1. Μ'αρέσει να τρώω με τα χέρια. Ακόμα πιο πολύ μ'αρέσει να "σκουπίζω" με το δάχτυλο την κατσαρόλα όπου μόλις έφτιαξε η μαμά μου μπεσαμέλ, κρέμα για γλυκό κλπ. Καφρίλα, το ξέρω αλλά δε μπορώ να αντισταθώ!
2. Όταν κλαίω τα μούτρα μου κοκκινίζουν υπερβολικά πολύ, ειλικρινά δεν έχω δει άλλο άνθρωπο να κοκκινίζει τόσο! Ειδικά η μύτη μου γίνεται κατακόκκινη με το παραμικρό δάκρυ που θα μου βγει και παραμένει κόκκινη για ώωωωρες μετά κάνοντας με να μοιάζω σαν ένας πολύ δυστυχισμένος κλόουν! (ρόμπα τελείως, πάλι καλά που είμαι γαϊδάρα δηλαδή και δεν κλαίω συχνά!)
3. Ένα (πολύ) παλιό μου αμόρε που ήταν εραστιτέχνης συνθέτης έμαθα αργότερα ότι συνεργάστηκε με τους REM (!) Πλάκα πλάκα είχε γράψει προ αμνημονεύτων χρόνων κι ένα κομμμάτι για μενα, λέτε να το ακούσω καμιά μέρα ερμηνευμένο από τη φωνή του Stipe? Το χειρότερο βέβαια είναι ότι κανείς δε θα με πιστεύει αν το πω!
4. Επι μια πενταετία τουλάχιστον φορούσα κάθε μέρα, χειμώνα καλοκαίρι ένα ζευγάρι τέτοια μποτάκια. Ακόμα δεν έχω ξεπεράσει την απογοήτευσή μου που δεν είναι πια στη μόδα. Τα λα-τρευ-α!
5. Ο μόνος τρόπος να θυμηθώ κάτι είναι να το γράψω στο χέρι μου. Καμία άλλη μέθοδος υπενθύμισης δεν πιάνει κι έτσι υπάρχει πάντα κάτι γραμμένο στο πάνω μέρος της παλάμης μου. Φυσικά με τα χρόνια έχω αναπτύξει ολόκληρο σύστημα κωδικοποίησης/κρυπτογράφησης για να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι ακριβώς είναι αυτό που γράφει πάνω το χέρι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.