[Σπίτι της Kate1914, 28 Αυγούστου 2024, Παλέρμο. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα*, η καθαρίστρια που στάλθηκε να καθαρίσει το δωμάτιο της πρόσφατα εξοστρακισμένης Κατερίνας πριν αυτό κλείσει για πάντα, ανευρίσκει ένα μαγνητόφωνο και δίπλα μια κασέτα, μέσα στην ντουλάπα. "Προς τους πολίτες του Παλέρμο" διαβάζει στην ετικέτα. Στην αρχή σκέφτεται να το πετάξει. Μόνο κακό φαίνεται να προκάλεσε αυτή η 19χρονη κορασίδα στην πόλη τους. Άλλοι είπαν απλώς τη συμπεριφορά της υπερβολική και αδέξια, άλλοι τη χαρακτήρισαν έως και αλλοπρόσαλλη... Αλλά τελικά η περιέργειά της υπερνικά το μίσος της προς την πρόσφατα εξόριστη, και ούσα και αυτή λοιπόν πολίτης, πατάει γεμάτη περιέργεια το play...]
"Λοιπόν, αρχικά σκεφτόμουν να μην πω τίποτα, γιατί όντως δεν είχα τι να πω. Αλλά μιας και δικαιούμαι ένα ποστ με τα τελευταία μου λόγια πριν εξοριστώ για πάντα από την πανέμορφη πόλη μας, ας πω και εγώ τίποτα. Θα ήταν άσχημο να μην αποχαιρετήσω την πόλη μου, την οποία τόσο προσπάθησα να σώσω έναντι των μαφιόζων". [Χμφ, δε μας έπεισες και πολύ, λέει με σφιγμένα τα δόντια και γεμάτη μίσος η ακροάτρια του περίεργου μηνύματος. Παρόλ' αυτά, συνεχίζει να ακούει με το ενδιαφέρον της αμείωτο].
"Αρχικά, ας είμαστε ειλικρινής. Νομίζω πως όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε πως σε όποια ομάδα και αν ανήκα - αυτό οφείλετε εσείς να το καταλάβετε - τα έκανα το λιγότερο μαντάρα



. Αν υπάρχουν τα πρωτεία για τον πιο άτσαλο παίκτη ever νομίζω τα έχω εγώ. Έτσι όπως έπαιξα, και τρεις μέρες που έμεινα θαύμα ήταν. Είτε πολίτης είτε μαφιόζα μιλάμε τα έκανα χάλια. ["Κάτι μας είπες τώρα" μουρμουράει η καθαρίστρια. Αρχίζει να της τη δίνει αυτή η κοπελιά, Εμ φεύγει, εμ δε δίνει και στοιχεία; Μόνο να κλαίγεται ξέρει. Άρα καλά κάναμε και σε διώξαμε, σκέφτεται και συνεχίζει την ακρόαση.]
"Δε θα πω πολλά, γιατί και ο χρόνος με πιέζει. Σε μια πόλη όπου και η παραμικρή κίνηση παρεξηγείται ή ερμηνεύεται ως ύποπτη, εγώ έδωσα ρεσιτάλ..."
Ακολουθεί μια παύση.
Τακ τακ τακ!
"Ωχ, χτυπάει η πόρτα. Ήρθαν οι αστυνομικοί να με οδηγήσουν στο βαπόρι για την ξενιτιά. Αχ δε θέλω να φύγω..." τεντώνει το αφτί της να ακούσει η καθαρίστρια, μιας και τώρα η εξόριστη ψιθυρίζει. Και αλήθεια, είναι λυγμός αυτός που ακούει ανάμεσα στα λόγια της;
"Θα ήθελα να σας πω τόσα πολλά, μα δεν προλαβαίνω. Σας αποχαιρετώ αγαπημένοι μου συμπολίτες. Λυπάμαι που δεν έκανα πολλά για να σώσω την πόλη μας. Απέτυχα οικτρά, και με θεωρώ ασυγχώρητη."
Τα χτυπήματα στην πόρτα γίνονται τώρα πιο δυνατά. "Βγες έξω τώρα με το καλό πριν σε βγάλουμε εμείς με το άσχημο!" ακούγεται μια αυστηρή φωνή, με τα χτυπήματα να ακούγονται κάθε στιγμή πιο δυνατά. Το μήνυμα πλέον δεν ακούγεται τόσο καθαρά, τα χτυπήματα καλύπτουν τα λόγια της εξόριστης.
"Ωχ, δε μου μένουν και ... περιθώρια. Είθε ο Θεός να ... μαζί σας, και η μαφία να .... μια για πάντα. Η πόλη .... περάσει ...., αλλά πιστεύω σε εσάς. Είστε κοντά στην ανεύρ..... διαισθάνομαι. Πολύ πιο κοντά απ' ό,τι ... Ήταν τιμή μου να συμπορευτώ μαζί .... όμορφους δρόμους της πόλης μας, αλήθεια. Μα ήρθε ... να φύγω.
Μετά τιμ...,
Kate1914"
Ακούγεται ένας δυνατός κρότος, σαν να έσπασε κάτι βαρύ - μάλλον η πόρτα, φαντάζεται η καθαρίστρια. Και το μήνυμα της κασέτας σταματάει.
[Η καθαρίστρια σκέφτεται για λίγο. Αυτό ήταν όλο; Κάτι θα της ξέφυγε, δεν μπορεί. Σκέφτεται λίγο ακόμη. Της φαίνεται ανούσια η κασέτα, μα τελικά αποφασίζει να την κρατήσει. Αν και δεν εμπιστεύεται τους ατυνομικούς πλέον (ακούστηκαν φήμες για ΔΑ, μάλιστα η Κατερίνα για αυτό ακριβώς κατηγορήθηκε από πολλούς), αποφασίζει να παραδώσει την κασέτα στο τμήμα. Υποθέτει πως είναι το καλύτερο που έχει να κάνει, καθώς επίσης και να γράψει στο φόρουμ της πόλης για αυτό το γεγονός, και να το συζητήσει με κάποιους συμπολίτες της- ίσως να τους οδηγήσει κάπου αυτό το μήνυμα.]
*Παρακαλώ πολύ να μη σχολιαστεί ούτε η ώρα που πήγε η καθαρίστρια, ούτε το γεγονός ότι στείλατε όντως καθαρίστρια

, ήταν το καλύτερο σενάριο που μπορούσα να σκεφτώ για τώρα.
ΥΓ. Και εν τω μεταξύ να παρατηρήσω και το άλλο. Τσ τσ τσ, μα τι ανυπόμονοι που μου είστε. Λες και υπήρχε περίπτωση να σας αφήσω χωρίς τα τελευταία μου λόγια (υπήρχε αλλά μετά το σκέφτηκα και μια προσωπικότητα σαν εμένα φυσικά και πρέπει να κάνει μια μεγάλη έξοδο).
Καλή συνέχεια παιδιά, και καλή τύχη.