Σκέψεις... III

[parafernalia]

Η ζωή θέλει τρόπο.

Όταν φτιάχνεις τη χορτοφαγική σου σαλάτα με τα κριθαροπαξιμάδια, τα ξυροκάρπια, τα ντοματίνια, το ελαιόλαδο και την πρασινάδα δεν πρέπει να ξεχάσεις το βασικότερο: το μηλόξυδο!

Ρυθμίζεις την αρτηριακή σου πίεση και μετά ζεστό μπανάκι, ζεστό κακάο, μουσικούλα , βιβλίο και νάνι.

 

[Κάμπια]

Τρώγομαι με τον εαυτό μου. Έχω τόσα νεύρα και θέλω να απομακρυνθω από τους πάντες. Παράλληλα όμως νιώθω ότι δεν θέλω να είμαι έτσι. Θέλω να είμαι οκευ αλλά δεν μπορώ να κάνω και ότι δεν με επηρεάζει

 

[Valder]

Περαστικά για την υγεία σου, κι ας μην επιτρέπουν οι συνθήκες να έχουμε επαφές. Δε μ αρεσε που είπες αυτά που είπες, γιατί πρώτον δεν ήταν αλήθεια και δεύτερον γιατί με άδειασες άσχημα ως φίλο.

Εντούτοις δε σημαίνει ότι δεν σκέφτομαι πως θέλω να αναρρώσεις. Έτερον εκάτερον.

Και η σκέψη σκέψη, και η επιφύλαξη επιφύλαξη.

Και όχι δε θα σου στειλω γιατι θα το εκμεταλλευτείς και θα αρχίσεις πάλι τις ίδιες συμπεριφορές και θα με αγχώνεις και δεν θέλω.

Καλή ανάρρωση λοιπόν.

 

[Ion.]

Γιατί κάποιοι άνθρωποι βγάζουν ΤΟΣΗ κακία και χολή σε κάποιον ΧΩΡΊΣ να τους έχει πειράξει σε κάτι , και μόνο αναφέρει κάτι το οποίο κατάφερε κ νιώθει περήφανος?

 

[Valder]

12:30 - 06:30 νάνι - σχεδόν υπό πίεση

Έχω κάνει και πολύ καλύτερους ύπνους.

Αισθάνομαι χάλια! Σα να κοιτάζω να ελέγχει το σώμα μου κάποιος άλλος κι ένα υπερβολικό φως να τυφλώνει τα μάτια μου. Απ ολα τα ανυπόφορα πράγματα του κόσμου, φως, φως!

Θα ξαναπάω από κάτω απο τα σκεπάσματα, με την ηλεκτρική κουβέρτα στο φουλ, με καθόλου φως, καθόλου οθόνες...

Τι γλυκά που θα ναι... Γλυκό γλυκούτσικο πανέμορφο τρισυπέροχο Σκότος.

Κι όμως. Έχω κάνει ένα δέρμα η πουτάνα, μούρλια. Με το άλλο ωράριο έδειχνα σαν κωλόγρια.

Λα λα λα, σήμερα θα χει και μποτέ με άρωμα τριανταφυλλάκι, σα λουκούμι τριαντάφυλλο μυρίζει αυτή η κρέμα αχ μούρλια...

 

[vasilagas]

Έγινα σαν τα μούτρα σου…

 

[SOx]

 

[Ion.]

 

[Valder]

Χρειάζομαι μια μπύρα η ρουφιάνα, και τις έχω εξαφανίσει όλες.
Νερό, πρωτεινη, υγιεινή διατροφή, περισσότερο νερό κι εγω να θέλω μπύρα.

Όχι κοίτα μαρή πως μας φτιάχνουν στην Ελλάδα, βγαίνουμε από το εργοστάσιο γκομενάρες. Το χαλάμε για γούστα, κι ύστερα το ξαναφτιάχνουμε καλύτερο.

Θέλω τη ΜΠΥΡΑ ΜΟΥ! Ουφ, κι αύριο είναι smoothie day, ντει αλογάκι ντει, καβάλα πάει η νύφη στην εκκλησιά, καβάλα στο κρεβάτι λαλαλα... Αν του πω να φέρει 20 Νύμφες θα πρέπει να τις πιω και μετα δε θα γίνω χοτ, άστο καλύτερις... Νερό και πρωτεϊνη, μέχρι και το φρύδι μου έκανε μυ κι ο μυς κάνει φλεξ, νι. Μυ, νι! Μυνί!

Εχουμε ζόρια οι όμορφες που έλεγε και το άλλο το τσόκαρο στο ΦΒ. Άει μωρή πορνίδω. Τι θυμήθηκα το τσουλαδερόν.

ΦΟΡΝΙΔΩΩΩΩ... ΘΣΟΥΛΑΔΕΡΟΝΝΝΝΝ... ΑΙ ΚΑΡΑΜΠΑ ΑΡΙΜΠΑ ΑΡΙΜΠΑ ΕΠΑΑΑΑ!

Θέλω τη ΜΠΥΡΑ ΜΟΥ. Το πα; Το πα!

 

[Kate1914]

Όλα λάθος.

Τα έχω κάνει όλα λάθος, και δεν ξέρω από πού να το πρωτοπιάσω για να το ξεδιαλύνω και να τα βάλω όλα σε μια τάξη.
Γιατί η φάση yolo δεν βγάζει πουθενά. Καλό ήταν για όσο κράτησε (και χρειαζόταν), αλλά τώρα πρέπει να περάσω στην επόμενη φάση. Που είναι η φάση της (αυτο)πειθαρχίας, αλλά σε όλους τους τομείς, όχι μόνο για το σχέδιο που θα με σώσει.
Και δεν ξέρω πώς. Και όχι μόνο αυτό, βασικά σκέφτομαι ότι θα το κάνω από υποχρέωση και όχι επειδή το θέλω.
Όμως αυτό ακριβώς είναι η αίσθηση του καθήκοντος που πρέπει να έχω. Κάνω κάτι όχι απαραίτητα επειδή το θέλω και μου αρέσει, αλλά επειδή πρέπει.

Οπότε, ακόμη και αν δε μου αρέσει, αφού πρέπει, θα το κάνω. Πρέπει να το κάνω.
Και καλύτερα να το κάνω έστω και στο ελάχιστο για να είμαι εντάξει με τη συνείδησή μου, παρά να το σκέφτομαι συνέχεια λες και βρίσκομαι σε λούπα, και να τα κάνω απλώς χειρότερα.

Θα μείνω όμως μόνο στα ωραία και μεγάλα λόγια ή θα περάσω και στις πράξεις; Άντε να δούμε.