Αργή και βασανιστική αυτή η παρτίδα. Εγώ με στρατηγική, κι εσύ με ένστικτο επιβίωσης.
Διαβάζεις την απουσία, την μελετάς. Δεν ξέρω αν προσπαθείς να με αθωώσεις ή αν ψάχνεις μια καταδίκη οριστική.
Σε αγγίζω και δεν τραβιέσαι. Σου μιλώ και με ακούς. Σιωπώ και με νιώθεις.
Οι μεγάλοι έρωτες, γυρίζουν πάντα ξημερώματα.
Οι αληθινοί έρωτες, ξέρουν πότε δεν πρέπει να ξαναφύγουν.
Άνοιξε εκείνο το κρασί που κρατήσαμε για το “για πάντα” μας. Από το ίδιο ποτήρι θα πιούμε ξανά. Θα σε μεθύσω άλλη μια φορά. Μου το χρωστάς, τώρα που εσύ κι εγώ, μοιραζόμαστε έναν έρωτα και καθόλου μυστικά. Τώρα που εσύ κι εγώ, θα καούμε στην ίδια φωτιά, την ίδια κατάρα, την ίδια λύτρωση.
Άρης Γρηγοριάδης