Το ημερολόγιο του anisixos

[άντζυ]

Δεν έχω παίξει ποτέ μου ΚΙΝΟ αλλά έχω ακούσει πάρα πολλές φορές ότι χρειάζεται σύστημα..Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοούν αλλά δεν νομίζω να έχει σχέση μ'αυτά που λες....!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Trolletarian]

γιατί κάθε φορά που διαβάζω ποστ του ανήσυχου μένω μαλάκας?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Sal Paradise]

ανησυχε,αστο βρε αγορι μου δεν το κατεχεις ουτε στα τυχερα παιγνια!


υ.γ.παντως εχω ακουσει οτι στο κινο,στατιστικα για να βγαλεις κανενα απειροελαχιστο κερδος,πρεπει να παιζεις 7 αριθμους καθε φορα...λολζ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anisixos]

Πόσο μου τη σπάνε οι κορασίδες που μιλάνε δυνατά και σαν να είναι αγόρια. Ήμουν σήμερα για καφέ στην πλατεία Μαβίλη (στην καφετέρια αυτή που ο καφές σερβίρεται σε κανάτα!) και είχα πάει να διαβάσω κάτι περιοδικά γιατί μέσα δεν την παλεύα. Αλλά πως να διαβάσω που απέναντι μου καθόταν μια τρόγλη, γύρω στην ηλικία μου που μιλούσε πολύ δυνατά σαν μάγκας; "Πω ρε φίλε, έμεινα εντελώς μαλάκας, σου λέω, γάμησε τα ρε φίλε" κτλ. Εντάξει, κοπελιά, δεν είπα να μιλάς σαν παρθενοπιπίτσα ή σαν γατούλα, δε με πειράζουν οι κοπέλες που έχουν τσαμπουκά, το αντίθετο, αλλά όχι και έτσι. Κοπέλα είσαι, όχι άντρας. Γιατί να μιλάς σαν άντρας; Σημειωτέον ότι η παρέα της ήταν άντρες αλλά δεν έχει σημασία. Είσαι κοπέλα, θα μιλάς σαν κοπέλα. Αμα θες να βρίσεις, να βρίσεις σαν κοπέλα. Αλλά ούτε και τα "μωρή" μου αρέσουν που λένε οι φιλενάδες μεταξύ τους. Το ίδιο με χαλάει όταν αντροπαρέα λέει σε κάθε πρόταση το "μαλάκα" και το "ρε φίλε". Ρε φίλε εντάξει, ο άλλος έχει και ένα όνομα και τέλος πάντων προσπάθησε να εμπλουτίσεις το λεξιλόγιο σου και μάθε να εκφράζεσαι χωρίς να λες συνέχεια βρισιές και "ρε φίλε". Το έχουν ξεφτιλίσει κάποιοι. Σκοτώνουν καθημερινά την ελληνική. Από το δημοτικό κιόλας θυμάμαι τους συμμαθητές, τους περισσότερους, να λένε σε κάθε πρόταση "μαλάκα" και τις συμμαθήτριες μου να λένε "μωρή". Φυσικά δε χρειάζεται να πω ότι σχεδόν όλοι αυτοί ήταν οι κακοί μαθητές και μαθήτριες. Φυσικά με χαλάνε πολύ και οι γκέι οι θυληπρεπείς που λένε "μωρή" κτλ. Εντάξει, είσαι γκέι, αλλά δε σημαίνει ότι είσαι και γυναίκα. Μάθε να σέβεσαι το φύλο σου ακόμα κι αν είσαι γκέι. Ο τρόπος που μιλάς, οι λέξεις που χρησιμοποιείς δείχνουν πολλά για το χαρακτήρα σου και την προσωπικότητα σου. Τι θες να δείχνουν;

ΥΓ.Με την ηλίθια να φωνάζει δε μπόρεσα να διαβάσω και τίποτα, ούτε ευχαριστήθηκα τον καφέ.

ΥΓ2.Διάβασα στην εφημερίδα "Η Ελλάδα αύριο" : "Σε πάνω από ένα δισεκατομμύριο υπολογίζεται ο αριθμός των ανθρώπων που υποφέρουν στην εποχή μας από φτώχεια και έλλειψη τροφής παγκοσμίως. Υπολογίζεται, μάλιστα, ότι από τις αρχές της δεκαετίας του '90 έως και τα μέσα της δεκαετίας του 2000 έχασαν τη ζωή τους, εξαιτίας της φτώχειας, 270 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, ενώ ο ΟΗΕ εκτιμά ότι κάθε τρία δευτερόλεπτα πεθαίνει από τη φτώχεια ένα παιδί σε κάποια γωνιά του πλανήτη. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, οι εργαζόμενοι που στερούνται υγειονομικής περίθαλψης και βασικών παροχών φτάνουν σήμερα τα 1,8 δισεκατομμύρια άτομα. Στο 1,2 δισεκατομμύριο ανέρχεται ο αριθμός των ανθρώπων που κερδίζουν λιγότερα από δύο δολάρια την ημέρα, ενώ περίπου το 40% των παιδιών στον κόσμο, πάνω από ένα δισεκατομμύριο παιδιά, αγωνίζονται να επιβιώσουν καθημερινά με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα".​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ελλόγιμος λαγός]

Ήμουν σήμερα για καφέ στην πλατεία Μαβίλη...που κερδίζουν λιγότερα από δύο δολάρια την ημέρα, ενώ αγωνίζονται να επιβιώσουν καθημερινά με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα

Δίπλα στην αμερικάνικη πρεσβεία δολάρια θα χορεύουν μέσα στον καφέ, δεν πήγαινες να τον πιείς στην Νικηφόρου Λίτρα, θα σου ξεσκέπαζε και τη νέα τάξη πραγμάτων ο σερβιτόρος....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anisixos]

Δε με ενδιέφερε να σηκωθώ από το κρεβάτι για να πάω να ψάξω να βρω ο,τι σώθηκε από τα παλιά ποστ. Ήθελα μόνο να κοιμάμαι για να μη σκέφτομαι ότι πολλά πια τα είχα χάσει και δε μπορούσα να κάνω τίποτα γι' αυτό. Με δυσκολία μπορούσα να σηκωθώ. Και όταν το έκανα δεν είχα όρεξη. Είχε πάει πια απόγευμα. Δεν είχα μια για να βγω έξω, να παώ έστω να πιω ένα καφέ. Αλλά και να είχα λεφτά πάλι δε θα είχα όρεξη να βγω. Μπήκα zoo και χάζευα πάλι με τις ώρες στο τσατ. Δεν είχα όρεξη να διαβάσω τίποτα. Ούτε καφέ δεν είχα όρεξη να φτιάξω. Ήθελα να φάω κάτι. Είπα λοιπόν να ψήσω...ποπ-κορν. Ούτε εκεί ήμουν τυχερός. Εντάξει, δεν ήταν η μέρα μου απλά. Δεν έκλεισα το μάτι και άρπαξε φωτιά η κατσαρόλα. Το σπίτι γέμισε καπνούς. Πήγα να πνιγώ. Γέμισα δάκρυα. Άνοιξα όλα τα παράθυρα και έκανε ένα εικοσάλεπτο να φύγει ο καπνός. Το ποπ-κορν έγινε κατάμαυρο. Δε βαριέσαι, είπα. Αφού δεν είναι η μέρα μου. Δεν το είδα βέβαια και από τη χιουμοριστική του πλευρά. Σιγά το αστείο δηλαδή. Είπα να φωτογραφήσω το μαύρο ποπ-κορν αλλά σαν εικόνα ήταν απαίσια. Όλα μαύρα. Μου λείπουν τρομερά τα παλιά μου ποστ. Ναι, το ξαναείπα αυτό και στο προηγούμενο ποστ. Είναι πολύ δύσκολο. Δεν μου λείπουν μόνο τα ποστ. Μου λείπουν πολλά που εύχομαι να είχα τώρα. Πράγματα, άνθρωποι. Τι βασανιστικό που είναι να θες να γυρίσεις πίσω το χρόνο. Μου λείπει το...παρελθόν μου έτσι όπως θα μπορούσε να είναι. Συνειδητοποιώ τι έκανα λάθος και τι θα μπορούσα να είχα κάνει αλλιώς. Τα βλέπω αλλιώς τα πράγματα. Ωριμάζω. Και αυτό περιέχει πολύ πόνο, στεναχώρια και άγχος. Είναι πολύ δύσκολη διαδικασία η ωρίμανση και η συνειδητοποίηση των λαθών σου. Δύσκολη και επίπονη. Έχασα τον εαυτό μου, έχασα το επίκεντρο μου. Ξέχασα ποιος είμαι. Ξέχασα τι θα πει να έχεις στόχους, να παλεύεις για κάτι. Να εκτιμάς και αυτά τα λίγα που έχεις. Έπεσα με τα μούτρα στην αναζήτηση του όλο και παραπάνω, του όλο και περισσότερα. Λες και το ζητούμενο ήταν η ποσότητα. Έχασα την έννοια του μέτρου. Ξέφυγα. Είχε λίγη πλάκα, αλλά τελικά δε με οδήγησε κάπου και όχι μόνο αυτό αλλά μου έκανε και κακό. Και τώρα που βρίσκομαι; Τι κάνω; Πρέπει να σοβαρευτώ, να γίνω υπεύθυνος, πιο ώριμος. Αλλά μη νομίζετε πως αυτό σημαίνει πως θα γίνω βαρετός και ξενέρωτος. Κάθε άλλο. Ούτε θα πω ότι αυτό πρέπει, γιατί δε με νοιάζουν τα πρέπει. Ούτε θα πω ότι αυτό είναι το σωστό, γιατί είναι φιλοσοφική η κουβέντα περί του σωστού και δε θα την κάνω τώρα. Αλλά αυτό θέλω. Αυτό χρειάζομαι. Αυτό οφείλω στους γονείς μου και στην οικογένεια μου και στον ίδιο μου τον εαυτό. Τα γάμησα όλα τον τελευταίο καιρό και πρέπει επιτέλους να αλλάξουν όλα προς το καλύτερο. Να μπουν σε μια σειρά, να στρώσουν τα πράγματα. Επιτέλους.

Είναι η ζάλη στο μυαλό μου μια θάλασσα χρυσή
μια εικόνα αλλόκοτα φριχτή
μυρωδιά απο νεκρό λουλούδι
κάπου εδώ αρχίζει το τραγούδι
με έναν ήχο παράξενα σκληρό
με μελωδίες απο ατσάλι και νερό
με ένα στίχο σμιλεμένο από τον πόνο
μακρυά απ' της αγοράς το νόμο
δεν αντέχω καθόλου πια τις σκέψεις
που με στοιχειώνουν με τις πιο ανίερες βλέψεις
τις Κυριακές που μοιάζουν με κηδεία
και πονάνε σαν μια ψεύτικη φιλία

Η μέρα που ο Θεός την έπεσε για ύπνο
όλων των φόβων και των σκέψεων μητέρα
οι μνήμες μας στου Σατανά το δείπνο
Κυριακή η χειρότερη μου μέρα

Μετανιώνω για ο,τι θα 'ρθει αν στα γόνατα με βρει
πάνω στου χρόνου μου τη σκοτεινή στροφή
στης κοινωνίας το έτσι και το πρέπει
που συνειδήσεις με δρεπάνι χρήμα δρέπει

Μετανιώνω για ο,τι θα 'ρθει αν τη θλίψη μου θα δει
να μην γεννάει πια τη μέγιστη οργή
να μη δίνει γυμνές γροθιές στον τοίχο
να μη γουστάρει μουσικά ακραίο ήχο

ΘΕΕ!! ΘΕΕ!! Κανείς...

Τριγυρνούν στο κεφάλι μου σμήνη τα πουλιά
σκόρπιοι στίχοι και μορφές απ' τα παλιά
κάπου έξω στην αγγαλιά της νύχτας αργοσβήνεις
φτύνει αίμα αυτός ο βήχας
είναι οι ανάσες κάποιου σύννεφου βροντές
καταιγίδες από άλλες εποχές
σε ένα δάσος που πεθαίνει Καλοκαίρι
όπως τότε που μου άφησες το χέρι

Δεν αντέχω καθόλου πια το βάρος
κάπου εκεί μέσα μου υπάρχει ακόμα θάρρος
και θα ανοίξω εκείνο το κουτι
η Πανδώρα δε θα μείνει μοναχή

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anisixos]

Άτιμο Κίνο! Είσαι πονηρό και ύπουλο. Εντάξει, δεν ήταν η μέρα μου σήμερα. Δεν περίμενα να κερδίσω (είπαμε αυτό είναι λάθος) αλλά είχε πολύ ενδιαφέρον το παιχνίδι. Άλλωστε σημασία έχει το παιχνίδι, όχι τα λεφτά. Λέμε τώρα...Και τα δυο έχουν σημασία. Δεν έπαιξα 2 όπως συνήθως. Είπα να παίξω περισσότερα γιατί με προκαλούσε το Κίνο και έπαιξα 6. Τι εννοώ ότι με προκαλούσε; Μου αποκάλυπτε νέο μυστικό και εγώ δε μπορούσα παρά να το εξερευνήσω παίζοντας.
Στην αρχή ήταν κανονικά τα πράγματα. Έβαλα κάτι αριθμούς σχετικούς με τη μέρα ή αριθμούς που συνδέονταν με πρόσωπα που σκέφτηκα πρόσφατα ή εκείνη τη στιγμή, μετά τους άλλαξα, αλλά τίποτα. Μετά όμως στα επόμενα δελτία τα πράγματα αποκαλύφθηκε νέο μυστικό. Άρχισαν να βγαίνουν αριθμοί δίπλα-δίπλα, οριζόντια και κάθετα. 14, 15, 16. 28, 29, 30. 15, 25, 35 κτλ. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία αλλά μετά είδα ότι αυτό συνέχιζε. Αλλά κάθε φορά και κάπου αλλού. Και όχι πάντα το αμέσως επόμενο αλλά το μεθεπόμενο. Ας πούμε 11, 31, 41. Μια ήταν στο 8 (48, 58, 68 ) μια στο 7 (47, 57, 67) μια στο εννιά (49, 59, 69). Και οριζόντια. Συνήθως στην πρώτη και τη δεύτερη σειρά (12, 13, 14) (25, 26, 27). Το κατάλαβα ότι έτσι πάει αλλά δεν τα κατάφερα. Έβαζα 8 και έβγαινε 9, έβαζα 1 και έβγαινε 7 κτλ. Με λίγη σκέψη παραπάνω μπορεί να τα έπιανα. Σας λέω ότι 4 φορές έβγαιναν συνέχεια με αυτόν τον τρόπο. Και έβγαιναν κυρίως οι ίδιοι αριθμοί αλλά όχι στο αμέσως επόμενο δελτίο αλλά στο μεθεπόμενο. Είπαμε, τίποτα δεν είναι τυχαίο στο Κίνο.​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anisixos]

Και έρχεται η στιγμή που αυτά που πραγματικά σε απασχολούν, σε φοβίζουν, σε αγχώνουν βγαίνουν στην επιφάνεια. Γίνεται μια έκρηξη μέσα σου. Τα καταπίεζες και αυτά διαμαρτύρονταν. Κρύβονταν καλά και περίμεναν τη στιγμή που θα βγουν. Και δεν είναι ποτέ τυχαία η στιγμή που βγαίνουν. Με διάφορους τρόπους τα άφηνες να είναι εκεί κρυμένα. Τα κουκούλωνες. Και τώρα πρέπει να τα αντιμετωπίσεις...τα έχεις μπροστά σου. Φάτσα φόρα. Τα βλέπεις κατάματα. Σε πληγώνουν. Σε βασανίζουν. Είναι πολύ δύσκολο. Αλλά δε γινόταν παρά να το περάσεις. Μοιάζει με το μετεγχειρητικό στάδιο μετά από μια επέμβαση. Είναι σκληρό αλλά αναπόφευκτο. Θα περάσει. Θέλει υπομονή όμως. Προσπάθεια. Δουλειά. Θέληση. Δύναμη. Να πάει να γαμηθεί βασικά. Σου καταστρέφει τη ζωή. Και είσαι νέος. Θες να κάνεις πράγματα. Θες να ζήσεις. Να δημιουργήσεις. Δε μπορεί αυτό το πράγμα να σε πηγαίνει πίσω, να στέκεται εμπόδιο. Και αν είναι απλά θέμα να το πάρεις απόφαση; Είναι όμως; Είναι μέσα στο μυαλό αυτό; Δεν ξέρω. Ξέρω, όμως, ότι καλό είναι να μην αφεθείς σε αυτό. Θέλει να σε καταπιεί. Θα το αφήσεις; Πρέπει να το πολεμήσεις αυτό το τέρας. Μια μάχη είναι. Από τις πολλές που δίνει κανείς στη ζωή. Τι είναι ίσως τελικά η ζωή; Μια μάχη. Πολλές μάχες. Ε λοιπόν σκάσε και πολέμα τότε. Και ίσως νικήσεις. Ίσως όχι μόνο νικήσεις αλλά βγεις πολλαπλά κερδισμένος από τη μάχη. Συνέχισε να ζεις. Μην αφήνεις αυτό που τρώει να χορτάσει, γιατί αυτό θέλει. Δεν το βλέπεις; Μην το ταίζεις κι άλλο. Ναι είναι δύσκολο, μοιάζει ακατόρθωτο μερικές φορές. Σε καταλαβαίνω, να θες απλά να πέσεις στο κρεβάτι. Αλλά όχι, κάτι πρέπει να κάνεις. Να αντιδράσεις. Να βάλεις τα κλάματα. Κάτι. Δε γίνεται να το αφήσεις έτσι. Κοίτα γύρω σου. Υπάρχουν ένα σωρό καταστάσεις στις οποίες καλείται να ανταπεξέλθει κάποιος. Οι άνθρωποι δίνουν συνέχεια μάχες, άλλες πιο απλές άλλες πιο δύσκολες. Εσένα σου έτυχε αυτήν. Είναι άραγε απλά ατυχία; Έτσι θα το δεις; Να σου πω την αλήθεια, μην περιμένεις απαντήσεις από μένα. Δεν τις έχω. Στον εαυτό μου τα λέω. Ερωτήματα έχω κι εγώ. Δεν ξέρω. Χρειάζομαι κάτι, κάποιον να με καθοδηγήσει. Έχω ανάγκη να ακολουθήσω μια ιδέα, να δω οι άλλοι πως αντιδρούν. Έχω ανάγκη ακόμα να μιμηθώ. Ο άνθρωπος, άλλωστε, είναι μιμητικό ον. Χρειάζομαι κάτι διαφορετικό, μακρυά από στερεότυπα. Μακρυά από στεγανά. Χρειάζομαι τους άλλους. Μόνος μου δε μπορώ να καταφέρω και πολλά. Μόνος μου πελαγώνω. Θέλω να ανακαλύψω (ξανά) τον εαυτό μου, θέλω να μείνω μόνος, το έχω ανάγκη, αλλά η μοναξιά δεν αντέχεται. Έβγαλες συμπέρασμα απ' όλα αυτά; Ούτε εγώ. Καλά θα δούμε...Στον αγώνα!

ΥΓ.Είμαι ο μόνος με αυτές τις ανησυχίες άραγε;
ΥΓ2.Ξέρει κανείς πως φτιάχνω καλό φραπέ; Γιατί δεν τον πετυχαίνω ποτέ.
ΥΓ3.Είναι 7.25 και δεν έχω κοιμηθεί καθόλου και δε νυστάζω κιόλας.
ΥΓ4.Θέλω να αλλάξω τον κόσμο; Γίνεται;

Σημείωση Συντονιστή:Τα μηνύματα #208-9 προήλθαν επειτα απο συγχώνευση με το θέμα "ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[φρι]

ΥΓ2.Ξέρει κανείς πως φτιάχνω καλό φραπέ; Γιατί δεν τον πετυχαίνω ποτέ.

ΥΓ3.Είναι 7.25 και δεν έχω κοιμηθεί καθόλου και δε νυστάζω κιόλας.

Υγ2. Ρώτα τον ρεμπεσκε,είναι ειδικός στους φραπεδες.
Υγ3. Φτιαξε φραπε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[νικος ρεθυμνο]

Spoiler

Και έρχεται η στιγμή που αυτά που πραγματικά σε απασχολούν, σε φοβίζουν, σε αγχώνουν βγαίνουν στην επιφάνεια. Γίνεται μια έκρηξη μέσα σου. Τα καταπίεζες και αυτά διαμαρτύρονταν. Κρύβονταν καλά και περίμεναν τη στιγμή που θα βγουν. Και δεν είναι ποτέ τυχαία η στιγμή που βγαίνουν. Με διάφορους τρόπους τα άφηνες να είναι εκεί κρυμένα. Τα κουκούλωνες. Και τώρα πρέπει να τα αντιμετωπίσεις...τα έχεις μπροστά σου. Φάτσα φόρα. Τα βλέπεις κατάματα. Σε πληγώνουν. Σε βασανίζουν. Είναι πολύ δύσκολο. Αλλά δε γινόταν παρά να το περάσεις. Μοιάζει με το μετεγχειρητικό στάδιο μετά από μια επέμβαση. Είναι σκληρό αλλά αναπόφευκτο. Θα περάσει. Θέλει υπομονή όμως. Προσπάθεια. Δουλειά. Θέληση. Δύναμη. Να πάει να γαμηθεί βασικά. Σου καταστρέφει τη ζωή. Και είσαι νέος. Θες να κάνεις πράγματα. Θες να ζήσεις. Να δημιουργήσεις. Δε μπορεί αυτό το πράγμα να σε πηγαίνει πίσω, να στέκεται εμπόδιο. Και αν είναι απλά θέμα να το πάρεις απόφαση; Είναι όμως; Είναι μέσα στο μυαλό αυτό; Δεν ξέρω. Ξέρω, όμως, ότι καλό είναι να μην αφεθείς σε αυτό. Θέλει να σε καταπιεί. Θα το αφήσεις; Πρέπει να το πολεμήσεις αυτό το τέρας. Μια μάχη είναι. Από τις πολλές που δίνει κανείς στη ζωή. Τι είναι ίσως τελικά η ζωή; Μια μάχη. Πολλές μάχες. Ε λοιπόν σκάσε και πολέμα τότε. Και ίσως νικήσεις. Ίσως όχι μόνο νικήσεις αλλά βγεις πολλαπλά κερδισμένος από τη μάχη. Συνέχισε να ζεις. Μην αφήνεις αυτό που τρώει να χορτάσει, γιατί αυτό θέλει. Δεν το βλέπεις; Μην το ταίζεις κι άλλο. Ναι είναι δύσκολο, μοιάζει ακατόρθωτο μερικές φορές. Σε καταλαβαίνω, να θες απλά να πέσεις στο κρεβάτι. Αλλά όχι, κάτι πρέπει να κάνεις. Να αντιδράσεις. Να βάλεις τα κλάματα. Κάτι. Δε γίνεται να το αφήσεις έτσι. Κοίτα γύρω σου. Υπάρχουν ένα σωρό καταστάσεις στις οποίες καλείται να ανταπεξέλθει κάποιος. Οι άνθρωποι δίνουν συνέχεια μάχες, άλλες πιο απλές άλλες πιο δύσκολες. Εσένα σου έτυχε αυτήν. Είναι άραγε απλά ατυχία; Έτσι θα το δεις; Να σου πω την αλήθεια, μην περιμένεις απαντήσεις από μένα. Δεν τις έχω. Στον εαυτό μου τα λέω. Ερωτήματα έχω κι εγώ. Δεν ξέρω. Χρειάζομαι κάτι, κάποιον να με καθοδηγήσει. Έχω ανάγκη να ακολουθήσω μια ιδέα, να δω οι άλλοι πως αντιδρούν. Έχω ανάγκη ακόμα να μιμηθώ. Ο άνθρωπος, άλλωστε, είναι μιμητικό ον. Χρειάζομαι κάτι διαφορετικό, μακρυά από στερεότυπα. Μακρυά από στεγανά. Χρειάζομαι τους άλλους. Μόνος μου δε μπορώ να καταφέρω και πολλά. Μόνος μου πελαγώνω. Θέλω να ανακαλύψω (ξανά) τον εαυτό μου, θέλω να μείνω μόνος, το έχω ανάγκη, αλλά η μοναξιά δεν αντέχεται. Έβγαλες συμπέρασμα απ' όλα αυτά; Ούτε εγώ. Καλά θα δούμε...Στον αγώνα!

ΥΓ.Είμαι ο μόνος με αυτές τις ανησυχίες άραγε;
ΥΓ2.Ξέρει κανείς πως φτιάχνω καλό φραπέ; Γιατί δεν τον πετυχαίνω ποτέ.
ΥΓ3.Είναι 7.25 και δεν έχω κοιμηθεί καθόλου και δε νυστάζω κιόλας.
ΥΓ4.Θέλω να αλλάξω τον κόσμο; Γίνεται;

Σημείωση Συντονιστή:Τα μηνύματα #208-9 προήλθαν επειτα απο συγχώνευση με το θέμα "ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ"

Φιλε,ειμαι σιγουρος οτι στο υστερογραφο 1 η απαντηση που δινεται απο πολλους ειναι αρνητικη,γιατι θεωρω οτι ειναι συχνο,σε στιγμες περισυλλογης,να κανουμε εσωτερικο διαλογο με τον εαυτο μας-φιλοσοφικου περιεχομενου.Για το υστερογραφο 2:Παρε ενα σέικερ,βαλε νερο μεχρι τη μεση περιπου,βαλε μεσα καφε(1-1,5 κουταλια),ζαχαρη(1,5-2 κουταλιες)-οι δοσολογιες ειναι ενδεικτικες,βαλε και κανενα παγακι.Μετα κλεισε το σέικερ,χτυπα το καλα,βαλε το καλαμακι και ετοιμος ο φραπες.
Ρεμπεσκε,περιμενω κριτικη επι της συνταγης του φραπε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[diotima]

ΥΓ4.Θέλω να αλλάξω τον κόσμο; Γίνεται;

Γινεται
Αποχαιρετα τον

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Trolletarian]

χοντρό

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anisixos]

Κατανόηση. Μια χιλιοειπωμένη λέξη ιδίως από τα χείλη των γυναικών που παραπονιούνται για την έλλειψη αυτής από τους συζύγους και συντρόφους τους. Αλλά δε σημαίνει ότι και οι άντρες δε νιώθουν οτι δεν έχουν κατανόηση από τους άλλους. Η κατανόηση και η έλλειψη αυτής δεν κοιτάει φύλο και ηλικία. Προέρχεται από το εξής απλό : οι άνθρωποι είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους και δεν υπάρχει κανείς ίδιος. Ο άνθρωπος της σύγχρονης εποχής έχει γίνει ένα εξαιρετικά σύνθετο πλάσμα. Ο εγκέφαλος του έχει αναπτυχθεί σε τρομακτικό βαθμό από τον άνθρωπο των σπηλαίων κάνοντας μέχρι και τον καλύτερο ψυχολόγο να σηκώνει τα χέρια ψηλά σε πολλές περιπτώσεις. Πόσοι τύποι προσωπικότητας υπάρχουν. Πόσες απόψεις, πόσες ιδέες. Πόσο περίπλοκος μπορεί να γίνει ο άνθρωπος.
Μιλούσα σήμερα με έναν στο msn που γνώρισα πρόσφατα. Αυτό που έγραφε στο προφιλ του μου άρεσε και θεώρησα ότι είναι άτομο με το οποίο θα μπορούσα να μιλήσω για τους προβληματισμούς μου. Έγραφε στο προφίλ του : Οι περισσότεροι άνθρωποι θαυμάζουν μιαν άλλη ζωή και όχι τη δική τους. Ανεξαρτήτως αν η ζωή που θαυμάζουν είναι χειρότερη από τη δική τους. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το καλύτερο είναι πάντα απέναντί τους και όχι μέσα τους.
Βέβαια μια ατάκα που γράφεις σε ένα προφίλ στο ίντερνετ δε σε κάνει αυτό που είσαι πραγματικά, ούτε φτάνει για να καταλάβεις τον χαρακτήρα του άλλου.
Άρχισα να του μιλάω για ένα θέμα που με χαλάει. Αυτός έβγαλε το συμπέρασμα ότι είμαι μίζερος και ότι ξεκατινιάζομαι. Εγώ όμως ούτε μίζερος είμαι γενικά ούτε μου αρέσει να ξεκατινιάζομαι (αφήστε που σιχαίνομαι αυτή τη λέξη). Απλά του έλεγα για ένα θέμα που με χαλούσε. Γινόμουν εκείνη την ώρα μίζερος, το παραδέχομαι. Αλλά καμιά φορά η μιζέρια είναι αναπόφευκτη. Άμα με χαλάει κάτι θέλω να το πω, ρε αδερφέ. Δε μπορώ να το παίζω χαλαρός με όλα. Αυτός πάλι μου έδωσε την εντύπωση του πολύ cool τύπου, του πολύ σοβαρού, του δε με νοιάζει τίποτα και κανείς, εγώ να είμαι καλά. Μου έκανε συνέχεια παρατήρηση και με έλεγε μίζερο. Νευρίασα και του την είπα. Σε μια φάση μου λέει "ρε φίλος" και του λέω "οχι σε μένα ρε φίλος". Ακους εκεί, "ρε φίλος". Γενικά μου έδωσε την εντύπωση του υπερβολικά cool, του γραψαρχίδα και εγωστικού ατόμου και μου τη δίνουν κάτι τέτοιοι. Του είπα άντε γεια και έκλεισα το msn.
Πήγα έξω για καφέ και πήρα μαζί μου το βιβλιαράκι "ζήσε τη ζωή που σου αξίζει" της Linda Elder και Richard Paul που είχε στο Βήμα της Κυριακής. Και διάβασα ένα κεφάλαιο, το οποίο μάλιστα ήταν και το πρώτο που με έκανε να σκεφτώ τη συνομιλία με τον τύπο στο msn αλλά και το ότι δεν ήταν τυχαίο που διάβασα το κεφάλαιο αυτό σήμερα. Αντιγράφω :
Η κατανόηση απαιτεί να σκεφτόμαστε τις καταστάσεις από τη σκοπιά των άλλων, ειδικά αυτών με τους οποίους διαφωνούμε. Ωστόσο δεν είναι καθόλου εύκολο να αναγνωρίσουμε πόσο συχνά στο παρελθόν κάναμε εμείς λάθος και πόσο δίκιο είχαν εκείνοι. Εξάλλου, όσοι σκέφτονται διαφορετικά από εμάς μπορεί να γνωρίζουν μια αλήθεια που εμείς δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμα. Το να εξασκηθείτε να σκέφτεστε από την οπτική γωνία των άλλων είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη της σκέψης σας. Όσοι σκέφτονται αξιολογούν θετικά τις αντίθετες απόψεις, γιατί παραδέχονται ότι μπορούν να ανακαλύψουν την αλήθεια όταν γνωρίσουν διαφορετικούς τρόπους σκέψης. Θεωρούν σημαντικό το να ακούν νέες αντιλήψεις γιατί έτσι διευρύνουν τις απόψεις τους. Εκτιμούν νέους τρόπους να αντιληφθεί κάποιος τον κόσμο.
Δεν πιστεύουν ότι ο τρόπος που βλέπουν αυτοί τα πράγματα είναι ο μόνος λογικός και γι' αυτό είναι διατεθειμένοι να συζητούν με άλλους για να καταλάβουν καλύτερα τις απόψεις τους.
Δεν φοβούνται ιδέες και απόψεις που δεν κατανοούν ή που δεν έχουν σκεφτεί ποτέ, ενώ είναι πάντα έτοιμοι να εγκαταλέιψουν τις απόψεις που με τόσο πάθος έχουν υποστηρίξει, αν αποδειχθεί ότι είναι λανθασμένες ή παραπλανητικές.
Στρατηγικές για να δείξετε κατανόηση στους άλλους
1.Κατά τη διάρκεια μιας διαφωνίας με κάποιον δοκιμάστε να αλλάξετε ρόλους. Πείτε του : "Για 10 λεπτά θα μιλώ από τη δική μου οπτική γωνία, αν κι εσύ δεχτείς να μιλήσεις από τη δική μου. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον καλύτερα". Στη συνέχεια ο καθένας από εσάς πρέπει να διορθώσει τον τρόπο που ο άλλος παρουσίασε τη θέση του :
"Αυτό που δεν καταλαβαίνεις ειναι...".
2.Κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης συνοψίστε αυτά που ο άλλος λέει χρησιμοποιώντας εκφράσεις όπως : "Αυτό που καταλαβαίνω ότι λες είναι...Σωστά;".
"Οποιος αγνοεί τους άλλους αγνοεί τον ίδιο του τον εαυτό" Ανώνυμος

Αυτά. Αλήθεια, πώς γίνεται αυτό που λέει η πρώτη στρατηγική. Δηλαδή να μιλάς από την οπτική γωνία του άλλου για ορισμένο χρονικό διάστημα και ο άλλος από τη δική σου; Δεν το πολυκατάλαβα. Πολύ ωραίο κείμενο πάντως.
Πώς σας φαίνεται; Περιμένω τα σχόλια σας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anisixos]

Θέλω να γράψω, δε γίνεται αλλιώς. Ένα σύνθημα στους τοίχους γράφει "μην αφήνεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει". Γι' αυτό και εγώ για να μην το αφήσω να χορτάσει θέλω να γράψω. Όπως έγραψα σήμερα στο twitter "ένα ποστ στο blog σου την ημέρα" τον ψυχολόγο τον κάνει πέρα. Κάντε ψυχοθεραπεία τζάμπα". Και μην πείτε ότι και το twitter κάνει την ίδια δουλειά γιατί αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Το να γράψεις μια εξυπνάδα, μια ατακούλα, κάτι αστείο σε 140 χαρακτήρες ούτε καλύτερα σε κάνει να νιώθεις (παρότι έχουν γίνει έρευνες που λένε ότι το να τουιτάρεις σε ανεβάζει ψυχολογικά) παρά για λίγο, ούτε σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, ούτε σου καλλιεργεί την κριτική σκέψη, ούτε σε εξυψώνει στα μάτια των άλλων ούτε ούτε...Εντάξει, δε λέω ότι το μπλογκινγκ τα κάνει απαραίτητα όλα αυτά. Αλλά πιο δημιουργικό είναι σίγουρα από το τουίτερ που ξεκίνησε περισσότερο ως η καθημερινή και εύκολη διαφήμιση για τους επώνυμους. Τέλος πάντων, τι να γράψω τώρα; Είναι και πολλά και δεν ξέρω τι να διαλέξω. Να γράψω πόσο χάλια ψυχολογικά ήμουν τις τελευταίες μέρες; Ότι έκανα γνωριμίες από κοντά που ήταν απογοητευτικές; Εντάξει, το έγραψα. Δε θα κάτσω να το αναλύσω. Η κατάθλιψη δεν έχει σβήσει. Σιγοκαίει. Λες να πρέπει απλά να ρίξω νερό να σβήσει εντελώς; Ναι ρίχνω νερό αλλά μετά πάλι ανάβει. Μια σπίθα αρκεί...
Μισώ το facebook γιατί εκεί βλέπεις τους ανθρώπους με ένα χαμόγελο συνέχεια ζωγραφισμένο στα χείλη σε κάθε είδους κοινωνική εκδήλωση. Φυσικά και δεν το κατακρίνω. Γιατί να το κάνω άλλωστε; Είναι ωραίο να είναι χαρούμενοι οι άνθρωποι και χαμογελαστοί. Αλλά δεν είναι αυτό για μένα τώρα. Δεν είναι συμβατό με μένα. Δεν είναι το μαύρο που με τραβάει. Σχεδόν με κάνει να νιώθω παράταιρος, παράκαιρος, βυθισμένος στον δικό μου κόσμο, οι άλλοι να ζουν φυσιολογικά και εγώ όχι. Αλλά ξέρετε κάτι; Fuck normality. Εγώ είμαι σε αυτή τη φάση και σε όποιον αρέσει. Οι "μεσ στην καλή χαρά" μακρυά από μένα. "Μα πού τους είδες αυτούς;" θα πει κάποιος. Ε μα στο facebook, που αλλού. Α, ναι, ξέρω, αυτός είναι ένας ψεύτικος κόσμος, σαν τον κόσμο της τιβί που όλοι είναι χαρούμενοι και περνάνε φοβερά και ντροπή τους που το κάνουνε αυτό εν καιρώ κρίσης. Τέλος πάντων, τι έλεγα πάλι; Βρήκα στα αρχεία μου μια παλιά συνομιλία που είχα με ένα καταθλιπτικό παιδί, τον Κώστα, που γνώρισα στο e-psychology.
Είχαμε ήδη μιλήσει αρκετές φορές προσπαθώντας να καταλάβω ποιο ήταν ακριβώς το πρόβλημα του και να δω αν μπορώ να τον βοηθήσω με τον τρόπο μου. Τον ρώτησα εκείνη τη μέρα αν θα ήθελε να βρεθούμε από κοντά. Μου λέει δύσκολο έως ακατόρθωτο. Τι φοβάσαι, τον ρωτάω. "Δε φοβάμαι, απλά ξέρω σε τι έχω παγιδευτεί και μέχρι να βγω δε μπορεί κανένας, αλλά ούτε και εγώ, να με κάνω να νιώσω καλύτερα. Ένιωσα για λίγο καλύτερα πριν κάτι μέρες. Ήξερα πως ήταν για κακό όμως και έτσι έγινε. Είναι όλα τόσο προβλέψιμα...". Σε μια φάση μου λέει "Η ψυχολογία μου είναι καλή, τα πράγματα είναι χάλια". Ο ίδιος δεν πιστεύει σε ψυχολόγους, ψυχιάτρους και φάρμακευτική αγωγή, έτσι υπομένει μόνος του το πρόβλημα, όποιο κι αν είναι αυτό. Προφανώς είναι βαθιά απογοήτευση για τη ζωή. Είναι 30 χρονών και δουλεύει. "Πηγαίνω στη δουλειά μου κάθε μέρα, γυρνώ πίσω και περιμένω την επόμενη να ξαναπάω". Πίσω από αυτή την απαισιοδοξία και παραίτηση, τελικά φάνηκε ότι κρύβεται μια μεγάλη ερωτική απογοήτευση. Τι άλλο τον απασχολεί όμως; Η απάντηση είναι τίποτα. "Δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή μου που έχει κάποιο νόημα γενικά. Τίποτα απολύτως. Βλέπω κόσμο να ασχολείται με το παραμικρό και αναρωτιέμαι "γιατί; Πώς γίνεται να τούς είναι σημαντικό; Δε μπορώ να ασχοληθώ με κάτι γιατί απλά είναι όλα ασήμαντα. Οι άνθρωποι μόνο πληγώνουν. Η χώρα επίσης. Η οικονομία". Χρειάζεσαι καλούς φίλους του λέω, που θα σου μιλάνε στα ίσα, θα σε συνεφέρουν όποτε το χρειάζεσαι και δε θα σου χαιδεύουν τα αυτιά. "Δεν μου χαιδεύει κανείς τα αυτιά, δεν μπορεί κανείς να με στηρίξει σε κάτι. Θα μπορούσε κάποιος να μου πουλήσει παραμύθια και να τα πιστέψω, αλλά δεν πρόκειται να συμβεί γιατί ξέρω ήδη για τα παραμύθια και δεν θα τα πιστέψω". Τι θα σε έκανε ευτυχισμένο τον ρώταω και μου λέει τίποτα. Επέμενα. "Ίσως το να νοιάζεται κάποιος για μένα και εγώ αντίστοιχα. Δεν υπάρχει όμως αυτό". Αγάπη δηλαδή. "Δεν υπάρχει αγάπη. Υπάρχει η καλοπέραση με οποιονδήποτε τρόπο. Και δεν είμαι συμβατός ούτε με αυτό". Επέμενα ότι θα πρέπει να πάει σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο. "Γιατί να παώ; Για να μου πει έτσι είναι οι άνθρωποι; Το ξέρω ήδη. Δεν θα μου πει κάτι που δεν ξέρω".
Χμμμ...τώρα τι κάνει κάποιος με αυτόν;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anisixos]

Ο Χρήστος ο πρώην κομμουνιστής χάρηκε πολύ που πέρασαν χθες τα μέτρα στη Βουλή. Να γιατί :

"Επειδή ήταν το πρώτο μας βήμα για να πάρουμε τη δόση, άρα και για να μπορέσει η Ελλάδα να επιβιώσει. Η κυβέρνηση και τα κόμματα έπρεπε να ψηφίσουν αυτά τα μέτρα για να πάρουμε τη μεγάλη δόση και επίσης για να περάσουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα. Το έκαναν για να σωθεί η χώρα".
Ο κόσμος, όμως, είναι πολύ θυμωμένος με τους πολιτικούς. "Ο κόσμος έχει τρελαθεί. Δεν ξέρει τι λέει. Δεν κατανοεί την κατάσταση. Αν δεν περνούσαν τα μέτρα θα χρεωκοπούσαμε σίγουρα".
Ναι αλλά με τα μέτρα η ζωή του χειροτερεύει πολύ και δε θα μπορεί να τα βγάλει πέρα. Έχει παιδιά να μεγαλώσει, έξοδα, υποχρεώσεις, λογαριασμούς. "Άλλο να χάσεις λίγα και άλλο αύριο να μην έχεις τίποτα. Το καταλαβαίνει αυτό ο κόσμος; Ο κόσμος νομίζει ότι θα πάμε στη δραχμή και θα είμαστε τρισευτιχισμένοι". Είναι λίγα όμως; "Έχει σημασία; Από το να τα χάσει όλα". Ναι έχει, όταν έχει να κάνει με την επιβίωση του. "Αν τα χάσει όλα πώς θα επιβιώσει;". Αναγκαίο κακό επομένως; "Εγώ δεν το λέω κακό. Είναι αναγκαίο απλά. Κακό ήταν που ζούσαμε με περισσότερα απ' όσα παράγαμε".

Σημείωση:
Το παρόν μήνυμα προέρχεται από τη συγχώνευση του θέματος "Ο Χρήστος ο πρώην κομμουνιστής υπέρ των μέτρων".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anisixos]

[FONT=Times,"Times New Roman",serif]Αγαπητό ημερολόγιο,[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]Από εκεί που ήμουν εντελώς άπραγος έφτασα στο σημείο να τρέχω και να μην προλαβαίνω. Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Ξέρεις πως τον τελευταίο καιρό έπεσαν όλα μαζί, αποτέλεσμα της απραγίας μου. Έκανα πολλά, τα έβαλα κάτω όλα, πήρα αποφάσεις. Έκανα πολλά ιντερνετικά ξεκαθαρίσματα. Δε γινόταν να έχω 5 μπλογκ. Έπρεπε να κάνω συγχώνευση. Μετά από μήνες σκέψης αποφάσισα τι θα κάνω πια με τα μπλογκ. Ήταν πολύ κουραστική διαδικασία. Έπρεπε να ξεγραφτώ από κάποια φόρουμ. Δε γινόταν να είμαι γραμμένος σε πολλά. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν προλαβαίνω. Ακόμα και 24 ώρες το 24ωρο να είχα διαθέσιμες πάλι δε θα προλάβαινα. Φέτος πρώτη φορά νιώθω πόσο γρήγορα περνάνε οι ώρες, πόσο γρήγορα τελειώνει η μέρα και πρεπει να πας να κοιμηθείς και ό,τι έκανες έκανες, πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος. Έρχεται μια στιγμή στη ζωή σου που πρέπει να αποφασίσεις πού θα είσαι, τι θα κάνεις και με ποιούς θα είσαι. Και μάντεψε. Όλα αυτά είναι πάντα λίγα. Ο χρόνος δεν επιτρέπει πολλά, όσο κι αν θέλεις εσύ. Αν είσαι πολύ κοινωνικό άτομο και έχεις πολλούς φίλους και γνωστούς, με λίγους θα έχεις επαφή καθημερινά, με ακόμα λιγότερους θα έχεις ουσιαστική επαφή. Αν είσαι info-maniac λίγα σαιτ και μπλογκ θα προλαβαίνεις να διαβάζεις. Θα κληθείς να κάνεις μια επιλογή. Αν σου αρέσει να ανταλλάζεις απόψεις σε λίγα φόρουμ θα μπορείς να συμμετέχεις. Μπορεί και σε ένα μόνο. Αν ψάχνεις νέες γνωριμίες σε 1 άντε 2 το πολύ σαιτ γνωριμιών θα προλαβαίνεις να μπαίνεις. Και εκεί όχι με τις ώρες.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]Πως πέρασε έτσι η μέρα σήμερα...ξύπνησα αργά, ήπια καφέ, γρήγορα σερφάρισμα στο ίντερνετ, σχολή πολλές ώρες, γυμναστική δεν πήγα, και πάλι ίντερνετ. Δεν πρόλαβα να κάνω διάφορα που ήθελα. Εντωμεταξύ σκέφτομαι να κάνω το ECDL. Δουλειά; Αστο καλύτερα.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]Γενικά είμαι σε φάση που απορρίπτω πράγματα, σβήνω, διαλέγω, γιατί πολύ απλά δεν τα προλαβαίνω όλα. Επίσης βάζω προτεραιότητες. Είναι απίστευτο αλλά μόνο τώρα η ζωή μου, μετά από μήνες, μπαίνει σε ένα πρόγραμμα και μια σειρά.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]Εσείς έχετε περάσει ή περνάτε παρόμοια φάση;[/FONT]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anisixos]

[FONT=Times,"Times New Roman",serif]Τελευταία οι γνωριμίες που κάνω είναι απογοητευτικές. Δε βαριέσαι...Έχω υλικό για το μπλογκ. Βλέπω τον εαυτό μου σαν κοινωνιολόγο που μελετάει διαφορετικά είδη ανθρώπων. Και εγώ που ανήκω; Είμαι απλά κάποιος που τα κοιτάει όλα και όλους από απόσταση; Μπορεί να μην ξέρω ακριβώς πού ανήκω αλλά σίγουρα ξέρω πού δεν ανήκω. Μερικές φορές, βέβαια, δε θέλω απλά να γνωρίσω κάποια άτομα. Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει να σου μάθει πράγματα και να σου δώσει κάτι, αλλά δε θα γίνω ο κοινωνιολόγος των πάντων. Μερικά άτομα απλά δε θέλω να τα γνωρίσω. Μερικά άτομα just stay out of my way!! [/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]Τέλος πάντων, σήμερα είχα την ατυχία να συνομιλήσω με έναν hipster στο facebook. Έπρεπε να το είχα καταλάβει βέβαια ότι είναι από τις φώτο και τα ενδιαφέροντα του. Αλλά δεν έδωσα σημασία. Δε θέλω να βγάζω συμπεράσματα από εκεί. Είναι αρθρογράφος σε ένα σαιτ, γράφει ωραία κειμενάκια. Του έπιασα κουβέντα. Εγώ τον ρωτούσα, αυτός απαντούσε, όχι αμέσως και κάπως μονολεκτικά. Μέτα μου λέει "συνέντευξη μου παίρνεις;". Οχι του λέω, απλά σε ρωταώ, αλλά εσυ δεν ρωτάς τίποτα. Μετα δε μιλούσε. Τον πετυχαίνω πάλι σήμερα. Στην αρχή ήταν ok, τα λέγαμε καλά, παρότι εγώ τον ρωτούσα και αυτός τίποτα. [/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]Μετά από λίγο είχα την εντύπωση ότι μου έκανε χάρη που μου μιλούσε! Ξενέρωσα. Μου έδωσε την εντύπωση σνομπ ατόμου, αδιάφορου, και λίγο κακιασμένου. Και κυρίως μου φάνηκε αγενής. Του το είπα φυσικά. Αυτός υπερασπιζόταν τον εαυτό του, έλεγε ότι δεν είναι όλα αυτά, χωρίς όμως να τον νοιάζει να με πείσει για το αντίθετο και μου λέει πως αν δε γουστάρω να μη του μιλάω. Κλασική αντίδραση. [/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]Μετά του λέω ότι είναι hipster. Αυτός το αρνήθηκε. Κλασική αντίδραση του hipster. Κανείς δεν παραδέχεται ότι είναι. Οι hipsters πέθαναν όμως του λέω. Πρέπει άρα να επαναφεύρεις τον εαυτό σου. Αυτός αδιαφορούσε. Σιγά μην παραδεχόταν ότι είναι ένα επιφανειακό, αδιάφορο, σνομπ και ψευτοκουλτουριάρικο άτομο, ό,τι δηλαδή είναι οι hipsters. Αυτός φάνηκε ότι νευρίασε που του την έλεγα και μέσα σε πέντε λεπτά χωρίς να πει κάτι με έκανε block. [/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]Πόσο εύκολα πια οι άνθρωποι σε κάνουν block...Λες κάτι που τους πειράζει; Έφαγες block. Διαφωνούν με τις απόψεις σου; Block. Δεν τους αρέσει η φωτογραφία σου; Block. Βαριούνται να σε γνωρίσουν καλύτερα; Block. Τόσο γρήγορο, τόσο εύκολο, τόσο απλό. [/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]And what about democracy; Πόσες φορές έχουμε ακούσει να λένε ότι έχουμε Δημοκρατία και είναι καλό να υπάρχουν διαφορετικές γνώμες και να υπάρχουν διαφωνίες. Είναι καλό αλλά τελικά γίνεται πράξη; Ο καθένας προσπαθεί να επιβάλλει την άποψη του. Ποιος κάθεται να ακούσει την άποψη του άλλου; Να μπει στη θέση του. Να κάνει υπομονή; Ποιοι κάνουν υπομονή στην εποχή μας; Σε μια εποχή που όλα είναι γρήγορα, ακόμα και οι ανθρώπινες επαφές, ο διάλογος. Υπάρχει όμως διάλογος ουσιαστικός; Υπάρχει πραγματική Δημοκρατία; Οι άνθρωποι είμαστε τόσο εγωκεντρικοί τελικά; Και αν είμαστε πώς θα προχωρήσει μπροστά η κοινωνία; [/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]

Σημείωση:
Τα μηνύματα 217,218,219,223 και 227 πτοέρχονται από το συγχωνευμέο θέμα "[/FONT][FONT=Times,"Times New Roman",serif]Συνομιλία με τον τελευταίο των...hipsters!"
[/FONT] [FONT=Times,"Times New Roman",serif]
[/FONT]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Backdrop]

Αρχικά ξεκίνα από το να γράφεις με φυσιολογικούς χαρακτήρες!!!

Το ΠΡΟΣΕΞΑΜΕ το post soυ

....... αλλά δεν το διαβάσαμε!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anisixos]

γιατί;
συγγνωμη για τους μεγαλους χαρακτηρες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anisixos]

[FONT=Times,"Times New Roman",serif]Ο Χρήστος παλιά ήταν κομμουνιστής. Και όχι ένας απλός κομμουνιστής. Φανατικός κομμουνιστής. Τον φωνάζαμε Χρήστος ο κομμουνιστής. Και όταν ξαναμιλήσαμε μετά από καιρό στο ίντερνετ είχε ήδη γίνει πρώην κομμουνιστής. Τώρα ψηφίζει φανατικά Δεξιά (στις εκλογές ψήφισε στην πρώτη φάση Χρυσή Αυγή και στη δεύτερη Νέα Δημοκρατία) και είναι μεγάλος φαν του Άδωνι Γεωργιάδη. Ένας φίλος μου, ο Οδυσσέας, που είναι αριστερός, θέλησε να μάθει, γιατί είχε μεγάλη περιέργεια, όπως και εσείς, τι οδήγησε το Χρήστο να κάνει αυτή την τεράστια πολιτική στροφή. Ιδού η συνομιλία τους :[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]
[/FONT] [FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Γιατί σταμάτησες να είσαι αριστερός;[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Γιατί είναι μ******, ψεύτες, γελοίοι και αμόρφωτοι όλοι τους.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Μα και εσύ ήσουν αριστερός. Άρα ήσουν όλα αυτά;[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Και επίσης επειδή άλλαξα κι εγώ σαν άτομο, έπαψα να βλέπω τα πράγματα σαν στέρεα. Επέτρεψα στον εαυτό μου να δεχτεί την ελευθερία των ανθρώπων και μαζί και τη δικιά του.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Το να πάψεις να είσαι αριστερός είναι ένα πράγμα και το να γίνεις δεξιός είναι άλλο όμως. Και η δεξιά είναι αυτό που λες; [/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Όταν δέχεσαι την ελευθερία παύεις να είσαι αριστερός.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Και γίνεσαι δεξιός;[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Για να γίνεις φιλελεύθερος, πώς γίνεται να παραμείνεις αριστερός;[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Να μην είσαι τίποτα. Να είσαι αναρχικός. Γιατί να γίνεις δεξιός;[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Οι αναρχικοί είναι μπαρουφολόγοι, επικίνδυνοι.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Ε όχι δα. Η αναρχία είναι ελευθερία.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Τι όχι δα; Που είχε έρθει να μιλήσει ένα παιδί που δεν ανήκε σε καμία παράταξη και του πετάξανε κόκα-κόλα και μετά τον πέταξαν έξω με τις κλωτσιές επειδή δεν έλεγε αυτά που τους άρεσαν.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Και απαντάς στον κόκκινο φασισμό με μπλε φασισμό;[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Εγώ δεν είμαι ΝΔ, όμως θεωρώ τη ΝΔ σαν ένα σωστό κόμμα αυτή τη στιγμή.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Ας μην είσαι τίποτα αφού δε σε εκφράζει κανένας.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Μα δεν είμαι τίποτα. Δεν είναι φασισμός η δημοκρατία.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Η δημοκρατία όχι. Η ΝΔ και η ΧΑ ναι.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Η ΝΔ είναι δημοκρατικό κόμμα.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Γι' αυτό τα έκανε έτσι που τα έκανε με το ΠΑΣΟΚ.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Το ΠΑΣΟΚ είναι αριστερό κόμμα και γι' αυτό η Ελλάδα έγινε έτσι.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Ήταν αριστερό πριν 15 χρόνια.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Από τότε όμως μας γ***** και κουβαλάμε τα χρέη που πληρώνουμε σήμερα.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Δεν μπορεί να ταυτίζεις την αριστερά με το ΠΑΣΟΚ.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Δεν την ταυτίζω, λέω όμως ότι δε μου αρέσει.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Αριστερά είναι το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Οι άλλοι αριστεροί διαφέρουν μεταξύ τους μα συμφωνούν στο ότι το κράτος πρέπει να είναι πανίσχυρο, άρα και να έχει ένα είδος "δικτατορίας" πάνω στον ιδιώτη. Και πες με ψεύτη που όλοι λέγανε κάποτε "θα δώσω ΑΣΕΠ να μπω στο δημόσιο να βολευτώ...κορόιδο είμαι να τρέχω στον ιδιωτικό τομέα;".[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Τέλος πάντων, καταλαβαίνω να πάψεις να είσαι αριστερός, την στροφή προς την δεξιά δεν την καταλαβαίνω.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Σου είπα, όταν αρχίζεις να πιστεύεις στην ελευθερία, τότε γίνεσαι δεξιός.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Η Δεξιά είναι ελευθερία που έχει κάνει τόσα στη χώρα μας;[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Δεν έχουμε ζήσει Δεξιά από την εποχή της Χούντας.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Ε η Χούντα δε σου λέει τίποτα;[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Ό,τι έκανε η Χούντα μπροστά στις κτηνωδίες των αριστερών εντός και εκτός Ελλάδος δεν ήταν τίποτα.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Το 2007-2009 η ΝΔ δεν τα έκανε χάλια η ΝΔ; Τόσα σκάνδαλα έγιναν τότε.[/FONT]
[FONT=Times,"Times New Roman",serif]-Η ΝΔ γενικά είχε μπασταρδευτεί, γι' αυτό και έκανε ό,τι και το ΠΑΣΟΚ. Και ιδιωτικές επενδύσεις δεν προσελκύσαμε, το κράτος παρέμενε ισχυρότατο κοκ. Τώρα τα κάνει επειδή έτσι επιβάλλει το Μνημόνιο.

Σημείωση:
Τα μηνύματα 220 έως 222 προέρχονται από το συγχωνευμένο θέμα [/FONT]"Γιατι ο Χρήστος έγινε πρώην κομμουνιστής"

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.