου
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
18-01-22
15:30
Αν κάτι δεν κουμπώνει καλά, προσπαθείς μία, δυο, τρεις. Μέχρι εκεί. Ούτε βήμα παραπέρα. Όταν κάτι δε σε καλύπτει (πια), απελευθερώνεις τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου με όποιο κόστος και πας παρακάτω. Όχι μόνο για ‘σένα. Αλλά και για εκείνον. Του δίνεις τη δυνατότητα να προχωρήσει και να ‘ναι ευτυχισμένος, γιατί μαζί σου δεν ήταν.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
18-01-22
14:57
Να γράφεις
τα συναισθήματα σου.
Είναι ψυχοθεραπευτικό,
όταν γράφεις
ότι αισθάνεσαι.
τα συναισθήματα σου.
Είναι ψυχοθεραπευτικό,
όταν γράφεις
ότι αισθάνεσαι.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
17-01-22
21:08
Δεν είναι δύσκολο να θυσιάσεις τα πάντα για έναν έρωτα. Δύσκολο είναι να βρεις έναν έρωτα να αξίζει κάθε θυσία.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
16-01-22
13:15
Ούτε απόψε πανσέληνος. Ένα κομμάτι λείπει. Το φιλί σου. Γιάννης Ρίτσος
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
15-01-22
14:16
Τα ΕιδωλαΠαράπονα της μοίρας μου
κάθε στιγμή τής κάνω
γιατί σκοτώνει όνειρα
που κάθε βράδυ κάνω.
οταν Αρχιζουν και Σπανε
γινονται Μηχανη που ΣκοτΩνει
τα Ονειρα που Καναμε
οταν ημασταν ΣυΣταΤιΚα*
Αφηνοντας Το Καθρεφτη
διχως ΝοηΜα
ή Με?
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
15-01-22
03:17
Πάντα στον πόνο είσαι μόνος. Αρκεί ο άλλος να σε νιώθει. Τότε είναι που το περνάτε μαζί.Πάντα πίστευα για δύο.
Πάντα επιθυμούσα για δύο.
Πάντα προσπαθούσα για δύο.
Πάντα πολεμούσα για δύο.
Όταν όμως έκλαψα, ήμουν «μόνος».
Και στην τελική ήταν μια και μόνη κατάσταση πρέπει εξαιτίας να σταματήσεις να πιστεύεις στο για δύο?
Εγώ το πιστεύω .
Αν και έχω απομυθοποιήσει τα πάντα από έρωτες αγάπες συναισθήματα μέχρι οικογένεια γονείς τα έχω απομυθοποιήσει όλα τα εκμηδένισα πες, κράτησα ότι υπάρχει ένας έρωτας που αξίζει να καει κανείς.
Να σε συνεπάρει να έχεις να θυμάσαι να διηγείσαι ιστορίες στα εγγόνια σου μετά .
Πάντοτε πίστευα στην έννοια του ότι μπορεί κάποιοι άνθρωποι να μας έχουν εξοστρακισει η αγάπη όμως υπάρχει και ένας μπορεί να σε αγαπήσει όσο δέκα άνθρωποι μαζί.
Υπάρχει ναι.
Μην το σβήνεις από το χάρτη .
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Στα σκοτάδια σου είσαι πάντα μόνος .Πάντα πίστευα για δύο.
Πάντα επιθυμούσα για δύο.
Πάντα προσπαθούσα για δύο.
Πάντα πολεμούσα για δύο.
Όταν όμως έκλαψα, ήμουν «μόνος».
Και στους δαίμονες σου επίσης.
Εσύ κρατάς το φακό και θα βρεις τη διέξοδο.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Στο χειρουργείο εκεί πριν σε πάρουν πάλι μόνος δεν είσαι?
Ασχετα αν από πάνω σου σε περιμένουν φίλοι γνωστοί κλπ.
Όταν μπαίνεις στο χειρουργείο μπαίνεις μόνος.
Κι εκεί είναι και λιγάκι τρομακτικό να ξέρεις να σκέφτεσαι κάποια λεπτά τι θα συμβεί αν κάτι δεν πάει καλά.
Κι όμως ξυπνάς ζωντανός.
Και ε π ι β ι ω ν ε ι ς.
Μόνος.
Και τώρα θα βάλεις το κεφάλι κάτω για ένα μαζί που δεν πέτυχε?
Καμιά φορά λένε δεν ήταν και γραφτό.
Συνεχίζεις. Ε π ι β ι ω ν ε ι ς.
Και αυτό είναι το σημαντικότερο.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
14-01-22
15:09
'Ο,τι και αν είναι αυτό που ψάχνεις, δεν θα έρθει με τη μορφή που το περιμένεις.
| Haruki Murakami | Ο Κάφκα στην ακτή
| Haruki Murakami | Ο Κάφκα στην ακτή
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
13-01-22
20:47
Εκείνα τα «κατέβα λιγάκι να σε δω» τυπάκια ερωτευόμαστε.Κι αν είναι για ένα πράγμα να κάνουμε γενναίες και μεγάλες κινήσεις, ας είναι για τον έρωτα. Ας είναι αυτός ο λόγος που σπάμε τα κοντέρ, διανύουμε τα χιλιόμετρα, τραγουδάμε στις ταράτσες, βουτάμε στο νερό το καταχείμωνο. Ας είναι αυτός ο λόγος που φτιάχνονται οι σαχλές κομεντί, που κρυφά πάντα θα θέλουμε να ζούμε. Αρκεί να είναι με τον κατάλληλο άνθρωπο.
Ίλυα ΤρανούδηEvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
13-01-22
19:52
Δυστυχώς κάποιες φορές ο χωρισμός δεν έρχεται επειδή έφυγε ο έρωτας αλλά επειδή δεν προσπάθησαν αρκετά να καταλάβουν ο ένας τον άλλο.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
13-01-22
13:10
‘Ποτέ μην εξιδανικεύεις τους άλλους. Δεν θα ανταποκριθούν ποτέ στις προσδοκίες σου’.
Λεο Μπουσκάλια
Λεο Μπουσκάλια
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
12-01-22
11:40
Την «δεν αντέχω μακριά σου» αγάπη να μην την εμπιστεύεσαι
Όμως, είτε απ’ την πλευρά εκείνου στον οποίο εξαρτάσαι, είτε απ’ την πλευρά αυτού που εξαρτάται πάνω σου, η αντίδραση μπλοκάρεται και παραμένει ανέκφραστη για να μη δημιουργήσει αποξένωση και ρήγμα. Διαφορετικό σε κάθε περίπτωση, αλλά πάντα μ’ έναν κοινό παρανομαστή. Την ανασφάλεια. Απ’ τη μία πλευρά στην ανοχή της πραγματικής αγάπης– γιατί άλλωστε πού να πας και να ξεκινάς απ’ την αρχή, με τα τετριμμένα κλισέ πως οι σχέσεις θέλουν δουλειά– κι απ ‘την άλλη μια χαμηλή αυτοεκτίμηση και ταυτόχρονα απαίτηση ν’ αγαπηθεί, ενώ ο ίδιος δεν είναι σε θέση ν’ αγαπήσει. Γιατί πια, δεν ξέρει πώς.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
12-01-22
02:52
"ο πόνος σαν καρυοθραύστης ξεχωρίζει τον καρπό από το τσόφλι του", Δανάη Σιώζιου, Ενδεχόμενα τοπία
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
11-01-22
13:09
Υπάρχουν δύο ειδών όχι,
αυτά που πονάνε όσους τα λένε
και αυτά που πονάνε όσους τα ακούνε•
από εκεί που σπάζει η επιθυμία πληγώνεσαι.
Αρνήσεις ~Γιώργος Θανάσης~
αυτά που πονάνε όσους τα λένε
και αυτά που πονάνε όσους τα ακούνε•
από εκεί που σπάζει η επιθυμία πληγώνεσαι.
Αρνήσεις ~Γιώργος Θανάσης~
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
10-01-22
22:14
Με πόνεσες μέχρι θανάτου και σ΄ευχαριστώ.
Για να πoνέσω τόσο φρικτά, φαντάσου πόσα μου χάρισες.
~Μάρω Βαμβουνάκη~
Για να πoνέσω τόσο φρικτά, φαντάσου πόσα μου χάρισες.
~Μάρω Βαμβουνάκη~
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
10-01-22
20:58
"Ήμασταν αυτό που δεν λες
Και ούτε το παραδέχεσαι
Αλλά και δεν θα το ξεχάσεις".
•Frida Kalho•
Και ούτε το παραδέχεσαι
Αλλά και δεν θα το ξεχάσεις".
•Frida Kalho•
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
10-01-22
17:02
Ειναι παρόμοιο με το μας τελείωσαν οι σερβιετες. Δεν έχουμε αυτές που θέλετε."...μας τελείωσε ο γύρος χοιρινός"
Και αναγκάζεσαι να πάρεις σερβιετες που φοράνε οι γιαγιάδες για την ακράτεια.
Εκεί να δεις!
Το δεν έχουμε γύρο πίνεις ένα παγωμένο ρόφημα και σου περνάει με το άλλο τι κάνεις?
Άλλες οι ανάγκες βεβαίως αυτό διαπιστώνουμε.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
10-01-22
15:42
[έξω απ'το παράθυρο όλα είναι νεκρά.]
κοίταω τον κόσμο απ'το παράθυρο. βλέπω τα πρόσωπά τους. κρύβουν μια θλίψη. ένα θυμό. ίσως φταίει η μοναξιά.
τίποτα δεν έχει σημασία πια.
τους κοιτάω να μπαίνουν στο φαρμακείο στην απέναντι πλευρά του δρόμου κι αναρωτιέμαι αν αισθάνονται πιο άρρωστοι από εμένα.
κοιτώ και τα αυτοκίνητα που με ταχύτητα πλησιάζουν προς την κατεύθυνση μου, με προσπερνούν κι απομακρύνονται. σχεδόν στιγμιαία. όπως κι εσύ.
πού είσαι σήμερα;
greek posts
κοίταω τον κόσμο απ'το παράθυρο. βλέπω τα πρόσωπά τους. κρύβουν μια θλίψη. ένα θυμό. ίσως φταίει η μοναξιά.
τίποτα δεν έχει σημασία πια.
τους κοιτάω να μπαίνουν στο φαρμακείο στην απέναντι πλευρά του δρόμου κι αναρωτιέμαι αν αισθάνονται πιο άρρωστοι από εμένα.
κοιτώ και τα αυτοκίνητα που με ταχύτητα πλησιάζουν προς την κατεύθυνση μου, με προσπερνούν κι απομακρύνονται. σχεδόν στιγμιαία. όπως κι εσύ.
πού είσαι σήμερα;
greek posts
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
10-01-22
02:54
«Λοιπόν, χοντρούλα;», «Τι άχρηστος!», «Ε, ελέφαντα, θα έρθεις;», «Προσοχή έρχεται η μπουλντόζα!», «Ο ηλίθιος πήρε πάλι 5 στα μαθηματικά!», «Έτσι άσχημη που είσαι, φαντάζεσαι ότι θα αρέσεις στα αγόρια;», «Ποια νομίζεις ότι είσαι; Η βασίλισσα της Αγγλίας;».
Σας σοκάρουν οι λέξεις; Κι όμως τις λένε γονείς προς τα παιδιά τους.
Από πού προέρχονται αυτές οι προσβολές; Συχνά, τις έχουμε ακούσει, μας τις έχουν απευθύνει όταν ήμαστε μικροί. Έχουμε απαλείψει την επιθετική τους πλευρά, τις έχουμε εσωτερικεύσει, κρύβοντας τον πόνο. Ο μηχανισμός είναι αμυντικός. Η προσβολή αποτελεί προβολή επάνω στον άλλον, ώστε να προσπαθήσουμε να πάψουμε τον πόνο που αισθανόμαστε μέσα μας. Πίσω από μία προσβολή υπάρχει πάντα η προσωπική μας ιστορία, ένα τραύμα που μας πονά ακόμη, συναισθήματα και ανάγκες.
Οι προσβολές μας δεν είναι αθώες. Προβάλλονται επάνω στα παιδιά μας, αλλά δε λένε τίποτε για αυτά. Μιλάνε για τα δικά μας τραύματα.
Οι προσβολές, οι υποτιμήσεις, οι επικρίσεις, οι βρισιές δεν αποτελούν εκπαιδευτικές μεθόδους, αλλά βία, ακόμη κι όταν, και ιδίως όταν οι γονείς είναι αυτοί που προσβάλλουν. Οι επικρίσεις αποτελούν χτυπήματα έναντι του άλλου, ώστε να μην αναγκαστούμε να κοιτάξουμε μέσα μας. «Όποιος κοροϊδεύει, κοροϊδεύει τα μούτρα του!» λένε τα παιδιά.
Αλλά το παιδί λόγω υποχωρητικότητας και ανάγκης για συνάφεια έχει την τάση να συμβιβάζεται με αυτό που λέμε για το άτομό του. Το φαινόμενο έχει μελετηθεί και ονομάζεται «αυτόματη εκπλήρωση των προβλέψεων». Θεωρούμε ότι ένα παιδί είναι άχρηστο, μπαίνει σε μία (μηχανική διαδικασία αποτυχίας: είμαι άχρηστος, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσω να λύσω το πρόβλημα, δε θα τα καταφέρω…, συμβιβάζεται με αυτό τον ορισμό για τον εαυτό του μέσω των σκέψεων και της συμπεριφοράς του. Μοιάζει όλο και περισσότερο με το χαρακτηρισμό του γονέα του και έτσι επιβεβαιώνει την άποψή του.
Το να απαξιώνουμε τον άλλον, σημαίνει ότι αποκτούμε εξουσία πάνω του, αλλά κυρίως ότι αποκτούμε εξουσία επάνω στα τραύματα της δικής μας ζωής.
Ιζαμπέλ Φιλιοζά, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΟΙ ΓΟΝΕΙΣ.
Σας σοκάρουν οι λέξεις; Κι όμως τις λένε γονείς προς τα παιδιά τους.
Από πού προέρχονται αυτές οι προσβολές; Συχνά, τις έχουμε ακούσει, μας τις έχουν απευθύνει όταν ήμαστε μικροί. Έχουμε απαλείψει την επιθετική τους πλευρά, τις έχουμε εσωτερικεύσει, κρύβοντας τον πόνο. Ο μηχανισμός είναι αμυντικός. Η προσβολή αποτελεί προβολή επάνω στον άλλον, ώστε να προσπαθήσουμε να πάψουμε τον πόνο που αισθανόμαστε μέσα μας. Πίσω από μία προσβολή υπάρχει πάντα η προσωπική μας ιστορία, ένα τραύμα που μας πονά ακόμη, συναισθήματα και ανάγκες.
Οι προσβολές μας δεν είναι αθώες. Προβάλλονται επάνω στα παιδιά μας, αλλά δε λένε τίποτε για αυτά. Μιλάνε για τα δικά μας τραύματα.
Οι προσβολές, οι υποτιμήσεις, οι επικρίσεις, οι βρισιές δεν αποτελούν εκπαιδευτικές μεθόδους, αλλά βία, ακόμη κι όταν, και ιδίως όταν οι γονείς είναι αυτοί που προσβάλλουν. Οι επικρίσεις αποτελούν χτυπήματα έναντι του άλλου, ώστε να μην αναγκαστούμε να κοιτάξουμε μέσα μας. «Όποιος κοροϊδεύει, κοροϊδεύει τα μούτρα του!» λένε τα παιδιά.
Αλλά το παιδί λόγω υποχωρητικότητας και ανάγκης για συνάφεια έχει την τάση να συμβιβάζεται με αυτό που λέμε για το άτομό του. Το φαινόμενο έχει μελετηθεί και ονομάζεται «αυτόματη εκπλήρωση των προβλέψεων». Θεωρούμε ότι ένα παιδί είναι άχρηστο, μπαίνει σε μία (μηχανική διαδικασία αποτυχίας: είμαι άχρηστος, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσω να λύσω το πρόβλημα, δε θα τα καταφέρω…, συμβιβάζεται με αυτό τον ορισμό για τον εαυτό του μέσω των σκέψεων και της συμπεριφοράς του. Μοιάζει όλο και περισσότερο με το χαρακτηρισμό του γονέα του και έτσι επιβεβαιώνει την άποψή του.
Το να απαξιώνουμε τον άλλον, σημαίνει ότι αποκτούμε εξουσία πάνω του, αλλά κυρίως ότι αποκτούμε εξουσία επάνω στα τραύματα της δικής μας ζωής.
Ιζαμπέλ Φιλιοζά, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΟΙ ΓΟΝΕΙΣ.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
09-01-22
14:54
Μην θυσιάζεις όλα σου τα σ' αγαπώ για μερικά
κρεβάτια.
Φύλαξε και μερικά μπας και συναντήσεις τον
μεγάλο έρωτα στη γωνία
κι έχεις να τον κεράσεις μονάχα
πολυχρησιμοποιημένη
σάρκα, προβαρισμένους οργασμούς και
ξεχαρβαλωμένα
συναισθήματα.
Κι αν τελικά ο έρωτας δεν έρθει ποτέ
κράτα ρε φίλε ένα Σ' αγαπώ ανόθευτο
για την πάρτη σου.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
08-01-22
22:15
✧ Η αγάπη φαίνεται στις μικρές στιγμές ✧
Είναι τυχεροί όσοι έχουν ερωτευτεί έστω και μια φορά στη ζωή τους. Αλλά, κατά τη γνώμη μου πιο τυχεροί είναι αυτοί έχουν βρει έναν σύντροφο, και όχι άλλο ένα περιστασιακό φλερτ.«Το να αγαπάς δεν είναι τίποτα, το να αγαπιέσαι είναι κάτι, το να αγαπάς και να αγαπιέσαι είναι το παν…» -Leo Buscaglia
Το ότι κάποιος σ’αγαπάει δεν φαίνεται από εντυπωσιακές χειρονομίες και ακριβά δώρα. Ο έρωτας κρύβεται σε απλές και καθημερινές στιγμές, που συνήθως περνούν απαρατήρητες. Σε μικρές λεπτομέριες που όμως κάνουν όλη την διαφορά.
Από το να σου μαγειρέψει το αγαπημένο σου φαγητό, και να σου έχει έτοιμο ζεστό νερό για μπάνιο, όταν ξέρει ότι θα γυρίσεις σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα, μέχρι το να προσέξει ότι τελειώνει το αγαπημένο σου άρωμα και να σου αγοράσει άλλο ένα μπουκάλι.
Όταν ξέρει ότι αύριο έχεις μια συνέντευξη που σε αγχώνει και σου προτείνει να κάνετε μια βόλτα για να χαλαρώσεις. Όταν σου λέει ότι είχε μια απαίσια μέρα στη δουλειά και εσύ του κάνεις μασάζ για να ηρεμήσει.
Αυτό, που ο δρόμος για το σπίτι σου περνάει έξω από το ζαχαροπλαστείο, και σταματάει για να σου φέρει κάθε φορά το αγαπημένο σου γλυκό. Αυτό που ξαπλώνετε για να κοιμηθείτε πάντα αγκαλιασμένοι, όση ζέστη και αν έχει ή όσο κουρασμένοι και αν είστε.
Όταν σε περιμένει Σάββατο βράδυ μετά τη δουλειά για να σε πάρει να πάτε να τα πιείτε στο στέκι σας.
Μην υποτιμάς τις μικρές αυτές πράξεις, όσο ασήμαντες και αν σου φαίνονται. Αν κάτσεις να σκεφτείς θα βρεις δεκάδες τέτοιες στη ζωή σου. Οι μεγάλοι έρωτες δεν φωνάζουν, δεν επιδυκνύονται συνεχώς. Μόνο όσοι είναι μέσα στη σχέση βλέπουν την «μαγεία» των μικρών στιγμών.
Φιλιά πολλά
Δάφνη/indaphnesmind.blogspot.com/
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
06-01-22
16:41
Anyway μια ωραία ατακα πεσιματος που είχα ακούσει είναι το
θέλω να σε χουζουρέψω σαν να μην υπάρχει
καπιταλισμός κορυφαίο και γέλασα ναι
θέλω να σε χουζουρέψω σαν να μην υπάρχει
καπιταλισμός κορυφαίο και γέλασα ναι
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
06-01-22
16:38
εγώ πιστεύω δε θα σε ήξερε καλά."Καλή χρονιά. Περάστε"
- 20χρονη όμορφη γειτόνισσα στην είσοδο.
Ενα κομμάτι του κόσμου μου μόλις κατέρρευσε... Fuck... Τι μάχη του Μαντζικέρτ ήταν αυτή μέσα σε 5 δευτερόλεπτα;
Αμα σε είχε γνωρίσει και ήξερε πόσο ατακαδορος είσαι σίγουρα θα σου μιλούσε αλλιώς.
Πάω να πάρω καφέ η κοπέλα εκεί στα 20 και μου μιλάει στον πληθυντικό την κοιτάω λέω στον ενικό .
Ένιωσα αυτό που λες .
Καμιά φορά τους βγαίνει αυθόρμητα σε κάποιους.
Δεν είναι κάτι.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
06-01-22
15:22
Οι άνθρωποι δεν θέλουν πίεση
χώρο να αναπνεύσουν θέλουν .
Μην ζητάς τίποτα παραπάνω
από αυτά που σου δίνει.
Μαγκιά άλλωστε είναι
να είσαι η συνειδητή
επιλογή του
-όχι η ακούσια.
Ρενε Στυλιαρα
χώρο να αναπνεύσουν θέλουν .
Μην ζητάς τίποτα παραπάνω
από αυτά που σου δίνει.
Μαγκιά άλλωστε είναι
να είσαι η συνειδητή
επιλογή του
-όχι η ακούσια.
Ρενε Στυλιαρα
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
05-01-22
14:22
Δεν θέλω σκέψεις σιωπηλές
φρόνιμες
Αλήτικες τις θέλω
ανήθικες
σαν έκτακτα καιρικά φαινόμενα
Να γλείφουν τα τοιχώματα του μυαλού μου
να εκσπερματώνουν.
σαν πυρετός που αφήνει τα σημάδια του
Μόνο έτσι..
Κοίτα με στα Μάτια...
Γιατί?
(about today)
Υπεροχη οπως παντα η Μαρω Βαμβουνακη
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
05-01-22
09:15
Νὰ σοῦ γλείψω τὰ χέρια, νὰ σοῦ γλείψω τὰ πόδια –
ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.
Δὲν ξέρω πῶς ἀντιλαμβάνεσαι ἐσὺ τὸν ἔρωτα.
Δὲν εἶναι μόνο μούσκεμα χειλιῶν,
φυτέματα ἀγκαλιασμάτων στὶς μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριὰ σπασμῶν.
Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,
ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ δυσκολοκατάχτητο κορμί.
Ντίνος Χριστιανόπουλος. Έρωτας
ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.
Δὲν ξέρω πῶς ἀντιλαμβάνεσαι ἐσὺ τὸν ἔρωτα.
Δὲν εἶναι μόνο μούσκεμα χειλιῶν,
φυτέματα ἀγκαλιασμάτων στὶς μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριὰ σπασμῶν.
Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,
ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ δυσκολοκατάχτητο κορμί.
Ντίνος Χριστιανόπουλος. Έρωτας
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
04-01-22
20:12
Περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή
αντιλήφθηκα πως δεν ύπαρχει καλύτερη στιγμή από το «τώρα».
Γιατί ο έρωτας μωρό μου δε δέχεται αναβολές.
Και η καρδιά δεν καθηλώνεται ποτέ πίσω από τα όρια που θέτουν οι ιδιοτελείς άνθρωποι.
#κειμενο #ποιηση ελληνικα
αντιλήφθηκα πως δεν ύπαρχει καλύτερη στιγμή από το «τώρα».
Γιατί ο έρωτας μωρό μου δε δέχεται αναβολές.
Και η καρδιά δεν καθηλώνεται ποτέ πίσω από τα όρια που θέτουν οι ιδιοτελείς άνθρωποι.
#κειμενο #ποιηση ελληνικα
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
03-01-22
23:15
τα δινω ολα παιζω τη μπανκα ολοκληρη«Αν διαβάσεις αυτό το μήνυμα, μου χρωστάς ένα φιλί.
Αν το αποθηκεύσεις, μια αγκαλιά.
Αν το σβήσεις, ένα ραντεβού.
Αν μου απαντήσεις, τότε μου τα χρωστάς όλα.
Λοιπόν τι θα κάνεις;»
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
03-01-22
22:31
lilathanasiou · 9 months ago
μόνοι στον Παράδεισο
Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα,
μόνος, στον Παράδεισο.
Ακούς;
Εγώ δε σε πενθώ σε Παραδείσους.
Ακούς;
Εγώ δε θα πενθώ για ‘σένα και για ‘μένα σε Παραδείσους ή σε κήπους ανθιστούς.
Για ‘σένα , πεθνώ στην Κόλαση, στον δρόμο για τη δουλειά, στα τσακισμένα πεζοδρόμια , στο άδειο μου κρεβάτι για ‘σένα πενθώ.
Σε χάνω, σε κλαίω, σε θρηνώ σε κάθε χτύπο , σε κάθε εκπνοή , σε κάθε άγγιγμα που άγγιγμα δεν είναι , σε κάθε τι που δεν είσαι εσύ.
Ακούς;
Πενθώ, για ‘σένα και για ‘μένα μέσα στο ίδιο μου το σώμα.
Ήσυχα, βουβά, σιωπηλά. Όπως έκανα κι όταν σ’αγαπούσα.
Ποια είναι η Κόλαση; Ποιος ο Παραδεισος;
Και πού πάει μια αγάπη όταν καίγεται ;
Ποιος θα κρατάει τις στάχτες; Ποιος θ’αφήσει στο μάρμαρο λουλούδια για ‘μας;
Ποιος πενθεί και ποιος πικρά χαμογελάει για ‘σένα και για ‘μένα;
Αυτό το κλάμα δεν έχει ήχο. Αυτός ο πόνος δεν έχει χρώμα. Αυτό το σώμα δεν έχει σάρκα.
Ακούς ;
μόνοι στον Παράδεισο
Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα,
μόνος, στον Παράδεισο.
Ακούς;
Εγώ δε σε πενθώ σε Παραδείσους.
Ακούς;
Εγώ δε θα πενθώ για ‘σένα και για ‘μένα σε Παραδείσους ή σε κήπους ανθιστούς.
Για ‘σένα , πεθνώ στην Κόλαση, στον δρόμο για τη δουλειά, στα τσακισμένα πεζοδρόμια , στο άδειο μου κρεβάτι για ‘σένα πενθώ.
Σε χάνω, σε κλαίω, σε θρηνώ σε κάθε χτύπο , σε κάθε εκπνοή , σε κάθε άγγιγμα που άγγιγμα δεν είναι , σε κάθε τι που δεν είσαι εσύ.
Ακούς;
Πενθώ, για ‘σένα και για ‘μένα μέσα στο ίδιο μου το σώμα.
Ήσυχα, βουβά, σιωπηλά. Όπως έκανα κι όταν σ’αγαπούσα.
Ποια είναι η Κόλαση; Ποιος ο Παραδεισος;
Και πού πάει μια αγάπη όταν καίγεται ;
Ποιος θα κρατάει τις στάχτες; Ποιος θ’αφήσει στο μάρμαρο λουλούδια για ‘μας;
Ποιος πενθεί και ποιος πικρά χαμογελάει για ‘σένα και για ‘μένα;
Αυτό το κλάμα δεν έχει ήχο. Αυτός ο πόνος δεν έχει χρώμα. Αυτό το σώμα δεν έχει σάρκα.
Ακούς ;
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
30-12-21
15:00
Τα σπίτια φυτρώνουν και αυτά
σαν τα λουλούδια
Μαραίνονται και αυτά με τα χρόνια,
σαν τα λουλούδια
Άμα παίζαμε το video της ζωής μας γρήγορα,
θα μέναμε εκστατικοί
Μπαίνεις για πρώτη φορά στο σπίτι σου αγκαλιά
στα χέρια, μόλις γεννιέσαι
Βγαίνεις μετά, αγκαλιά
στα χέρια ή με το καρότσι
Μετά με τα παπούτσια σου, τα πρώτα
Μετά με ένα παιχνίδι στο χέρι και έναν σκούφο μέχρι τα μάτια
Και το άλλο χέρι στο χέρι των γονιών
Μετά κρατάς μία σάκα
Μετά μόνο τα κλειδιά και ένα πουλόβερ
«Που ήσουνα τόσες ώρες»;
«Άσε με μάνα!»
Και από εκεί και μετά όλο και κάτι κρατάς
Την πρώτη σου βαλίτσα για την εκδρομή
Τον πρώτο σου έρωτα, τον φέρνεις σπίτι όταν λείπουν οι δικοί σου
Μετά κρατάς το παιδί σου,
εσύ και το φέρνεις
Μετά κρατά τους δικούς σου, που μεγάλωσαν
και τους πας όπου θέλουν
Μετά κρατάς το στόμα σου κλειστό και λες λίγα
Μετά κρατάς τα έπιπλα για να περπατήσεις
Όλα από μία πόρτα
Περνάνε, όλα περνάνε
Η ζωή η ίδια είναι ένα πέρασμα
Περνάς καλά; Να περάσεις καλά!
Περαστικά, περαστικός
Περαστικός ήμουν
Έτσι έπρεπε να λέει ο έρωτας όταν έρχεται
και σε βρίσκει
Απροειδοποίητα και εμείς του λέμε περάστε
(και τον κοιτάμε στα μάτια λες και είναι παντοτινός)
σαν τα λουλούδια
Μαραίνονται και αυτά με τα χρόνια,
σαν τα λουλούδια
Άμα παίζαμε το video της ζωής μας γρήγορα,
θα μέναμε εκστατικοί
Μπαίνεις για πρώτη φορά στο σπίτι σου αγκαλιά
στα χέρια, μόλις γεννιέσαι
Βγαίνεις μετά, αγκαλιά
στα χέρια ή με το καρότσι
Μετά με τα παπούτσια σου, τα πρώτα
Μετά με ένα παιχνίδι στο χέρι και έναν σκούφο μέχρι τα μάτια
Και το άλλο χέρι στο χέρι των γονιών
Μετά κρατάς μία σάκα
Μετά μόνο τα κλειδιά και ένα πουλόβερ
«Που ήσουνα τόσες ώρες»;
«Άσε με μάνα!»
Και από εκεί και μετά όλο και κάτι κρατάς
Την πρώτη σου βαλίτσα για την εκδρομή
Τον πρώτο σου έρωτα, τον φέρνεις σπίτι όταν λείπουν οι δικοί σου
Μετά κρατάς το παιδί σου,
εσύ και το φέρνεις
Μετά κρατά τους δικούς σου, που μεγάλωσαν
και τους πας όπου θέλουν
Μετά κρατάς το στόμα σου κλειστό και λες λίγα
Μετά κρατάς τα έπιπλα για να περπατήσεις
Όλα από μία πόρτα
Περνάνε, όλα περνάνε
Η ζωή η ίδια είναι ένα πέρασμα
Περνάς καλά; Να περάσεις καλά!
Περαστικά, περαστικός
Περαστικός ήμουν
Έτσι έπρεπε να λέει ο έρωτας όταν έρχεται
και σε βρίσκει
Απροειδοποίητα και εμείς του λέμε περάστε
(και τον κοιτάμε στα μάτια λες και είναι παντοτινός)
Τα σπίτια |Λίνα Νικολακοπούλου
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
29-12-21
15:12
Όλη μου η ζωή συνένοχη
και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη
και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο
Κακές συνήθειες - Μιλτιάδης Πασχαλίδης
και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη
και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο
Κακές συνήθειες - Μιλτιάδης Πασχαλίδης
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
29-12-21
00:29
Ακροδάχτυλα.
ΑγκάθιαΑγκάθια γίνονται οι άνθρωποι.
Μικρά- μικρά αγκάθια
στις άκρες των δαχτύλων μου.
Κάθε ένας, περαστικός
προσθέτει ακόμα μια
αγκίθα.
Και να, που γέμισαν τα δάχτυλά μου αγκάθια.
Και κάθε που αγγίζω,
πληγιάζω.
Ακόμα και στο φευγαλέο χάδι,
πονάω.
Κι είναι πολλά πια τ’αγκάθια,
γιατί ήταν πολλοί οι περαστικοί .
Φοβάμαι πως,
αν σ’αγγίξω
θα τα νιώσεις.
Το τραχύ μου χάδι,
θα σε διώξει κι εσένα μακριά.
Και πάνω που τολμάω να σε χαϊδέψω,
φοβάμαι μη τα δεις τ’αγκάθια,
και μαζεύω τα χέρια μου στις τσέπες.
Ξεχνάω,
πως όσο χαϊδεύω δανεικές σάρκες ,
είμαι εγώ που γδέρνομαι
κι όχι οι άλλοι.
Τα αγκάθια αυτά,
μόνο προς τα μέσα μπαίνουν.
Μπήγονται πιο βαθιά
σε κάθε “αντίο”
σε κάθε “τα λέμε”
σε κάθε “μη χανόμαστε. “
Σε κάθε κλείσιμο της πόρτας,
φέρνω τα ακροδάχτυλά μου στα χείλη μου
και γεύομαι
το γνώριμο πια
τραχύ,
επίπονο
αντίο.
(https://lilathanasiou.tumblr.com/)
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
28-12-21
21:50
Speechless απλαΑνοιγεις στα δυο το σωμα μου και μπαινεις με δυναμη μεσα δε θυμαμαι να σε’χω καλεσει κι όμως μαρεσει το ένα χερι στυβει τα πνευμονια μου το άλλο μαζευει λιγη λιγη την πισσα χτιζεις μια γεφυρα απ’τα ματια σου στα ματια μου και λες αυτή η γεφυρα δε πρεπει να πεσει κι όμως στη μεση υπαρχει ενας ανθρωπος που είναι ζωσμενος με εκρηκτικα και οση ωρα τον κοιτας και σε κοιτα εγω αναρωτιεμαι αν η γεφυρα θα αντεξει ας συγχωρεσει καποιος τα λαθη μου για να μπορεσω να πεσω για υπνο λες μ’αγαπας μα θες να πεσεις απ’τη γεφυρα λεω σ’αγαπω και με μια κίνηση σε ριχνω μου χες ζητησει να γραψω ένα τραγουδι για σενα αλλα να μη μιλαει για θανατο μ’αυτό δε γινεται μωρο μου αυτό δε γινεται Σου χω φυλαξει μια ιστορια κρυμμενη σε μια παλια φωτογραφια μας θα στη χαρισω για να θυμασαι πως αυτή η ιστορια είναι η ιστορια μας και θα σου λεω παραμυθια τις νυχτες για να κοιμασαι πιο ευκολα αλλα μονη σου θα καταρρέουν οι λεπτοδεικτες και γω θα σβηνω όταν θα σβηνει κ η οθονη σου και θα φωναζω το ονομα σου όταν θα χυνω το κρασι μου στο καινουριο σου φουστανι και όλα οσα ηθελες θα προσπαθω να γινω,μα δε θα φτανει να μη ξεχασω να σου γραψω ένα τραγουδι που να μιλαει για ερωτα και θαλασσα κι ας είναι ψεμματα κι ας μη τα ζησω κι ας είναι ψεμματα θα προσπαθησω θα προσπαθησω να σου γραψω ένα τραγουδι που να μιλαει για ερωτα και θαλασσα για να τα’κους και να θυμασαι αυτά που εφτιαξες για να τα’κουω και να θυμαμαι αυτά που χαλασα εσεις οι ανθρωποι προσπαθειτε να μπειτε συνεχεια ο ενας στο μυαλο του αλλου και τα καταφερνετε μα δε καταλαβαινετε πως αν αντι να προσπαθειτε να σπασετε την πορτα του απεναντι ανοιγατε την δικια σας θα φτανατε στο ιδιο αποτελεσμα και θα γλιτωνατε δυο σπασμενες πορτες αλλα από την άλλη που να ξερω κι εγω ισως οι σπασμενες πορτες να σας φαινονται ενδιαφερουσες μαρεσει να παιζω με το μυαλο σου να κανω το λαθος να μοιαζει δικο σου και ενώ σε κοιταω από μεσα να ακους τη φωνη μου να λεει συγκεντρωσου προβαλλομαι πανω σου μα δε πτοείσαι ( ? ) Για δυο εκατοστα κ είναι λαθος με παιρνεις χαμπαρι γι αυτό παραδινομαι και που να παρει, ειμαι ολος δικος σου ριξε το ζαρι να δουμε ποιος απ’τους δυο θα πεθανει και ποσες φορες σταματα να κλαις ηταν απλα θεμα χρονου να ερθει η σειρα σου σου κανω τη χαρη και παιρνω τη θεση σου όπως την πηρα και χθες αφου να πεθαινω για σενα συνηθησα αρχισε πια να μ’αρεσει φαντασου κοντα σου εχω αφησει κρυμμενα ένα περιστροφο και ένα βιβλιο καποιοι το λενε παιχνιδι μα εγω δε νομιζω πως θα διασκεδασεις ακου πως παιζεται εισαι εσυ εναντια στην υπαρξη και αυτά είναι τα οπλα σου και ο μονος κανονας διαλεξε ένα από τα δυο και ετοιμασου να χασεις μη με κοιτας ο χρονος τελειωνει και αυτό το παιχνιδι το εχουνε παιξει πολλοι και αν χρειαζεσαι μια συμβουλη απλα μη φοβασαι κ ειπες καταλαβες τωρα πως νιωθω και ομως δε πεθανα για να ξεχασεις πεθανα για να μπορω να σου δωσω εστω κατι που θα αξιζε να το θυμασαι
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Μου το θυμισες
Ατσαλένιος λαιμός
Πανοπλία.Σ'όλο το σώμα,
πανοπλία.
Κλειστή, κλεισμένη
από πάνω
ως
κάτω.
Σφαλισμένα όλα,
τα μάτια,
τα χείλη,
τα δόντια,
τα σαγώνια, κλειδωμένα.
Χτισμένα όλα
μ'ατσάλι.
Οι μηροί μου
και τα πόδια μου, ενωμένα σφιχτά μεταξύ τους.
Πανοπλία.
Την έχτισα,
κομμάτι-κομμάτι.
Όποτε μου έκλεβαν κάτι σαρκικό ,
όποτε τραυμάτιζαν κάτι δικό μου
κι όποτε μου πλήγωναν το δέρμα,
φύτρωνα εγώ
το ατσάλι.
Ατσάλι,
πάνω στα σημεία τα λαβωμένα από επαφή.
Έτσι ,
που όλη γέμισα ατσάλι.
Κι έγινα,
ασημένια θαρρείς,
και δύσκαμπτη,
κι αδιαπέραστη έγινα
και
μόνη.
Άφησα
ένα μικρό-μικρό κομμάτι -όμως- ακάλυπτο
Ένα μικρό κομμάτι δέρμα, ν'ανασαίνει.
Εκεί, σ'ενα μικρό σημείο στον λαιμό μου,
πάνω σε μια φλέβα κατακκόκινη, γεμάτη αίμα.
Είχα αφήσει ενα μικρό σημείο ,
να πάλεται και ν'ανασαίνει ελεύθερα.
Κι ήρθες εσύ.
Κι ήρθες εσύ,
και το φιλάς,
και πάλι παίρνεις.
Και θαρρείς, πως ξεκόλλησε το δέρμα,
κι έμεινε όλο στα χείλη σου απάνω.
Το πήρες μαζί σου,
σουβενίρ,
από το μουσείο πόνου
που ειναι -πλέον- το κορμί μου.
Είχα αφήσει , μια χαραμάδα, να μπαίνει ζωή,
και την έκλεισες.
Όχι,
εγώ την μπάλωσα κι αυτή.
Εσύ απλά ,
πήρες.
Και, ξέρεις,
πιο πολύ δε πονάει που μου ξεκόλλησες το δέρμα,
δε πονάει το μάτωμα,
ούτε το μπάλωμα από το ατσάλι θα πονέσει,
κι ας τρέχει αίμα απ'τη φλέβα που ξεσκέπασες…
Πιο πολύ πονάει
που εσύ, θα συνεχίσεις να ζεις,
μ'ένα κομμάτι του λαιμού μου πάνω στα χείλια σου.
Και θα φιλάς άλλους λαιμούς,
και θα μπλεχτώ με πόνους άλλων,
και δε θα είμαι
ποτέ
πια
κάτι
το
μοναδικό.
Μόνο,
μια ασημένια πανοπλία
χωρίς άνθρωπο μέσα.
(https://lilathanasiou.tumblr.com/)
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
28-12-21
12:25
Τι είπες τώρα!!!! Κορυφαίο!
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
27-12-21
16:06
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.
Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους –
μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
Μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει.
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει.
ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
27-12-21
15:58
Καψούρα, φίλε. Πώς να ξεπεράσεις μια μεγάλη καψούρα?
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
27-12-21
15:51
Ήτανε πάντοτε αλλού. Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
27-12-21
15:42
Αυτο ολοκληρο Να μ' αγαπάς Όσο μπορείς να μ' αγαπάς Να μ' αγαπάς Όσο μπορείς να μ' αγαπάς
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.